Stukostrachy (okładka  miękka, 02.2008)

Strasznie dobra książka na zimne jesienne wieczory. Polecam gorąco

Swietna ksiazka. Troche za duzo fantasy ale to przeciez King

Dobra lektura dla wielbicieli Kinga.

Nawet nie zaczelam czytać

Super wciągająca polecam

Tytuł wzbudza uśmiech na ustach, lecz zawartość książki może przestraszyć. Bo to, proszę państwa prawdziwy horror. Ponad 600 stron wciągającej przerażającej historii, jakże by inaczej, wprost ze stanu Maine. Mam słabość do twórczości Kinga i ta książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że jest to słabość całkowicie uzasadniona.
Zaczyna się dość leniwie i sennie. Ale czytelnik bardzo szybko zostaje wciągnięty w nietuzinkową historię, która nie pozwala się oderwać. Każdy kolejny rozdział chłonięty jest coraz szybciej. Z każdą kolejną stroną akcja się zapętla i gęstnieje.
Tym co nie pozwala się oderwać od książki jest genialnie opowiedziana historia. Historia, która może się z początku wydawać naiwna i prostacka, lecz w rękach mistrza przeradza się wręcz w dzieło najwyższych lotów.
Jest w niej wszystko to co powinno być w dobrym horrorze: porywająca historia, niespodziewane zwroty akcji, tajemnice i zagadki, wyraziści bohaterowie i zło.
Warto przeczytać. King w czystej postaci.

Stephen King to jeden z moich ulubionych autorów, ale często zdarza mu się popełnić dzieła naprawdę ciężkostrawne. I choć chciałbym powiedzieć, że w przypadku Stukostrachów, jednego ze swych najdłuższych dzieł, tak nie jest, to nie mogę.

Fabuła jest typowo Kingowa: otóż główna bohaterka natyka się na coś dziwnego w ziemi i zaczyna to odkopywać. Wywołuje to lawinę zdarzeń, które prowadzą do całkowitej przemiany ludzi w okolicy i serii dziwacznych zdarzeń.

Niby jest wszystko to co u Króla kochamy najbardziej: powolne zawiązanie akcji, małomiasteczkowe klimaty, duża liczba bohaterów, wiele wątków obyczajowych (w tym osobistych - jeden z głównych bohaterów Gardner to jakby sam Stephen, alkoholik po przejściach)... ale czegoś w tym brak. Akcja toczy się za wolno, King często przynudza, a styl jest naprawdę momentami ciężkostrawny. Do tego masa pomysłów jest kompletnie nietrafiona (ożywione sprzęty gospodarstwa domowego, czy temat miesiączkowania wałkowany raz po raz, w odróżnieniu od "Carrie", tu pozbawiony sensu, jakby był upustem jakiejś dewiacji autora), a wiele wytłumaczeń banalnych i nieprzekonujących.

A plusy? Jest sporo nawiązań do innych dzieł Kinga (choćby Talizmanu), nie brak momentami fajnego klimatu rodem z tanich thrillerów sf a na dokładkę mamy jeden z rozdziałów poświęcony Bece Poulson (kiedyś opowiadanie "Revelations of Becka Poulson" dołączone do wydania specjalnego "Szkieletowej załogi", zekranizowane, ale nie wznawiane i nigdy nie wydane po polsku). Jednak nie ratuje to książki.

Fani Kinga sięgnąć jednak po nią powinni. Choćby dla wyrobienia własnego zdania. Reszta: na własną odpowiedzialność.

Stephen King - autor, którego nikomu nie trzeba przedstawiać - nazwisko "klasyk", ikona epoki horroru.Oprócz licznych bestsellerów grozy, Stephen King tworzył powieści z innych gatunków, między innymi serię fantastyczną "Mroczna Wieża" czy znane wszystkim powieści: Zielona Mila lub Skazani na Shawshank. Mówi się, że Stephen King, jak na mistrza przystało, to autor budzący olbrzymie kontrowersje. Jedni go uwielbiają, i "pochłaniają" każde jego dzieło, inni w jego książka widzą tylko jeden wielki bełkot pisany przez kogoś na dość mocnych psychotropach. Trochę o książce: Jak to w większości książek Stephena Kinga bywa, cała akcja odbywa się w małym miasteczku, dalekim od jakiejkolwiek cywilizacji. Haven, idylliczne miasteczko w stanie Maine w którym mieszka główna bohaterka - Bobbi Anderson. Pewnego dnia Bobbi podczas spaceru ze swoim psem, potyka się w lesie o dziwny metalowy przedmiot i bezskutecznie stara się go wykopać. Wkrótce tajemnicza rzecz, zagrzebana w ziemi od tysiącleci, zaczyna się rozrastać i zmieniać kształty. Bliska obecność nieznanego przedmiotu wywołuje lawinę dziwnych, niewytłumaczalnych zdarzeń. Wkrótce staje się jasne, że ktoś nieopatrznie obudził Zło, które na zawsze powinno zostać w uśpieniu. Moje skromne zdanie: Na "dzień dobry" dostajemy w ręce olbrzymie, grube tomiszcze. Tak jakby autor chciał dodać pewną epickość historii już samą ilością stron. Jednak coś nie wyszło... O „Stukostrachach” mogę śmiało napisać, że to rozwleczona do przesadnego maksimum średniej jakości bajeczka, którą dałoby się spokojnie skrócić o przynajmniej połowę. Sama historia mdła, główni bohaterowie bez wyrazu, a to wszystko zmiksowane ze zbyt surrealistycznymi i karykaturalnymi kosmitami którzy chcą (jak zawsze!) przejąć władzę nad światem. Z drugiej strony czego się spodziewać po powieści, o której sam autor wypowiada się niezbyt chlubie. Jak sam King przyznaje w wywiadzie dla Rolling Stone: „Stukostrachy to okropna książka, ostatnia, którą napisałem zanim uporałem się ze swoimi problemami”. Wiem, że moją opinią strzelam sobie w kolano, i pewnie wielu wielbicieli Kinga stuka się teraz w głowę głośno komentując moją wypowiedź :) Dla mnie książka ciężko strawna jak wielkanocny bigos z tłustą kiełbasą i zasmażką. Polecam tylko wielbicielom Kinga. Tylko! Ocena: 3/10 https://recenzowniaksiazkowa.blogspot.com/2018/07/stukostrachy-stephen-king.html

Spokojne z pozoru miasteczko, dwójka bohaterów po przejściach, kosmici. Suma tych trzech składników - wielkie bum.
Niestety okazało się, że wybuch nie jest taki silny, jak się spodziewałem. Z miasteczka zrobiło się całe hrabstwo, z dwójki bohaterów zrobiło się całe miasteczko, z kosmitów został tylko statek. Historia po prostu się rozmyła. Zamiast wielkiego bum, dostałem lekkie "pierdnięcie" z przewidywalnym finałem. No cóż, każdemu mistrzowi zdarzają się słabsze książki.

Na wstępie - bardzo ciężko było mi dostać książkę gdziekolwiek, deficyt ogromny. A teraz do rzeczy - nigdy nie byłam przekonana do łączenia fantasy z powieściami grozy. Zazwyczaj Kingowi udało się to zgrabnie obejść, a w Stukostrachach obserwuję jakby przerost fantasy nad horrorem. Nie czyni to książki złej, jednak inną od reszty. Specyficzny klimat Kinga, mroczność i tajemniczość na szczęście zostały zachowane!