Syrena (okładka  miękka, 07.2021)

Dość fajnie i szybko się czyta, trochę kryminału trochę grozy, choć nigdy nie mam ciarek na plecach czytając książki tego gatunku. Chętnie sięgnę jeszcze po twórczość tego autora

Łukasz Kostrzyński "Kosa" pewnego dnia wpada w poważne tarapaty. Człowiek, który nie przejmuje się nikim i niczym wpada w wir zdarzeń, których nie jest w stanie objąć rozumem. Czy ktokolwiek mu uwierzy w to, co widział? Czy może to on postradał zmysły? * Pewnego, pięknego i słonecznego dnia Kosa wraz ze znajomymi relaksuje się na plaży. Swobodny, ale zakrapiany alkoholem nastrój powoli przeradza się w koszmar, który każdego byłby w stanie zmusić do myślenia, nawet warszawskiego, okrutnego, pozbawionego wszelkich uczuć mężczyznę. Czy uda się rozwikłać zagadkę morderstw, które po tym wydarzeniu, po kolei się pojawiają? To zaczyna martwić miejscową policję, złapanie mordercy nie będzie tak łatwe. Czy fantazja potrafi przysłonić to, co jest logiczne? Od razu, na samym wstępie, chcę podkreślić, że to nie jest książka dla wrażliwych czytelników. Opisy, jakie tu znajdziecie są wynaturzone, obrzydliwe i jeśli nie czujecie się na siłach - nie chwytajcie za nią. Dla tych, którzy są bardziej odporni - voila! Od opisów potrafiło mnie zemdlić, a przecież najczęściej zaczytuję się w samych obrzydliwych opisach. Przeprawa przez postać Kosy również jest ciężkim i dość brutalnym ciosem od autora. Pełen ciężkiego, męskiego języka, bezkompromisowego. W tej książce to, co nierealne miesza się z logiką, jest to mocny kontrast, który nie każdemu może przypaść do gustu. Ja miałam z tym zmieszaniem dość skomplikowaną relację, raz wydawało mi się dopracowane, za chwilę byłam tym mocno zmęczona. Stąd też nie mogę zupełnie przychylić się do tej książki, ale jest czymś zupełnie innym, czymś niespotykanym i w dodatku nawiązuje do zdarzeń, które miały miejsce, zahacza o historyczne wzmianki. Sprawdźcie, czy ta mocna lektura jest dla Was.

Łukasz Kostrzyński, zwany Kosą to typowy warszawski chuligan. Nikogo i niczego się nie boi i nic go nie dziwi. Do pewnego sierpniowego wieczora.. To właśnie wtedy w nadwiślańskich zaroślach spotyka dziwną istotę, a kiedy dochodzi do brutalnego morderstwa, przyciśnięty przez policjantów oznajmia, że zaatakował go smok. Kiedy kilka dni później zostają znalezione zmasakrowane zwłoki kolejnej kobiety, komisarz Norbert Zawicki, specjalista od spraw dziwnych, zaczyna podejrzewać, że zbrodni nie mógł dokonać człowiek. Pojawia się coraz więcej ofiar, a tropy zaczynają prowadzić do pewnej legendy sprzed wielu lat. Kto lub co zabija? To była bardzo ciekawa historia. Kryminalna z elementami fantasy. Pomimo brutalnych fragmentów, dobrze się ją czytało, a opisy działały na moją wyobraźnię. Autor fajnie nakreślił postać Kosy, którego głupkowate przemyślenia, wzbudzały we mnie uśmiech politowania i czasami miałam ochotę go zapytać, czy serio jest takim ,,pustakiem"? Polubiłam za to, mającego do siebie spory dystans, komisarza i to właśnie ta postać, moim zdaniem, nadawała blasku całej opowieści. Książka nie jest jakoś porywająco wybitna, ale jeśli szukacie czegoś nieoczywistego na jeden wieczór, na pograniczu rzeczywistości i fikcji, to powinniście być zadowoleni.