Stowarzyszenie umarłych poetów (okładka  miękka)

Zawsze chciałam przeczytać tą książkę, ponieważ czytałam wiele pozytywnych opinii i nie zawiodłam się. Bardzo polecam, nawet po obejrzeniu filmu, można przeczytać, aczkolwiek czekałam na książkę zanim obejrzałam film.

Świetna książka, dobrze się czyta, wciąga już od początku. Zawsze mam problem z oglądaniem filmów na podstawie książek jednak w tym przypadku nie czuje dysonansu. Choć są różnice, warto zapoznać się z oba dziełami.

Cudowna książka, polecam.

~(...)jesteśmy tylko pokarmem dla robactwa. Ponieważ jest nam dane ujrzeć tylko kilka wiosen i kilka jesieni. Ponieważ któregoś dnia, choć trudno w to uwierzyć, każdy z nas przestanie oddychać, zrobi się zimny, umrze.~ Piękno, poezja, zażyłość, młodość, przyjaźń, miłość oraz ból. To wszystko znajdziecie w książce „Stowarzyszenie umarłych poetów”. Pomimo małej ilości kartek, na jakich zapisana jest ta historia, nic jej nie brakuje. Niektórzy patrząc na nią, mogą sobie pomyśleć, jak to możliwe, by dobrze wykreować bohaterów w tak krótkiej książce. Powiem tak, mało w tej książce jest opisów bohaterów, ich rodzin, przeszłości. Ale w tej książce one są zbędne. Poznajemy tu grupkę uczniów, chłopców, którzy dopiero zaczną żyć pełnią możliwości. Dzięki nauczycielowi języka angielskiego, poprzez poezje, będą uczyć się być sobą. Zaczną potajemne spotkania stowarzyszenia, podczas których żaden inny nauczyciel, czy rodzic nie będą im dyktować warunków, jak mają żyć i kim mają być. Każdy z członków stowarzyszenia zaczyna odkrywać się na nowo. Cztery zasady Akademii: Tradycja, Honor, Dyscyplina i Doskonałość przestają ich ograniczać. Jednak czy ich bunt może trwać wiecznie? Czy może ostatecznie zwycięży tradycja ? Książka pełna emocji, podczas czytania czułam jednocześnie radość, smutek i oburzenie. Fragmenty wierszy dodają klimatu, upiększają historie, dają nam możliwość przeżywania tej książki na swój indywidualny sposób. Od tej książki bije samo piękno. Szczerze, pierwszy raz czytałam chyba książkę, która została napisana na podstawie filmu, a nie odwrotnie i się nie zawiodłam 😁 Koniec książki wyzwala wszelkie uczucia. Teraz czeka mnie seans filmowy. Carpe diem! Chwytaj dzień! Główna lekcja dana uczniom przez pana Keatinga, by żyć chwilą i nie patrzeć w tył. Należy cieszyć się życiem i tym, co nam daje. Nie zwlekać za długo, bo może być już za późno. I tymi słowami tez kończę bardzo krótką opinie na temat tej książki. Więcej słów jest zbędnych. Jak przeczytacie, to sami się przekonacie. ✨10/10✨

Książka jest świetna, a film jeszcze lepszy!! Potworne jest to, jak ukazano w tej książce traktowanie dzieci, a jeszcze gorsze, że faktycznie tak było. Należy pamiętać, że to są tylko dzieci, a nie jakieś maszyny!! Nie jestem sobie w stanie wyobrazić, co Neil musiał czuć w tamtej chwili, że zdecydował się na taki czyn. Gdy to czytałam byłam cała zalana łzami! Ostatnie trzy rozdziały złamały moje serce! Powinno być więcej takich nauczycieli, jak pan Keating! Było widać, że strasznie kocha to co robi, szkoda tylko, że właśnie takie osoby dostają najwięcej po głowie. Strasznie polecam tą książkę!! Naprawdę warto zapoznać się z tą wspaniałą historią!! A słynne Carpe diem na pewno zostanie ze mną przez długi czas!

Sięgnęłam po tą książkę głównie ze względu na tytuł oraz chęć przeczytania czego bardziej „poetyckiego”. Pierwszy raz spotkałam się z tym, że książka była napisana na podstawie filmu a nie na odwrót. Jest pisana językiem, który niby nie jest trudny ale w moim przypadku nie był zachęcający. Dość szybko się ją czyta chociaż trzeba się bardzo skupić. Bohaterowie są takimi typowymi nastolatkami co myślą o dziewczynach i zakazanych rzeczach. Niby w książce jest jakiś morał ale czy wart tych niecałych 150 stron? Raczej nie.

Powiesc przyjemnie sie czyta, chetnie do niej wracam od czasu podstawowki. Opis relacji bohaterow z rodzicami oddaje wspolczesna realistycznosc dla dzieci zyjach w stalym napieciu probujac spelnic ambicje rodzicow. Poezja w ksiazce pelni role oderwania sie od rzeczywistosci, daje bohaterom nadzieje i poczucie wolnosci mimo sytuacji. Polecam zarowno mlodszym czytelnikom jak i starszym, warto przeczytac owa ksiazke chociaz raz.

Książkowa adaptacja "Stowarzyszenia umarłych poetów" dogłębnie wzrusza, ukazując wszystkie zdarzenia z całkiem innej perspektywy: perspektywy poszczególnych postaci. Nieskomplikowany, a zarazem kapitalny styl, w jakim Kleinbaum ujęła tę piękną historię w słowa, trafia prosto w serce i ukazuje niesamowity, oryginalny sposób postrzegania świata.

Zarówno książkę, jak i film, uważam za coś cudownego. Wciąż aktualne problemy, dostałam też mnóstwo inspiracji, końcówkę całą przepłakałam. Polecam każdemu fanu literatury i filmografii.

Pierwszy raz kiedy książka nie dorasta do pięt ekranizacji. Totalna porażka. Dodam, że została napisana po premierze filmu, na jego podstawie. Nie odwrotnie.