Szachy pod wulkanem (okładka  miękka)

„Szachy pod wulkanem” to już siódme spotkanie z inspektorem Gunnarem Barbarottim. Przyznaję się, że to moje pierwsze spotkanie z tym bohaterem, a Håkan Nesser jest pisarzem, którego wpisuję na listę ulubionych autorów. Szwedzki pisarz udowodnił, że skandynawska literatura kryminalna ma swój specyficzny, jedyny klimat. Klimat, którego nie można skopiować, lecz warto chłonąć swoimi czytelniczymi zmysłami. Nie ukrywam, że z zaciekawieniem spoglądam na wcześniejsze książki autora z tym właśnie bohaterem. Kryminalna zagadka nie pozwala nam oderwać się od lektury, dając nam wiele niezapomnianych chwil. „Szachy pod wulkanem” to rasowy kryminał, którego nie można odłożyć, lecz z zaciekawieniem śledzimy to, co przygotował dla nas Håkan Nesser. Na kartach tego kryminału poznajemy historię, która swój początek ma w twórczości zaginionego pisarza Franza J. Lundego. Pozostawia on niedokończoną powieść „Ostatnie dni i śmierć literata”, w której poznajemy historię morderstwa. Morderstwa, w którym zdaje się sam autor uczestniczył. Tekst trafia do rąk inspektora Gunnara Barbarottiego. Śledczy początkowo sceptycznie podchodzi do tej historii. Ma całkiem inne problemy, a wybuch pandemii odcina go od myśli związanych z tą właśnie sprawą. Jaki klucz do rozwikłania tej zagadki znajduje się w powieści „Ostatnie dni i śmierć literata”? Gdzie zaginął Franz J. Lunde? Dlaczego? Czy Barbarotti rozwikła tę zagadkę? To, co przykuło moją uwagę, to zagadkowość tej historii. Wyjątkowy klimat oraz charakter Barbarottiego nie pozwalały mi oderwać się od lektury. Håkan Nesser doskonale poprowadził zawiłą intrygę, sprawiając, że każdy jej element mocno scalił mnie z tym, co wydarzyło się na kartach książki „Szachy pod wulkanem”. Nie ukrywam, że skandynawskie kryminały cieszą się moim szczególnym uznaniem. A Håkan Nesser dołączył do czołówki pisarzy, których twórczość bardzo sobie cenię. Myślę, że wielu miłośników rasowych kryminałów zgadza się z moją opinią. Mroczny, skandynawski klimat, kryminalna zagadka utkana mistrzowską miarą oraz obyczajowy wątek sprawiają, że „Szachy pod wulkanem” trafiają na moją półkę NIK – Najlepszych Interesujących Książek. Natomiast Håkan Nesser jest pisarzem, którego twórczością szczególnie się zainteresowałem. Książka „Szachy pod wulkanem” ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarna Owca

To nie jest krwawy kryminał, choć ludzie umierają setkami... W tle rozkręca się pandemia. Dziwnie (ciekawie?) czyta się: "Przepraszam, ale jestem uczulony na pyłki, to nie covid". Historia ciekawa (kolega orzekł, że nudna), no może czasem biograficzne fragmenty o bohaterach są obszerne, ale jak inaczej mamy ich poznać? No może akcja toczy się nieszybko, ale to cały, subtelny, Nesser! Sam Barbarotti (to 7. tom jego przygód) początkowo był zadowolony: "[...] Holy cow! Nareszcie coś innego, niezwiązanego z gwałtem czy wojną gangów"; jego kolega zdezorientowany: "[...] cholernie dziwna historia. Nie pamiętam, żebym w swojej karierze spotkał się z czymś podobnym". Rozwiązanie okazało się nie tylko zaskakujące: "- Może niektóre sprawy mają się lepiej, jeśli pozostaną nierozwiązane - dodał." Odnotujmy, na plus (w pewnym sensie), że policjanci dopuszczają, że sprawca może być osobą niebinarną. Tom oceniam dobrze, z chęcią sięgnę po następny z serii, ale... na przedprzedostatniej stronie Autor uświadomił mi, że nie rozumiem tytułu, i zaczynam poważnie podejrzewać, że nie wszystko ogarnąłem należycie 🤔

Szachy pod wulkanem to gwarancja czytelniczej satysfakcji – kryminał świetnie poprowadzony, konkretny, intrygujący i tajemniczy, po prostu fenomenalny. Håkan Nesser perfekcyjnie buduje przygnębiający skandynawski nastrój – odczuwalnie chłodny, mglisty i niedopowiedziany, dający optymalną przestrzeń na epizodyczne domysły. Tu akcja mknie raczej nieśpiesznie, intencjonalnie pozwala odbiorcy się rozejrzeć, zdiagnozować zaangażowane do fabuły twarze, wgryźć się także w nieco ekscentryczne środowisko pisarskie – ewidentnie domagające się czynnej interpretacji własnych dzieł. Ta intryga zaraża pożądaną tajemniczością!

Książka strasznie mi się dłużyła i nużyła. Nie przypadła mi do gustu