Raport o końcu świata (okładka  miękka, 09.2021)

Super książka. Polecam

Polecam

"Ślady zbrodni" to seria kryminałów różnych autorów, po którą ja łapię w sklepie lub księgarni i jedyna nad czym się zastanawiam to to, czy już ten konkretny tytuł mam. A nazwiska Kuźmińskich czy Nesbo nie pozostawiają mi wątpliwości, że są to dobre książki. Jarosław Sokół z trzecią częścią o Kostrzewie również na okładce może się pochwalić charakterystycznym odciskiem palca i poprzednie dwa tomy były świetne, a ten? Cofamy się do 1945 roku i pewnie wiele osób już w tym miejscu wie, że chciałoby przeczytać tę książkę, ale spokojnie, to nie zawsze jest zaleta! Nasz główny bohater, Adam Kostrzewa ma za zadanie odszukać zbrodniarza wojennego i dla mnie nie byłoby to naprawdę nic ciekawego ani nadzwyczajnego gdyby nie to, że ten człowiek zna jakąś tajemnicę III Rzeszy, a to mogą być przeróżne sprawy, które są niezwykle interesujące. Poza tym, Kostrzewa w pościgu za wspomnianym zbrodniarzem musi pojawić się na terytorium, na którym jest poszukiwany. Wielkie ryzyko, ale również walka o to, jak będzie wyglądał powojenny świat... Niekoniecznie przepadam za powieściami historycznymi, aczkolwiek jeśli chodzi o te, których akcja dzieje się w okolicach II Wojny Światowej, to fascynuje mnie dosłownie wszystko. Od takich typowo naukowych, o u-bootach niemieckich, po kryminały nie mające wspólnego nic z faktami, ale jednak umieszczone w czasie, kiedy działo się tyle zła, a jednocześnie tak bardzo rozwijały się wszelkiego rodzaju wynalazki, że jeśli ktoś umiejętnie wpasowuje bohaterów właśnie w tamte czasy, to mnie już kupił. Itak jest z serią o Kostrzewie, którego lubię mimo, że facet jest dziwny i mam wrażenie jak by stał w miejscu. O co mi chodzi? Kurczę, pod względem psychiki, zachowania, jakiejś takiej dojrzałości, to on zbytnio nie brnie do przodu. Każdy tom mógłby być pierwszym, bo upływ czasu czuć, ale tylko przez akcję, nie przez spotkania ponowne z głównym, ale i w sumie z pozostałymi bohaterami. Czy to wada? Z jednej strony tak, bo jednak wydarzenia powinny mieć wpływ na człowieka, a każda decyzja wpływa na niego w jakiś sposób, a tutaj czuć mocno, że to są wymyśleni bohaterowie na potrzeby książki i nie ma z nich nic, co bym zapamiętała, za czym bym tęskniła i niestety, ale nie ma tego kaca książkowego, który młóci w serducho z tęsknoty za każdym bohaterem spotkanym w powieści. Za to akcja... o panie i panowie, tutaj Sokół szaleje kolejny raz wprawiając czytelnika w osłupienie, mącąc, mieszając, pokazując czasy, które chcielibyśmy zostawić za sobą, a jednocześnie coś nas do nich przyciąga. I to jest w jego powieściach najlepsze. Wtapiamy się w tło i czuć jak byśmy przenieśli się w czasie. Wprost genialne odczucie. A mówiłam, że to kryminał! Historyczny i tym razem autor skupił się jednak bardziej na pościgu za człowiekiem, którego wiedza może zmienić w świecie bardzo dużo, a nie na wątkach stricte historycznych. To na plus! Fantastyczna trzecia część przygód Adama Kostrzewy w świecie, który wielu z nas jest nieco obcy, znany tylko z opowieści, a jednocześnie tak bliski. No polecam! Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Dolnośląskim.

„Raport o końcu świata” to już trzecie spotkanie z Adamem Kostrzewą. Tym razem wraz z aspirantem będziemy dążyć do odkrycia pilnie strzeżonej tajemnicy III Rzeszy. Jednak, aby to się udało będziemy musieli odszukać zbrodniarza wojennego, który zna klucz do owego sekretu. W dotarciu do zbrodniarza będziemy musieli zachować czujność, ponieważ nie jesteśmy jedynymi w poszukiwaniach. Również sowiecki komendant dąży do odnalezienia mężczyzny. Dodatkowo po piętach depcze nam brytyjski wywiad. Kto będzie pierwszy? Komu uda się dotrzeć do zagadki broni chemicznej skonstruowanej przez nazistów? Znając nieustępliwość i dociekliwość Adama Kostrzewy możemy być pewni, że nie spocznie dopóki nie doprowadzi do szczęśliwego finału. Znając zaś Jarosława Sokoła mamy gwarancję, że „Raport o końcu świata” to kryminał, który zapewni nam wiele emocji. Cykl z Adamem Kostrzewą spotkał się z uznaniem miłośników gatunku. Świadczy o tym fakt, że „Wyspa zero” uhonorowana została nagrodą Złotego Pocisku w kategorii najlepszy polski kryminał historyczny 2020 roku. Co ważne „Raport o końcu świata” tak samo jak wspomniana powieść oraz „Czerwona zaraza, czarna śmierć” to kolejna książka w twórczości Jarosława Sokoła, którą warto umieścić na honorowym miejscu Najlepszych Interesujących Książek. Natomiast Adam Kostrzewa bez wątpienia jest bohaterem literackim, który na dobre zagościł w sercach miłośników kryminałów historycznych. Kostrzewa jest postacią wyrazistą, silną, mocno wpadającą w pamięć. Jego charyzma i usposobienie przyciągają naszą uwagę. Bez wątpienia cały cykl z jego udziałem zasługuje na uznanie. Mam tylko nadzieję, że tak samo jak „Czas honoru”, który doczekał adaptacji filmowej, również historie z Kostrzewą w roli głównej przeniesione zostaną na duży ekran. Nie ukrywam, że zasiałem w sobie tę nadzieję. Myślę, że nie jestem w niej odosobniony. Jarosław Sokół z każdą książką serwuje nam mocną historię, porywającą intrygę oraz zagadkę, której odkrywanie zapewni nam wiele emocjonujących chwil. Cóż więcej chcieć od takiej powieści historycznej? Chyba tylko tego, by Jarosław Sokół napisał kolejną … i kolejną. Prawda?! Myślę, że autor tą serią uplasował się w czołówce twórców tego gatunku. Dlatego też Czyt-NIK z nieskrywaną przyjemnością jej patronuje i poleca każdemu czytelnikowi. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskiemu https://www.czyt-nik.pl/recenzje/tajemnica-iii-rzeszy/

Po ogromnej niemocy czytelniczej małymi kroczkami wracam do czytania. I to z jaką perełką. Lekarz kazał mi trzymać emocje na wodzy, bo ciśnienie za wysokie, a tu się nie dało tego zrobić. O panie, co tu się działo, zwłaszcza pod koniec. Moim zdaniem ta książka jest najlepsza z całej serii. Nie zabrakło emocji, nie wiedziałam, w którą stronę zostanie poprowadzona fabuła. Do tej pory zbieram szczękę z podłogi po paru zwrotach akcji. Było kilku bohaterów, którzy wyprowadzili mnie w pole. Zresztą jest wśród nich Adam Kostrzewa - jedna wielka niewiadoma, która jest na tyle intrygująca i tak dobrze wykreowana, że aż mnie bolało, gdy obrywał. Myślę, że bohaterowie tej powieści to jeden z najmocniejszych punktów, nawet ci drugoplanowi nie są obojętni. Nie brakuje tutaj mocnych scen. Tak w wysiedlonej fabryce była dla mnie trudna do przejścia, choć te z oględzinami zwłok też do najprostszych nie należały. Niby po przeczytaniu dwóch poprzednich części wiedziałam, na co mam się przygotować, wiedziałam, jaki będzie mniej więcej klimat, ale i tak niektóre fragmenty były trudne w odbiorze. I nie, nie jest to zarzut z mojej strony. To tylko nadało całości realizmu. W tej części jest dużo humoru. Specyficznego, ale mnie kupił. To idealnie dawało mi chwilę wydechu przed kolejnymi wydarzeniami. Nie był to taki nachalny humor, ale sytuacyjny, który idealnie trafiał w punkt. Uwielbiam sceny z Adolfem. Śmiałam się przy nich w głos. Ale za to akcji z kotem autorowi nie wybaczę. To ja z wysokim ciśnieniem walczę, a tu mi się taką scenę serwuje. Mnie, ogromnej wielbicielce kotów. Serce mi prawie stanęło w trakcie czytania jej. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak rozwinął się ten cykl. To nie są do końca moje klimaty, ale autor totalnie mnie kupił. Jeśli lubicie kryminały z historia w tle, to polecam tę książkę, ale ostrzegam, nie brakuje scen, przy których żołądek podjeżdża do gardła.

Adam Kostrzewa dostaje ostatnią szansę do wymarzonej ucieczki z Polski. Musi znaleźć tajemniczego niemieckiego naukowca związanego z bronią chemiczną. Na jego nieszczęście lokalizacja poszukiwań znajduję się w Swinemünde, gdzie jest poszukiwany przez ludzi Osipowicza. Kolejna część przygód o powojennych losach byłego śledczego Kostrzewy. I muszę przyznać, że była to chyba najbardziej wciągająca część z i tak już bardzo interesującej serii. Sama intryga kryminalna była bardzo ciekawa i część elementów było ostatecznie dla mnie zaskoczeniem. Niektóre jednak, zwłaszcza dotyczące postaci były dla mnie do przewidzenia. Spowodowane było to jednak pewnym schematem, który pojawiał się już w poprzednich częściach. Co do akcji mam też wrażenie, że tutaj poświęcono jej więcej czasu niż klimatowi tamtego okresu. I w tym przypadku jest to dla mnie plus, bo na pierwszym miejscu były poszukiwania, najistotniejsze dla całej fabuły. Poza tym w tej części, ważniejsze chyba dla każdej postaci od przyszłości, okazała się dość tragiczna przeszłość. Sam Kostrzewa, jak i Osipowicz swoim powielaniem tych samych błędów zaczęli mnie trochę denerwować. Nie dochodzi u nich do żadnego rozwoju a szkoda, zwłaszcza jeśli mieli już trochę przygód jak nie wpadać do tej samej wody. Wyjątkiem w tej sytuacji jest Pieta, pomocnik Osipowicza. To ewidentnie bystry chłopak, a kolejne części pokazują, że ma on wiele do zaoferowania. “Raport o końcu świata” tak jak poprzednie części trzyma w napięciu, a także zapewnia całkiem dobrą rozrywkę. Fani cyklu z pewnością się nie zawiodą. Osobiście jednak chciałabym zobaczyć większy rozwój u głównych postaci. Tymczasem moja ocena to 7/10.

RAPORT O KOŃCU ŚWIATA Trzecia część przygód Adama Kostrzewy - aspiranta policji w II Rzeczypospolitej. Jarosław Sokół przenosi nas ponownie do niemieckiego (jeszcze) Świnoujścia w 1945 r. Fabuła tej 📖 wymiata. Polak🇵🇱 szuka Niemca🇩🇪 (nazistowskiego zbrodniarza) a tuż za nim podążają Rosjanin🇷🇺 i Brytyjczyk🇬🇧 Aby było jeszcze bardziej intrygująco, Kostrzewa dociera do miejsca w którym jest poszukiwany przez groźnych ludzi. Tutaj nie ma czasu na odpoczynek. Niby wojna się skończyła, lecz walka wciąż trwa. Kto jest ciekawy jaka jest ostatnia tajemnica III Rzeszy❓ Jaki kształt przybierze spustoszona Europa w nowym ładzie ❓ Jaką rolę w życiu głównego bohatera odegra Hilda ❓ Zapraszam do świata, gdzie przyszłością jest broń atomowa. Sami możecie ocenić jaki to 🌍