Exodus. Saga wołyńska. Tom 3 (okładka  miękka)

Książka kupiona na prezent

Jax jak zwykle porywająca

Ciekawie opisana historia

Rewelacyjna !

Polecam

Super

👍

Czy dla bezpieczeństwa ukochanej osoby jesteś w stanie poświęcić wszystko? Nawet jeśli nadzieja na to, że uda się ją ochronić, jest nikła, że tli się wątłym płomieniem szansy? Czy zdołałbyś postawić na szali czyjeś życie, jeśli dla przeciwwagi los rzuciłby na wagę życie kogoś, kogo kochasz? Jak wybrać dobrze, kiedy każda decyzja zdaje się tą niewłaściwą? Kiedy nie ma nawet możliwości wyboru „mniejszego zła”, bowiem to właśnie zło zdominowało codzienność… Joanna Jax ponownie porywa nas w wir wydarzeń „Sagi wołyńskiej”. I mam wrażenie, że to właśnie słowo chaos idealnie oddaje to, co dzieje się w tomie o wymownym tytule „Exodus”. Bohaterowie bowiem muszą odnaleźć się w rzeczywistości, która jest niepewna, trudna, bolesna. Kiedy z każdej strony czyha na nich kolejne zagrożenie i wciąż nie wiadomo, kto tak naprawdę jest przyjacielem, a kto ukrytym za maską pozorów — oprawcą… Autorka nakreśliła opowieść, którą cechują emocjonalne zwroty akcji. Podczas lektury cały czas czułam strach przed tym, co zgotowała ona dla wykreowanych przez siebie postaci. A musicie wiedzieć, że jeśli myśleliście, że wydarzenia z poprzednich tomów były dla nich prawdziwym wyzwaniem, to w trzeciej części przekonacie się, że jest zgoła inaczej… Wciąż jestem pod ogromnym wrażeniem tej sagi. Nie tylko dlatego, że Joanna Jax wzięła na tapet trudne historycznie tematy, o których rzadko się pisze, ale przede wszystkim dlatego, że tak wiernie oddała realia tamtych czasów, że żyjące na kartach jej powieści postaci, zdają się pełnokrwiste. Zupełnie tak, jakby opowiadała o losach prawdziwych ludzi, którzy musieli zmierzyć się z ówczesnym piekłem. Którzy żyli w poczuciu permanentnej niepewności jutra, z przygasającym z każdym dniem coraz bardziej, płomieniem nadziei na to, że uda im się przetrwać, że będą mogli egzystować z dala od politycznych i narodowościowych podziałów, które zdeterminowały ich codzienność. Joanna Jax po mistrzowsku kreśli tło historyczne, opisując wydarzenia ostatnich lat drugiej wojny światowej. Ukłony za pokazanie sprawy polsko-ukraińskiej z tak wielu perspektyw, za pełnowymiarowość dylematów ludzi, którzy kiedyś byli sąsiadami, dziś znaleźli się nagle po przeciwnych stronach barykady. Autorka opisała brutalny i naturalistyczny obraz rzezi, jaką zgotowali Ukraińcy, ukazując zaciętość niektórych przedstawicieli tego narodu, którzy ślepo wierzyli w powodzenie swojej idei, nawet jeśli było już wiadomo, że sprawa jest przegrana… Pokazuje „żniwa”, ale nie te na polach, lecz te krwawe, które wielu ludziom odebrały życie. Tymczasem ostatnie lata wojny nie oszczędziły żadnej ze stron, zsyłając na bohaterów życie w strachu o najbliższych. Ich działania miały swój fundament w różnych przesłankach. Jedni byli gotowi oddać wszystko dla bezpieczeństwa najbliższych. Dla innych każdy dzień był próbą, być może ostatnią, walki o odzyskanie wolności dla kraju. Zarówno jedni, jak i drudzy mieli swoje cele – jedni pragnęli za wszelką cenę ocalić siebie, inni zaś ocalić tych, których kochali najbardziej. Podsumowując: „Saga wołyńska” to stanowczo jedna z najlepszych serii z historią w tle, jakie przeczytałam w tym roku. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej opowieści, którą autora z taką dbałością o szczegóły przelała na karty swej książki. Historii wielkiej miłości, która musiała zmierzyć się z kolejnymi przeciwnościami, która zdawać się mogło – była niezłomna. Opowieści o przewrotności i nieobliczalności losu, który daje nadzieję, aby zaraz ją odebrać… Który zmusza do podejmowania decyzji z serii tych najtrudniejszych. O bólu, zdradzie i zemście, o walce o przeżycie i poświęceniu w imię dobra najbliższych. Trójmiarowy, zupełnie realny, choć fikcyjny literacki obraz tamtych czasów, który wywołuje skrajne emocje: od strachu, przez niemy sprzeciw, smutek, ale i... nieśmiałą radość. Poruszająca powieść, która uświadamia, że los, nawet jeśli okrutny, potrafi niekiedy podarować człowiekowi coś niezwykłego, dlatego wciąż warto mieć nadzieję, bo czasami pozostaje nam już tylko ona… Polecam!

„Nie kieruj się żądzą zemsty [...] To nigdy nie przynosi ukojenia”. Z przyjemnością i ogromnym niepokojem ponownie przeniosłam się do niepokojącego świata naszych bohaterów. Lata 1943-1947 – to czas wielu zmian, niepokojów, rozczarowania, niemocy... Orliczyn został zrównany z ziemią, jego ocaleli z pożogi mieszkańcy, stracili wszystko. Kolejny raz muszą zaczynać wszystko od nowa. Marta udaje się do Lwowa, Nadia przenosi się do krewnych mieszkających w okolicy Łucka. Marcel z Andrzejem podejmują trudną decyzję, wstępują do nowo formujących się oddziałów samoobrony na terenie Wołynia. Chcą walczyć z ziejącymi nienawiścią Ukraińcami z UPA. Warrison daje sobie słowo, że zrobi wszystko, aby odnaleźć człowieka, który zniszczył mu życie. Armia Czerwona przekracza dawną polską granicę i brnie do przodu. Polski Lwów przestaje istnieć... Wielowątkowa, poruszająca akcja powieści toczy się swoim rytmem i niezmiennie intryguje. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, dotyka skomplikowanych relacji międzyludzkich, ukazuje prawdziwe ludzkie oblicze, a w tle bolesna prawda historyczna. Ogromne, sprzeczne emocje wibrują, często miałam wrażenie, że nie tylko sercem, ale i ciałem jestem razem z bohaterami. A ci rewelacyjnie wykreowani, to zwykli ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności, złe i dobre osobowości, wielobarwni, niejednoznaczni. Wyraźnie nakreślone ich wewnętrzne rozterki, porywy serca, wewnętrzne zmagania. Narracja toczy się z kilku perspektyw, mamy szersze, wnikliwsze, realne spojrzenie na rozwój wydarzeń. Wojna nie oszczędza nikogo i niczego. Armia Czerwona, Niemcy i na Wołyniu bezlitosne UPA. Los nie oszczędza naszych bohaterów, z każdej strony wyraźnie odczuwamy grożące im niebezpieczeństwo. Tak trudno rozeznać się, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Ból, cierpienie, niemoc, zdrada, zazdrość, zemsta. Bratobójcze walki, ludzie dotąd sobie bliscy stoją po przeciwstawnych stronach barykady, śmierć najbliższych. Przerażająca, brutalna rzeź, bezradność. Miłość, która trwa pomimo wielu przeszkód, zostaje poddana niejednej próbie. Bolesne rozstania, tęsknoty, nikła nadzieja na szczęśliwe zakończenie. Ile można poświęcić dla bezpieczeństwa najbliższych? Czy można wybrać mniejsze zło? Niezmiennie pozostaję pod wrażeniem twórczości Pani Joanny. Wartościowa, trudna, fascynująca opowieść o miłości, o sile przyjaźni, o poświęceniu. Głęboko porusza, trąci czułe struny, nie daje się odłożyć choć na chwilę. Obyczajowość idealnie współgra z prawdą historyczną. Z całego serca polecam całą serię. Tatiasza i jej książki :)

#exodus #sagawołyńska @joanna.jax #współpracabarterowa z @skarpawarszawska #recenzja Kolejne i jak na tą chwilę ostatnie spotkanie z bohaterami sagi wołyńskiej,których naprawdę polubiłam.Każdy z nich zajął swoje miejsce w moim sercu,czymś je poruszył,zaskoczył lub troszkę wkurzył.Ale chyba właśnie o to chodzi,by daną historię przeżywać,czuć,przyspieszać,zwalniać a czasem wręcz tracić oddech...by za chwilę zaczerpnąć go z uczuciem ulgi.Bohaterom nadal wiatr wieje w oczy...Po przerażających wydarzeniach podczas "Krwawej niedzieli" dużo sie dzieje w życiu Nadii,Marty,Marcela i Wiszy.Przeżyli i muszą wszystko zaczynać od nowa.Znaleźć schronienie,postarać się o jedzenie a przedewszystkim zmierzyć się z każdym kolejnym,niepewnym dniem pełnej strachu rzeczywistości.Wisza pragnie odnaleźć mordercę swojej żony...Nadia po raz kolejny skrywa tajemnicę przed ukochanym,przekonana że tak będzie lepiej...I po raz kolejny dokonuje wyboru który znacząco wpłynie nie tylko na jej życie.Marcie nadal trudno "odczepić "od siebie zrzędliwą,wredną teściową i wcale nie lepszą pasierbicę.Czeka ją też niezwykła niespodzianka od losu.Marcel,po tym jak go postrzelono nie jest w stu procentach sprawny jednak to nie czyni go biernym.Powraca do starego "fachu" przez który znalazł się "w kwaczu" a także wraz z Andrzejem wstępuje do oddziałów samoobrony przeciwko bezwzględnym Ukraińcom.I to tylko część tego z czym zmierzą się jeszcze bohaterowie....Los podrzuci im jeszcze sporo wyboistych odcinków na drodze.Pełnych łez,bólu,bezsilności i gasnącej nadzieji.Bolących fizycznie i psychicznie,łamiących serce i ciało.Miłość,przyjaźń,zaufanie,lojalność i wierność jeszcze nie raz,nie dwa zostaną wystawione na próbę.Jak ci przeczołgani przez koszmar ludzie sobie poradzą?Przekonajcie się sami.Zachecam do lektury tej powiesci.Autorka w niezwykły sposób przedstawiła nie tylko sylwetki,przeżycia i emocje bohaterów ale także wojenną rzeczywistość oraz relacje pomiędzy Polakami i Ukraińcami.Wszystko to co w tamtym czasie wydarzyło się tym wszystkim ludziom...I tym dobrym i tym złym..Dobrym pomiędzy złymi i złym pomiędzy dobrymi....Ludziom. Myślę, że to jeszcze nie koniec drogi bohaterów..😉Liczę na to😉