Smętarz dla zwierzaków (okładka twarda)

Książka bardzo ciekawa, fajna tematyka oraz stan bardzo dobry. Polecam serdecznie ! <3

Super wciągająca, trzyma w napięciu i sprawia, że ciężko się oderwać

Książka bardzo dobra, o świetnym klimacie, bardzo szybko i przyjemnie się ją czyta.

[IG: a.idanz] Człowiek nigdy za bardzo w to nie wierzył, jednak teraz nie miał żadnych złudzeń. Od najmłodszych lat słyszał o miejscu, którego lepiej unikać. Ponoć każda wizyta powoduje bezpowrotne uszkodzenie duszy. O miejscu krążą legendy, a niestworzone historie przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Najstarsi powiadają, że jest to miejsce mistyczne. Ba, przeklęte wręcz. Początkowo Człowiek był nim zafascynowany. Zastanawiało go, jaką tajemnice skrywa miejsce, potrafiące zmienić śmiertelników tak bardzo. Chciał się dowiedzieć, co dzieje się z dziecięcą radością i beztroską, które stopniowo zanikają. Rozpływają się, pozostawiając w pamięci smak goryczy. Gdy dorósł, postanowił, że zrobi wszystko, by tam nie trafić. Nie chciał dzielić losu nieszczęśników, którzy odwiedzają okryte zła sławą miejsce, a z czasem ich twarze pokrywa coraz grubsza warstwa smutku. Ale jak to w życiu, nie zawsze się udaje. – Jeszcze trzy dni i weekend – westchnął Człowiek i poszedł do pracy.

Cudowna, wciągająca książka. Jedna z najlepszych jakie miałam okazje czytać.

Bardzo ciekawa książka, wiele się dzieje i bardzo wciąga.

Super książka, polecam !

Książka ,,Smętarz dla zierzaków" była moją pierwszą lekturą grozy. Wywarła na mnie niesamowite wrażenie i sprawiła że z chęcią do niej powracam. Opowiada ona o losach rodziny, która przeprowadziła się z dużego miasta do małego miasteczka o nazwie Ludlow. I z początku nic nie wskazuje na to że spokojne, nowe życie jakie chcą tu rozpocząć w cale takie nie będzie. Wszystko to przez Smętarz dla zwierzaków, który znajduje się za ich nowym domem i to co skrywa za sobą. Serdecznie polecam miłośnikom horrorów i książek grozy! Życzę miłej lektury. :)

rewelacyjna książka. gorąco polecam! :)

Historię rodziny młodego doktora Louisa Creeda przeczytałam jeszcze w wydaniu z charakterystycznym kotem z żółtymi, świecącymi oczami. Nosiła ona tytuł nieco inny od najnowszego wydania (które z kolei wraca do jeszcze wcześniejszej wersji książki), czyli Cmętarz zwieżąt. Przyznam, że po tę powieść sięgnęłam ze względu na tytuł - chwytliwy, z celowymi błędami, które pobudziły moją ciekawość. Było to moje drugie zetknięcie się z twórczością Stephena Kinga, bowiem nieco wcześniej sięgnęłam po Carrie w filmowym wydaniu. Jednak właśnie to drugie spotkanie z amerykańskim pisarzem do dzisiaj jest tym ulubionym. Już na początku recenzji zaznaczyłam, że było to moje drugie spotkanie z tą książką, historią lekarza Louisa Creeda i jego rodziny, oraz kota Churchilla, o którym nie mogłabym zapomnieć. Smętarz dla zwierzaków wywarł na mnie równie mocne i przerażające wrażenie, jak za pierwszym razem. King trafił w mój czuły punkt, mrożąc mi krew w żyłach na ponad czterysta stron. Powieść czytałam z ogromnym zaangażowaniem, jednak po zmierzchu nieco obawiałam się tej lektury - jej ciężkiego klimatu, bohaterów rodem z koszmaru, oraz fabuły - mrocznej, gęstej, wręcz diabelskiej. Smętarz dla zwierzaków to pierwszy horror jaki przeczytałam; pierwsza książka, która przeraziła mnie nie na żarty - a także pierwsza lektura, do której powróciłam z czystą przyjemnością. ,,Co kupisz, to twoje, a to, co twoje, wcześniej czy później do ciebie wróci." Stephen King to autor, którego nie tylko uwielbiam, ale i szczerze szanuję za talent i jakże bogatą twórczość. Osobiście uważam, że w jego dorobku każdy znajdzie coś dla siebie - coś, co kompletnie wciągnie i przerazi jak diabli. Jest to pisarz, który z pozornie banalnego pomysłu na fabułę potrafi wycisnąć zło w czystej postaci. Nawiedzony hotel, diaboliczny klaun, miasteczko nękane przez wampiry, pies cierpiący na wściekliznę - i w końcu ukochany kot, który wraca z krainy umarłych. Kot będący zaledwie złowieszczym preludium dalszych wydarzeń. Amerykański fenomen bawi się ludzkimi lękami, żongluje emocjami i zabiera na przerażającą przejażdżkę po własnych słabościach. Wszystko w tej powieści ma swój cel, zarówno wydarzenia rozgrywające się na pierwszym planie, jak i te w tle. Stephen King nie przeraża krwawymi scenami i opisami brutalności, wykraczającej poza naszą wyobraźnię, lecz powoli wkrada się do umysłu czytelnika, stopniowo rodząc w nim paraliżujący lęk, który eksploduje wraz z końcowymi rozdziałami. Louis Creed, młody i obiecujący lekarz już od pierwszych stron wzbudza sympatię w czytelniku. Tak samo jak i jego urocza i pozornie idealna rodzina - żona Rachel i dwójka dzieci - pięcioletnia Ellie i trzyletni Gage. Wszystko wskazuje na sielską historię, jednak autor bardzo szybko wyprowadza z błędu. Kto by się spodziewał, że przeprowadzka Creedów z Chicago do Maine (swoją drogą, Stephen King uwielbia pisać o Maine, gdzie aktualnie mieszka) wywrze tak ogromny i niestety zgubny wpływ na tę rodzinę. Gorzkie i tragiczne zakończenie wstrząsa do głębi. Zostawia czytelnika zwyczajnie oniemiałego. Brakuje tchu i słów, by opisać jak mocno Smętarz dla zwierzaków potrafi wykręcić umysł odbiorcy. Napełnić go lękiem, wstrętem, szokiem - a także zadziwić desperacją bohaterów i gotowością na NAJWIĘKSZE poświęcenia, w imię tego, co kochają. Smętarz dla zwierzaków to klasyczny King w najlepszym wydaniu. Arcydzieło horroru, fenomen wydawniczy. Powrót do tej historii był niesamowicie dobrą decyzją. Ta książka dobitnie przypomniała mi o tym, jak bardzo uwielbiam Stephena Kinga.