Stan nie!błogosławiony (okładka  miękka, 01.2017)

Jestem ogromną fanką Magdaleny Majcher, ale miałam jeszcze dwie starsze książki do nadrobienia, w tym właśnie "Stan nie! błogosławiony". Powieść okazałą się strzałem w dziesiątkę, a Pani Majcher- wybitną pisarką. Książka jest fantastyczna, wzruszająca, kompetentna, dająca do myślenia, wielowątkowa. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać, a zalet i tak by nie wystarczyło. Poza tym, książka ukazała się w 2017 roku, ale jej tematyka na tle współczesnego zaostrzenia prawa antyaborcyjnego byłaby bardzo, ale to bardzo na czasie. Momentami chciałam rzucić tą książką o ścianę, ale już piszę dlaczego. Otóż fabułę tę powinny poznać wszelkie środowiska polityczne i religijne, które uważają, że aborcja to grzech i naruszenie prawa bożego. Niech wszelkie dewoty w końcu zrozumieją, że aborcja nie jest wynikiem jedynie kaprysu kobiety, ale ogromnym dramatem. Teraz aborcji nie można wykonać nawet wtedy, gdy dziecko urodzi się z nieodwracalnymi chorobami genetycznymi, co dla mnie jest totalnym kuriozum! A co z bólem i cierpieniem dziecka, pytam się????!!! Chcielibyście jako rodzice przyglądać się, jak cierpi Wasze dziecko, a potem je pochować i przychodzić na cmentarz??? Pola i Jakub znają się od pięciu lat, ale małżeństwem są od lat dwóch. Ona wychowywała się bez ojca, ale za to u boku bardzo toksycznej i wrednej matki, dla której używanie kar cielesnych, poniżanie było na porządku dziennym. Kuba został natomiast wychowany przez uroczą babcię Anielę, gdyż rodzice zginęli w wypadku kolejowym. Teraz młode małżeństwo na razie nie planuje dzieci, ale jedna upojna noc zakrapiana alkoholem może zmienić wszystko. Wszak nie od dziś się mówi, że o dziecko jest szybciej, niż o nową suknię. Pola i Jakub są szczęśliwi, ale do czasu. Od lekarza dowiadują się, że ich dziecko, konkretnie dziewczynka, może urodzić się z zespołem Downa. Żeby się o tym dowiedzieć, należałoby wykonać niebezpieczne badanie inwazyjne, które może zakończyć się poronieniem...Tutaj zaczyna się niewyobrażalny dramat przyszłych rodziców, skazani są oni niemal na antyczną winę tragiczną. Jakkolwiek się zachowają, wyjście nie będzie dobre. Czy para zdecyduje się na badanie i zaryzykuje? A może będą czekać aż do porodu i dopiero wtedy dowiedzą się, czy ich córka jest chora? Lekarz mówi im, że w przypadku ich dziecka szansa na zachorowanie wynosi jeden do siedemnastu... Jaki będzie finał, tego sami musicie się dowiedzieć, ale zapewniam po stokroć, że warto sięgnąć po tę powieść. Czy Jakub stanie na wysokości zadania i będzie cały czas z Polą? Jak zachowa się matka Poli, która wręcz wierciła córce dziurę w brzuchu, bo przecież jej zegar biologiczny już głośno tyka? Sami zobaczcie. Poza wątkiem medycznym mamy tu też historię o dążeniu do spełniania własnych marzeń. Pola marzy o napisaniu książki i sukcesywnie spisuje kolejne rozdziały, a wierzcie, że kobieta ma o czym pisać... Jakiego tematu podjęła się Pola i czy książka zostanie wydana? Zapraszam do lektury. Nie mam słów co do tej książki, jest cudowna i na pewno do niej jeszcze wrócę. Pani Majcher wykonała kawał dobrej roboty, jestem jej za to ogromnie wdzięczna. Niewdzięcznikami są osoby, które zaostrzyły prawo antyaborcyjne. Śmieszy mnie, że księża, którzy sami nie mają rodzin, decydują o życiu innych ludzi... Książka ta jest godna polecenia do potęgi entej!

Biorąc książkę do ręki, pomyślałam, czym może mnie zaskoczyć kolejna powieść o niespodziewanej ciąży? Tak wyobrażałam sobie tą opowieść, sugerując się tytułem i okładką. Jednak zaskoczyła mnie.. I to bardzo, oczywiście pozytywnie. Nie mogłam przerwać, musiałam poznać zakończenie tej historii. Młode kochające się małżeństwo, cudowna babcia, wiecznie narzekająca toksyczna matka bohaterki i dramat - złe rokowania dotyczące zdrowia nienarodzonego dziecka w nieplanowanej ciąży - ogromny strach, dylematy, najtrudniejsze życiowe decyzje. Powieść wciągnęła mnie bezgranicznie. Zaczęłam wieczorem, czytałam do prawie nad ranem, skończyłam przy porannej kawie zalewając się łzami wzruszenia. Wspaniale napisana historia. Bardzo mnie poruszyła. Przypomniała o tym, co najważniejsze. Polecam i czekam na kolejne powieści autorki.

W dzisiejszych czasach wiele matek dowiaduje się, że dziecko może urodzić się chore. Taką informację otrzymuje główna bohaterka. Ciąża jest dla niej zaskoczeniem i powoduje wiele zmian w życiu jej i męża. Musi podjąć decyzję, czy urodzi dziecko czy je usunie. Moralny dylemat.

cudowna, prawdziwa, piękna, wzruszająca, zapadająca w pamięć! Koniecznie należy ją przeczytać i postawić na półce! Temat szalenie odważny i trudny zarazem ale opisany bardzo obiektywnie... Wszystkie recenzje tej książki nie są przereklamowane... naprawdę polecam!

Sympatyczna ksiązka, odealna na jesienne wieczory pod kocykiem i z kubkiem gorącej herbaty. Koniec książki dość przewidywalny, ale mimo wszystko polecam.

Rewelacyjna opowieść o trudnych życiowych decyzjach, polecam!

Kolejna super książka mojej ulubionej autorki

Polecam wszystkim!

Każdego dnia snujemy plany na życie, to bliższe i to dalsze. Kiedy jesteśmy młodzi żyjemy w przekonaniu, że na wszystko mamy czas. Wierzymy, że to my sami decydujemy o kolejach naszego losu. Jednak często ów los potrafi spłatać nam wielką niespodziankę. Niestety nie zawsze jest ona miła. A to dlatego, że jedna chwila potrafi zmienić zupełnie naszą perspektywę życiową. To, co jeszcze wczoraj wydawało się najważniejsze, dziś już nie ma znaczenia. W obliczu takowej właśnie sytuacji znalazła się Pola, bohaterka powieści Magdaleny Majcher „Stan nie! Błogosławiony”. Młoda kobieta ma wszystko, czego zapewne pragnie każda z nas. Jest szczęśliwą, spełnioną osobą. Bo jakże mogłoby być inaczej skoro ma wspaniałego męża, robi to, co kocha i spełnia swoje marzenia. Stabilizacja życiowa daje młodej kobiecie poczucie spokoju i pewności jutra. Przewrotność losu w bardzo nieoczekiwany sposób daje jednak naszej bohaterce jasny komunikat „Pewność jutra to tylko stan pozorny”. Pewnego dna bowiem jedna chwila zapomnienia skutkuje dwiema kreskami na teście ciążowym. Z pewnością teraz myślicie sobie przecież to najpiękniejszy moment w życiu kobiety, w czym więc problem? Otóż Jakub i Pola owszem chcą mieć dziecko, lecz jeszcze nie dziś, nie teraz. W momencie, kiedy małżonka Jakuba dowiaduje się, że już za kilka miesięcy zostanie matką czuje lęk i obawę o to, jak bardzo pojawienie się dziecka na świecie odmieni jej życie. Na szczęście ma u swojego boku mężczyznę, który zawsze ją wspiera, na którego bez względu na wszystko zawsze może liczyć. Kiedy już małżonkowie oswajają się z nową sytuacją, a dziecko, które nosi pod sercem Pola staje się dla nich najważniejsze okazuje się, że historia może nie mieć swojego szczęśliwego zakończenia. Podczas jednego z badań prenatalnych lekarz stawia diagnozę, która brzmi jak zły sen. Istnieje prawdopodobieństwo, że dziecko urodzi się z wadą genetyczną. Nic nie jest tak jak zaplanowała sobie Pola. Przed nią teraz bardzo trudny okres. Wiele pytań, na które nie ma prostych i oczywistych odpowiedzi. Wybory, które decydować będą o rzeczach trudnych, bolesnych i dla wielu z nas zapewne kontrowersyjnych. Czy w obecnej sytuacji Pola będzie w stanie pokochać swoje dziecko bez względu na wszystko? Decydując się podzielić z Wami swoimi odczuciami po lekturze nie mogłabym pominąć bardzo istotnego dla całej powieści wątku toksycznej relacji Poli z matką. Mimo, że Pola jest dorosłą kobietą wewnętrznie kryje się w niej skrzywdzone dziecko, które pragnie matczynej miłości i zrozumienia. Bowiem będąc dzieckiem nigdy matczynej miłości nie doświadczyła. Przez całe swoje dzieciństwo była poniżana, upokarzana. W oczach matki była życiowym nieudacznikiem. Nie zależnie od tego, jak bardzo się starała dla rodzicielki zawsze była nikim. Takie traktowanie bardzo mocno zniszczyło poczucie własnej wartości bohaterki, co jak się przekonacie przełożyło się także na jej teraźniejsze życie, szczególnie, teraz gdy sama ma zostać matką. „Stan nie! Błogosławiony "to godny polecenia i uwagi tytuł. Czytając wyraźnie widać, że autorka włożyła w jego napisanie dużo pracy i serca. To, co bezsprzecznie zasługuje na uznanie, to bardzo rzetelne przygotowanie podłoża medycznego, jeśli chodzi o wadę genetyczną, jaka podejrzewają lekarze u dziecka Jakuba i Poli. Nie zdradzę, jaka to wada, lecz zapewniam, że jeśli do tej pory nie wiedzieliście na temat owej wady zbyt wiele to dzięki Pani Magdalenie będziecie mieli możliwość dowiedzieć się wielu bardzo istotnych informacji. Praktycznie od początku krok po kroku dowiadujemy się jak wygląda diagnostyka i prowadzenie ciąży obciążonej ryzykiem wad genetycznych. Autorka uświadamia nam również, co czeka nas kobiety, jeśli znajdziemy się w podobnej jak bohaterka książki sytuacji, ale także, jakie mamy wówczas prawa. Jest to niezwykle wartościowa pozycja, którą powinien przeczytać każdy, nie tylko kobiety. Bowiem pomimo iż to właśnie kobieta ostatecznie zmuszona jest do podjęcia najtrudniejszych decyzji, to jednak rola mężczyzny jest nieoceniona. To on jest tą siłą i wsparciem dla kobiety, dla której nie oszukujmy się w takich chwilach wali się cały świat. Nic dodać, nic ująć jak to, że koniecznie musicie przeczytać tę książkę. Znajdziecie tu przede wszystkim wiele miłości i ciepła, wzruszeń i nadziei. Z całym przekonaniem zapewniam Was, że dzięki realizmowi historii opisanej na kartach tej wyjątkowej pozycji na długo zapadnie ona w waszych sercach i pamięci skłaniając do głębokich przemyśleń, które postawią jedno, ale za to niezmiernie trudne pytanie „Co ja sama zrobiłabym na miejscu Poli"? Moja ocena to: 8/10 Pozdrawiam, Agnieszka Kaniuk.

Kiedyś wydawało mi się, że do rodzicielstwa trzeba dojrzeć. Że to przychodzi z czasem. Że w człowieku budzi się potrzeba bycia matką. I spotkałam ją - bizneswoman. Silną, rezolutną, trzydziestoparoletnią kobietę, która otwarcie mówi, że nie chce mieć dzieci. Właśnie otworzyła swoją firmę. Ma kochającego męża, grono znajomych. Uwielbia pić wino. A do rodzicielstwa ma po prostu macosze podejście. Dziewczyna realizuje swoje plany. Krok po kroku... Wydaje się być szczęśliwa. Ale czy na pewno?
Taką samą kobietę poznałam w książce Magdaleny Majcher. „Stan nie!błogosławiony” opowiada o życiu 28letniej Poli, która zdecydowanie nie jest gotowa na dziecko. Ma wspaniałego męża, na którego zawsze może liczyć. Zaczyna realizować się zawodowo jako pisarka… Świat niemal stoi przed nią otworem. Aż tu nagle trach. Na teście ciążowym wynik jest pozytywny. W dodatku okazuje się, że dziecko może mieć wadę genetyczną. Z drugiej strony jest jeszcze mama Poli, która dotychczas w ogóle jej w niczym nie wspierała. Czy w takich okolicznościach matka dogada się z córką? Czy szczęśliwe małżeństwo upora się z własnymi przekonaniami? I w końcu, jakie decyzje zostaną podjęte?
Przede wszystkim jest to powieść, która wprowadza człowieka w konsternacje. Bo to nie tak, że człowiek nie chce mieć dzieci. Że od dziecka ważniejsze są pieniądze, spełnienie zawodowe, służbowy wyjazd, czy też dyskoteki lub wakacje w ciepłych kurortach. W człowieku budzi się potrzeba zrobienia „czegoś jeszcze”. Coś, co po nas zostanie. Wielu błędnie zakłada, że będzie to wybudowany dom lub stabilizacja finansowa (lub życie po prostu bez kredytu). Niestety żyjemy w świecie, w którym mało kto żyje bez kredytu. Młodzi małżonkowie już na starcie muszą zdecydować „czy weźmiesz ze mną kredyt na najbliższe 30lat?” Wizja macierzyństwa pojawia się później. Gdy zaczyna nam tykać zegar biologiczny. A tak naprawdę dopiero po latach docenia się dzieci. Że ktoś pamięta o swoich schorowanych już rodzicach, kiedy to żadna pozycja, ani żadne pieniądze nie są w stanie zastąpić nam bliskości.
Magdalena Majcher porusza trudny temat. Kobieta, która nawet nie planowała ciąży, spodziewa się dziecka, w dodatku to dziecko jest chore. Co teraz? Czy w ogóle powinno się w takiej sytuacji pytać, co teraz? Czy w ogóle mamy prawo decydować o życiu kogokolwiek? Tych pytań nie zdajemy sobie na co dzień. One pojawiają się w niespodziewanym momencie. I co gorsza wywracają cały świat do góry nogami. Taka jest też książka Magdy. Ona wżera się w nasz umysł i próbuje zdecydować, co jest właściwe… Podobna historia zdarzyła się bohaterom książki „Poczwarka” Doroty Terakowskiej. Trzydziestoletnia Ewa rodzi córeczkę. Tuż po porodzie rodzice dowiadują się, że dziewczynka cierpi na zespół Downa. Pierwsza reakcja? Odrzucenie. Bo przecież ta diagnoza niweczy wszystkie ich plany.
„Stan nie!błogosławiony” pokazuje sytuacje, które mogą się zdarzyć każdemu z nas. Nie ocenia działań bohaterów, ani też nie próbuje ich wytłumaczyć. Zostaje również podjęty temat aborcji. Walka ze swoimi przekonaniami i sumieniem. Rozważanie co jest „właściwe”. Autorka ocenę bohaterów i ich postępowania zostawia nam. Natomiast w książce znajdziemy również przepis na udany związek. Chociaż moja teściowa uważa, że po 30latach małżeństwa to jest już tylko przyzwyczajenie. Że po 30latach to już gotuje się ten obiad dla świętego spokoju. I pije tą kawę o 6.30, bo i tak na starość to nie ma się, co innego robić.
Myślę, że ta książka była równie ciężka dla Autorki, jak i dla nas Czytelników. Po udanym debiucie kolejna powieść to niemałe wyzwanie. Ale Magdalena Majcher dała radę. Widać, że zrobiła rzetelny reaserch tematu i nie podała nam jakiegoś odgrzewanego kotleta. Zdecydowanie temat został przemyślany od początku do końca. No i jest na czasie, bo w polityce ciągle ktoś o nim piszczy. Napisałabym, że czytało się gładko… Ale ta tematyka sprawia, że lektura wcale nie jest jedną z tych lżejszych. Dlatego że to wcale nie chodzi tylko o aspekt bycia rodzicem. Ale też i o aspekt religijno-kulturowy. Żyjąc w Polsce, będąc Chrześcijaninem, zawierając związek małżeński w kościele katolickim naszym obowiązkiem jest mieć dzieci. I tu zaczynają się schody, jeśli jest się wierzącym.
Lubię książki, które stawiają przede mną pytania. Kiedy po ich odłożeniu zostaje we mnie jakaś myśl. Magdalena Majcher pokazała, jakie oblicze może mieć macierzyństwo. Spróbowała wyjaśnić, na czym polega udany związek i przede wszystkim pokazała, że to, co po nas zostanie, to wcale nie mgr przed nazwiskiem.
/recenzencki.wordpress.com/