Someone to Stay (okładka  miękka, 03.2021)

Tę część przeczytałam najszybciej, dzięki temu, że autorce udało utrzymać się moje zainteresowanie losami Luciena i Alizy. Byłam naprawdę ciekawa jak potoczą się ich losy w szczególności, że każde z nich miało w swoim życiu wiele zagwozdek. Tym razem autorka porusza kolejne ważne tematy, jakimi są różnice kulturowe oraz walka z demonami przeszłości i konsekwencjami niefortunnego zbiegu zdarzeń. . Aliza można by powiedzieć z pozoru wiedzie idealne, poukładane życie. Osiąga swoje cele, spełnia marzenia, ma wokół siebie wspaniałych przyjaciół, dla których może nie do końca ma czas, bo ciągle się przepracowuje. Rozwija swoją pasję, która równocześnie jest jej pracą. Wydawać się, więc może, że jej dni wypełnione są po brzegi. I tutaj pojawia się on, ubrany cały na… czarno :D Lucien, który według mnie jest bardzo skrytą osobą. Ale jego postać urzekła mnie niemal od razu, dzięki pięknej wrażliwości i opiekuńczości. Ma on na głowie tak samo wiele spraw jak Aliza: studia, praca, rozwijanie swoich niezwykłych umiejętności artystycznych oraz najważniejsze dla niego – opieka nad siostrą. . Jeśli sięgnięcie po tę książkę to dowiecie się m.in., jakie kłody pod nogi rzuca im los, jak to możliwe, że w ogóle udało im się złapać nić kontaktu, ale przede wszystkim poznacie wspaniałych bohaterów! Żeby jednak nie było zbyt kolorowo, to muszę Wam powiedzieć, że zakończenie tej książki tak mnie wkurzyło… Byłam z niego tak bardzo niezadowolona! Tyle czekałam, tyle czekałam i autorka postanowiła wywinąć taki numer.. Oczywiście moje oburzenie nie wynika z faktu, że zakończenie było kiepski, – bo było naprawdę piękne, ale no zrozumiecie sami o co chodzi jak będziecie kończyli czytać Someone to Stay.

"Someone to stay " - Laura Kneidl Cześć Wam :) dziś przychodze do was z kolejna recenzja 🙉aż wstyd przyznać, że mam takie zaległości ale cóż nadrabiam... ⬇⬇⬇⬇ Trzeci tom odpowiada o Alizie oraz Lucjanie, ich obu znamy z poprzednich części. Aliza prowadzi bloga i instagrama o gotowaniu, ma bardzo dużo obserwatorów, kocha bardzo gotować 🤩 Studiuję prawo, mimo że się tym nie interesuje. Aliza ma tyle pracy, że coraz rządziej spotyka się z przyjaciółmi - którzy bardziej o nią troszczą. Aliza z Lucienem poznali się na jednej z imprez charytatywnej i odrazu przypadli sobie do gustu, ale ani Aliza ani Lucien nie mają czasu na "miłość "... Lucien wychowuje swoją młodszą buntowniczą siostrę Amike, pracuje jako charakteryzator i przez to również nie ma czasu na związki. Na pierwszym miejscu stawia siostrę, która często przysparza mu problemów. Chociaż oboje nie mają czasu na związek to zależy im na sobie, na utrzymywaniu kontaktu i dlatego próbują wygospodarować trochę czasu dla siebie. Czy ich uczucia przetrwają? Oboje zasłużyli sobie na szczęście, miłość i spełnienie marzeń. Powiem szczerze, że ta książka podobała mi się najbardziej!!! Pokochałam Alize i Luciena ich razem obok siebie, przez co się uszczęśliwiają. Czytaliście? 💙 " Bo cały czas tego świata nie było by nic warty, gdyby nie spędzało się go z ludźmi, których się kocha "

Brudna z powyginanymi kartkami masakra co to się dzieje z tymi zamówieniami z takiego sklepu książka wygląda gorzej niż Używana

Wspaniała! Dałabym więcej gwiazdek ale się nie da😅❤️

Najlepsza część z trylogii ❤️❤️

Świetna książka

Seria, która porusza trudne tematy związane z seksualnością, narodowością i odcieniem skóry. Książka o akceptacji samego siebie oraz tego, jak odbiera nas otoczenie. Niekiedy ciężko nam się odnaleźć wśród osób najbliższych, które nie nas nie wspierają, mają w stosunku do nas olewcze podejście. Jednak my chcemy tylko żyć jak inni – żyć normalnie. Wolność – to trudne słowo, bo tak naprawdę z każdej strony jesteśmy ograniczani i wpływ zewnętrzy środowiska krzyczy głośniej, niżeli nasza dusza. „Ludzie w końcu właśnie tacy są: niechętnie stają twarzą w twarz z rzeczywistością i są mistrzami w zaprzeczaniu faktom i odsuwaniu ich od siebie.” Tym razem Autorka przedstawia nam historię dziewczyny, której korzenie są w Pakistanie oraz chłopaka, który urodził się we Francji. Ameryka, kraj najbardziej różnorodny, a jednak czasem musimy walczyć o to, aby pokazać swoją inną narodowość i zapoznać z nią ludzi. Aliza właśnie to robi, spełnia się w roli influenserki, blogerki i zarazem studiuje prawo i pisze książkę. Jak na jedną dziewczynę to dużo, prawda ? Szczególnie jak chce się być we wszystkim perfekcyjnym. A Aliza właśnie do tego dąży. I gdzieś po drodze się w tym wszystkim powoli gubi i zatraca.... „Lucian był dla mnie czymś na kształt dopiero co odkrytego ulubionego deseru. Rozum podpowiadał mi, że nie powinnam go jeść, ale pożądanie było silniejsze niż rozsądek.” Lucian musiał szybko dorosnąć. Jego obowiązkiem jest zapewnić siostrze godny start. Jednak młoda w żaden sposób mu nie pomaga. Kiedy w końcu poczuł coś do jakiejś kobiety, nie jest w stanie w pełni się jej oddać. Czy dwoje zapracowanych, samotnych i potrzebujących ciepła ludzi będzie w stanie zaryzykować ? Czy będą w stanie wyznać sobie uczucia i w spełni sobie zaufać ? Czy ich miłość przezwycięży wszystko ? W moim odbierze jest to najmniej emocjonalna książka i najmniej zaskakująca książka jaką napisała Autorka. Dwie poprzednie były zdecydowanie bardziej esencjonalne, pełne zwrotów akcji i zaskoczeń. Ta część była bardziej stonowana, lecz również poruszała istotne kwestie, jednak mam wrażenie, że Autorka już tak dużo się na nich nie koncentrowała. Tylko i wyłącznie w tej części skupiła się na relacji dwójki ludzi, ich rodzącym się powoli uczuciu i życiowym pędzie. Akcja była trochę mniej dynamiczna tak samo jak i bohaterowie. Jednak pomimo wszystko miło spędzałam z nimi wieczór. Oceniam ją na mocną 7. Seria, która porusza trudne tematy związane z seksualnością, narodowością i odcieniem skóry. Książka o akceptacji samego siebie oraz tego, jak odbiera nas otoczenie. Niekiedy ciężko nam się odnaleźć wśród osób najbliższych, które nie nas nie wspierają, mają w stosunku do nas olewcze podejście. Jednak my chcemy tylko żyć jak inni – żyć normalnie. Wolność – to trudne słowo, bo tak naprawdę z każdej strony jesteśmy ograniczani i wpływ zewnętrzy środowiska krzyczy głośniej, niżeli nasza dusza. „Ludzie w końcu właśnie tacy są: niechętnie stają twarzą w twarz z rzeczywistością i są mistrzami w zaprzeczaniu faktom i odsuwaniu ich od siebie.” Tym razem Autorka przedstawia nam historię dziewczyny, której korzenie są w Pakistanie oraz chłopaka, który urodził się we Francji. Ameryka, kraj najbardziej różnorodny, a jednak czasem musimy walczyć o to, aby pokazać swoją inną narodowość i zapoznać z nią ludzi. Aliza właśnie to robi, spełnia się w roli influenserki, blogerki i zarazem studiuje prawo i pisze książkę. Jak na jedną dziewczynę to dużo, prawda ? Szczególnie jak chce się być we wszystkim perfekcyjnym. A Aliza właśnie do tego dąży. I gdzieś po drodze się w tym wszystkim powoli gubi i zatraca.... „Lucian był dla mnie czymś na kształt dopiero co odkrytego ulubionego deseru. Rozum podpowiadał mi, że nie powinnam go jeść, ale pożądanie było silniejsze niż rozsądek.” Lucian musiał szybko dorosnąć. Jego obowiązkiem jest zapewnić siostrze godny start. Jednak młoda w żaden sposób mu nie pomaga. Kiedy w końcu poczuł coś do jakiejś kobiety, nie jest w stanie w pełni się jej oddać. Czy dwoje zapracowanych, samotnych i potrzebujących ciepła ludzi będzie w stanie zaryzykować ? Czy będą w stanie wyznać sobie uczucia i w spełni sobie zaufać ? Czy ich miłość przezwycięży wszystko ? W moim odbierze jest to najmniej emocjonalna książka i najmniej zaskakująca książka jaką napisała Autorka. Dwie poprzednie były zdecydowanie bardziej esencjonalne, pełne zwrotów akcji i zaskoczeń. Ta część była bardziej stonowana, lecz również poruszała istotne kwestie, jednak mam wrażenie, że Autorka już tak dużo się na nich nie koncentrowała. Tylko i wyłącznie w tej części skupiła się na relacji dwójki ludzi, ich rodzącym się powoli uczuciu i życiowym pędzie. Akcja była trochę mniej dynamiczna tak samo jak i bohaterowie. Jednak pomimo wszystko miło spędzałam z nimi wieczór. Oceniam ją na mocną 7.

Aliza chce, jak najlepiej dzielić swój czas na studia, pracę, promocję książki, przyjaciół i rodzinę, często kosztem odpoczynku i zadbania o samą siebie. Kiedy na jej drodze staje Lucien, mający równie dużą presję na sobie, dziewczyna ma możliwość zwolnienia i spojrzenia na swoje życie i priorytety z dystansem. Czy wśród swoich obowiązków znajdą czas dla siebie nawzajem i będą w stanie przewartościować swoje życia? Tę opinię wyjątkowo chcę zacząć nie od omówienia fabuły a bohaterów, bo są oni „wyjątkowi”. Aliza i Lucien robią w życiu to, o czym marzy chyba większość nastolatków i młodych ludzi. Są artystami, influencerami, w młodym wieku wydają książki i niezwykle spełniają się z swoich pasjach, mogąc jednocześnie na nich zarabiać. Mimo problemów rodzinnych i braku czasu dla przyjaciół, całość w oczach czytelnika wydaje się zbyt idealna – tym bardziej, jeżeli czytelnikiem jest osoba rozpoczynająca dorosłe życie, gotowa poświęcić bardzo wiele, by prowadzić takie życie. Kłopoty, przed którymi autorka stawia główną bohaterkę wydają się błahe, bo np. przecież nie powinno ją obchodzić to, co ludzie myślą o jej książce w momencie, kiedy już jest wydana i zaraz ma trafić do sprzedaży. Lepszym zabiegiem byłoby ukazanie poszczególnych etapów tworzenia wraz z problemami, które Aliza napotykała po drodze. Wówczas niedocenienie jej pracy byłoby bardziej dotkliwe dla czytelników, bo przecież wydawałoby się nam totalnie niesprawiedliwe. Natomiast, jeżeli chodzi o Luciena, jest on lekką równowagą dla głównej bohaterki. Jego problemy z samotnym wychowywaniem siostry są zdecydowanie poważniejsze, ale sama postać Amici dla mnie jest całkowicie niewiarygodna. Niby sprawia problemy swojemu bratu, który m.in. musi odbierać ją z komisariatu, ale gdy mamy z nią do czynienia „na żywo” i ma ona interakcje z innymi postaciami, zachowuje się naprawdę w porządku, „nie focha się” ani nie ma chamskich odzywek (nawet, gdy Lucien zdecydowanie zasługuje na to, żeby powiedzieć mu coś do słuchu), czyli jest kolejną „idealną” bohaterką z tylko rzekomo poważnymi problemami, a przynajmniej takimi, których realnego ciężaru totalnie nie czujemy. Także w „Someone to stay” mamy do czynienia z wyjątkowym trio, dzięki któremu jednocześnie bardzo dobrze czyta się całość – trochę tak, jakby snuło się swoje własne marzenia – a z drugiej strony brakuje nieco napięcie, emocji i czegoś, co popycha nas do tego, że chce się czytać kolejną i kolejną stroną, aż do samego końca. Jeżeli chodzi o relację między Alizy i Luciena, opiera się ona bardziej na przyjaźni i przyjemnym spędzaniu czasu niż cielesności, więc fani bardziej pikantnych scen mogą czuć się nie do końca zaspokojeni, chociaż napięcie między bohaterami jest zdecydowanie wyczuwalne. Sam klimat powieści jest bardzo ciepły, rodzinny i miejscami toczy się wokół „tego, co tygryski lubią najbardziej”, czyli jedzenia – idealny na ciepłe wiosenne i letnie dni, mimo iż całość toczy się w okolicach jesieni. Wiele wątków dotyczy pochodzenia Alizy, która jest Pakistanką, ale uważam, że nie za dobrze one wybrzmiewają. W pewnym momencie bohaterka nazwana jest hinduską i narracja przekonuje nas, że jest jej z tego powodu przykro, ale nic z tym nie robi, nie zwraca uwagi osobie, która popełniła ten błąd. Temat się ucina i już nie wraca, a fajnie byłoby zobaczyć rozwój charakteru Alizy i dać jej możliwość wypowiedzenia się i uświadomienia ludzi. Ciekawą i dość sporą częścią fabuły „Someone to stay”, wykorzystującą pochodzenie Alizy jest też to, że autorka często odnosi się do sytuacji osób nie białych w Stanach Zjednoczonych (i w ogólne na świecie). Podkreśla brak równouprawnienia na wielu płaszczyznach i trudności z tym związanych, a sama bohaterka aspiruje do bycia aktywistką w tym obszarze. Podsumowując, książką „Jednak mnie kochaj” i „Someone New” Laura Kneidl wyjątkowo wysoko podniosła sobie poprzeczkę i uważam, że zakończenie tej serii tomem „Someone to stay” jest bardzo dobrym zabiegiem. Mimo że Aliza jest bardzo ciekawą do eksplorowania postacią, a jedynie została kiepsko przedstawiona, a do Luciena mam słabość ze względu na imię (po „Dwrach”), uważam, że Kneidl nie do końca dźwignęła temat, a konflikt między postaciami został stworzony na siłę. Czekam na inne książki autorki i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś mnie zaskoczy. Być może romansem YA między bohaterami tej samej płci?

Zaciekawiona anglojęzycznym tytułem „Someone to stay" z wielką chęcią sięgnęłam po książkę niemieckiej pisarki młodego pokolenia Laury Kneidl. Po przeczytaniu kilkunastu pierwszych stron byłam pewna, że będzie to kolejny romans, pełna wzlotów i upadków historia miłości dwojga ludzi, którzy muszą pokonać wiele, często wyolbrzymionych przeszkód, by na samym końcu ich uczucie mogło zatriumfować. Główna bohaterka, Aliza, studiuje prawo, bo w przyszłości chciałaby pomagać przybywającym do Stanów Zjednoczonych imigrantom. Sama pochodzi z rodziny, która osiedliła się w Ameryce po przyjeździe z Pakistanu. Z pozoru zwykła dziewczyna ma jednak wiele innych zajęć - prowadzi bloga poświęconego rodzimej kuchni, jest aktywna w mediach społecznościowych, ubiega się o staż w renomowanej kancelarii, a przede wszystkim pisze książkę kucharską. Jej kalendarz wypełniony jest po brzegi, brakuje jej czasu na wszystko, co staje się przyczyną ogromnego stresu, w jakim żyje bohaterka. Pewnego dnia Aliza spotyka jednak Luciena - twardo stąpającego po ziemi studenta ekonomii, który sam na brak zajęć nie narzeka. Chłopak nie tylko pilnie się uczy. Wolny czas pochłania mu opieka nad nastoletnią, krnąbrną siostrą. Zakres obowiązków przytłacza bohatera, na realizację własnych pasji często nie starcza mu czasu, co więcej, rezygnuje z nich wybierając studia biznesowe, bo pragnie zapewnić rodzinie byt. Lucien wie, jaka odpowiedzialność na nim ciąży i dlatego, nawet za cenę własnego szczęścia, stara się zastąpić siostrze tragicznie zmarłych rodziców i stworzyć normalny dom. Wydaje się zatem, że tych dwoje nie będzie miało czasu na miłość. Jednak, wbrew wszystkiemu, między bohaterami zaczyna iskrzyć. Początkowo krótkie niewinne spotkania w kawiarni zamieniają się w coś więcej. I tu zaskoczenie - opis rodzącego się między młodymi uczucia jest zajmującym, ale nie jedynym wątkiem poruszanym przez autorkę. Laura Kneidl w ciekawy sposób przemyca bowiem do lektury kilka ważnych aspektów, z którymi wielu, zwłaszcza młodych ludzi, musi się mierzyć każdego dnia. Oprócz wspomnianej kwestii życia na emigracji i wiążących się z tym różnic kulturowych czy językowych, z jakimi boryka się wielu ludzi po przybyciu do obcego kraju, poruszony zostaje także inny problem. Chodzi o pęd, w jakim przyszło nam żyć, o ciągłą gonitwę za rozgłosem, sukcesem, akceptacją otoczenia. Wszyscy chcą być we wszystkim najlepsi, chcą robić karierę, mieć grono oddanych przyjaciół, wspaniałą kochającą rodzinę, ale tak naprawdę niewielu udaje się to wszystko osiągnąć jednocześnie. Czytając książkę, można sobie uświadomić, że człowiek, będąc ciągle w biegu, zapomina o tym, kto i co tak naprawdę jest ważne. Bierzemy na swoje barki zbyt wiele i dlatego nie mamy czasu na zwyczajne spotkania z bliskimi nam osobami, na cieszenie się drobnymi choćby sukcesami. Wielu z nas nie wyobraża sobie dnia bez telefonu, ciągle sprawdzając ilu ma followersów, ile wyświetleń czy polubień w internecie. Podświadomie uzależniamy swoje dobre samopoczucie od tego, co powiedzą o nas inni, często anonimowi, obcy nam ludzie. Mierzymy się z hejtem, stajemy się marionetkami w rękach ludzi, którzy winę za swoje niepowodzenia przerzucają na innych, ludzi, którym jest lepiej, kiedy innym jest gorzej. Historia Alizy i Luciena nie wciągnęła mnie od pierwszych stron książki. Dałam jej jednak szansę i nie żałuję. Poznanie całości utworu pozwoliło mi spojrzeć na niego w zupełnie inny sposób. Z lekkiej opowieści o miłości dwojga młodych ludzi autorka w subtelny sposób przeszła do jej głębszego przesłania. Dlatego uważam, że jest to ciekawa lektura i gorąco zachęcam do jej przeczytania. AHL źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Po zaskakującym "Someone new" i uroczym "Someone else" nadszedł czas na historię kolejnej pary, która dotąd pojawiała się w tych powieściach w roli postaci drugoplanowych - Alizy i Luciena. W poprzednich częściach nie zrobili na mnie zbyt dużego wrażenia - przewijali się gdzieś w tle i nieszczególnie interesowały mnie ich losy - ale to w końcu Kneidl, więc postanowiłam dać im szansę! Aliza studiuje prawo, a równocześnie prowadzi popularnego bloga kulinarnego oraz instagram, na którym obserwuje ją ponad trzydzieści tysięcy osób, i pracuje nad swoją pierwszą książką kucharską, której premiera odbędzie się już niedługo. W natłoku obowiązków nie ma czasu nawet na sen, a co dopiero na miłość czy związek! Ale wtedy pojawia się Lucien, który również lawiruje pomiędzy studiami i pracą, a w dodatku opiekuje się młodszą siostrą. Aliza i Lucien nie mogą pozwolić na to, by coś (lub ktoś!) odciągało ich od obowiązków, jednak nie mogą przestać o sobie myśleć! Główny bohater to zdecydowanie mój typ - tatuaże, mocna muzyka (kilka zespołów na jego playliście całkiem lubię, chociaż autorka niestety postawiła raczej na najbardziej oklepanych wykonawców), ale ostatecznie niezbyt mnie do siebie przekonał. W przypadku Alizy sprawa wygląda zdecydowanie lepiej, bo mamy więcej okazji, żeby ją poznać (jest pierwszoosobową narratorką). Ale wciąż nie mogę się oprzeć wrażeniu, że momentami autorka zapominała, że oprócz wszystkich obowiązków, którymi obciążeni są nasi bohaterowie, powinni mieć jeszcze jakiś charakter. Na szczęście Kneidl nie zawiodła, jeśli chodzi o aspekt, za który najbardziej ją cenię i wielbię - jej książki zawsze przedstawiają istotne kwestie, zgrabnie wplecione w romantyczną opowieść. I tak jest także tym razem! Historia Alizy i Luciena pozwoliła jej poruszyć niesamowicie wiele przeróżnych tematów, między innymi nierówne traktowanie, z jakim spotykają się w Stanach imigranci czy wsparcie, jakim może być dla nas rodzina, tradycja i kultura. W równie emocjonujący sposób opowiada o stracie i żałobie, jak i o odnajdowaniu siebie. Mniej tu romansu, a więcej samorozwoju, dorastania i poszukiwania swojej własnej drogi, i muszę przyznać, że podoba mi się to rozwiązanie! Tym bardziej, że relacja bohaterów wydaje się trochę naciągana. Aliza reaguje na Luciena w tak wyolbrzymiony sposób, że czasem aż głupio się to czyta. Niektóre teksty są niesamowicie cringe'owe albo przesadnie wydumane i kwieciste. "Błysnęła iskra (...), wzbudzając we mnie nagły pożar" brzmi jak tekst typowy raczej dla romansów z niższej półki. Zbiegi okoliczności i sytuacje, w które pakują się bohaterowie, pasują bardziej do komedii romantycznej. A drama, która oczywiście musi się pojawić w każdej historii, jest tutaj zrobiona jakoś tak na siłę. Och i czy tylko mi wydaje się, że Micah i Cassie zachowują się niesamowicie dziecinnie? W dodatku książka dużo traci przez niestaranną korektę, brak znaków interpunkcyjnych i literówki. Ale najgorsze ze wszystkiego jest to, że przejścia między poszczególnymi miejscami akcji i wydarzeniami nie są w żaden sposób zaznaczone. Przeskoki nie zostały oddzielone nawet jedną linijką, co jest niesamowicie irytujące, a przede wszystkim dezorientujące. Kneidl ma talent do tworzenia życiowych opowieści i słodko-gorzkich historii, które poruszają nasze serduszka. W "Someone to stay" niestety widać to najmniej, co nie zmienia faktu, że książkę wciąż czyta się przyjemnie... tylko czasem trzeba sobie zrobić przerwę na przewrócenie oczami. Historia ma swoje mocne strony i dobre momenty, jej lektura na pewno sprawi Wam radość, jednak w ostatecznym rozrachunku nie wypada tak dobrze, jak poprzednie książki autorki.