Równi bogom (okładka  zintegrowana)

Isaac Asimov to jeden z tych autorów, których odkryłam niedawno mimo, że sci-fi uwielbiam, to tutaj niestety przechodziło mi wszystko koło nosa ze względu na to, że nie zagłębiałam się w starsze książki. Gdy zaczęły pojawiać się seriale, nowe wydania twórczości Asimova, to zupełnie przepadłam i sięgam po każdą kolejną jego książkę bez wahania. Dużo osób martwi się, że te powieści sci-fi, fantasy będą dla nas, młodszych pokoleń już nieaktualne, ale szczerze? Absolutnie się z tym nie zgadzam. Więc o czym jest ta książka? Otóż, przenosimy się do XXII wieku czyli w sumie nie tak bardzo w przyszłość. Okazuje się, że istoty pozaziemskie faktycznie istnieją i mamy z nimi, jako Ziemianie pewien układ. Otóż, korzystamy z nieograniczonego, darmowego źródła energii, ale nie jest ono tak bezpieczne jak ludzkość zakładała. W sumie, moją pierwszą myślą było, że dlaczego te istoty pozaziemskie miałyby być bezinteresowne i przyjaźnie nastwione. W każdym razie, problem polega na tym, że słońce może zmienić się w supernowę, a to oznaczałoby zagładę Ziemi. Jak to w takich sytuacjach bywa, po pierwsze prawdę znają lub się jej domyślają tylko nieliczne osoby. Albo niektórzy jej znać po prostu nie chcą i nie mają zamiaru przyjąć do wiadomości. Dlatego robi się to ogromnym problemem. A w tym wszystkim pojawia się wiele genialnie skrojonych postaci zaczynając od człowieka, który urodził się na księżycu, po zbuntowanego obcego. Asimov nie bez powodu okrzyknięty jest mistrzem w swoim gatunku. Bardzo dobrze kreuje świat, jaki powstał w jego wyobraźni, a swoje przemyślenia przekazuje w sposób jaki każdy zrozumie, a przy tym nie traktując czytelnika jak ignoranta i... durnia. Są naukowe smaczki, ale wytłumaczone tak, że wręcz chce się więcej i więcej, a ta książka przecież objętościowo jest zwyczajnie cieniutka. Jak na science fiction oczywiście. In to moje subiektywne odczucie, bo w tego typu opowieściach uwielbiam się zatopić i im są dłuższe, tym ja jestem szczęśliwsza pod warunkiem, że nie jest to lanie wody, a fabuła, którą pochłania się całym sobą. Jakiś czas temu wspominałam, że wróciłam do sci-fi i fantasty. Długo mnie nie było, ale kiedy już jestem, to chwytam wszystko, zachwycam się i chcę więcej. Choć moje ukochane kryminały i thrillery nadal u mnie są na pierwszym miejscu, to od jakiegoś czasu mocno przeplatam swoje czytelnicze wybory również klasyką sci-fi czyli takimi powieściami, jak te Asimova. I ta konkretna jest warta uwagi, jest świetna, a każda postać tak opisana, że mimo, iż obracamy się w gronie obcej cywilizacji, to naprawdę miałam wrażenie, jak bym mogła ich spotkać tuż za rogiem, a nie byli tylko wytworem wyobraźni pisarza. A może jest to możliwe? "Równi Bogom" to taka powieść, którą osobiście poleciłabym osobie, która dopiero chce wskoczyć w świat sci-fi. Nie przytłacza, nie jest ciężka i monotonna. Natomiast znajdziecie w niej dużo akcji, ciekawostek, a przy tym może i nieco się zestresujecie tym, że została ona wydana pięćdziesiąt lat temu, a nadal jest tak okrutnie aktualna. Recenzja powstała we współpracy z domem Wydawniczym Rebis.

Równi bogom to stosunkowo krótka książka, licząca niecałe 400 stron, którą przeczytałem z wielką przyjemnością. Isaac Asimov bardzo dobrze kreuje swoją wizję przyszłości, z wieloma szczegółami i wyjaśnieniami, a przy tym nie ma się wrażenia, że opisy zaburzają akcję, czy że tych szczegółów jest zwyczajnie za dużo. Cała historia jest podzielona na 3 części, z których każda rozgrywa się w innym miejscu. Pierwsza na Ziemi i poznajemy pierwsze szczegóły dotyczące Pompy Elektronowej, druga w równoległym świecie zamieszkałym przez inteligentne istoty oraz trzecia na skolonizowanym Księżycu, gdzie toczą się najnowsze badania naukowe. Każda z tych trzech części przekazuje nowe informacje o Pompie Elektronowej, zasadzie jej działania, ale również o tym, co się może stać, jeśli nie zostanie wyłączona. Asimov nie szczędzi przy tym wielu naukowych i wnikliwych opisów, które, co ważne, są napisane zrozumiałym i ciekawym językiem. Jednym z najciekawszych dla mnie elementów był równoległy świat i istoty go zamieszkujące, które różnią się od ludzi pod wieloma względami, choć są pewne cechy wspólne. Na ich przykładzie autor snuje rozważania dotyczące poszukiwania własnej tożsamości, życia seksualnego, czy ról, jakie płeć ma przypisaną w społeczeństwie. Z pozoru ta druga część nie do końca pasuje do dwóch pozostałych ze względu na swoją odmienność, ale z czasem okazuje się, jak dobrze współgra z całą książką i jak ją uzupełnia, a na koniec potrafi jeszcze miło zaskoczyć. Równi bogom to interesująca powieść Isaaca Asimova z gatunku hard science fiction, w którym autor przedstawia koncepcję darmowego źródła energii, które potencjalnie może mieć ogromne konsekwencje dla całej Ziemi.

Kolejna książka z serii Wehikuł czasu u mnie🥰 Tym razem wydawało by się ludzkość jest pozytywnie połączona z ostatnich poza ziemskimi. Jeśli ciekawi Was jakie naprawdę mają zamiaru, zapraszam do przeczytania: Równi bogom- Isaac Asimow, wydawca dom_wydawnuczy_rebis Coraz bardziej, dzięki tej serii, moja miłość do science fiction zaczyna równać się miłości do fantasy. Tak książka, jak wszystkie z serii wydana w okładce zintegrowanej, z piękna grafiką. Opowieść czyta się bardzo lekko i przyjemnie. Jak dla mnie niektura miejsca mają zbyt rozległe opisy, ale ja po prostu osobiście w ogóle nie przepadam za opisami. Książka wciąga i na pewno nie da się odłożyć jej na półkę niedokończonej. Ma sporo bardzo dobrych momentów, trzymających w napięciu i zaskakujących. Jeśli lubicie książki o kontaktach z pozaziemskimi istotami, zbuntowanymi outsiderami i tajemnicy, która zagraża całej ludzkości, to książka na pewno dla Was. Ludzkość korzysta z energii, trochę niewiadomego pochodzenia, ale jest ona niewyczerpalna i całkowicie darmowa. Tak przynajmniej jest to przedstawiane ludzkości. Oczywiście energia ta nie bierze się z nikąd, a jej dostarczanie mamy zapewnione dzięki przyjaznym kontaktom rozpoczętym przez pozaziemska cywilizacje z równoległego świata. Jednak znajduje się kilka osób, łącznie z obcym, które przeczuwają, że układ ten doprowadzi ziemię do ruiny, a może nawet i zagłady. Jednak czy garstka, źle odbieranych osób przez społeczeństwo, da radę przeciwdziałać zagładzie? Zapraszam do czytania 🥰

Rewelacja i klasyka!