Siostra Słońca. Siedem sióstr (okładka zintegrowana)

„Siedem sióstr” Lucindy Riley to saga rodzinna. Poszczególne tomy są poświęcone opisowi życia każdej z kobiet, które kiedyś zostały adoptowane przez jedną rodzinę ze Szwajcarii. Każda z sióstr pochodzi z innego miejsca. „Siostra słońca” jest ostatnią częścią cyklu. W tym tomie poznajemy Elektrę – popularną modelkę, która jest uzależniona od alkoholu i narkotyków. Pewnego dnia dziewczyna dowiaduje się o śmierci swojego adopcyjnego ojca, co jeszcze bardziej ją pogrąża. Kiedy Elektra otrzymuje tajemniczy list od swojej babki, stawia wszystko na jedną szalę – koniecznie chce dowiedzieć się skąd pochodzi i jakie były losy jej przodków. Dziewczyna, ku swojemu zaskoczeniu, trafia aż do Kenii. Historia życia rodziny Elektry okazuje się dość skomplikowana i ciekawa. Co myślę o książce? Muszę przyznać bez bicia, że nie czytałam żadnej z poprzednich części cyklu. Słyszałam opinie, że po książki nie trzeba sięgać po kolei, ale jeśli jest to cykl, to ja wolę jednak tak robić. W tym przypadku stało się inaczej, ale faktycznie wiedziałam o co chodzi i niczego nie musiałam się domyślać. Bohaterowie są dobrze wykreowani, postacie są złożone i interesujące. Autorka bardzo fajnie opisuje także krajobrazy Afryki. Fabuła książki nie jest może jakaś innowacyjna, ale dość wciągająca i ciekawa. Czytając książkę możemy nastawić się na sporo tajemnic i interesującą przeszłość rodzin. W powieści został również ujęty problem rasizmu. Ogólnie lekturę czytało mi się w miarę dobrze, choć nie ukrywam, że było sporo momentów, w których nieco mi się dłużyła. Czy mogę ją Wam polecić? Tak, jeśli lubicie długie opowieści, sagi rodzinne przepełnione tajemnicami i wzruszeniami.

Ksiazka wciaga od 1 strony. Warta przeczytania wraz z pozostałymi wydaniami . Polecam dla osób lubiących przenosić się w rozne miejsca i dekady

Bardzo fajna seria :) Nie mogę się doczekać następnej :)

Uwielbiam powieści Lucindy Riley. Wspaniała seria🙂

Piękna i ciepła opowieść ukazująca historię jednej z sióstr, adoptowanej Elektry. Czarnoskóra piękność, modelka podbijająca świat, będąca w centrum zainteresowania, bogata i trochę zepsuta przez życie. Żyje pełnym sercem, nie stroni od używek i uciech. Patrząc na nią z boku można odnieść wrażenie, że nie ma żadnych najmniejszych powodów do smutku i otacza ją pełnia szczęścia. A tak naprawdę za tą ukrytą maską pozorów, kryje się samotność i ból. Zwątpienie i brak miłości topi w ogromnych ilościach alkoholu i narkotyków. Czy się kiedyś opamięta? Po śmierci ojca niespodziewanie zjawia się u niej jej babka, Stella. Od niej dowiaduje się prawdy o sobie, swojej matce, swoich korzeniach i pochodzeniu. Babcia opowiada niesamowitą historię, niewiarygodną, która nie jedną łzę z nas wyciśnie. Wzrusza i wstrząsa. Siostra słońca to zaprezentowane dwie niezależne historie, przeplatające się, które łączą się poprzez postacie bohaterów. Elektra opowiada nam swoją burzliwą historię, natomiast w opowieściach jej babki główną bohaterką jest Cecily. Jedna opowieść dzieje się Ameryce, natomiast korzenie drugiej sięgają do Afryki. Dwa bardzo różne kraje, dwie nieprawdopodobne i inne historie. Ale w pewnym punkcie zwrotnym te historie połączą się i dalej będą płynąć wartkim wspólnym nurtem. „ - Jak to jest, że niby mam wszystko, a czuję się tak, jakbym nie miała nic? - spytałam gór. Zeskakując z półki, uświadomiłam sobie, że potrzebuję prawdziwego życia i … trochę miłości. Ale gdzie mam tego szukać, to chyba tylko jeden Pan Bóg wie ...” Lucinda Riley po raz kolejny nas nie zawiodła. Stanęła na wyżynach twórczości i tam nas również zabrała. Jej nazwiska nie trzeba reklamować, każda opowieść wychodząca spod jej pióra nie jest w stanie zawieść czytelnika. Piękny i trafiający do odbiorcy język, płynąca spokojnie akcja, chociaż niespodziewanych zwrotów wydarzeń nie brakuje. Z każdej opowieści tryska miłości i nadzieja, każda dotyka trudnych problemów, a przez to skłania do refleksji, zabiera nas w życiową wędrówką po zakamarkach ludzkich dusz. Gdzie się skończy twoja przygoda? Nie wiem, wszystko zależy od ciebie. „Trzeba mieć dużo siły, by przyznać, że ma się problem. To nie jest oznaka słabości. Wręcz przeciwnie”. Siostra słońca to chwytająca za serce subtelna opowieść o miłości i nadziei, o poszukiwaniu swojej tożsamości. Dojście do prawdy staje się celem poszukiwań, próbą odkrycia własnego „ja”. Na drodze spotyka się bariery w postaci alkoholu, narkotyków, bólu i strachu, braku zrozumienia. Niemoc ogarnia bohaterów, niweczy ich poczynania i zamiary. Ale to również obraz ufności i wiary w drugiego człowieka, widzimy, że ludzie potrafią ofiarować i nieść bezinteresowną pomoc drugiemu człowiekowi. Poznajemy wartość przyjaźni i wybaczania, poświęcania się dla dobra innych, często kosztem własnych korzyści i przyjemności. Ale nie brakuje w tej historii również młodzieńczej naiwności i lekkomyślności, krzywd i upokorzeń. Każda historia ma dobre i złe strony, ta również jest tego doskonałym przykładem. Na pewno nie można powiedzieć, że w tej historii wszystko było piękne i kolorowe. Było życiowo, czyli smutek przeplatał się ze łzami. Całkiem jak w życiu. Historia Elektry pokazuje, że ludzie potrafią się zmieniać, dostrzec drugiego człowieka i wyciągnąć do niego pomocną dłoń. Wartości materialne i bycie za wszelką cenę w centrum zainteresowania schodzą na drugi plan, liczy się bezinteresowna pomoc biednym i potrzebującym. Ale do takich decyzji trzeba dojrzeć. To bardzo budujący obraz, ukazujący, jaka w ludziach – pod wpływem określonych wydarzeń – zachodzi metamorfoza, jak się diametralnie zmieniają oraz jak zmienia się hierarchia ich dotychczasowych wartości. Piękne i godne naśladowania, nie każdego dzisiaj stać na takie gesty, ale na pewno są ludzie, którzy chociaż w małym stopniu starają się pomóc innym. „Życie można zrozumieć, patrząc na nie tylko wstecz. Żyć jednak trzeba naprzód”. Magiczna i elektryzująca powieść, czytając ją czułam się błogo i nastrojowo. Nawet nie wiem, kiedy dotarłam do końca. Całkowicie się zatraciłam w ten wzruszającej historii. A na koniec popłynęły po moim policzku łzy wzruszenia, radości i spełnienia. Mocna i głęboka w swoim przekazie, jestem pewna, że pozytywnie wpłynie na wiele zagubionych dusz, wskaże im właściwą i jedyną drogę w przyszłość, drogę prawdy i miłości … Tę powieść warto już teraz przytulić do serca, na pewno znajdzie w nim swoje godne miejsce. Warta grzechu!

Globalizacja będąca wynikiem naszych czasów ma wiele korzyści, ale też pozbawia nas czegoś niezmiernie istotnego – korzeni. Przenosząc się z miejsca na miejsce odcinamy się od przeszłości, wielokrotnie nie potrafimy nawet wskazać naszego rodzinnego domu, tyle razy bowiem się przeprowadzaliśmy, początkowo wraz z rodzicami, a następnie już jako osoby dorosłe. Skutkuje to tez ciągłymi zmianami szkoły, otoczenia, a co za tym idzie – brakiem możliwości nawiązania głębszych kontaktów. Pozbawieni przyjaciół, których większość poznaje się jednak w dzieciństwie, a także bezpiecznej przystani, do której możemy zacumować w prazie problemów, coraz bardziej się gubimy, coraz mniej mamy kontaktu z rzeczywistością. Dlatego też szukamy substytutów, albo zgadzając się na toksyczne relacje, albo szukając zapomnienia w używkach. Elektra D'Aplièse, najmłodsza z dzieci adoptowanych przez Pa Salta, teoretycznie ma zarówno dom rodzinny, jak i pięć sióstr. A jednak zawsze stała jakby z boku, nigdy nie umiała się w Atlantis odnaleźć, zaklimatyzować. Wyrzucana z kolejnych szkół marnowała potencjał, który według ojca posiadała. Dopiero praca modelki pomogła jej nieco się uspokoić, choć spokój ten okazał się złudny. Mimo majątku zgromadzonego na koncie, podziwu wszystkich, prężnie rozwijającej się kariery, Elektra wciąż czuje się gorsza, niedostatecznie dobra, piękna i mądra. Dodatkowo rozpad związku ze sławnym muzykiem pogorszył kondycję psychiczną dziewczyny, a także sprawił, że sięga ona coraz częściej po alkohol i narkotyki. Przytłacza ją fakt, że została ze swoim bólem sama, a z drugiej strony – że nie może pokazać go światu. Pogrąża się zatem coraz bardziej, mimo wszystko nie chcąc zwrócić się o pomoc chociażby do sióstr. Każda z nich ułożyła już sobie życie, a odnalezienie ich prawdziwych rodzin według wskazówek pozostawionych przez Pa Salta po śmierci, pozytywnie wpłynęło na każdą z nich. Elektra odmawia sobie nawet tego – nie przeczytała listu od ojca, pozbawiając się szansy odnalezienia przodków i poznania prawdy o swoim pochodzeniu. Przeszłość upomina się jednak o swoje miejsce w jej życiu. Otrzymuje list od kobiety, która podaje się za jej babkę, a na dodatek, zaginiony jak sądziła list od adopcyjnego ojca, wraca do niej wraz z rzeczami odesłanymi przez byłego partnera. Przychodzi też moment, że nie może już dłużej udawać silnej. Paradoksalnie upadek, przyznanie się, że potrzebuje pomocy, może stać się nowym początkiem. A historia opowiedziana przez babkę może sprawić, że poczuje oparcie w przodkach. Jednocześnie z historią Elektry, poznajemy też opowieść Cecily Huntley –Morgan, przenosząc się do USA sprzed wybuchu II wojny światowej, a następnie do Anglii i … Kenii. To bowiem w egzotycznym kraju Cecily szukać będzie pocieszenia po rozstaniu z ukochanym, tak też rozgrywać się będą wydarzenia determinujące zarówno jej przyszłość, jak i życie kolejnych pokoleń… W jaki sposób te historie są ze sobą powiązane? Dowiemy się tego dzięki lekturze niezwykłej, baśniowej niemal powieści pt. „Siostra Słońca”. To kolejny już tom wyjątkowego cyklu „Siedem sióstr” autorstwa Lucindy Riley, o adoptowanych dziewczynkach i ich tajemniczej przeszłości, która staje się kluczem do szczęśliwego życia. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros książka to nie tylko wspaniała podróż do doliny Wanjohi, ale również moc emocji, wzruszeń, a także bodziec do zastanowienia się nad swoim życiem i … swoimi korzeniami. To jedna z tych książek, których – podobnie jak pozostałych tomów cyklu – nie można zapomnieć. Sięgnąć po lekturę powinny osoby ceniące sobie powieści obyczajowe, a także ci czytelnicy, którzy przywiązują wagę do stworzonej przez autora atmosfery i kreacji postaci. Te bowiem (podobnie jak wszystkie aspekty powieści) są u Riley na najwyższym poziomie.

Piękno, sława, pieniądze, podróże, to wszystko wielu daje szczęście i powód by z radością witać każdy dzień. Czasem jednak to za mało kiedy paradoksalnie wydaje się dużo, wciąż czegoś brakuje, chociaż nawet ktoś nie zdaje sobie z tego sprawy. Ciągłe zmiany, życie w biegu, spełnianie oczekiwań i balansowanie nad przepaścią, aż do chwili kiedy następuje moment, że trzeba spojrzeć w sobie oczy. Co potem? Może odkrycie kim się jest naprawdę? Mieć wszystko to, o czym inni marzą i wciąż szukać szczęścia tam gdzie go na pewno niema, ale są za to chwile zapomnienia. Elektra doskonale wie jakie uczucia temu towarzyszą i do czego prowadzą, lecz odpycha je od siebie, aż do momentu kiedy przekracza granicę, za jaką są tylko dwie drogi. Śmierć ojca była dla niej ciosem, lecz wydawało się, że ona przejęła się nią najmniej, ale czy tak rzeczywiście było? Miłość ma wiele twarzy, kiedyś przekonała się o tym Cecily, poznając ich kilka. Może Elektra również da sobie szansę na to? Jednak najpierw musi zapanować nad swoim życiem, co nie jest łatwe jeśli klucz tkwi w przeszłości owianej mgłą tajemnicy. List pozostawiony przez Pa Salta nie zawiera odpowiedzi, lecz wskazówki, te pierwsze dziewczyna powinna sama zdobyć. Nie zadane pytania w końcu padają, ale czy na podatny grunt? Co ma wspólnego z młodą kobietą, która kilkadziesiąt lat wcześniej wyruszyła do odległej i egzotycznej Afryki by zapomnieć o złamanym sercu? Piękna, sławna, bogata, odnosząca sukces za sukcesem i … zatracona w świecie, który kusi swoją obfitością, ale zawsze wystawia rachunek jeśli człowiek przekroczy pewną granicę. Opowieść o Elektrze, szóstej siostrze i córce Pa Salta, jest równie emocjonująca jak jej poprzedniczki, ale co równie ważne klimat nie jest w żadnym stopniu mnie tajemniczy, można nawet powiedzieć, że w każdym kolejnym tomie nabiera on mocy. „Siostra Słońca” jest podróżą pomiędzy przeszłością i teraźniejszością, a osobą łącząca te dwa horyzonty czasowe jest główna bohaterka. Lucinda Riley w ramach już znanego scenariusza umieściła całkiem nową historię, opowiedzianą tak plastycznie, że czytelnicy stają się świadkami niesamowitych losów ludzi, jacy jeszcze długo, kiedy ich imiona pamiętają już nieliczni, rzucają cień na kolejne pokolenia. Niezwykłe są ścieżki przeznaczenia jakimi podążają bohaterki, bez względu na epokę, one wybierają nie skrót, ale drogę wymagającą podjęcia zobowiązań, jakich nikt inny się nie podejmie. Pisarka sięga głęboko w serca i umysły osób, będących pierwszoplanowymi aktorami historii, w której miłość, ból i nadzieja są źródłem trudnych wyborów oraz ich skutków, jakich nikt nie przewidział. „Siostra Słońca” jest kolejną odsłoną szukania korzeni i odkrywania kim się jest oraz jaką rolę odgrywa w życiu miłość. Sprawy, wydające się oczywistymi, nabierają całkiem nowych barw jeśli patrzy się na nie z perspektywy kogoś, kto musi zmierzyć się z sobą samym i dopiero potem poznaje własne marzenia. Lucinda Riley jak mało kto umie oddać charakter postaci, zwłaszcza jej emocje, buzujące oraz nie pozwalające zapomnieć o sobie aż do chwili gdy znajdzie się ich źródło.

Serii "Siedem sióstr" chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Myślę, że każdy coś tam o niej słyszał, a większość pewnie ma już za sobą wcześniejsze części. Ja jestem pod olbrzymim wrażeniem, wszystkie książki tej autorki, które do tej pory czytałam, bardzo mi się podobały. Jej styl pisania przypadł mi bardzo do gustu. Fabuła: Elektra, bo tym razem to ona jest główną bohaterką kolejnej części sagi. Ta najbardziej niepokorna i zwariowana ze wszystkich sióstr. Każda z sióstr urodziła się w innym zakątku ziemi. Łączy je to, że zostały adoptowane przez Pa Salta, a dzieciństwo spędzają w jego posiadłości Atllantis na prywatnym półwyspie jeziora Genewskiego. Tytułowa bohaterka to znana i wszędzie rozpoznawana Elektra jest bardzo bogata, ale i bardzo zagubiona. Jej zmorą jest uzależnienie od alkoholu i narkotyków, wydaje jej się, że tylko to trzyma ją przy życiu, a tymczasem to tylko to ja niszczy. Kobieta stara się udawać, że wszystko jest w porządku, kiedy jednak dowiaduje się o ślubie swojego byłego (którego nadal kocha) rozpada się na kawałki. Traci zupełnie kontrole nad swoim życiem. Po namowach trafia na leczenie. Tam spotyka mężczyznę, który powoli wkrada się w życie kobiety, pomagając jej odnaleźć drogę do tej prawdziwej Elektry. Zapytacie, zaraz, ale wszystkie siostry odnajdują swoich krewnych i swoje miejsce urodzenia, a tu nic. Jest i watek rodzinny Elektry, i tak opuszczamy gwarny Nowy Jork i znajdujemy się w pełnej słońca i upałów Afryce. Zagłębiamy się w cudowną opowieść o historii rodziny znanej modelki. Historii pięknej, ale i tragicznej, cudownie opisanej, która jest ta wzruszająca, że wyciska łzy nawet tym, już wydawać by się mogło czytelniczym wyjadaczom jak ja. Dawno już nie płakałam podczas czytania. Tu autorce się udało wywołać wzruszenie i łzy. Książka jak zwykle pisana w dwóch przestrzeniach czasowych – oj wiecie, że ja to uwielbiam. Przecudnie wykreowane postacie, które są czasami tak skrajnie różne, ale tak pięknie wplecione w fabułę, że wydaje się, iż wszystko jest ok. Każda z postaci ma do spełnienia swoją funkcję, nie ma tu przypadkowych osób do niczego niepotrzebnych. Wszystko jest przemyślane i piękne. Cudowne opisy Afryki, kiedy je czytamy, mamy wrażenie, że właśnie się tam znaleźliśmy. Wszystko idealnie połączone. Podsumowanie: Już dawno, książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia. Przepięknie opowiedziana historia, która w cudowny sposób przenosi nas do świata modelingu, do świata sprzed II wojny światowej, do Nowego Jorku i do Afryki. Emocje, jakie targają czytelnikiem, są bardzo silne. Złość, bezradność, szczęście, rodzina, to wszystko tu znajdziemy. Czytając, mamy wrażenie, że całkowicie zatracamy się w fabule. Jesteśmy z Elektrą na dobre i na złe. Odkrywamy razem z nią tajemnice jej pochodzenia, życie jej przodków. Wszystko to jest tak emocjonujące, że czasami brakuje nam tchu i czytamy, coraz szybciej, żeby już móc oddychać, bo wszystko jest ok. Przecudna, przepiękna, polecam.

moje-ukochane-czytadelka.blogspot.com W życiu każdego z nas rodzina, nasze korzenie, życiorysy naszych przodków odgrywają ważną rolę. Poniekąd to one kształtują nasze obecne życie i miejsca, w których się znajdujemy. Niektórzy z różnych powodów odrzucają swoje pochodzenie, twierdzą, że nic ich nie obchodzi. Jak główna bohaterka najnowszej książki Lucindy Riley – Elektra. Dla niewtajemniczonych, to już szósty tom cyklu Siedem Sióstr. Opowiada o siostrach przyrodnich, które były adoptowane przez ukochanego ojca Pa Salta, który przed swoją śmiercią zostawił każdej z nich list ze wskazówkami odkrywającymi ich tożsamość. Elektra była zawsze tą najbardziej krnąbrną córką, która obecnie odnosi sukcesy jako światowa modelka, jednak nerwowy tryb życia przepłaca uzależnieniem od narkotyków i alkoholu. Jaka jest jej przeszłość? Skąd wyrastają jej korzenie? Okładka utrzymana w niezwykle pięknych, energetycznych kolorach, a na niej zapierający dech w piersiach widok afrykańskiej, bezkresnej sawanny. Już pierwszy rzut oka na tę książkę zapowiadał historię niepozbawioną kolorytu i charakteru. Tak też się stało, a ja czym prędzej będę musiała nadrabiać poprzednie tomy tego cyklu. To utrzymana w baśniowej scenerii opowieść, w której niestety nie zabrakło trudnych tematów i bolesnych emocji. Historia Elektry została nakreślona niezwykle ciekawie, ponieważ obserwujemy pełną wybojów drogę bohaterki do zrozumienia kim jest i jakie jest jej miejsce w życiu. Jak się okazuje cena sławy, uwielbienia innych ludzi dla niektórych jest nie do udźwignięcia. Autorka nie szczędziła swojej postaci trudnych wyborów i życiowych zakrętów, ale dzięki temu stworzyła sylwetkę z krwi i kości, która przechodzi pasjonującą przemianę. Nie dziwię się już gabarytom tej książki i faktem, iż zajmuje blisko 700 stron, tę historię trzeba było dokładnie i szczegółowo odmalować. Nadać jej głębi i sensu. Równolegle toczą się losy Cecily Huntley. Młodej Amerykanki, która w przededniu II wojny światowej wyjeżdża do Kenii, aby zapomnieć o zerwanych zaręczynach. Mieszka tam z ekstrawagancką matką chrzestną Kiki, w dolinie gdzie szampan leje się strumieniami od rana do wieczora. Splot pewnych wydarzeń zatrzymuje ją w Afryce na dłużej niż by chciała. Muszę przyznać, że ten wątek czytałam po prostu z wypiekami na twarzy. Gorąco kibicowałam Cecily, zamartwiałam się wydarzeniami z jej życia, a autorka niczego mi nie ułatwiła. Mocno zamieszała, umieściła kilka twistów, które przyprawiały mnie o wstrzymywanie oddechu. Nie ze wszystkim się zgadzam, ale życie właśnie takie jest. Miłość nie wygląda tak jak w bajkach, często jest okupiona mnóstwem wyrzeczeń. Wątek z udziałem Cecily często mi o tym przypominał. Gorąco polecam, zwłaszcza wielbicielom sag rodzinnych. Lucinda Riley oddała nam książkę świetnie dopracowaną, z ciekawymi bohaterami, których historie pełne są wydarzeń i różnorodnych kolorów. Takie książki przypominają mi jak mocno lubię sagi rodzinne.

Śmiało mogę napisać, że czytam głównie literaturę polską – tak już mam, wspieram naszych. Mamy tylu wspaniałych autorów, a jestem przekonana, że o wielu z nich jeszcze nie słyszałam. Jednak zaczynam zauważać, że dzięki Wydawnictwu Albatros odkrywam również autorów zagranicznych i co jakiś czas czytam ksiażkę, która chwyta mnie za serce. Tak też było w przypadku Siostry Słońca – Lucinda Riley. Siedem sióstr to szósty już tom sagi o losach sióstr z różnych stron świata. Zupełnie nie wiem jak to się stało, ale nie czytałam poprzednich. Ten mimo, że miał ponad 650 stron przeczytałam w trzy dni, tak mnie ta klimatyczna podróż wciągnęła. Elektra to odnosząca wielkie sukcesy czarnoskóra modelka. Jej twarz zna cały świat. Ma prawie wszystko – sławę, pieniądze i… nałogi. Po śmierci swojego adopcyjnego ojca i porzuceniu przez partnera, wpada w coraz większą odchłań. Alkohol i twarde narkotyki są na porządku dziennym. Kiedy nie może już bez nich funkcjonować, otrzymuje list od nieznajomej kobiety, która twierdzi, że jest jej babką. Modelka nie zamierza szukać swoich korzeni, ale kolejne wydarzenia sprawiają, że podejmuje walkę o siebie. Opowiadając historię rodziny babka odkrywa coraz to nowe fakty. Jest rok 1939 i poznajemy Cecily Huntley-Morgan. Kim Cecyly jest dla Elektry? Aby się tego dowiedzieć musimy przenieść się do Kenii i roku 1939. Autorka w malowniczy sposób opisała krajobraz Keni. Piękne jezioro, poranne niebo oraz wielką ilość różnorodnych gatunków zwierząt. „- Słuchaj nie jestem tobą i po moich historiach z mężczyznami nie mam prawa nic ci radzić. Ale babcia opowiedziała mi coś, co mi zapadło w pamięć. Pewna kobieta, nazywała się Kiki Preston, mówiła kiedyś…komuś z moich krewnych, że trzeba się zastanowić, kto jest dla nas ważny, i tego się trzymać. Powinniśmy zrobić wszystko co w naszej mocy, żebyśmy sami byli szczęśliwi i dali szczęście tym, których kochamy, bo nim się obejrzymy, życie może się skończyć. I myślę, że miała rację. Ja też spróbuję wyciągnąć z tego wnioski dla siebie.” Dlaczego wybrałam właśnie ten cytat? Bo Siostra Słońca to nie tylko niezywkle piękna powieść. To książka, która dotyka też problemów uzależnień, rasizmu i walki o prawa kobiet. Dodatkowo Autorka namalowła obraz niesamowitej przemiany. Z dość samolubnej kobiety, w osobę empatyczną i chętną pomocy innym. Nie ukrywam, że pod koniec tej pięknej podróży płakałam, czytając o przemówieniu Elektry. Co takiego powiedziała? Przeczytajcie – warto. Bardzo dziękuje Wydawnictwu Albatros za egzemplarz recenzyjny. Tak mnie ta powieść zachwyciła, że z przyjemnością sięgnę po wcześniejsze tomy. Gorąco polecam i zapraszam na stronę Wydawnictwo Albatros. https://www.wydawnictwoalbatros.com/ I na koniec jeszcze jedne cytat, który jest taki prawdziwy: Życie można zrozumieć, patrząc na nie tylko wstecz. Żyć jednak trzeba naprzód. Wydawnictwo: Albatros Tłumaczenie: Anna Esden-Tempska Ilość stron: 672 Data premiery: 15 kwietnia 2020