Siostry (okładka  miękka)

Książka spełniła pokładane w niej nadzieje zwłaszcza jeśli chodzi o doświadczenia smutku ze strony Justyny Bargielskiej ujęte w słowa, którym nie sposób się oprzeć

Dziękuję wydawnictwu papierowy motyl za książkę do recenzji pt Siostry. To refleksyjne eseje, które w jakże swej prostocie przemawiają do nas w sposób przemyślany, a jednocześnie skłaniają do refleksji i przemyśleń. Siostry to eseje poetyckie, w których autorki patrzą na życie przez pryzmat swoich zachowań i działań, dokonując refleksji i oceny swojego życia. Mamy trzy eseje tytuł pierwszego to Szmergiel Izabela Szolc, która wspomina jakże ważny temat choroby ludzkiej psychiki, czyli depresji, która bardzo rzeczowo i konkretnie została ujęta.”Na depresję nie działają długie spacery ani sport. Na depresję nie działają groźby, prośby ani teksty " weź się w garść". "Myślę, że depresja, jej wielokrotne przeżycie, zamienia człowieka w kamień. " Ich utwory zostały podzielone na 3 części. W pierwszej o tytule Szmergiel Izabela Szolc wspomina okres dzieciństwa." Depresja to choroba, która związana jest z bólem". Doprowadza do wejrzenia w stan agonii. Głęboką depresję można przeżyć, a nawet przeżywa ja większość chorych, choć śmiertelność na poziomie dwudziestu procent jest porażająca. Zabijasz się, bo to jedyna możliwość przerwania tego stanu. A przynajmniej tak ci się wydaje. Bowiem w głębokiej depresji cza zastyga. Nie ma ani przeszłości, ani przyszłości. Tylko upiorne TO. Nie da się opisać głębokiej depresji, będąc w głębokiej depresji, bo wtedy po prostu się nie pisze. Leżysz… Leżenie… Ciało ciężkie jak głaz… Ciało z ołowiu. " " A moja depresja, kiedy już się pojawiła i rozwijała, to pędziła na trzy dominujące objawy: nie mogę się ruszyć, czas się zatrzymał, boli….". Złota sentencja płynąca z tego eseju to nie uciekać przed odpowiedzialnością w swoim życiu, bo ono jest tylko nasze i to my nim kierujemy. Nie bójmy się upadać, rozsypywać, niech upadki będą nauką na dalsze nasze życie, bo powtórki z życia nie będzie. Siostry Marika Krajniewska to eseje, w których głosy mędrca, a w tym głos siostry wewnętrznego głosu wysnuwa złote motta, które niosą ze sobą złote rady, które możemy zastosować, aby być szczęśliwym w życiu i cieszyć się pełnią szczęścia. Pierwsza siostra porusza problem śmierci, który autorka odepchnęła w niepamięć, aby pozbyć się lęku. Druga siostra porusza uczucie wstydu. Dostrzeżmy emocje i reakcje, gdyż ignorowanie tych cech spowoduje, że nie będziemy szczęśliwi, gdyż ignorujemy swoje potrzeby. Warto być dobrym człowiekiem, jednak dobro postrzegane jest jako" kiczowate, infantylne, trąci prostą duchowością, którą tak bardzo lubimy odrzucać." Każdy z nas powinien sobie odpowiedzieć, jaką drogę wybiera i jakimi wartościami będzie kierował się w swoim życiu? Czy jestem dobrym człowiekiem i czy lubię czynić dobro? "Cały świat nas zawstydza. Cudze oczy to nasze więzienia, cudze myśli - nasze myśli - nasze klatki - tak napisała niegdyś Virginia Woolf. W reklamach, w programach, w mediach, w domach, w pracy, szkole. Jesteśmy wciąż niewystarczający. Wciąż wierzymy w cudze bajki, zamiast pisać własne." Autorka zwraca uwagę, że powinniśmy w naszym życiu oduczyć się nienawiści wobec innych. Tę nienawiść obserwujemy w mediach społecznościowych poprzez negatywne komentarze. Jednak nie wszyscy to dostrzegamy. Ocalmy siebie i świat przed nienawiścią poprzez życzliwość i pomaganie innym. Siostra trzecia rozważa o niewidzialnym przyjacielu, którego każde z nas sobie wymyśla w dzieciństwie. Dobrze jest, żeby w końcu stać się bardziej śmiałym i dostrzegalnym w życiu. Siostra czwarta wysuwa wątek na temat pozytywnego myślenia. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że jest się najlepszym i wystarczającym, dlatego też należy zajrzeć w głąb siebie i słuchać swoich potrzeb. Siostra piąta interpretuje dobro jako najlepszą wartość wokół tego co się dzieje obok nas. Jeśli zauważymy swoje emocje i reakcje to dostrzeżemy również inne osoby i ich potrzeby. " Dobro jest trudne z prostego powodu. Jest kiczowate, infantylne, trąci prostą duchowością, którą tak bardzo lubimy odrzucać. To dziecinada." Siostra szósta zwraca uwagę na doświadczenia w naszym życiu, dzięki nim osiągamy pełnię, którą realizujemy poprzez szukanie, działanie,decyzje, słowa, myśli. Siostra siódma i ósma zwraca uwagę na miłość i strach. To dwie siostry bliźniaczki zrodzone z jednej matki. Foliówka na wietrze Justyna Bargielska to esej,który porusza problem straty, który nieustannie nam towarzyszy w życiu. To podstępna życiowa zmienna, której nie jesteśmy w życiu ominąć. Kolejna sprawa, z którą autorka się dzieli to sprawa rozwodu w jej życiu. Dzięki się tak osobistymi doświadczeniami z jej życia. Najgorzej sprawę rozwodu przeżywały dzieci. Autorki dzielą się z nami swoimi emocjami, lękami i nadziejami na lepsze jutro. Ich kręte drogi i ścieżki wyznaczyły nową linię startu. Mocą sprawczą jest piękno własnej siły, które pozwala dostrzec nam dobro i piękno własnej siły. Kamilla Kalinowska

Esej to bardzo specyficzny rodzaj literatury. Trudno jest opisywać mocno subiektywne spojrzenie na świat drugiego człowieka, przez to, że każdy z nas na ten świat patrzy inaczej, i posiada inny poziom wrażliwości. Na pewno nie jest to książka dla każdego, nie każdy się w niej odnajdzie, i każdy zrozumie ją inaczej. We mnie ta książka wywołała wiele emocji, niezwykle wzruszyła i zmusiła do wielu refleksji. "Siostry" to książka opowiadająca o życiu- jego blaskach i cieniach, o wzlotach i upadkach, o skrajnościach, w które popadamy każdego dnia. Autorki nie owijają w przysłowiową bawełnę, nie "cukierkują" i nie ubarwiają życia, piszą, jak jest- a to czasami potrafi cholernie zaboleć...bo życie boli, ale potrafi być też piękne. Musimy tylko to dostrzec. Autorki to dostrzegły i stały się zupełnie innymi kobietami. Świadomymi i pogodzonymi ze sobą... Dojrzały do poważnych decyzji i ruszyły do przodu z podniesioną głową, nie oglądając się za siebie. Czytając, niejednokrotnie łapałam się na tym, że zastanawiam się nad swoim życiem, zadawałam sobie pytania, szukałam na nie odpowiedzi, szukałam w tej książce motywacji do zmiany. Czy znalazłam, to się okaże za jakiś czas... Nie mogę tu napisać, która cześć jest najlepsza, a która najgorsza. Każda z nich jest inna i na swój sposób wyjątkowa. Każda z nich porusza inny aspekt życia. Autorki piszą o depresji, samobójstwie, trudnym rozwodzie i poruszają wiele innych tematów. Wydaje się, że piszą dla siebie, ale w moim odczuciu piszą także, a może przede wszystkim dla nas... byśmy znalazły w sobie siłę, byśmy wiedziały, że nie jesteśmy same. Książka, choć tak bardzo niepozorna, niesie w sobie wiele wsparcia i nadziei, nie ocenia i nic nie narzuca. Daje wskazówki, ale do niczego nie zmusza. Książkę czyta się dość szybko, niestandardowy format bardzo temu sprzyja. Język, którym została napisana, jest bardzo przystępny, nie zawiera trudnych i niezrozumiałych sformułowań. Znajdziecie tu też kilka wolnych stron, na których można spisać swoje spostrzeżenia, wnioski, opisać emocje. Może stać się ona dzięki temu swoistym przewodnikiem, zbiorem własnych uczuć i emocji... Czy polecam? Zdecydowanie tak. To książka, która na długo zostanie w pamięci, poruszy, ale i wyrwie z marazmu codzienności.

„Siostry” Macie ochotę na coś, co wzbudzi w Was tyle emocji, że nie będziecie mogli przestać tego czytać? A może chcecie kupić coś, do czego będziecie wracać w gorsze dni i co będzie napawać Was dużą dawką nadziei i optymizmu? Mam dla Was mega inspirującą propozycję. „Siostry” to książka o życiu. Takim prawdziwym, niewypięknionym życiu. Ta lektura to jedna, wielka emocja, która sprawi, że spojrzycie na wszystko z innej perspektywy. Czytamy o depresji, lękach i gorszych chwilach zwykłych kobiet, a także o postawieniu się złym duchom, o walce o siebie i swój spokój wewnętrzny. Ta książka to pewnego rodzaju terapia, która potrafi nazwać, to, co się czasem z nami dzieje i od razu temu zaradzić. Autorki nazywają rzeczy po imieniu i trafiają w samo sedno. W książce znalazłam mnóstwo zdań, zasługujących na podkreślenie. Między innymi te: „Bo widzicie naiwność – czego Was nie nauczono w szkole – bardzo często idzie w parze z podłością. Naiwny obraz świata to obraz świata pełen ubzdryngolonych przekonań, które z ciężkością dogmatów pozwalają znosić swój kiepski status i lenistwo umysłowe czyniące z ludzi spokojnych niewolników”. Dzięki tej książce zaczniecie więcej myśleć o swoich potrzebach i o tym, że jesteście idealne takie, jakie jesteście. Nikt Wam więcej nie zarzuci, że jesteście niewystarczające, bo staniecie się zgodne z samą sobą. Znajdziecie tu historie trzech kobiet, których życie też nie dopieściło, a mimo to się podniosły. Książka motywuje do działania i daje dużo nadziei na przyszłość. Inne nastawienie po przeczytaniu tej książki macie murowane. Podsumowując, książka Justyny Bargielskiej, Mariki Krajniewskiej i Izabeli Szolc jest lekturą, którą powinien przeczytać każdy, a szczególnie osoby nieśmiałe, borykające się z różnymi problemami. To książka terapeutyczna, która sprawi, że poczujecie się lepiej i przemyślicie sobie pewne sprawy. Jest naturalna, prosta i lekka, co dodatkowo zachęca do czytania. Dodatkowo po każdej historii mamy miejsce na zapiski myśli towarzyszących nam przy czytaniu. Super sprawa. 10/10

3 autorki, eseje o emocjach, życiu, dobrych i złych stronach życia. Te 200 stron da Wam do myślenia, może zasmuci a może czasami da nadzieję, ze jednak nic się bez przyczyny nie dzieje, no i gdy nie mamy wyboru, to i tak warto znaleźć pozytywne strony, choć nigdy to nie jest łatwe. Tak naprawdę nie trzeba wielu słów, by przekazać to co najistotniejsze w danym temacie i tutaj się nie zawiedziecie, bo choć niektórzy może nie lubią esejów, może wolą coś dłuższego, ale mimo wszystko warto tutaj zajrzeć i jak nagle najdzie nas ochota, chęć jakiegoś wsparcia, to książka będzie w zasięgu ręki. Każda z autorek porusza trochę inny temat, ma inną formę pisania, ale wszystko tworzy pewną całość, która warto poznać bliżej, by być może czegoś się nauczyć, przed czymś przestrzec, na nowo spojrzeć ... Na końcu każdej z 3 części jest kilka pustych stron na Twoje, czytelniczko, przemyślenia, więc działaj, czytaj i pisz i po prostu żyj. Polecam, odkryjcie moc słów, przemyśleń i pamiętajcie, że: "JESTEŚ MARZENIEM WSZECHŚWIATA" i "JESTEŚ CUDEM. TAK.TY!"- cytaty ze skrzydełek książki warte uwagi!

"Moja babcia- mama taty, właśnie tak miała na imię: Lubow. Gdy nie dostrzegamy miłości do siebie, łatwo jest zatracać się w poszukiwaniach jej gdzieś, gdzie zimują przysłowiowe raki." "Siostry" to zbiór przemyśleń, przygód i doświadczeń, które autorki zebrały w całość i zechciały się nimi z nami podzielić. Autorki piszą do nas: "Jesteś już najlepsza. Jesteś sobą. Jesteś. Zwyczajnie.Tylko sama tego nie wiesz, dlatego cię ciągnie do rozwoju. To sobie udowadniasz, choć nie musisz, że jesteś wystarczająca." Całość zawiera wiele krótkich form, a treści są wymagające. Mamy tu trudy życia, tęsknotę, smutek, wstyd i depresję. Lektura nie jest łatwa ani przyjemna. Ta książka zmusza do przemyśleń i rozmów na trudne tematy. Sięgniecie po tę pozycję i przekonajcie się sami.

Książka niezwykle ważna i potrzebna. Polecam.