Skaza (okładka miękka)

Polecam w 100 %

W moim odczuciu, "Skaza" to bardzo dobry kryminał policyjny, w którym wprawdzie nie znajdzie czytelnik nagłych zwrotów akcji i tętniących sensacją scen, natomiast zderzy się z duchami przeszłości i mozolnymi próbami ukrycia prawdy, nadającymi całości powieści niepowtarzalny, mroczny klimat małej miejscowości, tarzającej się w nieczystych sprawkach swoich mieszkańców. Z wielką niecierpliwością będę oczekiwać drugiego tomu z komisarzem Grossem w roli głównej, ponieważ autor zadbał o to, aby zarzucić na odbiorcę sieć delikatnie zarysowanych wątków, otwierających drogę do kontynuacji. Z jakimi demonami przyjdzie się jeszcze zmierzyć głównej postaci i jakie śledztwo "na prowincji" przyjdzie mu prowadzić, o tym przekonamy się za jakiś czas. Cała opinia dostępna jest na moim blogu domi-czyta.pl

„Bo ty, ojciec masz jakąś skazę, wiesz?” Zimą 2018 roku ze skutego lodem jeziora zostają wyciągnięte zwłoki nastolatka. Patolog jest pewien, że śmierć chłopca nastąpiła w wyniku utonięcia. Znamion przestępstwa nie nosi też ciało starszego, bezdomnego mężczyzny o nieustalonej tożsamości. Oba zgony łączy tylko mroźna noc. A to niestety za mało, by rozpocząć śledztwo... „Skaza” otwiera trylogię z Bernardem Gossem, śledczym, którego los bardzo mocno doświadczył. Chociaż jak tak myślę o powieści jako całości, to tam nie ma bohatera, który nie miałby jakiejś skazy — Goss, jego syn, Tarasewicz, Otręba... każdego z nich autor obdarzył bagażem złych doświadczeń czy nietrafionych decyzji. Co by było, gdyby....? Na to pytanie, podobnie jak bohaterowie, nigdy nie znajdziemy odpowiedzi, a czasu cofnąć się nie da. Fabuła „Skazy” jest mocno zaplątana i w przeciwieństwie do wielu innych powieści, Małecki nie daje czytelnikowi odczuć, że ten wie więcej niż pracujący policjanci. Cały czas kluczy, nie dopowiada, a wraz z Gossem łapiemy kolejne tropy, które prowadzą donikąd, a może wcale nie? W powieści bieżąca akcja przeplata się z wydarzeniami sprzed 10 lat, kiedy to w tajemniczych okolicznościach zaginął lokalny, chełmżyński biznesmen wraz z żoną. W toku aktualnych czynności komuś bardzo zależy, aby zaginięcie nadal pozostało sprawą niewyjaśnioną. Nawet nie zauważyłam, że „Skaza” ma ponad 500 stron! Śledztwo, życie prywatne, a właściwie prywatne pasmo nieszczęść i dość oryginalne hobby Bernarda Gossa pochłonęło mnie raptem na dwa wieczory, więc to świadczy samo za siebie :) Ta książka jest świetnie napisana, wątki tak różnorodne, że choć dotyczą tej samej sprawy, bardzo ciężko je powiązać. Ja utonęłam w wykreowanym przez Małeckiego świecie i myślę, że Was też to czeka. Polecam!

Miałam bardzo długą przerwę od kryminałów, ale ostatnimi czasy każdy na Instagramie reklamował tę książkę i postanowiłam, że jako rasowa czytelniczka, nie mogę być gorsza. Tak też zrobiłam, sięgnęłam po ten tytuł i przepadłam, rozpłynęłam się. Jak ja uwielbiam takie książki, już zapomniałam co to znaczy mocny, dobry kryminał z dreszczem emocji! Muszę śmiało przyznać, że odkryłam kolejnego polskiego Autora! Jestem pod ogromnym wrażeniem, brawo Panie Robercie! To co tutaj zostało przedstawione, ta cała fabuła, dopracowanie niemal każdego, najmniejszego detalu w tej książce. Czytałam już kryminały, ale chyba jeszcze nie trafiłam na aż tak dobry, ba a może to jeden z najlepszych jakie zdążyłam przeczytać przez te dwadzieścia trzy lata? To co ten Autor tutaj stworzył, to co nam pokazał, to mistrzostwo! Jaki trzeba mieć mózg, żeby tak zwodzić czytelnika?Kiedy już Ci się wydaje, że znasz odpowiedź na zagadkę, nagle dostajesz kolejny trop, który przy okazji również okazuje się mylny, i znowu twoje założenia szlak trafia! I tak na nowo! To jest czysta gra, zabawa z czytelnikiem. To nie tylko fabuła, tutaj czytelnik sam może toczyć grę i próbować rozwikłać zagadkę. A po drugie, niemożliwe jest to, że pomimo tych złych tropów, są też te dobre i jak tu teraz doprowadzić książkę do finału, żeby było wielkie zaskoczenie, wielkie bum i wielki szok? Robert Małecki to potrafi, on tak namiesza, on tak połączy fakty, wszelkie tropy, że my - czytelnicy, nie mamy szans! Ja co kilkanaście stron zmieniłam teorię, a potem już pod koniec poddałam się, bo okazało się, że być może Autor jednak wpadła na inny plan, a moje tropy jakie odkryłam razem z bohaterem, stały się nieaktualne! Nie należy zapomnieć, że oprócz śledztwa i kryminału, mamy tutaj również ukazane życie głównego bohatera, trzeba przyznać, że nie prowadzi on idealnego życia, nawet rzekłabym, że nie jest do końca szczęśliwy. Wydaję mi się również, że ten tytuł można odczytywać dwojako. Nie chodzi tutaj tylko o skazę w kryminalistyce, w prowadzeniu śledztwa, bardziej pomyślałabym tutaj nad czymś więcej, nad takim drugim dnem każdego z bohaterów, nad ich trudami życia. To mroczny kryminał, tutaj nie ma lekkiej historii, tutaj jest szok, niedowierzanie, czasami lęk i nerwy. Tutaj te wszystkie emocje przeżywamy razem z bohaterami, a muszę przyznać, że nie jest łatwo! I jeszcze jeden ważny element, pamiętajmy o tym, że jest to historia ukazna w teraźniejszości oraz przeszłości. Na początku nie rozumiałam o co chodzi i co te dwie historie mają ze sobą wspólnego, jednak z czasem wszystko zaczęło wkraczać na odpowiedni tor i układać się tak jak należy. Nie znajdziemy tutaj dynamimu, powiedziałabym ,że właśnie akcja biegnie w zwolnionym tempie, ale według mnie jest to dobre, bo mamy czas na przemyślenia, na zapoznanie się z nowymi tropami, na lepsze zapoznanie się z daną sytuacją. Muszę przyznać, że nie jestem ogromną fanką kryminałów, ale jeżeli jest mistrzowsko napisany i na poziomie, to zawsze sięgnę po takiego rodzaju gatunek! Opis fabuły Pewnego razu, sam bohater Gross, przypadkowo odnajduje na zamarzniętym jeziorze dwa ciała. To ciało młodego nastolatka i jakiegoś bezdomnego człowieka. Wszyscy uważają, że to przypadek, że przecież takie rzeczy mogą się wydarzyć, tym bardziej, że obie śmierci nie były równoczesne. Na szczęście Gross, to przykład idealnego badacza. Szybko dochodzi do wniosku, że coś mu tu nie gra i próbuje toczyć śledztwo. Problem jest jednak taki, że nie ma tu nic, ani żadnych śladów przestępstwa, czy zabójstwa, komplety brak poszlak. I właśnie w tym momencie bardzo ważne jest to, co działo się jakieś dziesięć lat temu. Te wydarzenia, które są ukazane w przeszłości. To naświetla sprawę i w pewien sposób łączy się z wydarzeniami z teraźniejszości. Tak jak mówiłam, Gross sam dąży do tego, aby coś wyjaśnić i dowiedzieć się czegokolwiek nowego. Nie jest to jednak takie proste, ponieważ prowadzenie śledztwa na własną rekę, jest dosyć trudne. Jak się okazuje, miasteczko w którym doszło to tragedii, jest przesiąknięte skazą. Każdy skrywa w swoim wnętrzu jakiś sekret, tajemnice, która w pewien sposób jest związana ze sprawą, jest sednem. Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Czwarta strona!

Niesamowita powieść, trzymająca do końca w napięciu. Wciąga od samego początku. Do tego akcja toczy się w Chełmży, w mieście, w którym mieszkam i w którym mieszkałam zanim się tu przeprowadziłam czyli w Toruniu. Super przeżycia kiedy czytasz i wiesz gdzie,co jak się się odbywa, jak wygląda. Masz wrażenie, jakbyś sam brał udział, mieszkał tuż obok... Gratuluję Panu Robertowi Małeckiemu - super pomysł. Polecam !!!

Po“Skazę”Roberta Małeckiego @robertmalecki.autor sięgnęłam dzięki wielu pozytywnym opinią na IG.Było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i muszę przyznać,że okazało się ona bardzo udane😊. Akcja powieści wciąga czytelnika już od pierwszej strony. . ”Psem nie zostajesz wtedy,gdy zakładasz mundur.Psem zostajesz, nasiąkając złością na wyrządzone zło,gdy w dobrym człowieku wyczuwasz skazę.” . W Chełmży,niewielkim miasteczku pod Toruniem,dochodzi do odnalezienia dwóch ciał na zamarzniętym jeziorze.Sprawą tego tajemniczego przypadku zajmuje się komisarz Bernard Gross.Zdaniem komisarza odnalezienie tych obu zwłok nie jest przypadkiem.Rozpoczyna on śledztwo,które kawałek po kawałku ujawnia wiele skrywanych tajemnic. Intryga toczy się dwutorowo.Na zmianę przeplatana jest tu teraźniejszość z przeszłością.Autor umiejętnie i stopniowo odkrywa wszystkie części układanki zbrodni,dzięki czemu akcja powieści nie jest wymuszona,ale toczy się swoim torem. . ”Skaza”to polski kryminał o bogatej fabule.Dużo rolę odkrywa jego mroczny i niepokojący klimat oraz napięcie,które jest stopniowo dawkowane.Ciekawi i nietuzinkowi bohaterowie.W książce odnajdziemy również wątek obyczajowy samego Gross i jego relacji z synem.Nie został tylko wyjaśniony wątek napadu na żonę komisarza,ale myślę,że będą on rozwinięty w kolejnej części,na którą czekam 😉 . ”Skaza” to naprawdę dobry,zimowy kryminał,idealny na mroźną noc.Polecam wszystkim fanom tego gatunku.Wierzę,że nie będziecie zawiedzeni! Książka przeczytana dzięki uprzejmości wydawnictwa Czwarta Strona Kryminału Czwarta Strona . https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

Zacnej grubości tomiszcze z intrygującą okładką przyciągnęło mój wzrok, kiedy tylko książka ta pojawiła się wśród nowości Czwartej Strony. Chociaż nie czytałam wcześniejszych powieści Roberta Małeckiego, postanowiłam zaryzykować i sięgnąć po tę lekturę. Czy się zawiodłam? No cóż, może zacznę od tego, że to będzie kolejna recenzja, w której ocena będzie podwójna i obejmie osobno pomysł na fabułę, intrygę i bohaterów oraz względy techniczne. Jeśli czytacie moje recenzje wiecie, że zwracam na to uwagę. Może to czepianie się, może marudzenie, ale nic na to nie poradzę, że tak już mam. Kiedy czytam książkę, jest dla mnie ważna nie tylko historia, którą opisuje autor, ale także to, czy zadbano o piękny język czy choćby brak literówek, o innych błędach już nie wspomnę :) "Skaza" nie jest typowym kryminałem. Nie spodziewajcie się hektolitrów krwi czy flaków na wierzchu. To zagadka z mnóstwem pytań bez jasnych odpowiedzi i obyczajowym tłem. Czyli to, co Bibliotecznie lubi najbardziej. Podobny klimat znajdziecie, na przykład, u Pani Kasi Puzyńskiej. Nie każdemu jednak może się to podobać, bo wątek prezentujący życie codzienne bohaterów i ich problemy może się komuś wydać przegadany i nudnawy. Ja lubię obserwować opisywane w powieści zmagania z życiem. Warstwa obyczajowa jest dla mnie dopełnieniem wątku kryminalnego. W ten sposób lepiej poznaję stworzone przez pisarza postacie. Bohaterowie stają mi się przez to bliżsi. Bernard Gross to policjant, dla którego podejmowane sprawy nie są tylko numerami akt. Za każdą z nich stoją ludzie i ich dramaty. Dlatego komisarz angażuje się w dochodzenia całym sobą i analizuje każdy najdrobniejszy ślad. Możliwe jest też, iż taki sposób pracy związany jest z tym, z czym zmaga się mężczyzna w życiu osobistym. Żona komisarza od lat przebywa w ośrodku dla "śpiochów", czyli osób znajdujących się w śpiączce. Kobieta została zaatakowana we własnym domu przez nieznanego sprawcę. Gross nie zdołał zapobiec tragedii. Napastnik zbiegł, a jego żona zatrzymała się na etapie wegetacji. Syn pary nie poradził sobie z tą sytuacją, więc Bernard dźwiga na swoich barkach również ten problem. Obwinia siebie za wszystko, co spotkało jego rodzinę, i wciąż poszukuje człowieka, który tamtego feralnego dnia uciekł mu sprzed nosa. Akcja "Skazy" rozpoczyna się w chwili, kiedy w skutym lodem jeziorze pewna dziewczynka dostrzega zwłoki. Topielcem okazuje się być nastolatek, mieszkaniec niewielkiej Chełmży. W unieruchomionej przez lód na jeziorze łódce Gross odkrywa drugie ciało, tym razem starszego mężczyzny, wyglądającego na bezdomnego. Na pierwszy rzut oka zbrodni nie ma. Obie śmierci wyglądają na nieszczęśliwe wypadki. Ale czy na pewno? W dodatku nikt nie rozpoznaje staruszka, a jego wygląd nie do końca pasuje do stereotypowego wizerunku osób bezdomnych. Gross rozpoczyna śledztwo. Autor po mistrzowsku przedstawił Chełmżę. To małe miasteczko i jego mieszkańcy zaserwują czytelnikowi prawdziwy koktajl tajemnic i niejasności. Nie obejdzie się też bez kłamstw i kłamstewek różnego kalibru. Do tego dojdą obyczajowe smaczki, zdrady, pobicia, nieporozumienia i wzajemne oskarżenia. Dla wielbiciela obyczajowych kryminałów to prawdziwa gratka! Wszystkie nitki będzie próbował powiązać Gross. Czy mu się to uda? Zadanie jest naprawdę trudne. Powieść prowadzona jest dwoma torami. Obserwujemy wydarzenia rozgrywające się współcześnie, ale równocześnie uczestniczymy w innych, sprzed dziesięciu lat, które doprowadziły do zaginięcia trojga ludzi. Czy sprawa sprzed lat, zniknięcia małżeństwa Tarasewiczów i Elżbiety Jaworskiej, łączy się ze śledztwem dotyczącym odnalezionych na jeziorze ciał? Jeśli chodzi o teksty z okładki, to muszę przyznać, że wspomniany tam mrok dostrzegłam głównie w samym bohaterze, Bernardzie, który zmaga się z samym sobą i przytłaczającą go przeszłością. Można tu dodać również jego kolegów po fachu, Otrembę i Skałkę, którzy hodują własne demony, nad którymi usiłują zapanować. Narastające problemy, zmęczenie i permanentny brak snu nie pomagają w działaniach operacyjnych. Czy policjanci zdołają poznać tożsamość człowieka z łódki? Kim był człowiek, który zaatakował Agnieszkę Gross i czy jest w jakiś sposób powiązany z obecnymi sprawami? Ocena książki pod względem technicznym. Wszystkie plusy, opisane przeze mnie powyżej, psuły mi wszechobecne literówki i powtórzenia. Nie poradzę nic na to, że trudno mi się skupić na fabule i cieszyć rozwiązywaniem sprawy kryminalnej wraz z głównym bohaterem i jego współpracownikami, kiedy co chwilę trafiam na jakieś językowe "kwiatki". Uważam, że od tego jest korektor i redaktor, aby powieść była jak najlepsza. Kiedy autor pracuje nad tekstem tyle czasu, ile trwa stworzenie takiej powieści, pewnych rzeczy już nie dostrzega. Po to jest ekipa, która ma za zadanie wyłapać wszystkie niedoskonałości. Tutaj "drużyna pierścienia", niestety, zaspała... Podsumowując, gdyby nie te błędy, byłoby idealnie. Więc moja ocena strony technicznej to jedynie 3/6.

Szanowni Czytelnicy, ten kryminał jest świetny. Rzadko zdarza się, aby tak wciągnęła mnie fabuła stworzona przez polskiego autora. Bardzo emocjonujące i trzymające w napięciu jest czytanie o wydarzeniach mających miejsce w w okolicach, które się doskonale zna.

"Całe życie składa się z przypadków " Moje pierwsze spotkanie z panem Robertem Małeckim i zdecydowanie będzie ich więcej ! Skaza to kryminał,który wciąga od pierwszej strony. Nie ma w nim nawet jednego niepotrzebnego zdania. Autor stopniuje napięcie w taki sposób, że bardzo ciężko jest odłożyć książkę. Bernard Gross to doświadczony komisarz policji w Chełmży. Prowadzi on śledztwo w sprawie odnalezienia dwóch ciał. Nastoletniego chłopca pod skutym lodem jeziorem i bezdomnego,który zamarzł na opuszczonej lódce. Zdaniem komisarza odnalezienie tych zwłok nie jest przypadkiem. Jest przekonany,że ta dwójka musiała znać się wcześniej. Niestety nie ma on na to żadnych dowodów. Mimo wszystko Gross zaczyna zadawać pytania i na jaw wychodzą nowe fakty. W sprawie,która miała być wypadkiem i zbiegiem okoliczności pojawia się coraz więcej tropów. Czy znalezione zwłoki mają coś wspólnego z zaginięciem małżeństwa Tarasewiczów i ich przyjaciółki Elżbiety Jaworskiej sprzed 10 lat? Fabuła prowadzona jest dwutorowo. Odkrywamy wydarzenia sprzed lat i postępy śledztwa komisarza Grossa. Autor pokazuje prawdę krok po kroku,strona po stronie. I jak się okazuje historia ,która zaczęła się 10 lat temu ma swój finał właśnie teraz na zamarzniętym jeziorze w Chełmży. Przyznaję,że zakończenie było dla mnie bardzo zaskakujące. Moim zdaniem warto sięgnąć po tę książkę. Jest to bardzo dobry kryminał. Ja czekam na kolejne części z komisarzem Grossem i w między czasie muszę przeczytać serię z Markiem Benerem.

W moim odczuciu, "Skaza" to bardzo dobry kryminał policyjny, w którym wprawdzie nie znajdzie czytelnik nagłych zwrotów akcji i tętniących sensacją scen, natomiast zderzy się z duchami przeszłości i mozolnymi próbami ukrycia prawdy, nadającymi całości powieści niepowtarzalny, mroczny klimat małej miejscowości, tarzającej się w nieczystych sprawkach swoich mieszkańców. Z wielką niecierpliwością będę oczekiwać drugiego tomu z komisarzem Grossem w roli głównej, ponieważ autor zadbał o to, aby zarzucić na odbiorcę sieć delikatnie zarysowanych wątków, otwierających drogę do kontynuacji. Z jakimi demonami przyjdzie się jeszcze zmierzyć głównej postaci i jakie śledztwo "na prowincji" przyjdzie mu prowadzić, o tym przekonamy się za jakiś czas. Cała opinia dostępna jest na moim blogu: www.domi-czyta.pl/2018/11/recenzja-skaza-robert-maecki.html