Someone to Stay (okładka miękka)

Seria, która porusza trudne tematy związane z seksualnością, narodowością i odcieniem skóry. Książka o akceptacji samego siebie oraz tego, jak odbiera nas otoczenie. Niekiedy ciężko nam się odnaleźć wśród osób najbliższych, które nie nas nie wspierają, mają w stosunku do nas olewcze podejście. Jednak my chcemy tylko żyć jak inni – żyć normalnie. Wolność – to trudne słowo, bo tak naprawdę z każdej strony jesteśmy ograniczani i wpływ zewnętrzy środowiska krzyczy głośniej, niżeli nasza dusza. „Ludzie w końcu właśnie tacy są: niechętnie stają twarzą w twarz z rzeczywistością i są mistrzami w zaprzeczaniu faktom i odsuwaniu ich od siebie.” Tym razem Autorka przedstawia nam historię dziewczyny, której korzenie są w Pakistanie oraz chłopaka, który urodził się we Francji. Ameryka, kraj najbardziej różnorodny, a jednak czasem musimy walczyć o to, aby pokazać swoją inną narodowość i zapoznać z nią ludzi. Aliza właśnie to robi, spełnia się w roli influenserki, blogerki i zarazem studiuje prawo i pisze książkę. Jak na jedną dziewczynę to dużo, prawda ? Szczególnie jak chce się być we wszystkim perfekcyjnym. A Aliza właśnie do tego dąży. I gdzieś po drodze się w tym wszystkim powoli gubi i zatraca.... „Lucian był dla mnie czymś na kształt dopiero co odkrytego ulubionego deseru. Rozum podpowiadał mi, że nie powinnam go jeść, ale pożądanie było silniejsze niż rozsądek.” Lucian musiał szybko dorosnąć. Jego obowiązkiem jest zapewnić siostrze godny start. Jednak młoda w żaden sposób mu nie pomaga. Kiedy w końcu poczuł coś do jakiejś kobiety, nie jest w stanie w pełni się jej oddać. Czy dwoje zapracowanych, samotnych i potrzebujących ciepła ludzi będzie w stanie zaryzykować ? Czy będą w stanie wyznać sobie uczucia i w spełni sobie zaufać ? Czy ich miłość przezwycięży wszystko ? W moim odbierze jest to najmniej emocjonalna książka i najmniej zaskakująca książka jaką napisała Autorka. Dwie poprzednie były zdecydowanie bardziej esencjonalne, pełne zwrotów akcji i zaskoczeń. Ta część była bardziej stonowana, lecz również poruszała istotne kwestie, jednak mam wrażenie, że Autorka już tak dużo się na nich nie koncentrowała. Tylko i wyłącznie w tej części skupiła się na relacji dwójki ludzi, ich rodzącym się powoli uczuciu i życiowym pędzie. Akcja była trochę mniej dynamiczna tak samo jak i bohaterowie. Jednak pomimo wszystko miło spędzałam z nimi wieczór. Oceniam ją na mocną 7. Seria, która porusza trudne tematy związane z seksualnością, narodowością i odcieniem skóry. Książka o akceptacji samego siebie oraz tego, jak odbiera nas otoczenie. Niekiedy ciężko nam się odnaleźć wśród osób najbliższych, które nie nas nie wspierają, mają w stosunku do nas olewcze podejście. Jednak my chcemy tylko żyć jak inni – żyć normalnie. Wolność – to trudne słowo, bo tak naprawdę z każdej strony jesteśmy ograniczani i wpływ zewnętrzy środowiska krzyczy głośniej, niżeli nasza dusza. „Ludzie w końcu właśnie tacy są: niechętnie stają twarzą w twarz z rzeczywistością i są mistrzami w zaprzeczaniu faktom i odsuwaniu ich od siebie.” Tym razem Autorka przedstawia nam historię dziewczyny, której korzenie są w Pakistanie oraz chłopaka, który urodził się we Francji. Ameryka, kraj najbardziej różnorodny, a jednak czasem musimy walczyć o to, aby pokazać swoją inną narodowość i zapoznać z nią ludzi. Aliza właśnie to robi, spełnia się w roli influenserki, blogerki i zarazem studiuje prawo i pisze książkę. Jak na jedną dziewczynę to dużo, prawda ? Szczególnie jak chce się być we wszystkim perfekcyjnym. A Aliza właśnie do tego dąży. I gdzieś po drodze się w tym wszystkim powoli gubi i zatraca.... „Lucian był dla mnie czymś na kształt dopiero co odkrytego ulubionego deseru. Rozum podpowiadał mi, że nie powinnam go jeść, ale pożądanie było silniejsze niż rozsądek.” Lucian musiał szybko dorosnąć. Jego obowiązkiem jest zapewnić siostrze godny start. Jednak młoda w żaden sposób mu nie pomaga. Kiedy w końcu poczuł coś do jakiejś kobiety, nie jest w stanie w pełni się jej oddać. Czy dwoje zapracowanych, samotnych i potrzebujących ciepła ludzi będzie w stanie zaryzykować ? Czy będą w stanie wyznać sobie uczucia i w spełni sobie zaufać ? Czy ich miłość przezwycięży wszystko ? W moim odbierze jest to najmniej emocjonalna książka i najmniej zaskakująca książka jaką napisała Autorka. Dwie poprzednie były zdecydowanie bardziej esencjonalne, pełne zwrotów akcji i zaskoczeń. Ta część była bardziej stonowana, lecz również poruszała istotne kwestie, jednak mam wrażenie, że Autorka już tak dużo się na nich nie koncentrowała. Tylko i wyłącznie w tej części skupiła się na relacji dwójki ludzi, ich rodzącym się powoli uczuciu i życiowym pędzie. Akcja była trochę mniej dynamiczna tak samo jak i bohaterowie. Jednak pomimo wszystko miło spędzałam z nimi wieczór. Oceniam ją na mocną 7.

Aliza chce, jak najlepiej dzielić swój czas na studia, pracę, promocję książki, przyjaciół i rodzinę, często kosztem odpoczynku i zadbania o samą siebie. Kiedy na jej drodze staje Lucien, mający równie dużą presję na sobie, dziewczyna ma możliwość zwolnienia i spojrzenia na swoje życie i priorytety z dystansem. Czy wśród swoich obowiązków znajdą czas dla siebie nawzajem i będą w stanie przewartościować swoje życia? Tę opinię wyjątkowo chcę zacząć nie od omówienia fabuły a bohaterów, bo są oni „wyjątkowi”. Aliza i Lucien robią w życiu to, o czym marzy chyba większość nastolatków i młodych ludzi. Są artystami, influencerami, w młodym wieku wydają książki i niezwykle spełniają się z swoich pasjach, mogąc jednocześnie na nich zarabiać. Mimo problemów rodzinnych i braku czasu dla przyjaciół, całość w oczach czytelnika wydaje się zbyt idealna – tym bardziej, jeżeli czytelnikiem jest osoba rozpoczynająca dorosłe życie, gotowa poświęcić bardzo wiele, by prowadzić takie życie. Kłopoty, przed którymi autorka stawia główną bohaterkę wydają się błahe, bo np. przecież nie powinno ją obchodzić to, co ludzie myślą o jej książce w momencie, kiedy już jest wydana i zaraz ma trafić do sprzedaży. Lepszym zabiegiem byłoby ukazanie poszczególnych etapów tworzenia wraz z problemami, które Aliza napotykała po drodze. Wówczas niedocenienie jej pracy byłoby bardziej dotkliwe dla czytelników, bo przecież wydawałoby się nam totalnie niesprawiedliwe. Natomiast, jeżeli chodzi o Luciena, jest on lekką równowagą dla głównej bohaterki. Jego problemy z samotnym wychowywaniem siostry są zdecydowanie poważniejsze, ale sama postać Amici dla mnie jest całkowicie niewiarygodna. Niby sprawia problemy swojemu bratu, który m.in. musi odbierać ją z komisariatu, ale gdy mamy z nią do czynienia „na żywo” i ma ona interakcje z innymi postaciami, zachowuje się naprawdę w porządku, „nie focha się” ani nie ma chamskich odzywek (nawet, gdy Lucien zdecydowanie zasługuje na to, żeby powiedzieć mu coś do słuchu), czyli jest kolejną „idealną” bohaterką z tylko rzekomo poważnymi problemami, a przynajmniej takimi, których realnego ciężaru totalnie nie czujemy. Także w „Someone to stay” mamy do czynienia z wyjątkowym trio, dzięki któremu jednocześnie bardzo dobrze czyta się całość – trochę tak, jakby snuło się swoje własne marzenia – a z drugiej strony brakuje nieco napięcie, emocji i czegoś, co popycha nas do tego, że chce się czytać kolejną i kolejną stroną, aż do samego końca. Jeżeli chodzi o relację między Alizy i Luciena, opiera się ona bardziej na przyjaźni i przyjemnym spędzaniu czasu niż cielesności, więc fani bardziej pikantnych scen mogą czuć się nie do końca zaspokojeni, chociaż napięcie między bohaterami jest zdecydowanie wyczuwalne. Sam klimat powieści jest bardzo ciepły, rodzinny i miejscami toczy się wokół „tego, co tygryski lubią najbardziej”, czyli jedzenia – idealny na ciepłe wiosenne i letnie dni, mimo iż całość toczy się w okolicach jesieni. Wiele wątków dotyczy pochodzenia Alizy, która jest Pakistanką, ale uważam, że nie za dobrze one wybrzmiewają. W pewnym momencie bohaterka nazwana jest hinduską i narracja przekonuje nas, że jest jej z tego powodu przykro, ale nic z tym nie robi, nie zwraca uwagi osobie, która popełniła ten błąd. Temat się ucina i już nie wraca, a fajnie byłoby zobaczyć rozwój charakteru Alizy i dać jej możliwość wypowiedzenia się i uświadomienia ludzi. Ciekawą i dość sporą częścią fabuły „Someone to stay”, wykorzystującą pochodzenie Alizy jest też to, że autorka często odnosi się do sytuacji osób nie białych w Stanach Zjednoczonych (i w ogólne na świecie). Podkreśla brak równouprawnienia na wielu płaszczyznach i trudności z tym związanych, a sama bohaterka aspiruje do bycia aktywistką w tym obszarze. Podsumowując, książką „Jednak mnie kochaj” i „Someone New” Laura Kneidl wyjątkowo wysoko podniosła sobie poprzeczkę i uważam, że zakończenie tej serii tomem „Someone to stay” jest bardzo dobrym zabiegiem. Mimo że Aliza jest bardzo ciekawą do eksplorowania postacią, a jedynie została kiepsko przedstawiona, a do Luciena mam słabość ze względu na imię (po „Dwrach”), uważam, że Kneidl nie do końca dźwignęła temat, a konflikt między postaciami został stworzony na siłę. Czekam na inne książki autorki i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś mnie zaskoczy. Być może romansem YA między bohaterami tej samej płci?

Zaciekawiona anglojęzycznym tytułem „Someone to stay" z wielką chęcią sięgnęłam po książkę niemieckiej pisarki młodego pokolenia Laury Kneidl. Po przeczytaniu kilkunastu pierwszych stron byłam pewna, że będzie to kolejny romans, pełna wzlotów i upadków historia miłości dwojga ludzi, którzy muszą pokonać wiele, często wyolbrzymionych przeszkód, by na samym końcu ich uczucie mogło zatriumfować. Główna bohaterka, Aliza, studiuje prawo, bo w przyszłości chciałaby pomagać przybywającym do Stanów Zjednoczonych imigrantom. Sama pochodzi z rodziny, która osiedliła się w Ameryce po przyjeździe z Pakistanu. Z pozoru zwykła dziewczyna ma jednak wiele innych zajęć - prowadzi bloga poświęconego rodzimej kuchni, jest aktywna w mediach społecznościowych, ubiega się o staż w renomowanej kancelarii, a przede wszystkim pisze książkę kucharską. Jej kalendarz wypełniony jest po brzegi, brakuje jej czasu na wszystko, co staje się przyczyną ogromnego stresu, w jakim żyje bohaterka. Pewnego dnia Aliza spotyka jednak Luciena - twardo stąpającego po ziemi studenta ekonomii, który sam na brak zajęć nie narzeka. Chłopak nie tylko pilnie się uczy. Wolny czas pochłania mu opieka nad nastoletnią, krnąbrną siostrą. Zakres obowiązków przytłacza bohatera, na realizację własnych pasji często nie starcza mu czasu, co więcej, rezygnuje z nich wybierając studia biznesowe, bo pragnie zapewnić rodzinie byt. Lucien wie, jaka odpowiedzialność na nim ciąży i dlatego, nawet za cenę własnego szczęścia, stara się zastąpić siostrze tragicznie zmarłych rodziców i stworzyć normalny dom. Wydaje się zatem, że tych dwoje nie będzie miało czasu na miłość. Jednak, wbrew wszystkiemu, między bohaterami zaczyna iskrzyć. Początkowo krótkie niewinne spotkania w kawiarni zamieniają się w coś więcej. I tu zaskoczenie - opis rodzącego się między młodymi uczucia jest zajmującym, ale nie jedynym wątkiem poruszanym przez autorkę. Laura Kneidl w ciekawy sposób przemyca bowiem do lektury kilka ważnych aspektów, z którymi wielu, zwłaszcza młodych ludzi, musi się mierzyć każdego dnia. Oprócz wspomnianej kwestii życia na emigracji i wiążących się z tym różnic kulturowych czy językowych, z jakimi boryka się wielu ludzi po przybyciu do obcego kraju, poruszony zostaje także inny problem. Chodzi o pęd, w jakim przyszło nam żyć, o ciągłą gonitwę za rozgłosem, sukcesem, akceptacją otoczenia. Wszyscy chcą być we wszystkim najlepsi, chcą robić karierę, mieć grono oddanych przyjaciół, wspaniałą kochającą rodzinę, ale tak naprawdę niewielu udaje się to wszystko osiągnąć jednocześnie. Czytając książkę, można sobie uświadomić, że człowiek, będąc ciągle w biegu, zapomina o tym, kto i co tak naprawdę jest ważne. Bierzemy na swoje barki zbyt wiele i dlatego nie mamy czasu na zwyczajne spotkania z bliskimi nam osobami, na cieszenie się drobnymi choćby sukcesami. Wielu z nas nie wyobraża sobie dnia bez telefonu, ciągle sprawdzając ilu ma followersów, ile wyświetleń czy polubień w internecie. Podświadomie uzależniamy swoje dobre samopoczucie od tego, co powiedzą o nas inni, często anonimowi, obcy nam ludzie. Mierzymy się z hejtem, stajemy się marionetkami w rękach ludzi, którzy winę za swoje niepowodzenia przerzucają na innych, ludzi, którym jest lepiej, kiedy innym jest gorzej. Historia Alizy i Luciena nie wciągnęła mnie od pierwszych stron książki. Dałam jej jednak szansę i nie żałuję. Poznanie całości utworu pozwoliło mi spojrzeć na niego w zupełnie inny sposób. Z lekkiej opowieści o miłości dwojga młodych ludzi autorka w subtelny sposób przeszła do jej głębszego przesłania. Dlatego uważam, że jest to ciekawa lektura i gorąco zachęcam do jej przeczytania. AHL źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Po zaskakującym "Someone new" i uroczym "Someone else" nadszedł czas na historię kolejnej pary, która dotąd pojawiała się w tych powieściach w roli postaci drugoplanowych - Alizy i Luciena. W poprzednich częściach nie zrobili na mnie zbyt dużego wrażenia - przewijali się gdzieś w tle i nieszczególnie interesowały mnie ich losy - ale to w końcu Kneidl, więc postanowiłam dać im szansę! Aliza studiuje prawo, a równocześnie prowadzi popularnego bloga kulinarnego oraz instagram, na którym obserwuje ją ponad trzydzieści tysięcy osób, i pracuje nad swoją pierwszą książką kucharską, której premiera odbędzie się już niedługo. W natłoku obowiązków nie ma czasu nawet na sen, a co dopiero na miłość czy związek! Ale wtedy pojawia się Lucien, który również lawiruje pomiędzy studiami i pracą, a w dodatku opiekuje się młodszą siostrą. Aliza i Lucien nie mogą pozwolić na to, by coś (lub ktoś!) odciągało ich od obowiązków, jednak nie mogą przestać o sobie myśleć! Główny bohater to zdecydowanie mój typ - tatuaże, mocna muzyka (kilka zespołów na jego playliście całkiem lubię, chociaż autorka niestety postawiła raczej na najbardziej oklepanych wykonawców), ale ostatecznie niezbyt mnie do siebie przekonał. W przypadku Alizy sprawa wygląda zdecydowanie lepiej, bo mamy więcej okazji, żeby ją poznać (jest pierwszoosobową narratorką). Ale wciąż nie mogę się oprzeć wrażeniu, że momentami autorka zapominała, że oprócz wszystkich obowiązków, którymi obciążeni są nasi bohaterowie, powinni mieć jeszcze jakiś charakter. Na szczęście Kneidl nie zawiodła, jeśli chodzi o aspekt, za który najbardziej ją cenię i wielbię - jej książki zawsze przedstawiają istotne kwestie, zgrabnie wplecione w romantyczną opowieść. I tak jest także tym razem! Historia Alizy i Luciena pozwoliła jej poruszyć niesamowicie wiele przeróżnych tematów, między innymi nierówne traktowanie, z jakim spotykają się w Stanach imigranci czy wsparcie, jakim może być dla nas rodzina, tradycja i kultura. W równie emocjonujący sposób opowiada o stracie i żałobie, jak i o odnajdowaniu siebie. Mniej tu romansu, a więcej samorozwoju, dorastania i poszukiwania swojej własnej drogi, i muszę przyznać, że podoba mi się to rozwiązanie! Tym bardziej, że relacja bohaterów wydaje się trochę naciągana. Aliza reaguje na Luciena w tak wyolbrzymiony sposób, że czasem aż głupio się to czyta. Niektóre teksty są niesamowicie cringe'owe albo przesadnie wydumane i kwieciste. "Błysnęła iskra (...), wzbudzając we mnie nagły pożar" brzmi jak tekst typowy raczej dla romansów z niższej półki. Zbiegi okoliczności i sytuacje, w które pakują się bohaterowie, pasują bardziej do komedii romantycznej. A drama, która oczywiście musi się pojawić w każdej historii, jest tutaj zrobiona jakoś tak na siłę. Och i czy tylko mi wydaje się, że Micah i Cassie zachowują się niesamowicie dziecinnie? W dodatku książka dużo traci przez niestaranną korektę, brak znaków interpunkcyjnych i literówki. Ale najgorsze ze wszystkiego jest to, że przejścia między poszczególnymi miejscami akcji i wydarzeniami nie są w żaden sposób zaznaczone. Przeskoki nie zostały oddzielone nawet jedną linijką, co jest niesamowicie irytujące, a przede wszystkim dezorientujące. Kneidl ma talent do tworzenia życiowych opowieści i słodko-gorzkich historii, które poruszają nasze serduszka. W "Someone to stay" niestety widać to najmniej, co nie zmienia faktu, że książkę wciąż czyta się przyjemnie... tylko czasem trzeba sobie zrobić przerwę na przewrócenie oczami. Historia ma swoje mocne strony i dobre momenty, jej lektura na pewno sprawi Wam radość, jednak w ostatecznym rozrachunku nie wypada tak dobrze, jak poprzednie książki autorki.

Aliza Malik jest studentką prawa. Ale nie tylko. Jest także blogerką, influencerką, prodzadzi instagrama i właśnie wydaje swoją pierwszą książkę kucharską. to zapracowana młoda dziewczyna, która gdyby mogła, to by jeszcze rozciągnęła dobę. I coraz bardziej jest tym wszystkim zmęczona. Brakiem czasu na normalność. Przyjaciół czy jakiekolwiek relacje z chłopakami. Pewnego dnia spotyka Luciena Saint-Yves. Gdy drugi raz na siebie wpadają, znajomość powoli zaczyna się zacieśnia. Ale i chłopak nie ma łatwego życia. Pracuje i studiuje ekonomię jednocześnie będąc opiekunem prawnym swojej nastoletniej siostry, która dokłada mu zmartwień. Jego pasją jest charakteryzacja i makijaż, której poświęca każdą wolną chwilę. Tych dwoje wiecznie rozbieganych młodych ludzi coś do siebie ciągnie. Czy pokonają problemy? Czy bariera kulturowa będzie do opanowania? Czy zostaną na stopie przyjacielskiej? A może jest szansa na miłość i realizację najskrytszych marzeń? To trzeci tom serii "Someone". Tom pierwszy był o Micah i Julianie, tom drugi o Cassie i Auri a teraz przyszła pora na kolejną osobę z paczki. Pozostając na chwilę w temacie tomów, to śmiało możecie czytać je bez zachowania kolejności. Powinniście się tu odnaleźć bez problemu. Co prawda wcześniej poznani bohaterowie przewijają się przez tę powieść ale ich przeszłość nie jest tutaj ważna. Skupiamy się nowej bohaterce. Na Alizii. To młoda i niezwykle ambitna kobieta. Inteligentna, błyskotliwa i umiejąca skupić na sobie uwagę odbiorcy. Przystępna, przyjazna i ciepła. Zwykła studentka, córka emigrantów. Główny bohater, Lucien od trzech lat jest opiekunem prawnym swojej młodszej siostry. Musiał szybko dorosnąć. Ich rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Chłopak jest zapracowany, zabiegany. Ciągle myśli tylko o siostrze, która co rusz dostarcza mu nowych zmartwień. Jak to nastolatka. A on zbyt wiele sobie wziął na swoje barki. Do tego nadmierna troska. To wszystko bywa męczące. Autorka oddała cały realny świat studentów. Ich trosk, relacji i sytuacji z rodziną. Pogoń za marzeniami kontra realia. Ten rozdźwięk był dosadny i pokazany z każdej możliwej strony. Autorka napisała w moim odczuciu najlepszą część z trzech do tej pory wydanych z serii. Najbardziej mnie wciągnęła i zafascynowała. Pokazała jak nieprzewidywalny jest los i jak bardzo potrafi namieszać w naszym życiu. Podstawieniu pod ścianą jesteśmy zdolni do wszystkiego. Pogoń za marzeniami schodzi na dalszy plan, kiedy realia i priorytety pną się ku górze. Autorka zwróciła uwagę na wszędobylski hejt i to, jak takie działania wpływają na człowieka. Ważniejsza byłaby konstruktywna krytyka a nie wylewanie dzbana pełnego goryczy. Każdy jest tylko człowiekiem i ma prawo popełniać błędy. Nie żyje się tylko blogowaniem czy notorycznym przebywaniem na instagramie. Życie prywatne każde z nas ma bez względu na to, co robi i to trzeba uszanować. Kolejną sprawą, na co rzucone zostało światło, to wsparcie najbliższych, akceptacja i motywacja. Empatia byłaby wskazana. Tak naprawdę to w tej książce co rusz pojawia się coś istotnego, na co warto zwrócić uwagę. Jest realna jak i bohaterowie. Nie zabrakło tu emocji, których jest bardzo wiele. Historia wciągnęła mnie od pierwszej strony i nie pozwoliła odłożyć jej na później. Musiałam poznać całość. Zachęcam do zapoznania się z tą historią. Zobaczcie jak bardzo różnią się światy studentów. Jedni ciągle imprezują i się bawią, podczas gdy drudzy biorą go zbyt poważne snując co rusz coraz to ambitniejsze plany. Książka jest dla młodzieży ale myślę, że każdy bez względu na wiek znajdzie tu coś dla siebie. Polecam.

Marzenia są po to, żeby je spełniać, ale kiedy bierzesz na siebie zbyt wiele, nagle może się okazać, że sukces nie smakuje tak dobrze jak powinien. Aliza prowadzi bloga kulinarnego, ma wielu fanów na instagramie i właśnie wydaje swoją pierwszą książkę kucharską. Dodatkowo studiuje prawo i stara się o prestiżowy staż. Nauka, planowanie postów i promocja książki zajmują jej każdą chwilę. Nie ma czasu na spotkania z przyjaciółmi, a już na pewno nie w głowie jej nawiązywanie romantycznych relacji. A jednak kiedy poznaje Luciena, nie może przestać o nim myśleć. Chłopak jest jednak równie zapracowany, co ona, a nawet bardziej. Ma na głowie nie tylko studia, ale też pracę i wychowanie nastoletniej siostry. Czy dwie tak zajęte osoby znajdą czas na to, by się lepiej poznać? Czy dadzą szansę kiełkującemu uczuciu? Alizę i Luciena poznałam i polubiłam w poprzednich tomach serii. Ona ma pakistańskie korzenie i chce w przyszłości walczyć o prawa imigrantów w Ameryce. Środkiem do celu są dla niej studia prawnicze, których nie znosi, ale nie widzi innej drogi, by w przyszłości pracować w organizacji, którą podziwia. Jej prawdziwą pasją jest jednak gotowanie, a książka, która niedługo się ukarze jest spełnieniem jej marzeń. Choć autorka wyraźnie daje nam do zrozumienia, że Aliza uwielbia gotować, w całej książce są może dwie sceny, kiedy faktycznie to robi. Fabułę zdecydowanie zdominował motyw zapracowania i braku czasu, ale tu też nie wyszło zbyt wiarygodnie. Aliza głównie narzeka na brak czasu i powtarza to usilnie, odwołuje spotkania z przyjaciółmi, bo ścigają ją terminy, ale prawda jest taka, że najwięcej czasu zajmuje jej… samo narzekanie. Lucien, miał w sobie wszystkie elementy jakie powinien posiadać bohater książki new adult. Ma bolesną przeszłość, masę tatuaży, jest typem bad boya, ale tylko pozornie, bo w gruncie rzeczy sympatyczny z niego gość. Podobał mi się motyw jego pasji, którą jest makijaż i charakteryzacja. Wątek romansowy nie wyszedł jednak tak dobrze jak powinien, bo choć bohaterowie mają się ku sobie (nie zgadniecie!) nie mają dla siebie czasu. Wspólnych scen było zdecydowanie za mało, a i tak autorka postanowiła nie opisywać szczegółów części z nich. Zrobiła w tym tomie dokładnie to, co w pierwszej części- skupiła się na codzienności bohaterki, poświęciła masę czasu na opisanie jej emocji i rozterek, ale faktyczną akcję skondensowała dopiero w finale. O CZYM? „Someone to stay”, to opowieść o dwóch zapracowanych osobach, które mimo samotności, nie mają czasu na uczucie. Całkiem sympatyczna lektura, choć nie ukrywam, że liczyłam na więcej. Ponieważ to finał serii, czas podsumować całość- jedynka była chwilami nudnawa, ale zakończenie wbiło mnie w fotel. Dwójka zapowiadała się słabo, ale okazała się przesłodka i urocza. Trójka z kolei zapowiadała się rewelacyjnie, ale w trakcie coś jednak nie wyszło. To już piąta książka Laury, którą poznałam i choć lektura jest lekka i przyjemna, a autorka porusza ciekawe tematy i problemy, niestety schemat każdej jest taki sam, a pani Kneidl ma skłonności do lania wody. Najbardziej w jej twórczości nie podoba mi się fakt, że kreuje ciekawe sceny, ale nie opisuje ich tylko urywa wątek. Trochę szkoda, ale muszę przyznać, że jej powieści są na tyle sympatyczne, że nie żałuję, że je przeczytałam.

Z trzech części cyklu „Someone” ta spodobała mi się najbardziej. Nie będzie niespodzianką, jeśli powiem, że od razu polubiłam Alizę. Dziewczyna jest poukładana, wie, czego w życiu chce i uparcie dąży do realizacji swoich planów. Jest obowiązkowa, rozsądna, wrażliwa i empatyczna. Jest też dobrze zorganizowana i ambitna. I jest perfekcjonistką. Z jednej strony jest to zaleta, z drugiej wada. Aliza ma naprawdę dużo na głowie, złapała zbyt wiele srok za ogon i wszystko, za co się zabrała, stara się zrobić jak najlepiej. Wymagające studia, do tego popularny blog, nad którym trzeba spędzać sporo czasu, konto na Instagramie z blisko 350 tyś. followersów, których przecież nie można zawieść. Gdyby to było wszystko, jeszcze jakoś mogłaby to ogarnąć, ale Aliza napisała książkę kucharską ze swoimi autorskimi przepisami i za niedługo jej publikacja ma zostać wydana. W związku z tym i w związku z faktem, że jest osobą w pewnych środowiskach rozpoznawalną, rozpoczynają się wywiady, spotkania autorskie w związku z promocją książki. Do tego dochodzi stres odnośnie tego, jak książka zostanie przyjęta wśród czytelników. Łatwo sobie wyobrazić, że w końcu zaczyna ją to wszystko przerastać. Śpi bardzo mało, je byle co, bo dla siebie nie gotuje z braku czasu, nie ma też czasu na przyjemności, ani chociaż na porządny odpoczynek. Kiedy poznaje Luciena, dość opornie, ale trochę zaczyna się to jej życie „pod linijkę” zmieniać. Lucien jest mądrym i odpowiedzialnym mężczyzną. Chociaż jest bardzo młody, musi zatroszczyć się o młodszą siostrę. To duża odpowiedzialność, która dość często przysparza chłopakowi wiele stresu i nieprzespanych nocy. Lucien wygląda dość mrocznie, ubiera się głównie na czarno, a tatuaże jeszcze bardziej pogłębiają to ponure wrażenie. Jednak to tylko skorupa, a pod nią skrywa się bardzo wrażliwy i opiekuńczy osobnik. Do tego dobry, pomocny i szarmancki. Akcja w powieści jest wyrównana i niezbyt szybka. Książkę mimo to czyta się ekspresowo, a zwyczajne problemy młodych ludzi przyciągają jak magnes. Lubię w powieściach autorki to, że nie stara się na siłę poruszać popularnych tematów. Jeśli już zaczyna jakiś ważny temat, jest to coś, czego nie znajdziecie nigdzie indziej. Fajne w tej części jest to, że problemy bohaterów są tak bardzo zwykłe, oczywiście nie biorąc pod uwagę sytuacji rodzinnej Luciena, bo to zupełnie inny kaliber. Lucien i Aliza imponują zaradnością życiową, ambicją, wytrwałością, zasadami moralnymi i osiąganymi wynikami. Bohater łapie za serce swoją postawą, oddaniem i poświęceniem. Historię tej dwójki chłonie się z ogromnym zaciekawieniem i zaangażowaniem. Mimo sporej objętości książki, nie wiemy, kiedy mamy tę opowieść za sobą. To książka o marzeniach i o odwadze, której potrzeba, aby móc je urzeczywistnić. O poszukiwaniu siebie i swojego prawdziwego powołania. Jest piękna i poruszająca 💜 "Someone to Stay” to bardzo fajna lektura. Wyważona, jeśli chodzi o lekkość, zajmująca, delikatna i zostawiająca w sercu ślad. Świetna, jako podsumowanie poprzednich części, ale też jako osobna historia. Opowieść o losach Alizy, jej rodziny i przyjaciół, Luciena i jego siostry Amicii chwyta za serce, angażuje i daje solidnego kopniaka do działania. Mnie oczarowała i serdecznie ją Wam polecam 💖

Po tym, jak mocno zawróciły mi w głowie książki Someone New oraz Someone Else, nie mogłam doczekać się ponownego spotkania z piórem Laury Kneidl. Nareszcie mogę śmiało napisać, że lektura trzeciego tomu cyklu Someone za mną, a ja mogę opowiedzieć Wam trochę o swoich wrażeniach, po jej skończeniu. Czy książka podobała mi się równie mocno, co dwie poprzednie? O tym opowiem właśnie w tej recenzji. Dla Alizy gotowanie i blogowanie to całe życie. Dziewczyna kocha swoją pracę, ale nie może się na niej skupić całkowicie - uwagę poświęca również studiom prawniczym, które, no nie ukrywajmy, nie bardzo ją interesują. Nauka i praca nad autorską książką pochłaniają ją do tego stopnia, że nie jest w stanie wygospodarować, chociażby kilku godzin dla swoich zachcianek. Musi trzymać się swojego planu dnia, by wszystko ze sobą współgrało. Jednak, gdy na horyzoncie pojawia się Lucien – przystojny student ekonomii i zarządzania, a poza uczelnią charakteryzator, Aliza będzie musiała trochę odpuścić. Co, jednak jeśli ich rozwijająca się relacja będzie musiała nagle się zakończyć? Główna bohaterka tej części, Aliza, chwyciła mnie za serce już od pierwszej strony. Muszę przyznać, że w pewnym stopniu doskonale rozumiałam jej rozterki oraz potrzebę planowania i ścisłego trzymania się danego planu dnia. Sytuacje, jakie ją spotkały w związku z prowadzonym przez nią profilem na Instagramie, co prawda nie są mi już znane, jednak potrafiłam wyobrazić sobie jej uczucia. Uważam ją za postać bardzo dobrze wykreowaną i po prostu taką ludzką - Aliza nie jest wyidealizowana, ale ma też swoje wady. Jeśli chodzi o Luciena, to do niego mam pewne zastrzeżenia. Z jednej strony również go polubiłam i naprawdę wzbudził on mój podziw tym, jak bardzo zależy mu na bliskich. Z drugiej jednak coś mi w nim nie zagrało, tak jakby autorka uznała, że jego cechą charakterystyczną może być tylko pasja do charakteryzacji i opiekuńczość, ale na tym koniec. Być może tylko ja mam takie odczucia względem tego bohatera, nie wiem. Faktem jest jednak to, że nie potrafiłam się z nim zżyć tak mocno, jak z Alizą, a szkoda. Wątkami, jakie zostały tutaj poruszone, są utrata bliskich osób oraz zmaganie się z hejtem w sieci. O tyle, o ile ten pierwszy był naprawdę poruszający i został przedstawiony dobrze, tak ten drugi został niezamknięty. Autorka wspomniała o tym, ale ostatecznie nie domknęła go – czytelnik nie otrzymał żadnej konkluzji. Nawet gdyby jednym zdaniem było napisane: “hejt jest zły, nie róbcie tak”, byłoby już lepiej. Momentami miałam też wrażenie, że tę część autorka pisała trochę na siłę, byleby zamknąć serię i mieć z głowy. Oczywiście, ta historia też złapała mnie za serce i przypadła mi do gustu, jednak już nie tak mocno, jak poprzednie. Tutaj mogłam odłożyć książkę na bok i nie myśleć o niej przez jakiś czas, a przy poprzednich częściach musiałam doczytać do końca. Tym samym muszę niestety napisać, że Someone to stay to najsłabsza część serii, ale i tak ją polecam. Jeżeli lubicie powieści młodzieżowe, new adult, w których bohaterowie zmagają się z przeróżnymi problemami życia dorosłego, to cała ta seria z pewnością przypadnie Wam do gustu. Być może ta książka nie zachwyciła mnie tak mocno, lecz i tak będę ją miło wspominać.

„Someone to stay” to trzecia i ostania część serii napisanej przez Laurę Kneidl. Jak wypadła na tle innych? I czy taks samo chwyta za serce? Tym razem poznajemy szczegóły znajomości Alizy i Luciena. Dwóch bardzo zajętych osób z różnych światów. Aliza nie była moją ulubioną bohaterką. Choć to bardzo sympatyczna i poukładana nastolatka, jest wiecznie zajęta. Znam podobne osoby które rzadko mają czas dla znajomych i przyjaciół. Zawsze denerwowało mnie takie zachowanie. Tu główna bohaterka studiuje, prowadzi blog kulinarny i instagram, pisze książkę kucharską. Marzy o bezpłatnych praktykach w dużej fundacji. Tyle nakładła sobie na głowę że zupełnie się w tym pogubiła. Jakiś czas temu spotkała interesującego chłopaka ale od razu stwierdziła że to nie dla niej. Randki to tracenie czasu na przyjemności. Swoją drogą chłopak jest przystojny, interesujący i choć ma zupełnie inne priorytety niż Aliza jest osobą która od czasu do czasu chodzi jej po głowie. Dziewczyna deklaruje że nie chce mieć chłopaka i nie zależy jej na tym. Wszyscy znajomi połączyli się w pary a ona jak już się pojawia w towarzystwie jest sama. Pewnego dnia przypadkowo spotyka Lucjana w kawiarni. Chłopak przysiada się do niej i zaczynają się razem uczyć. O bardzo przyjemne uczucie. Czy między tym dwojgiem narodzi się miłość i czy znajdą na to czas? Czy kwestia wolnego czasu to jedyne problemy z którymi będzie się zmagać ta dwójka? Autorka podejmuje jak zawsze w swoich powieściach ważne tematy. Tym razem pokazała kilka problemów z jakimi zmagają się młodzi ludzie. Zapracowana dziewczyna która sądzi że musi się odwdzięczyć światu że jej rodzinie udało się bezpiecznie osiedlić w kraju. Zewsząd panujące przekonanie że jeśli nie masz zajętej i zorganizowanej każdej godziny coś tracisz. Przereklamowany odpoczynek. Kwestie wiary i celebrowania świąt. Dopieranie się w pary pod względem pochodzenia czy kultury i wyznania. Znaczenie rodziny i korzeni oraz jej braku w codziennym życiu. Odpowiedzialność za bliskich i przyjaciół. W tej jak innych książkach znajdziecie wiele pomysłów do dyskusji i rozważania – jak ja bym się zachowała w takiej sytuacji. Dobrze że możemy zaobserwować te zagadnienia w konkretnych życiowych sytuacjach. Może dowiemy się czegoś nowego, poznamy inny punkt widzenia. Sami w sercu przeanalizujemy okoliczności i zdecydujemy jak zachowalibyśmy się w danej sytuacji. I choć fabuła wydaje się być prosta to położenie w jakim postawieni są bohaterowie jest ciekawe. Cała historia opowiedziana jest spokojnie a czasami nawet monotonnie. Książkę czyta się płynnie i bardzo szybko. Historię możemy potraktować jak lekką historię o miłości albo przeanalizować i wejść w głębię. To zależy od ciebie i tego jak podejdziesz do tej lektury. Jedno wiem na pewno po zakończeniu jej zostanie w twoim sercu ciepło. Nie licz na przesłodzoną historyjkę miłosną. Przygotuj się na prawdziwą opowieść o bardzo subtelnej relacji miedzy dwojgiem ludzi.

https://www.instagram.com/books_holic/ Nie mogłam się doczekać, aż „Someone to Stay” zostanie u nas wydane w Polsce, ale jednocześnie się troszeczkę obawiałam, czy będzie dobra, czy może autorkę za bardzo poniesie i zepsuje trochę serię, którą tak pokochałam. Niepotrzebnie! Historii Alizy i Luciena wyczekiwałam z niecierpliwością. Może nie jest tak oryginalna jak Juliana i Micah, nie jest poruszany tak niespotykany temat, ale jest równie wartościowa i warta przeczytania. Jest to książka z gatunku New Adult, ale myślę, że trafi również do dojrzalszej grupy czytelników przez to, co Laura Kneidl chce nam pokazać i w jaki sposób to robi. Stworzyła bohaterów, którzy mimo młodego wieku, nie mają wcale błahych problemów i poznali trudy życia. A już na pewno Lucien, na którego barki została zrzucona ogromna odpowiedzialność, ale problemy Alizy nie stają się mniej ważne. Dziewczyna ma naprawdę sporo na głowie i robi wszystko, co może, by to wszystko ze sobą pogodzić. Przez natłok obowiązków oboje też mają niewiele wolnego czasu, a już na pewno nie mają go na związki. I jeśli liczyliście, że rozwój relacji między tym dwojgiem będzie szybki, to nic bardziej mylnego. Ich uczucie rozpoczęło się od przyjaźni i nie było żadnego pośpiechu. „Someone to Stay” to cudowna historia o odnajdywaniu siebie na nowo, o poświęcaniu się w imię czegoś, bądź kogoś. Pokochałam bohaterów, którzy nie byli idealni, ale się starali być dobrymi ludźmi. Lucien totalnie skradł mi serce i stał się moim nowym książkowym mężem. Natomiast Aliza to dziewczyna, która ma do pokazania i powiedzenia coś ważnego. Autorka ponownie, jak w przypadku poprzednich tomów, stara się nam pokazać, że jeśli różnimy się od społeczeństwa pochodzeniem, kolorem skóry, orientacją czy pasją, to jest trudniej. Może i świat się rozwija, ale nie we wszystkich aspektach i czasami to wciąż stanowi problem. I właśnie o tym opowiada cały cykl „Someone”, którą serdecznie wam polecam, naprawdę! Moim zdaniem jest to najlepsza seria z gatunku New Adult, jaką czytałam do tej pory. Wszystko napisane z wyczuciem, opisane lekkim i przyjemnym piórem i to są powieści, które zapadają w pamięć i serce. Po przeczytaniu „Someone New”, czyli pierwszego tomu, ta historia wkradła się do mojego serca i wiedziałam, że po następne części również sięgnę. Jak może wiecie, albo i nie, objęłam patronatem zarówno pierwszy, jak i drugi tom, bo są to książki warte polecenia, warte uwagi. I stało się tak też z ostatnią częścią, czyli „Someone to Stay”. Na okładce widnieje moje logo i wiecie co? Jestem dumna z tego, że w pewien sposób podpisuję się pod tymi historiami, jakie stworzyła Laura Kneidl. Będę je zawsze polecała z czystym sumieniem i na pewno przeczytam je jeszcze nie raz. Już zatęskniłam za bohaterami i naprawdę żałuję, że to był ostatni tom. Mam nadzieję, że jeśli wy zapoznacie się z tą serią, to przepadniecie tak, jak ja.