Światło między oceanami (okładka miękka)

,,Światło między oceanami" M.L. Stedman Bardzo rzadko zdążą mi się czytać książkę od razu po wydaniu, kiedy jest na nią tak zwany bum. Czasem dlatego że nie mam do niej dostępu, a wcześniej działo się tak bo to była moja świadoma decyzja. Z tą książką było podobnie, przeczytałam ją długi czas po wydaniu. Akcja książki rozgrywa się w latach 1919-1950. Głównymi bohaterami są Tom i Isabel. Tom to 28 letni mężczyzna, były żołnierz, który po zakończeniu kariery wojskowej podejmuje pracę na latarni morskiej. Mężczyzna mimo rozpoczęcia nowej pracy ciągle boryka się ze wspomnieniami z przeszłości nie tylko tą, która związana jest z jego wcześniejszym zawodem. Tom jest zamkniętym w sobie skrytym mężczyzną, który mało mówi o swoim życiu i uczuciach. Isabel jest młodą 19 letnią dziewczyną z dosyć zamożnego domu. Dziewczyna jest otwartą i pozytywnie patrzącą na życie kobietą. Jest coś co mogło by połączyć tych dwoje różnych sobie bohaterów, poczucie straty... Przyznam szczerze, że jakoś przez pierwsze ok 50 stron myślałam, że nie dotrwam do końca... jednak z każdą następną stroną było tylko lepiej. Czytając tę książkę towarzyszyło mi wiele emocji poczynając od radości kończąc na złości i łzach. Książka porusza bardzo trudny temat PTSD oraz problem bezdzietności. Polecam gorąco.

Bardzo wciągająca, ciekawa książka. Wprowadza nas w świat dwojga zakochanych w sobie ludzi, którzy zmagają się z wielkim problemem. Koleje losu sprawiają, że stają się sobie obcy, nie poznają sami siebie.

Chyba dobra książka, nie zdążyłam przeczytać bo kto tylko ją u mnie widzi to ją pożycza... i tak od dłuższego czasu. Ludzie kupcie sobie i przeczytajcie, nie zabierajcie znajomym!!!

Romantycznie sięgnęłam po książkę po filmie i nie rozczarowałam się :) naprawdę bardzo ciepła i wzruszająca powieść o ludzkim życiu i ciężkich wyborach

Niesamowicie dotykająca historia o prawdziwej miłości i dobroci bohaterów, którzy pragną mieć dziecko. Tak trudno zrezygnować z wielkiego szczęścia, tak trudno nie zrezygnować z samotności gdy dostajemy od losu szansę, na którą czekaliśmy tyle czasu. Niestety źle podjęte decyzje prowadzą do ponoszenia odpowiedzialności. Warto poznać tę wzruszającą opowieść.

Świetna pozycja książkowa !!!! Czyta się jednym tchem !!!! Polecam serdecznie

Czasami jest tak, że opinie naprawdę potrafią przekonać mnie do tego, by sięgnąć po książkę, na którą nie potrafiłam zwrócić większej uwagi. Kiedy dołożyć do tego mocną akcję reklamową, a nawet ekranizację, okazuje się, że prędzej czy później dany tytuł ląduje w moich rękach, a ja nie mam pojęcia czego się spodziewać. Czy zachwytu, który zdaje się wszechobecny, czy może rozczarowania, bo moje pierwsze odczucia okazywały się słuszne i niepotrzebnie inwestowałam w coś, co początkowo nie było mnie w stanie zainteresować? „Światło między oceanami”, jest gdzieś pomiędzy. Dlaczego? O tym za chwilę, a teraz co nieco o samej fabule. W roku 1920 inżynier z Sydney ma spory problem z radzeniem sobie, ze wspomnieniami z Wielkiej Wojny i łapie się posady latarnika na małej, spokojnej Australijskiej wyspie Janus Rock, gdzie zamieszkuje wraz ze swoją żoną Isabel. Małżeństwo dzieli ze sobą codzienność, zamieszkując w latarni. Isabel każdego dnia wspiera swojego męża w walce z demonami przeszłości, jednak w niedługim czasie sama również potrzebuje takiego wsparcia, kiedy dwukrotnie dochodzi u niej do poronienia, a skutki są opłakane, gdyż kobieta dowiaduje się, że nigdy więcej nie będzie mogła mieć dzieci. Wtedy los uśmiecha się do małżeństwa Sherbourne, choć w nieco przykrych okolicznościach. Tom znajduje na brzegu wyspy rozbitą łódź ze zwłokami mężczyzny i płaczącym niemowlakiem, którego postanawia zabrać do domu. Isabel widząc dziecko, decyduje się je zatrzymać, nie bacząc na zasady moralne, jak i prawne, a kierując się głosem własnego serca. Tom początkowo nieprzychylnie nastawiony do tego pomysłu, z biegiem czasu zaczyna akceptować sytuację, w jakiej został postawiony, dzięki czemu tworzą pełną rodzinę, której dotąd niedane było im założyć. Niestety z biegiem czasu wszystko zaczyna się komplikować, zaś wychowywanie dziecka innych ludzi, niesie za sobą przykre konsekwencje. „Światło między oceanami” z pewnością jest historią poruszającą, która potrafi chwycić człowieka za serce. Fabuła jest interesująca, zamysł autorki na tę książkę, jak najbardziej trafiony i teoretycznie nie można niczego zarzucić temu debiutowi, bo jakby nie patrzeć losy Toma i Isabel mają w sobie to coś, co potrafi zapaść w pamięć na długo. Historia pozornie prosta, z jaką można by się spotkać w rzeczywistości, ale głęboka i mająca przekaz, który trafia do czytelnika. Niestety na superlatywach poprzestać się nie da, ponieważ ten tytuł ma również swoje minusy. Jednym, w moim odczuciu najważniejszym jest to, że spotykamy się z obszernymi opisami, które w większość niczego konkretnego do historii nie wnoszą, przez co momentami czytanie niesamowicie się dłuży, a ja coraz bardziej niecierpliwiłam się w kwestii dotarcia do tych fragmentów, które były dla mnie najbardziej istotne. Kilkukrotnie złapałam się również na tym, że przerzuciłam kilka kartek w dół, błagając autorkę o to, by w kolejnej swojej książce, która być może trafi do mojej biblioteczki, odpuściła sobie ogromną ilość powtórzeń i opisów. Z tych, najbardziej interesującymi okazały się dla mnie te, dotyczące samej wyspy, oraz najważniejsze — latarni. Poza tym nie widziałam w pozostałych opisowych fragmentach niczego szczególnego, a całość nie zwaliła mnie w żaden sposób z nóg i o ile od zawsze preferuję książki, niż ekranizacje, bo wówczas moja wyobraźnia ma pole do popisu i własnego zinterpretowania tego, co zapisane na kartkach papieru, tak w tym przypadku, film okazał się lepszą opcją, chociaż również nie zwalającą z nóg.

Książka przepiękna. Każdemu polecam ją przeczytać. Bardzo wzruszająca, przeczytałam ją jednym tchem. Nie da się od niej oderwać.

po prostu cudowna, po moim poleceniu czytały ciocie i koleżanki, wszystkie zachwycone

Piękna historia, opowieść. Chwyta za serce i nie idzie oderwać się od książki. Oczywiście łezka wzruszenia zakręciła się w oku na końcu. Cudowna! Polecam