Srebrne skrzydła (okładka miękka)

Zakończenie toksycznego związku daje pięknej i inteligentnej Faye możliwość rozpoczęcia życia od nowa. Rozwój kariery jest możliwy dzięki ciężkiej pracy oraz determinacji. Jej firma kosmetyczna prosperuje coraz lepiej i wkrótce ma podbić amerykański rynek. Były mąż kobiety siedzi w więzieniu. Wszystko zaczyna się układać, jednak są to tylko pozory. Faye orientuje się, że ktoś próbuje przejąć jej nowy biznes. Nowe problemy zmuszają bohaterkę do powrotu do Szwecji, gdzie podejmuje kolejną walkę o dobro swoje oraz swoich najbliższych. Jestem nieprzerwanie zachwycona okładkami książek Camilli Lackberg. Uwielbiam tę estetykę. Po którąkolwiek z powieści bym nie sięgnęła, wrażenia wizualne mam zawsze tak samo przyjemne. Tym razem rządzi szarość przełamana krwistoczerwoną szminką z nazwą firmy prowadzonej przez naszą bohaterkę. Do tego ładnie grające ze światłem napisy i jestem całkowicie kupiona. Żałuję jedynie tego, że w parze z okładką nie idzie jakość fabuły. Coś znów tutaj nie zagrało. Nie jestem pewna, co dokładnie, ale mam wrażenie, że podczas lektury drugiej części historii o Faye doświadczeniami powróciłam do męki, jaką był dla mnie czas poświęcony na sagę o miasteczku Fjallbacka. Chociaż tekst sam w sobie czytało mi się bardzo szybko, to jednak brakowało elementu zaskoczenia, który wywołałby u mnie chociaż w połowie tak pozytywne uczucia, jak miało to miejsce w przypadku ,,Złotej klatki''. Tam naprawdę czułam powiew świeżości i poprawę nie tylko stylu autorki, ale przede wszystkim wydarzeń i całej historii. Tutaj znów miałam do czynienia z książką raczej przewidywalną, momentami odrobinę nudnawą i rozciągniętą. Znów pojawiają się przebitki z przeszłości, która zdaje się nieustannie kroczyć za główną bohaterką. Z jednej strony jestem zwolenniczką tego zabiegu, z drugiej zaś nie potrafię pozbyć się wrażenia, że ma ona zająć czas i być swego rodzaju rekompensatą za niekoniecznie wysokiej jakości fabułę w czasie rzeczywistym. Mimo to cieszę się, że możemy poznać kobietę nim faktycznie stała się znaną nam już Faye. Tok jej myślenia oraz skłonność do niektórych, często destrukcyjnych zachowań dawały o sobie znać już w latach wczesnej młodości, co wyjaśnia, dlaczego bohaterka z tak ogromną łatwością pozbywa się swoich wrogów i potencjalnego zagrożenia. Osobiście jednak jestem nieco znudzona tym, że wszystko dzieje się w jej życiu tak... łatwo? Uwolniła się od toksycznego, niewiernego męża. Wciąż ma przy sobie kilka najbliższych osób. Jej firma niemal od razu znalazła się na szczycie najlepiej prosperujących przedsiębiorstw, a to wszystko zostało okupione kilkoma trupami w szafie. Fakt, że Faye wciąż chodzi sobie po mieście, jak gdyby nigdy nic, zaczyna mnie denerwować i jest tak mocno oderwany od rzeczywistości, że tracę ochotę na dalszą przygodę z twórczością tej autorki. Mój kolejny zarzut to przede wszystkim brak ciekawych bohaterów. Lub może inaczej - brak umiejętności pokazania bohaterów w ciekawy, intrygujący czytelnika sposób. Bo ja w tym wszystkim naprawdę dostrzegam spory, ale niewykorzystany potencjał. Postaci są głębokie jak woda w brodziku, natomiast sposób prowadzenia między nimi dialogów woła o pomstę do nieba. Bohaterowie u Lackberg nie wzbudzają we mnie żadnych emocji. Nie jestem zła, rozczarowana, szczęśliwa czy wzruszona. Śledzę ich losy i zastanawiam się jedynie nad tym, kiedy to się skończy. Mamy tutaj dużo opisów, dużo monologów, dużo wspomnień i właściwie... tyle. Bo one do niczego konkretnego nie prowadzą. Jeżeli wśród autorów miałabym wybrać jednego, który skrupulatnie leje wodę, to jest to właśnie pani Lackberg. Niektóre momenty były naprawdę nużące i miałam spory problem z powstrzymaniem się przed przekartkowaniem paru stron. Zaskoczeniem była dla mnie ostatnia scena i tylko ona kusi mnie do sięgnięcia po kolejny tom (bo wnioskuję, że takowy powstanie), ale na tym chyba swoją przygodę z autorką zakończę. ,,Złota klatka'' zapowiadała naprawdę dobrą, mocną serię, dzięki której zaczęłam wierzyć, że naprawdę mam do czynienia z królową szwedzkiego kryminału. Czy cała seria to faktycznie tak głośno reklamowany thriller psychologiczny? Polemizowałabym. Lackberg bliżej do autorki obyczajówek z wątkami kryminalnymi. ,,Srebrne skrzydła'' były w moim odczuciu kolejnym rozczarowaniem i naprawdę nie mam pojęcia, dlaczego wciąż się tekstami tej pisarki katuję. Chyba tak działają na mnie te okładki.

Kupując tą książkę nie miałam świadomości że jest to kontynuacja "złotej klatki" :-( i mimo że pochłonęłam ją w dwa popołudnia to była bardzo przewidywalna (oprócz seksualnych trójkątów oczywiście, bo tego się nie spodziewałam). Niestety, zakończę przygodę z Camillą, to już nie są świetne kryminały które tak lubiłam ...szkoda

Książka z rodzaju ’modnych tematów’. Bardzo przewidywalna, nic nie jest w stanie zaskoczyć. Lekko i szybko się czyta, idealna do snu. Poziom bardzo słaby.

Jak wiecie ja i pani Camilla długo nie mogłyśmy znaleźć do siebie drogi. Później na spróbowanie przeczytałam powieść „Księżniczka z Lodu”, która zainteresowała mnie mocno jedynie ze strony obyczajowej. W sumie po kolejnych dwóch latach uznałam, że jednak Autorka zasługuje na kolejne podejście – wiecie, taka druga szansa. W dłonie wpadła mi „Złota Klatka”, która zła nie była, chodź ogromnie zaskakuje mnie kierunek w jakim pani Lackberg poszła. Podobnie ma się kontynuacja serii „Faye” - „Srebrne Skrzydła”. Nasza bohaterka uchodzi za kobietę twardo stąpającą po ziemi. Prowadzi firmę i stara się funkcjonować tak jak jej to odpowiada. Zemściła się na swoim byłym mężu, ale jednak echo przeszłości odbija się podwójnie i Faye musi stawić czoła złu, które na nią czyha. Warto zaznaczyć, że dobrze jest znać tom pierwszy, by mieć zarys całej historii. Niemniej jednak jeśli ktoś nie przeczytał „Złotej Klatki”, a bierze się za kontynuację to wielkiej dziury nie będzie. Co do samego języka pani Camilli nie mam najmniejszych zastrzeżeń – pisze lekko i przystępnie, więc jej powieści naprawdę czyta się ekspresowo. Gorzej już wygląda tym razem fabuła i nasza Faye jako bohaterka pierwszoplanowa. Pani Lackberg nałożyła spory nacisk na wszelaki dobrobyt zamożnego życia. Drogie marki przewijają się przez historię gęsto i aż mi głupio chwilami było, że połowy z nich nie znam, nawet jeśli jestem kobietą. Sama bohaterka jest zaś rozchwiana emocjonalnie i tak po części to nie wiedziałam sama czego od niej wymagać. Erotyka, którą tu Autorka wprowadziła trochę zwiodła mnie na manowce i nie bardzo wiedziałam czego oczekiwać, więc manewr zaskoczenia zdecydowanie się udał. Nie mówię, że ta powieść jest zła, ale na pewno jest słabsza jak tom pierwszy. Mamy zawirowania i wszystko to co powinna mieć dobra powieść obyczajowa, ale nie ukrywam, że pragnęłam porządnego thrillera psychologicznego, którego tu mi trochę brakło. Zagorzali fani pani Camilli mogą być zawiedzeni, ale w całościowym rozrachunku nie żałuję, że przeczytałam opowieść.

"Srebrne skrzydła" to druga czy serii Camilli Läckberg wydana nakładem @wydawnictwoczarnaowca . Faye dochodzi do siebie po traumatycznym małżeństwie. Rozpoczęła nowe życie za granicą. Były mąż siedzi w więzieniu, a jej firma coraz lepiej prosperuje. Kiedy myślała, że najgorsze ma już za sobą jej egzystencja znowu zostaje zagrożona. Ktoś usiłuje przejąć jej firmę, były mąż opuszcza więzienie. Faye jest zmuszona powrócić do Sztokholmu, by z pomocą kilku innych kobiet walczyć o uratowanie nie tylko majątku, ale także siebie i swoich najbliższych. . Jest to zdecydowanie obyczajówka z elementami thrilleru. Według mnie w tej części jest mniej emocji i napięcia niż w pierwszej części. Fabuła dość przewidywalna ale nie zmienia to faktu, że książkę czyta się lekko i przyjemnie. Ciekawe zakończenie, które każe przypuszczać czytelników, że będzie kontynuacja. I ja na pewno po nią sięgnę. Kto przeczytał "Złotą klatkę" zdecydowanie powinien sięgnąć po "Srebrne skrzydła".

Po przeczytaniu złotej klatki nie mogłam doczekać się dalszych losów bohaterki, wiec jak tylko wyszła kolejna część od razu ją kupiłam. Niestety książka bardzo mnie zawiodła. Jest to według mnie najsłabsza książka spośród wszystkich napisanych przez Lackberg. Akcja ciągnie się niemiłosiernie, duża liczba wątków erotycznych momentami była wręcz niesmaczna i nie pasująca do całości, do tego wszystkiego koniec bardzo przewidywalny...

Zadziwiła mnie Po tylu kryminałach które się czytało jednym tchem .Mam wrażenie że wszystko już było napisane . Seks bardzo obrazowy ale czy o to chodzi ? jest to ostatnia książka Camilli Lackberg którą kupiłam . szkoda

Niestety książka jest zwyczajnie średnia. Uwielbiam Camillę, ale tutaj nie zachwyciła. Fabuła jest płytka, opiera sie na damskiej protagonistce, która szczerze mówiac - nic sobą nie reprezentuje, prócz chęci zemsty.

Co za szmira... żenada . Szkoda pieniędzy i czasu. A kiedyś pisała takie fajne kryminały...

Bardzo słaba książka jak na Camille bez pomysłu na dalsze losy bohaterki.