Sztywny. S.T.A.L.K.E.R. Tom 4 (okładka  miękka)

To już czwarta książka tego Autora z Uniwersum Stalkera. Ja jestem wielkim fanem powieści Pana Gołkowskiego od pierwszej Jego książki związanej ze światem Zony. Moim zdaniem wszystkie, także i niniejsza, są bardzo dobrze osadzone w realiach wykreowanych przez twórców gry komputerowej. Doskonała akcja na najwyższych obrotach, rasowi bohaterowie (chociaż ze Sztywnym raczej trudno się identyfikować i zgadzać z wieloma jego postępkami) bardzo ciekawie nakreśleni, w każdej z odsłon jest wciągająca intryga interesująco poprowadzona i często zaskakująco rozwiązana. Świetna powieść akcji w świecie Zony, ze wszystkimi Jej elementami: stalkerami, bandosami, mutantami, anomaliami, artefaktami i Emisjami. Miodzio dla duszy fanów Stalkera. Gorąco polecam i życzę wszystkim Czytelnikom dobrej Zony!

Książka godna polecenia osobom które naprawdę lubią lekturę "z jajem" i nie koniecznie są to osoby zagłębione w uniwersum stalkera gdyż powieść odbija lekko od tego tematu pokazując okolice zony z lekko innej strony widzianą oczami gościa z blokowiska śmigającego w ortalionowym dresie i lejącym dosłownie na wszystko żyjąc ideologią carpe diem. Polecana oczywiście dla ludzi będącymi osobami pełnoletnimi gdyż jest pełna wulgaryzmów, sexu, dragów oraz alkoholu. Czyta się ją bardzo szybko i łatwo przy czym nie raz można zacząć się śmiać w trakcie studiowania.

To nie jest kolejna opowieść o bohaterskim stalkerze. To jest opowieść o Sztywnym czyli zwykłym bandycie, który przyjmuje każde zlecenie, aby tylko sobie dorobić nie mając na uwadze nic innego poza sobą. To jest inny typ bohatera niż do tej pory mieliśmy okazję poznać, ale to nie zmienia faktu, że książka jest świetna i godna polecenia każdemu fanowi S.T.A.L.K.E.R-a i nie tylko.

Świetna książka dla fanów gry STALKER i zainteresowanych Zoną wokół sarkofagu elektrowni w Czarnobylu. Świetne opisy, akcja. Dobrze się czyta. Polecam.

Czegoś takiego nigdy nie czytałem .
Jest to coś nie do zapomnienia .
To interesująca komiczna pełna akcji i wyjątkowa historia .

Świetna ksiazka,jak ktoś grał w Metro bedzie mu sie jeszcze lepiej czytało

Ciekawe, ale według mnie poprzednie książki z Misza były lepsze

Jeśli macie zbudowane swoje wyobrażenie o Zonie na podstawie gier i innych książek z serii S.T.A.L.K.E.R. to szczerze odradzam. Autor opisał jakąś idiotyczną, oderwaną historyjkę bandyty, koniec okrasił pościgami samochodowymi z opuszczonym zawieszeniem i subwooferami w bagażniku i strzelaninami, pomiędzy powplatał pseudo-erotycznego absurdu i zakończył jakimś tandetnym morałem bez morału.

Nie należę do miłośników klimatów postapo. Jednak "Sztywny" autorstwa Michała Gołkowskiego wcisnął mnie w fotel. Prócz tego, że całość czyta się błyskawicznie, to jeszcze ze stałym ciśnieniem w okolicach 160. No i ten początek. Główny bohater umiera na pierwszych stronach w niezwykle obrazowym stylu. A co z akcją? Akcja dopiero się rozkręca.

Leżę sobie i krwawię. Konkretnie – leżę sobie na dnie studzienki kanalizacyjnej i krwawię z rany postrzałowej w brzuch. Nawet szczególnie już nie boli, zostało tylko jakieś takie przyćmione wrażenie, odzywające się od czasu do czasu krótkim ukłuciem i rozlewające po otrzewnej tępym brakiem czucia. Ręce mam całe upieprzone własną juchą, która zdążyła dokumentnie przesiąknąć kurtkę i spodnie... Nie, mało co już czuję. A może... Może tak naprawdę właśnie to mnie boli, i to potwornie boli, tylko że nie czuję nic, bo wszystko przyćmiewa uczucie wypływającego mi przez uszy mózgu o konsystencji rzadkiej jajecznicy? Nie jestem już nawet do końca pewien, ale chyba tak – jednak głowa boli bardziej. Bądź co bądź, leżenie sobie pod gołym niebem podczas emisji to nie przelewki.
A zatem leżę sobie i krwawię, w dodatku szalejący nade mną huragan anomalnej energii powoli zmienia mi mózg w kaszę. Gałki oczne zdążyły już chyba ugotować się na twardo, język napuchł, wylazł z ust i majta się gdzieś w okolicy szyi. Cały pokryty jestem własnymi rzygowinami i krwią. Nie ma co, piękny sposób pożegnania się z życiem dla (w miarę) szanującego się stalkera.
Leżę tak i umieram powoli, zastanawiając się tylko, czy zdążę się wykrwawić, czy też zabije mnie przysłowiowy gniew Sarkofagu; nie mogę się zdecydować, czy bardziej odczuwam pulsującą krwią ranę brzucha, czy bąblujący pod czaszką mózg. Szkarłatne niebo przelewa się, ryczy i wyje jak rzeźnia pełna upośledzonych umysłowo dzieci, a ja czuję, jak finalnie zaczyna odpływać ode mnie świadomość. Na chwilę, zanim pochłonie mnie otchłań niebytu, w moim udręczonym, na wpół usmażonym mózgu rozbłyskuje jeszcze i gaśnie pytanie:
Cholera...
...jak w ogóle do tego doszło?

Książki z serii S.T.A.L.K.E.R zazwyczaj opowiadają losy ludzi, którzy wyruszają do Zony. Autorzy opisują te wyprawy jako trudne i długie wędrówki, walki z mutantami oraz anomaliami. Większość z nich, pomija życie głównego bohatera, opisując przy tym samą Zonę. Jednak Michał Gołkowski który sprowadził tę serię i napisał trylogię w tym świecie, postanowił podejść do tematu inaczej, i skupić się na życiu głównego bohatera, który jest ćpunem, a do Zony wyrusza na zlecenie. Jak mu to wyszło? Zapraszam do przeczytania recenzji.

całość http://ksiazkinawieczor.bloog.pl/id,352668813,title,Recenzja-Michal-Golkowski-Sztywny,index.html