Skazany na zło (okładka  miękka, 10.2018)

Dla mnie rewelacja. Książka przeczytana w dwa wieczory . Autor potrafi przenieść czytelnika bezpośrednie w miejsca wydarzeń w iście mistrzowskim stylu. Śmiało mogę powiedzieć, że Adrian Bednarek jest mistrzem w swoim fachu. Dla ludzi z wyobraźnią "Skazany na zło" jest pozycją obowiązkową.

Jak zeykle nie zawiodłam się na książce tego autora.

Książka,która zostaje na długo w pamięci.Rewelacujna

Świetnie się czyta, pozycja obowiązkowa

Bywa, że w naszym umyśle tworzą się usprawiedliwiania dla popełnianych czynów. Kierowani chęcią wymuszenia zadośćuczynienia za zło, zemsty za czyn, którego nie jesteśmy w stanie wybaczyć, dajemy sobie prawo do samosądu, do wyznaczenia pokuty winnemu, do bawienia się w boga i karanie za grzechy. Łatwo osądzać takie zachowania jako nieetyczne, pełne wewnętrznego zła, sprzeczne z kierującymi naszym życiem ludzkim poczuciem sprawiedliwości. Ale, czy gdyby to nam psychopata odebrał spokój, ukochaną osobę, poczucie życia prowadzonego wedle spełnionych marzeń, mielibyśmy w sobie moc pogodzenia się z losem? A może moc należy rozumieć inaczej? Może to ona kieruje zemstą? Jak ocenić osobę, która, jak bohater "Skazanego na zło", podejmując niewłaściwą decyzję, ściąga na siebie przekleństwo ciągu wydarzeń, które przyniosą więcej zła niż dobra? I czy właściwie jakakolwiek decyzja, podejmowana przez człowieka szalejącego z niepokoju, zaskoczonego sytuacją mogącą zniweczyć jego plany, obrócić dotychczasowe życie w pył, może być dobra albo zła? Adrian Bednarek, znany z cieszącej się wielka popularnością "diabelskiej" serii, powraca z bohaterem tyleż ciekawym co niepozornym. Takie przynajmniej odnosimy wrażenie po pierwszych rozdziałach. Rozpoczynając od wielkiego bum, prezentując nam już na początku książki trzęsienie ziemi o niebywałej skali, autor ukazuje nam bohatera w niezbyt pozytywnym świetle. Nie tylko, że nie wzbudza naszej sympatii fakt, że nie należy on do najwierniejszych i najbardziej szanujących kobiety mężczyzn, to dodatkowo jego niekoniecznie słusznymi decyzjami w chwili niespodziewanej tragedii zdaje się kierować jedynie egoizm i panika. "Zastanawiałem się, w jaki sposób do codzienności wracają ludzie w podobnym położeniu. Zapewne wielu takich chodziło wolnych po ulicach, z sumieniem przepełnionym goryczą czynów, do których popchnęły ich niesprzyjające okoliczności. (…) Czy cały czas rozmyślali o swoich postępkach, wpadali w depresje lub targali się na własne życie? A może zbrodnia i brak kary uczyniły ich silniejszymi, pozwoliły twardo stąpać po ziemi?" (str.43) Być może znajdą się zwolennicy takich właśnie działań Wiktora Hauke, ale większość z nas, z pozycji zawsze wiedzącego lepiej czytelnika, od razu potępi jego postępowanie, spodziewając się, zresztą słusznie, przykrych konsekwencji. Autor, usypiając naszą uwagę szansą na powodzenie odległego od litery prawa zachowania, działa tak naprawdę w celu zaskoczenia czytelnika coraz to nowymi zwrotami akcji. Strona po stronie życiem bohatera zaczyna rządzić szantaż, nieustanna niepewność, obawa o zaufanie żony, a przede wszystkim złość. Do czasu, gdy Wiktor sam, i tylko sam, stanowił źródło zainteresowania psychopaty o wdzięcznym, nadanym sobie przez niego samemu pseudonimie Reżyser, Wiktor pozostaje na tyle pełen złości ale i pokory, by buntując się czuć jednocześnie zaciekawienie chorym zachowaniem przeciwnika. "Pamiętaj, nie bój się. Nadajesz się do roli. Jeśli wszystko rozegrasz według mojego scenariusza, nic ci się nie stanie. Odegraj role i wróć do swego nędznego życia, na zawsze marnując potencjał."(str.131). Okazuje się jednak, że jest granica, której przekroczenie obudzi w nim pokłady złości, o które nawet bohater nie podejrzewał samego siebie. Gniew rodzi agresję, nakazy budzą sprzeciw, a pozorna niemożność odwetu skłania do odnajdywania rozwiązań wręcz nieprawdopodobnych. Gdy zdajemy już sobie sprawę, że bohater Adriana Bednarka, przepełniony wściekłością i chęcią zemsty, został przez Reżysera określony najlepszym z wybranych dotychczas Aktorów, gdy wiemy już dlaczego autor określił go "Skazanym na zło", akcja nabiera tempa nie pozwalającego na odłożenie książki. "Zaraził Aktora prawdziwą nienawiścią. Zadłużony pijaczyna stał się bestią czerpiącą przyjemność ze zniszczenia. Stworzył Aktora doskonałego, wyniósł go na wyżyny nieznanych wcześniej umiejętności." (str.242) Gdy wydaje się, że zbliżamy się do rozwiązania, bohater lub kierujący jego życiem psychopata, wyrywają nam dywanik spod nóg. Znów leżymy oszołomieni, kompletnie nie wiedzący czego się spodziewać i czy wreszcie którekolwiek z naszych przypuszczeń znajdzie odzwierciedlenie w prozie Bednarka. Zaczynamy odnosić wrażenie, że wplatając z swój thriller niewyjaśnioną śmierć, morderstwa, szantaże, okaleczenia, przy opisie których aż zaciskamy powieki, autor przygotował dla nas mieszankę niemożliwą do przełknięcia. Nic bardziej mylnego. W świetnym stylu, plastycznie, z opisami zapierającymi dech, autor prowadzi nas przez swoją książkę z lekkością wręcz nieodpowiednią dla tego gatunku literackiego. Znakomitym, czystym językiem daje nam to, co wydaje się chronić bohatera przez zbyt ganiącymi osądami by zaraz pokazać, że złagodzenie wymiaru kary było zdecydowanie przedwczesne. A w końcu, prowadzi nas ku finałowi, który ma nam dać poczucie sprawiedliwości losu. Znakomita książka, dająca poczucie uczestniczenia w akcji, pozostawiająca nas z poczuciem braku możliwości oceny bohatera. Polecam.

Wiktor Hauke to niespełna trzydziestoletni mężczyzna, który wiedzie dość przeciętne życie - dom na kredyt, skromna firma i kochająca żona. Od pewnego czasu, za namową żony, stara się wyleczyć z alkoholizmu. Brakującą rozrywkę zastępuje inną - znajduje młodą, atrakcyjną kochankę. Przez jedną nieprzemyślaną decyzję Wiktor traci wszystko, co uznawał za najważniejsze. Jedno wydarzenie, jedna decyzja, jeden błąd sprawiają, że jego życie już nigdy nie będzie takie samo. Staje się niewolnikiem spełniającym wynaturzone zachcianki psychopaty. Jest szantażowany, a na szali znajduje się życie i zdrowie najbliższej mu osoby. Czyny, do których zmuszony będzie się posunąć odcisną trwałe piętno na jego psychice, czyniąc go automatem bez uczuć. Czy mężczyzna będzie potrafił stawić opór swojemu oprawcy? Co będzie w stanie poświęcić, by walczyć o to, na czym mu zależy najbardziej? A może wynik tej okrutnej gry jest z góry przesądzony? "Skazany na zło" to dobrze skonstruowany, przemyślany i spójny thriller psychologiczny. Opowiada o dramacie człowieka, który za swoją impulsywną decyzję płaci bardzo wysoką cenę. Jesteśmy tylko ludźmi, wszyscy popełniamy błędy, natomiast Wiktor Hauke trafił fatalnie - stał się ofiarą bezwzględnego psychopaty, który manipulował nim nie dając mu szansy na ucieczkę czy nieposłuszeństwo. Cała sytuacja, w którą został wplątany mężczyzna, od początku była planem ukartowanym przez Reżysera, Wiktor stał się jedynie Aktorem grającym rolę w skrupulatnie zaplanowanym przedstawieniu. Wiktor Hauke w początkowej części książki wydaje się postacią zupełnie przeciętną. Na tyle przeciętną, że swoją nijakością doprowadzał mnie do szału. Nie mogłam pojąć, jak osoba, która dokonuje takich czynów może być kompletnie wyprana z emocji i pozbawiona wyrzutów sumienia. Przełom następuje mniej więcej w połowie książki. Wiktor z nijakiego staje się nagle postacią skoncentrowaną na osiągnięciu celu, zdeterminowaną, odważną i... przesiąkniętą złem. Nie powstrzyma się przed niczym, aby zemścić się na swoim oprawcy. W tym wszystkim jest niesamowicie skuteczny i z niesłychaną łatwością przychodzi mu tropienie swojego największego wroga. Akcja powieści, podobnie jak osobowość głównego bohatera, ewoluuje z czasem. Przyznaję otwarcie, że początek książki ciągnął mi się niemiłosiernie, już miałam ochotę rzucić ją w kąt, kiedy nagle w połowie nastąpił moment wow! Drugą połowę pochłonęłam już w jeden wieczór, nie mogąc oderwać się od lektury. Zakończenie, niestety, znowu sprawiło, że poczułam rozczarowanie. Bo zakończeń ta książka ma w zasadzie kilka. Kiedy wydaje nam się, że już wszystko wiemy, okazuje się, że jednak nie - czeka na nas kolejna niespodzianka. Moim skromnym zdaniem - lepiej było skończyć wcześniej i zostawić odrobinę niedopowiedzenia dla wyobraźni czytelnika, niż kończyć w sposób wybrany przez autora, nie pozostawiający żadnych złudzeń. Bezwzględny potwór zamienił życie przeciętnego, przypadkowo wybranego człowieka w koszmar. We wstępie napisałam, że mam skrajne odczucia wobec książki i tak właśnie jest. Z jednej strony podoba mi się oryginalny pomysł, cała fabuła i przebieg zdarzeń, z drugiej czegoś mi brakuje. I z tym uczuciem borykam się od zakończenia lektury, bo nie potrafię określić cóż to mogłoby być. Możliwe, że chodzi o fakt, iż całą książkę towarzyszy nam tylko jeden bohater, którego i tak nie udaje nam się naprawdę dobrze poznać, dowiedzieć się co nim kierowało. Ciągle brakuje jakiegoś punktu odniesienia, spojrzenia na sprawę z innej perspektywy. Brakuje tej spójności, bo jak to możliwe, że Wiktor gotowy jest poświęcić wszystko dla żony, którą kilka dni wcześniej bez wahania zdradzał. Trochę słabo. Ponarzekałam sobie, a teraz muszę stwierdzić, że książkę "Skazany na zło" oceniam na plus. Co prawda nie jest to wielkie zauroczenie i powieść raczej nie należy do tych, które długo się wspomina i zatrzymuje akcje w głowie. Jest natomiast przyzwoitym kawałkiem dobrej roboty autora i ciekawą lekturą. Choć robię to bardzo rzadko, tym razem postanowiłam śledzić opinie innych recenzentów, ponieważ jestem ciekawa, jak ocenią oni książkę i czy dostrzegą w niej coś, czego mnie się dojrzeć nie udało. Sami zatem widzicie, że ta powieść to moja wielka zagwozdka. Ciekawe jak będzie w Waszym przypadku?

Czy jeden dzień, jedna chwila, jedna nierozsądna decyzja może zmienić życie człowieka w koszmar? Czy są decyzje, które się żałuje do końca życia i nie można w żaden sposób ich odkręcić? Każdy podejmuje decyzje, których czasem żałuje, ale zapewne nie niosą za sobą aż takich konsekwencji, jak decyzje podjęte przez bohatera. Wiktor Hauke – były alkoholik, wiedzie szczęśliwe i dostatnie życie u boku pięknej małżonki. Wydawać by się mogło, że osiągnął pełnię szczęścia. Jednak czegoś brakuje mu w związku, skoro wdaje się w romans z młodszą o kilkanaście lat dziewczyną. Ich potajemny związek kończy się tragicznie, dziewczyna umiera w dziwnych i zaskakujących okolicznościach. Co robi Wiktor? Ogarnia go przerażenie. Wpada w panikę. Traci zdolność logicznego myślenia. Robi błyskawiczny rachunek sumienia. Rozważa, czy zgłosić sprawę na policję i zarazem wyjawić swój romans czy też ukryć zwłoki i postarać się wszystko zatuszować? Wybiera drugie rozwiązanie, jak się później okaże, tragiczne w skutkach. Wiktor zakopuje zwłoki młodej kobiety w lesie. Wraca do domu, jakby nic się nie stało. Małżonce dłuższą nieobecność tłumaczy spotkaniem w gronie AA. Czas płynie, Wiktor żyje w błogim przeświadczeniu, że nikt nic nie widział i sprawa nigdy się nie wyda. Iga organizuje mężowi przyjęcie urodzinowe. Wśród prezentów Wiktor znajduje nowy telefon komórkowy. Stara się przypomnieć, od kogo mógł go otrzymać. I niestety nie wie. Wkrótce przychodzi połączenie na nowy telefon. Ono diametralnie zmienia jego życie. Nieznajomy – każe się tytułować Reżyser – był świadkiem śmierci kochanki Wiktora oraz widział, jak została potraktowana po śmierci. Aktor - Wiktor, odegrał swoją rolę wspaniale. Był nietuzinkowy. To była pierwsza jego rola, kolejne będą już tylko trudniejsze... Jedno wydarzenie pociąga za sobą całą lawinę konsekwencji, pozornie błaha sytuacja sprawia, że wszystkie skrywane sekrety Wiktora muszą wyjść na jaw, a on nie jest na to gotów. I chociaż wydaje się, że szczęście mu sprzyja, to jak długo jest w stanie lawirować w labiryntach kłamstw i półprawd by utrzymać swe zbrodnie w tajemnicy? Adrian Bednarek stworzył naprawdę nietuzinkową postać, to właśnie wokół głównego bohatera ogniskuje się cała akcja. To on stanowi centrum zdarzeń i siłę sprawczą. Nie zawaha się manipulować wszystkimi wokół ani poświęcić ich dla bezpieczeństwa swoich najbliższych. To naprawdę ciekawe doświadczenie obserwować akcję w punktu widzenia sprytnego socjopaty. Zwłaszcza, że autor zabarwił wszystko odrobiną ironii. Muszę przyznać, że marzy mi się film nakręcony na podstawie tej powieści. Świetna, utrzymana w skrajnym napięciu fabuła, dynamiczna akcja, nietuzinkowi, ciekawi psychologicznie i targani skrajnymi emocjami bohaterowie, nagłe i niebezpieczne zwroty akcji, a do tego niespodziewane zakończenie. Czy można czegoś więcej oczekiwać od dobrego thrillera? Mam nadzieję, że moje marzenie się spełni … „Skazany na zło” to trzymający w napięciu od pierwszych stron thriller, wywołujący w czytelniku ogromne, bardzo różne emocje, wzruszenie, ale i często złość na bohatera. Bo tak naprawdę to Wiktor okazał się słabym tchórzem, wybrał – w jego początkowym przekonaniu - wygodne i spokoje życie, bał się odpowiedzialności, poniósł sromotną porażkę. Nie potrafił stawić czoła złu, przeciwnościom losu, bał się walczyć z prawdą, wybrał drogę wygodną, mniej wyboistą - na skróty, która okazała się drogą w jedną stronę, z której już nie można zawrócić. To znakomita powieść o prawdziwej odpowiedzialności za swoje czyny, trudnych i nie zawsze słusznych wyborach, skazanej na porażkę walce zasad moralnych i etycznych z panoszącym się złem, którego wokół jest mnóstwo. Świetna lektura, ze stopniowanym napięciem, wchłania jak narkotyk, trudno się od niej oderwać. Autor tak umiejętnie i sprytnie manipuluje czytelnikiem, że nie ma się siły ani ochoty nawet na moment odłożyć tej książki na bok. Polecam wszystkim fanom kryminałów i thrillerów, ale również powieści psychologicznych, gwarantuję, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Niezapomniana lektura, na długo pozostaje w nas.

Wiktor jest facetem przed trzydziestką. Ma poukładane życie, piękną żonę, firmę, własny dom i super auto. Pozornie, bo firma kiepsko przędzie i generuje długi, auto mogą w każdej chwili zabrać, bo długi, dom jest na kredyt, a żonie wydaje się (jak każdej żonie, zawsze się wydaje), że Wiktor jest alkoholikiem i życzy sobie, żeby uczęszczał na spotkania AA. Na każdym kroku go kontroluje. Do tego Iga (ta żona) ma okropnego brata Nazistę (tak mówią na niego Wiktor z kolegą), który nie przepada za szwagrem. Życie wydaje się Wiktorowi strasznie niesprawiedliwe i zagmatwane. Jako lekarstwo na wszystkie problemy znajduje sobie kochankę, a właściwie kochanka znajduje sobie jego. I ten "kochający" mąż nawet przez moment nie zastanawia się, co sporo młodsza, atrakcyjna kobieta w nim widzi, skoro nie wygląda jak milion dolarów (i nawet tych milionów nie ma). No dobra, przelatuje mu taka myśl przez głowę (lotem błyskawicy), ale stwierdza, że widocznie jego nieodparty urok osobisty tak na nią działa i kobieta nie jest w stanie mu się oprzeć. Niektórzy są jednak bardzo naiwni. Ta naiwność dużo Wiktora tym razem kosztuje. Jak dużego miał Wiktor pecha, dowiecie się po przeczytaniu "Skazanego na zło", bo z fabuły za dużo zdradzić nie mogę. Popsułabym Wam całą zabawę. A najlepsza zabawa, to próbować (słowo klucz ;)) samemu odkryć, co się kryje za chorą grą pewnego psychopaty, który sam siebie nazywa Reżyserem. Postać ta przeraża, a jednocześnie zachwyca swoim geniuszem. Bez najmniejszego problemu wciąga niby statecznego człowieka w śmiertelną intrygę. Ofiarę, którą upatrzył sobie wcześniej, obserwował, aby czegoś się o niej dowiedzieć i mieć pewność, że dobrze zagra powierzoną mu rolę. Tym razem padło na Wiktora, miał pecha, czy wykazywał odpowiednie do roli cechy charakteru? Książka trzyma w napięciu praktycznie od samego początku. Po niepozornym wstępie, podczas którego Wiktor zabiera swoją kochankę na romantyczny piknik w iście sielankowej atmosferze, nie spodziewamy się tego, co autor serwuje nam dalej. Kochanka umiera w niewyjaśnionych okolicznościach, a Wiktor dokonuje pierwszego wyboru. Podejmuje decyzję, która będzie dla niego katastrofalna w skutkach. On jeszcze tego nie wie, chce tylko chronić siebie i swoje małżeństwo. Autor tak skonstuował fabułę, że wiedząc to, co wiemy od początku, trudno nam jest powstrzymać się od oceniania Wiktora i podjętych przez niego decyzji. Po pierwszych scenach z jego udziałem, można czuć do niego wyłącznie niechęć, facet zdradza, jest alkoholikiem, do tego popełnił czyn moralnie zły, kierując się wyłącznie egoizmem. Nie da się takiego osobnika lubić, prawda? A jednak można, bo mamy w tej powieści drugiego bohatera, postać prawdziwie złą, taką, przy której wybryki Wiktora nie robią już aż takiego wrażenia i można je próbować tłumaczyć. Naprawdę ciężko było oprzeć się pokusie usprawiedliwiania Wiktora na każdym kroku. Znalazł się chłop w naprawdę parszywej sytuacji i jakiej nie podjąłby on decyzji, byłaby ona zła. Autor wykreował swoich bohaterów znakomicie. Wiktor, przede wszystkim, jest postacią psychologicznie wiarygodną, ze swoimi przekonaniami, przyzwyczajeniami, zachowaniem. Mimo, że jest "skazany na zło", z licznymi wadami, przepełniony złością i chęcią zemsty, posiada cechy, które dają się lubić i dzięki którym mamy chęć usprawiedliwiać jego zachowanie czy podejmowane decyzje. Mimo, że w książce aż roi się od okrucieństwa, czyta się ją nad podziw dobrze. Autor ma nadzwyczaj lekkie pióro, wykazuje zadziwiającą znajomość tematu, mając przy tym szczególne wyczucie językowe. Rewelacyjny pomysł na fabułę i doskonałe jej poprowadzenie, akcja pędząca od pierwszych stron, zaskakujące zwroty akcji, niemożność jednoznaczej oceny głównego bohatera i popełnianych przez niego czynów, świetny styl i sugestywne opisy nie pozwalają odłożyć tej książki ani na moment. Znakomita pozycja, polecam!

Książka którą wam dziś przedstawię do lekkich na pewno nie należy. Choć muszę przyznać że jak na taką tematykę wciąga w swój świat pełen zbrodni i przemocy. Podczas czytania łapałam się na tym, że ciekawość nie pozwalała mi jej odłożyć i brnęłam dalej w tą mroczną historię pełną druzgocących wydarzeń. Nie miałam styczności z tym autorem, więc nie wiedziałam zupełnie czego mogę się spodziewać. Do tego w swoim dorobku czytelniczym nie mam jeszcze za wielu kryminałów na swym koncie, więc była to dla mnie niespodzianka. Tutaj nie czytałam o zbrodni, ja w niej uczestniczyłam przez tak drobiazgowe opisy. A najdziwniejsze jest w tym to, że chciałam jeszcze więcej... Wchodziłam w ten mroczny świat pełen zbrodni i manipulacji... Książka zaczyna się nad wyraz niepozornie. Mężczyzna jedzie w odludne miejsce ze swoją kochanką by móc z nią spędzić przyjemne chwile. W pewnym momencie dziewczyna zaczyna się dusić i umiera. Spanikowany mężczyzna postanawia zakopać ciało i zatrzeć za sobą ślady. Nie zdaje sobie jeszcze wtedy sprawy że był od miesięcy obserwowany i przygotowywany do odegrania określonej roli, którą wykreował tajemniczy psychopata każący na siebie mówić Reżyser. Decyzja którą Wiktor Hauke podjął w tamtym momencie poniesie za sobą daleko idące konsekwencje z którymi będzie musiał się zmierzyć i które tak naprawdę wykreują jego charakter od nowa. Czy będzie potrafił stawić opór swojemu oprawcy? Co będzie w stanie poświęcić, by zawalczyć o to, na czym zależy mu najbardziej? Czy wynik jest już z góry przesądzony? Jedno jest pewne: jedna jego decyzja zmieniła całe jego życie. Miała ona wpływ nie tylko na niego ale i na jego najbliższych. Dzięki zastosowanej narracji pierwszoosobowej zarówno z perspektywy Reżysera, jak i samego Aktora możemy poznać zawiły tok rozumowania tych dwóch postaci. Reżyser przyciągnął mnie do siebie swymi dopracowanymi do najmniejszego detalu morderczymi scenariuszami które z każdą kolejną stroną intrygowały i szokowały. Natomiast sam Wiktor jest tak postacią niejednoznaczną pod względem charakteru, że aż ciężko w to uwierzyć. To, jaką przechodzi przemianę, jakie podejmuje decyzje i jaki ma to skutek, przeraża. A najgorsze w tym wszystkim jest to że, w głębi mego umysłu, ja jako czytelnik próbuję go usprawiedliwić. A uwierzcie mi, w tej książce nie ma walki dobra ze złem, jest tylko zło w różnych odmianach i w czarnym kolorze. Ta historia nie jest kolorowa i nie opowiada o przyjemnych rzeczach. Autor dość skrupulatnie oddał postać psychopaty i jej sposób myślenia. Podobnie zresztą było w stosunku do rzekomej ofiary, czyli Wiktora. Jego droga przejścia od osaczonego do oprawcy była niejednoznaczna, ale pogratulować można autorowi umiejętności przekazania krok po kroku zmiany w sposobie myślenia. Nie będę wam już zdradzać więcej szczegółów. Zdecydowanie odsyłam do lektury, bo naprawdę warto. Książka uniwersalna przypadnie zarówno żonie jak i mężowi do gustu. Na zbliżające się mikołajki proponuję kochanym żonom kupić mężom jako prezent, na pewno po lekturze dwa razy się zastanowią czy warto mieć kochankę :-). Ja za swój egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu Novae Res i życzę kolejnych intrygujących publikacji. Poniżej jeszcze kilka linków do podobnych tematycznie pozycji, które przebrnęły przez moje ręce. 1. P O L E C A N E K O B I E T O M : ŚLADAMI EMMY 2. P O L E C A N E K O B I E T O M : OTCHŁAŃ SUMIENIA 3. P O L E C A N E K O B I E T O M : ECHO MORDERSTWA 4. P O L E C A N E K O B I E T O M : DOBRE MIASTO 5. P O L E C A N E K O B I E T O M : ECHO MORDERSTWA