Szpiedzy i sufrażystki (okładka  miękka, 05.2022)

Ok

Stanisław Berg staje przed ciężkim wyzwaniem. Jego nowa partnerka ma długo skrywaną tajemnicę. Młody współpracownik zostaje posądzony o morderstwo. Jaki jest prawdziwy bieg wydarzeń? Zacznijmy od samej postaci naszego detektywa. Dla swoich współpracowników jest prawdziwym przyjacielem, widać to po samej reakcji kiedy zniknął. Widać, że chce mieć kogoś kto będzie go kochał, ale tak stałe, a nie na chwilę. Potrafi skupić się na zadaniu i całkowicie się mu oddać. Jest pewny siebie, odważny, przebiegły. Sama konstrukcja fabularna pozostawia wiele do życzenia, porusza się zbyt wiele wątków, które są mniej lub bardziej znaczące dla rozwoju akcji. Główną postacią jest Berg, ale przez to rozmycie tracimy ten ogląd. Wielokrotnie powtarza się zdarzenia z części poprzednich co wzbudza w nas pewną dezorientację, mamy poczucie, że coś nam umknęło. Autor dokładnie zarysował wszystkie postaci, od tych pierwszoplanowych, aż po te poboczne. Ale zdrada Ursuli nie została dokładnie wyjaśniona, a powodów takiego postępowania nie można wyodrębnić w plątaninie jej myśli. Napięcie zostało zbudowane w stopniu dobrym, ponieważ bywają chwile, gdy nie możemy go po prostu wyczuć. Język powieści stylizowany jest na opowiastkę, stosuje się archaizmy, które mają urealnić całość. Czasu akcji nie możemy podać z dokładnością do dnia czy godziny, ale możemy wyróżnić okres historyczny - rozbiór Polski, czasy zaborów. Prolog i epilog łączą się, dają nam szczątkowy obraz tego co działo się dalej. Dialogi są dynamiczne, sformułowania wskazują nam odpowiednie emocje, więc nie są one puste. Niektóre zdarzenia pozwalają wyczuć grozę. Gdzieś tam wkradł się komizm, ale jest on nieznaczny i mało zauważalny. Autor zostawia dużo znaków zapytania, które dopiero na końcu choć trochę się wyjaśniają. Czy sięgnę po części poprzednie? Niekoniecznie. Moim zdaniem nam każdą książkę przyjdzie czas, a w moim przypadku jeszcze on nie nadszedł.

Co byście zmienili jakbyście mogło cofnąć czas? Ja ostatnio miałam okazje cofnąć się w czasie do roku 1896 z książką „Szpiedzy i Sufrażystki” Krzysztofa Beśka, od wydawnictwa Oficynka. W książce poznajemy detektywa Stanisława Berg, który podejmuje się prowadzenia kolejnej z pozoru niewinnej sprawy. Ma śledzić emerytowanego majora. Jednocześnie mężczyzna ponownie wdaje się w romans z Urszulą, która znika, a śledzony oficer ginie w tajemniczych okolicznościach. A do miasta przybywa francuski ambasador, do którego ktoś strzela. Czy te trzy sprawy są ze sobą powiązane? Pierwszy raz czytałam o detektywie Stanisławie i z początku miałam  mały problem wgryźć się w fabułę. Duża ilość bohaterów powodowała, że momentami się gubiłam i w końcu zaskoczyłam, co spowodowało, że z dużym zainteresowaniem szlam tropem razem z detektywem. Stanisława polubiłam za to, że jest taki jak my, a nie super detektyw bez skazy. Popełnia błędy i nie raz obrywa, a przy tym jest sumienny oraz konsekwentnie dąży do celu. A wokół niego pojawia się wiele pięknych kobiet niestety nie może trafić na tę jedną, jedyną. W książce nie brakuje zwrotów akcji, szybkiego tępa. Już myślałam, że trafiłam na właściwy trop i wiem kto stoi za morderstwem oraz zniknięciem Urszuli, jednak autor tak poprowadził fabułę, że każdy mój typ trafił w ślepą uliczkę. Jeśli szukasz takiej książki to ta jest dla Ciebie.