Świadectwo kości (okładka miękka)

Hej, haj, helloł 🖐🏻🖐🏻🖐🏻 Macie jakieś zaległości w książkach do recenzji z tamtego roku? Właśnie dziś wrzucam recenzje ostatnich powieści jakie miałam z tamtego roku do recenzji i jestem dumna z siebie, że wyszłam z tego i jestem na prostej! 😁 Oby tak dalej! Wam też tego życzę, a niżej zapraszam na recenzje ów lektur 😁 Miłego i zaczytanego dnia, moi Mili! 😘 ⭐RECENZJE⭐ "Niewidzialny strażnik" Detektyw Amaia Salazar prowadzi śledztwo w sprawie zamordowanej dziewczynki. Jak się okazuje, jest więcej ofiar, które zginęły w podobny sposób. Wszystko zmierza ku rodzinnemu miasteczku, gdzie pani detektyw będzie musiała zmierzyć się z demonami przeszłości. Czy wszystko, co się wydaje, jest prawdziwe, czy też jest jawą? Czy uda się Amai dowieść prawdy i znaleźć mordercę? "Świadectwo kości" Medina sądzony jest o brutalne zamordowanie swojej pasierbicy. Podczas przerwy w procesie, popełnia samobójstwo w toalecie. Zostawia dla inspektor Salazar kartkę z jednym tajemniczym słowem. Czy kobieta rozwiąże zagadkę? "Ofiara dla burzy" W niewyjaśnionych okolicznościach umiera niemowlę. Inspektor Salazar musi rozwiązać kolejną mrożącą krew w żyłach zagadkę. Czy niemowlę zmarło przez przypadek, czy jednak było to morderstwo? 🤯 Dolina Baztan to seria składająca się z trylogii – „Niewidzialny strażnik”, „Świadectwo kości”, „Ofiara dla burzy”. Są to powieści kryminalne z akcją i zabierającymi wdech w piersi jej zwrotami. Mimo sporej grubości powieści, czyta się je błyskawicznie, a nawet mogłabym pokusić się o stwierdzenie, że pożera. Oprócz mrocznej i zawiłej historii, mamy tutaj również przedstawioną przyrodę oraz wierzenia baskijskie, o których ja osobiście w ogóle nie słyszałam. Nasza bohaterka inspektor Salazar nie miała łatwego dzieciństwa. Jej przeszłość w jakiś sposób łączy się ze zbrodnią w dolinie. I takim sposobem poznajemy jej życie, a w kolejnych tomach możemy zapoznać się z nią jeszcze lepiej. Autorka w każdej lekturze stwarza kilka wątków, w których momentami się gubiłam, ale po pewnym czasie wszystko scalało się w całość i to powodowało nieraz reakcję „wow”. Uważam, że nasza główna postać jest dobrze wykreowana. Czuć bijące od niej emocje i to, z czym się mierzy, a to daje bardzo dużo tym książkom. Możemy przyjrzeć się jej lepiej, możemy poznać jej zwyczaje i to jak reaguje na różne trudne sytuacje. Każda powieść trzyma w napięciu od początku do końca, a dzięki świetnemu stylowi pisarki, czyta się je jeszcze przyjemniej. Co mogę więcej dodać? Polecam całą serię! 🤯

„Świadectwo kości” to drugi tom z serii kryminalnej Dolores Redondo. Pierwsza książka z cyklu przyciągnęła moją uwagę od początku do końca swoją sprytną historią i dobrze wykreowanymi postaciami. Wiedziałam, że z pewnością przeczytam kolejną część osadzoną w tajemniczej krainie Basków. „Świadectwo kości” to wciągająca historia morderstw w połączeniu z nadprzyrodzonymi mocami, przesądami i powrotem głównej bohaterki do korzeni. Byłam pewna tak wielu rzeczy, które zostały poruszone w pierwszej książce, a tutaj całkowicie mnie zaskoczyły. Dolores Redondo z łatwością potrafi połączyć świat pełen przestępczości i mitologii. Amaia Salazar powraca do tego, co robi najlepiej, czyli rozwiązywania tajemniczych zagadek kryminalnych. Kobieta ponownie zostaje wciągnięta w sprawę, która łączy w sobie morderstwo, elementy nnadprzyrodzone oraz historię Doliny Baztan. Aby odkryć prawdę kryjącą się za niejasnymi odniesieniami do baskijskiej mitologii, Amaia musi ponownie wrócić do doliny Baztan, swojego rodzinnego domu i miejsca, w którym czuje się najbardziej bezbronna. Gdy śledztwo staje się bardziej skomplikowane, osoby najbliższe Amaii znajdą się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. To, co najbardziej podoba mi się w tej serii, to umiejętność autorki w łączeniu mitycznych motywów i legendy krainy Basków. Dzięki tym elementom cała historia ożywa, a krajobraz regionu unosi się z kartek papieru do realnego świata. Dzięki temu historia ma niepowtarzalną scenerię. Autorka w pełni wykorzystała duszną, mglistą i deszczową pogodę panującą w Baztan, co sprawia, że prowadzone śledztwo zostawia za sobą duży niepokój. Autorka również postarała się o rozwój osobisty głównej bohaterki. Wraz z narodzinami syna, Amaia musiała znaleźć równowagę pomiędzy pracą, która jest dla niej bardzo ważna oraz nową odpowiedzialnością. Uważam, że dodało jej to więcej głębi i pozwoliło nam lepiej ją poznać. Doskonale można wyczuć chmurę rozpaczy i wrogości, która unosi się nad główną bohaterką. „Świadectwo kości” oferuje czytelnikowi złożoną i wciągającą tajemnicę morderstwa, która buduje napięcie w każdym kolejnym rozdziale. Jeżeli lubicie historie kryminalne z mitologią w tle, seria ta powinna zdecydowanie znaleźć się na Waszej liście. Polecam, bo naprawdę warto.

Jason Medina, oskarżony o gwałt i zamordowanie pasierbicy, popełnia samobójstwo w dniu procesu. Zostawia list dla detektyw Salazar zawierający tylko jedno słowo – Tartallo, który według legend jest cyklopem ludojadem. W toku postępowania Amaia odkrywa związek między odnalezionymi w jaskini kośćmi, a licznymi morderstwami kobiet. Równolegle prowadzi śledztwo w sprawie profanacji w kościele. Atmosfera się zagęszcza, gdy obie sprawy wydają się być powiązane z nią samą i jej rodziną. Ku mojej radości drugi tom cyklu utrzymuje ten tajemniczy klimat z pierwszej części. Brutalne morderstwa, czynności, których dopuszczali się zbrodniarze, przerażają. Niepokój potęguje też nawiązanie do baskijskich legend, okultyzm, karty tarota, a na deser choroba psychiczna matki Amai. Zatarcie granic między realnością, a tym, co powinno zostać jedynie w sferze sennych koszmarów, bardzo mi się podobało. Jeśli zaś chodzi o sam wątek kryminalny, to nie zabrakło zaskakujących zwrotów akcji, chociaż sam finał nieco naciągany. W Niewidzialnym strażniku bardzo duże wrażenie wywarła na mnie detektyw Salazar – kobieta silna i niezwykle odważna. Tym razem nieco mnie irytowała. Jej wewnętrzne rozterki, które dotyczyły między innymi bycia złą matką, w pewnym momencie stały się zwyczajnie męczące. Podobnie jak w pierwszym tomie, historia rodziny detektyw była bardzo ciekawa. Autorka odkryła przed nami kolejne, intrygujące fakty i muszę przyznać, że ten wątek był dla mnie równie interesujący, co prowadzone śledztwo. Dodam jeszcze, że traumatyczne wydarzenia z dzieciństwa kobiety miały bardzo duże znaczenie w kontekście prowadzonego przez nią śledztwa. Podsumowując, Świadectwo kości to bardzo dobrze napisany thriller, wciągający i intrygujący. Nawiązanie do baskijskiej mitologii to według mnie oryginalny pomysł, który mi bardzo przypadł do gustu. Jedyny minus, który znajduję to może nieco zbyt długie opisy i wewnętrzne rozterki Amai. Mimo tego powieść zdecydowanie warta polecenia! Z uwagi na liczne odniesienia do pierwszego tomu, sugeruję czytanie książek w kolejności. Jako ciekawostkę zdradzę, że trylogię możecie obejrzeć na Netflixie.

Pani inspektor obejmuje szefostwo nad wydziałem zabójstw, a mężczyzna, którego ujęła, popełnia samobójstwo w przerwie rozprawy. Pozostawia po sobie jedynie wiadomość: TARTTALO. Imię mitycznej bestii chowającej kości swoich ofiar w miejscach trudno dostępnych dla śmiertelników. Tymczasem dochodzi do szeregu morderstw z amputacjami i malutkiej sprawy wandalizmu. Czy te dwie sprawy coś łączy? Czy Tarttalo może okazać się rozwiązaniem mrocznej zagadki? Przekonaj się sam! „Świadectwo kości” to kontynuacja „Niewidzialnego strażnika” w sensie dosłownym. Wszystkie wydarzenia są naturalnym następstwem, tego co miało miejsce wcześniej i składają się w spójną całość. Dlatego nie warto po nią sięgać bez znajomości pierwej części. Książka ta nie jest zwykłym kryminałem. Łączy ona ze sobą mroczne zagadki z elementami fantastyki i mitologią baskijską. W tej części mamy do czynienia także z wątkiem historycznym, a dokładniej związany z mniejszością społeczną zamieszkującą doliny rzek Baztan i Roncal - Agotami. Autorka bardzo sprawnie łączy ze sobą wszystkie te elementy co sprawia, że książka ma niesamowity klimat i nie sposób odłożyć ją choćby na minutę. Ogromnym plusem jest także wyrazista fabuła, jak i sami bohaterowie. W tej części poznajemy szerszy profil psychologiczny Amai, dowiadujemy się o jej lękach i koszmarach. Stajemy się światkami odkrywania mrocznych kart z przeszłości Salazar. Przeprowadzamy retrospekcje jej traumatycznego dzieciństwa, które zosatło nakreślone w 1. tomie, a tutaj uzupełniane o kolejne potworne fakty. Książka trzyma w ogromnym napięciu, ma wiele zwrotów akcji i nieprzewidywalne zakończenie. Całość napisana jest językiem przemawiającym do wyobraźni, który jest łatwy i przyjemny w odbiorze (oczywiście jest to także zasługa dobrego tłumaczenia). Co mogę jeszcze napisać? Sięgnijcie po ten cykl, bo naprawdę warto!

Mitologiczny cyklop Tarttalo, żywiący się ciałem niewinnych, zbiera kości swoich ofiar w ukrytej jaskini. Nieznany sprawca profanuje kościół, podrzucając na miejsce kości noworodka. Czy te sprawy się łączą? Z kim lub z czym przyjdzie zmierzyć się Amai tym razem? Przeszłość po raz kolejny upomni się o Salazar. Co łączy nowe przestępstwa ze starymi demonami? Tak jak poprzednio, trudna kryminalna zagadka sprawnie przeplata się z motywami mitologii Baskijskiej. Ponownie otrzymujemy od autorki rewelacyjną i wciągająca historię z niesamowitym klimatem. Amaia wraca do pracy tuż po porodzie. Przyznam, że jako matka podoba mi się jeszcze bardziej niż w poprzednich częściach. Ma swoje matczyne rozterki, które są tak naturalne na początku, więc jest w tym wszystkim bardzo autentyczna ale jednoczenie nabrała pazura, stała się ostra i zdecydowana w stosunku do współpracowników. Rządzi swoim zespołem twardą ręka! Wątek obyczajowy, tak jak poprzednio, jest tutaj mocno zarysowany jednak nie dominuje wątku kryminalnego. A ten jest rewelacyjny! Historia wciąga od pierwszych stron. Z każdym kolejnym tropem pojawia się coraz więcej pytań i niewidomych. Autorka trzyma nas w niepewności do samego końca, a finał jest tak emocjonujący, że nie sposób się oderwać! Przede mną ostatnia część, ale zostawiam ją na jakiś czas bo chyba serce mi pęknie, jak już skończę te serię!

Autor: Dolores Redondo Tytuł: Świadectwo kości W małym miasteczku zostaje znaleziona zamordowana dziewczynka. Jak się okazuje została ona zgwałcona. Podczas śledztwa wychodzi na jaw, że mordercą jest Jason Medinie, jest on jej ojczymem. Rozprawa zostaje odroczona na kolejny termin. Jednak oskarżony popełnia samobójstwo w celi. Inspektor Salazar dostała list od Medinie, w którym zapisane zostało jedno tajemnicze słowo Tarttalo. Czy te słowo stanie się kluczem do rozwiązania zagadki? Było to moje kolejne spotkanie z piórem autorki, więc wiedziałam czego mogę się spodziewać. Z jednej strony po poprzedniej części czułam niepokój i strach związany z tym jak może zostać opisane morderstwo, a z drugiej nie mogłam się doczekać jej przeczytania. Od samego początku wiemy, że zginęła mała dziewczynka i to z rąk swojego ojczyma. Co jest przerażająca, a zarazem nie zrozumiałą rzeczą. Kolejny raz czytałam książkę wciśnięta w fotel. Co chwilę pojawiały się nowe informacje, które nie pozwalały jej odłożyć. Autorka wprowadza nas w stan w którym jesteśmy tylko my i książka. Nie mogę wyjść z podziwu książki. Zakończenie mnie po prostu tak zszokowało, a zarazem zdziwiło, że długo nie mogłam wyjść z tego stanu. Jedna rzecz mnie zirytowała, ponieważ inspektorka w pewnych momentach była nie zdecydowana, według mnie. Uważam, że książka jest genialna. Ocena 10/10

„ŚWIADECTWO KOŚCI” Dolores Redondo Wydawnictwo Czarna Owca „Świadectwo kości” to drugi tom niesamowitej trylogii „Dolina Baztán”. Tym razem nasza główna bohaterka Amaia Salazar będzie musiała nie tylko zmierzyć się z mordercą, ale również z walką o ochronę nad życiem swojego dziecka. Świeżo upieczonej mamie ciężko jest pogodzić pracę z życiem rodzinnym. W niewyjaśnionych okolicznościach osadzeni popełniają samobójstwa zostawiając karteczki z wiadomością dla naszej detektyw śledczej Amai Salazar. Dlaczego? Jaką informację zostawiają dla niej? To już musicie przeczytać sami. Amai przyjdzie zmierzyć się ze złem w czystej postaci. Samo zło się o nią upomina. Komu podpadła? Jej psychiczna mamuśka nie daje o sobie zapomnieć. Musi strzec przed nią swojego synka. Czy jej się to uda? Powieść mocno trzyma w napięciu. Jest również mocno emocjonująca. Lubicie czarne kryminały to dobrze trafiliście. Nie mogłam oderwać się od czytania. Odłożyłam powieść dopiero po jej przeczytaniu. Amaia jest niesamowita, chociaż czasami mnie denerwowała. Z czystym sumieniem mogę wam polecić kolejny tom. Nie zabraknie wrażeń. Lubicie dobre, czarne kryminały? To sięgnijcie po tą cudowną trylogię.

Ojczym oskarżony o gwałt i morderstwo popełnia samobójstwo w sądowej toalecie. Zostawia list dla inspektor Salazar, który zawiera słowo "tarttalo". *Ciekawostka* Tartalo w mitologii baskijskiej to cyklop, który pożera ludzi. Napis "tarttalo" zaczyna pojawiać się w innych miejscach. Wydaje się zatem, że seria zabójstw może być dziełem demona, a Amaia musi rozwikłać tą niełatwą zagadkę. Poza tym kobieta rozpoczyna teraz nowy etap swojego życia, a echa przeszłości również przysparzają jej wielu zmartwień. . Druga część podobała mi się jeszcze bardziej. Pewnie dlatego, że już zżyłam się z Amaią. Mimo, że książka jest dość obszerna, bo ma prawie 600 stron, pochłonęła mnie w całości. I chociaż nie lubię mitologii ani innych nadprzyrodzonych wątków to akurat tu nic mnie nie raziło i pasowało wręcz idealnie do fabuły. Szczególnie przypadł mi do gustu wątek jej matki psychopatki, bo to zdecydowanie moje klimaty i czułam lekki dreszczyk. . Ciekawe czy ostatnia część trylogii będzie równie dobra... A teraz czas na ekranizację na Netflixie. 😊

Muszę przyznać, że autorka naprawdę postarała się zatrzymać klimat taki jak w pierwszej części. Dalej mimo głównego wątku, mamy poboczne historie które są równie ciekawie rozwinięte. Pojawiają się nowe postacie, które jeszcze bardziej urozmaicają poznany już przez nas wcześniej wykreowany świat. Tym razem zbrodnią, która przetacza się przez całą książkę, jest nawiązanie do odrąbanych rąk ofiar z pierwszego tomu. Okazuje się, iż nie jest to tak prosta sprawa, ponieważ na kościach pozostały ślady zębów człowieka ( kojarzy mi się to ze ,, Sforą, akurat też jest to 2 cz. trylogii). Cała fabuła rozwija się świetnie, możemy poznać jeszcze wątek chorób psychicznych oraz tradycji miasta, związanego z pochówkiem dzieci. Jest to bardzo pobudzające dla wyobraźni. Jedynym minusem, jest zbyt nierzeczywisty w porównaniu do historii wątek fantastyczny, który nie bardzo mi się podobał. Biorąc pod uwagę całokształt, jak najbardziej polecam tę książkę i nie mogę już doczekać się przeczytania trzeciej części.

Autorka ponownie wciąga nas do świata brutalnych morderstw i baskijskich legend. Akcja jest wciągająca i ciężko się od niej oderwać. Żywe opisy sprawiają, że może się poczuć jakbyśmy byli w dolinie Baztan. Mam nadzieję, że kiedyś będę miała okazję odwiedzić naprawdę to miejsce. Dolores Redondo znalazła idealny balans między opowieścią kryminalną, a historią magicznych legend. Cieszę się, że przede mną jeszcze jeden tom tej historii.