PS Kocham Cię na zawsze (okładka miękka)

Akcja „PS Kocham Cię na zawsze” rozpoczyna się siedem lat po śmierci Gerry’ego. Jego żona Holly Kennedy poukładała swoje życie na nowo. Ma stabilną pracę i zamierza zamieszkać ze swoim nowym partnerem, Gabrielem. Ciara, siostra Holly, namawia ją do udziału w podcaście, w którym miałaby opowiedzieć o swoich doświadczeniach po śmierci Gerry’ego i o listach, które jej zostawił. Ta jednak obawia się powrotu do traumatycznych wydarzeń, które zostawiła już za sobą… Cecelia Ahern kazała swoim czytelnikom czekać 15 lat od wydania "PS Kocham Cię". Dawno czytałam tę książkę i pamiętam jak bardzo mi się spodobała (choć ekranizacja jeszcze bardziej). Gdy dowiedziałam się, że powstała kontynuacja, od razu chciałam ją poznać. Ponownie dałam się zaprosić do tajemniczych listów, irlandzkiej przyrody i miłości silniejszej niż śmierć. Jednak tym razem książka okazała się bardziej wzruszająca, smutna, a nawet lekko przygnębiająca. Tu przemijanie wyraźnie daje o sobie znać, przez co zmuszeni jesteśmy do wielu chwil refleksji i przemyśleń. Uświadamiamy sobie kruchość życia. Ale znalazła się także odpowiednia doza pozytywnych myśli i humoru, które sprawiają, że fabuła książki staje się w pewien sposób ciepła. Bohaterowie to mocny punkt powieści. Są wielowymiarowi, barwni i prawdziwi w tym co robią i jak myślą. Każda z postaci ma swoją własną historię. Jednocześnie te historie są bliskie czytelnikowi, gdyż wielu ludzi przechodzi przez coś podobnego. Musi mierzyć się ze stratą, żałobą. Obserwujemy też dojrzalszą wersję Holly. "Nad rozpaczą nie sposób zapanować, przez większość czasu masz wrażenie, że to ona kontroluje ciebie. Jedyne, co możesz, to to, jak sobie z nią radzisz." Autorka pięknie ubiera w słowa historię Holly i Gerry'ego. Czytając, wszystkie emocje współodczuwamy wraz z bohaterami. Powracamy wspomnieniami do tego, co było, ponownie wszystkie wydarzenia stają nam przed oczami. A to, że miałam możliwość poznania czym kierował się Gerry... dla mnie największa wartość książki. Z kart powieści bije niezwykła wrażliwość. Autorka w autentyczny sposób kreśli emocje targające bohaterami, ich ból i strach przed śmiercią, złość, żal i frustrację, ale również doskonale wie, jak dodać otuchy i nadziei. "Chcemy mieć kontrolę nad naszą śmiercią, nad naszym pożegnaniem ze światem, a jeśli nie możemy jej mieć, możemy przynajmniej kontrolować, co zostawimy po sobie." Myślę że obie książki można czytać niezależnie, gdyż autorka udanie wplata przeszłość bohaterów w teraźniejszość. Jednak polecam Wam zapoznać się najpierw z pierwszą częścią, a dopiero sięgnąć po drugą, by mieć pełne rozeznanie w wydarzeniach. I już tak na koniec: pamiętajmy, by mówić naszym bliskim, że ich kochamy (może o tym wiedzą, ale ciepłych uczuć i słów nigdy za wiele). Nie zostawiamy tego na następny dzień, tydzień, za miesiąc. Może być już za późno. "Miłość jest czymś wątłym i kruchym. Czymś, co należy cenić i pielęgnować, i pokazywać wszystkim, a nie chować ją do szafki albo się jej wstydzić." "PS Kocham Cię na zawsze" to emocjonująca, przejmująca, wzruszająca i inspirująca, godna swojej poprzedniczki powieść o miłości na zawsze. To książka przypominająca o tym, co w życiu najważniejsze. Czy Gerry zostawił jeszcze jakąś niespodziankę dla Holly? Ja już wiem, teraz Wy musicie koniecznie się przekonać!

Pierwsza część była debiutem Ahern. Czytając ją, miałam wrażenie, że jej kolejne pozycje były lepiej napisane. Sama historia była oczywiście wzruszająca, ale wykonanie nie przekonało mnie w pełni. Zwłaszcza, że miałam z czym porównywać. „PS. Kocham Cię na zawsze” jest już na wyższym poziomie, ale musicie pamiętać, że chociaż porusza trudny temat, jest to wciąż lekko napisana opowieść, momentami ckliwa i naiwna. Zawsze sięgając po Ahern liczę na przyjemną, ciekawą fabułę, która rozbawi mnie albo wywoła łzy. I to właśnie dostałam, niewymagającą opowieść, przy której mogłam odpocząć, równocześnie wczuwając się w emocje bohaterów. Przy tej całej lekkości, jaką książka posiada, jest też w niej dużo mądrości. Śmierć nigdy nie jest łatwym tematem i na pewno nigdy takim nie będzie. Pisarka podeszła do niej zarówno od strony umierającej osoby, jak i jej rodziny. Jedni boją się zapomnienia, drudzy że zapomną. Jedni smucą się, że przegapią tyle ważnych momentów w życiu najbliższych, drudzy będą tęsknić za nimi tęsknić w swoje urodziny, w dniu ślubu, spełniając wspólne marzenia… Dla fanów „PS. Kocham Cię” jest to pozycja obowiązkowa. Warto sprawdzić co zmieniło się u ulubionych bohaterów. Jeżeli nie czytaliście poprzedniej części, zdecydowanie nie sięgajcie po tę w pierwszej kolejności. A czy warto? Jeśli szukacie wzruszającej, prostej lektury, polecam jak najbardziej.

Na początku kompletnie nie mogłam się przebić przez ta książkę, wydawała mi się odgrzanym kotletem. Wiele rozwiązań akcji do przewidzenia. Ale ujęły mnie dość głębokie przemyślenia na temat śmierci i przemijania, czytałam akurat w okolicach 1.11 wiec miałam się nad czym zastanowić chwilkę i tylko dlatego 3 gwiazdki.

Piękne wydanie, bardzo solidna okładka. Bezproblemowa dostawa. Na temat treści się nie wypowiem, bo książka została kupiona na prezent ;-)

Kiedy wydawnictwo Muza zaproponowało mi zrecenzowanie "Ps Kocham Cię na zawsze", zdałam sobie sprawę ze swojej ignorancji. Wyobraźcie sobie, że nie czytałam dotychczas pierwszego tomu! Jakoś ominął mnie ten cały szał sprzed trzynastu lat. Trzeba było nadrobić zaległości. Pierwszy tom, czyli "Ps Kocham Cię" naprawdę bardzo mi się spodobał. Jednak czy ta historia potrzebowała kontynuacji? I tak i nie. Co mi się podobało? Wątek Giniki i jej córki Jewel. Autorka w ciekawy sposób pokazała przemianę, która zaszła w Holly. Ta część zgrabnie połączyła losy bohaterów z pierwszego tomu. Powieść zawiera kilka naprawdę przemyślanych fragmentów, które fanom "Ps Kocham Cię" zapadną w pamięć: Mieliśmy przywilej nie jednego, lecz dwóch pożegnań. (...) Może to dlatego ludzie przychodzą na cmentarze. Po kolejne pożegnania. Może w ogóle nie chodzi o to, żeby się przywitać, lecz o pociechę pożegnania, rozstania w ciszy i spokoju, bez poczucia winy. Nie zawsze pamiętamy, jak się poznaliśmy, ale często pamiętamy nasze rozstania. Byłabym zdecydowanie bardziej usatysfakcjonowana lekturą, gdyby powieść zakończyła się wraz z wątkiem członków Klubu Ps Kocham Cię. To, co stało się później było już, moim zdaniem, naciąganym zakończeniem. Podsumowując "Ps Kocham Cię" jest dla mnie zamkniętą całością, która nie potrzebowała kontynuacji. "Ps Kocham Cię na zawsze" polecam jedynie fanom, którzy stęsknili się za ulubionymi postaciami. Moja ocena to 4,5 na 10.

Cecelia Ahern ponownie zabrała nas na spotkanie z Holly Kennedy, bohaterką książki „PS kocham cię”, która wywołała w swoich czytelnikach lawinę emocji. Tym razem otrzymujemy książkę pod tytułem „PS Kocham Cię na zawsze”, chociaż pozornie moglibyśmy się zastanawiać, dlaczego autorka zdecydowała się na napisanie drugiego tomu powieści, która w pewien sposób mogłaby zostać uznana za zakończoną? Co jeszcze ma nam do zaoferowania? Czy w życiu Holly pojawią się kolejne czarne chmury? Czy bohaterka w pełni pogodziła się z odejściem ukochanego męża? Holly Kennedy siedem lat po utracie swojego ukochanego męża Gerry'ego, który zmarł na raka w młodym wieku zaczęła układać sobie życie na nowo. Poznała dobrego mężczyznę Gabriela, z którym zamierza zamieszkać. Nadal przyjaźni się z Sharon i Denise, chociaż czasem targały nią wątpliwości. Życie podąża w dobrym kierunku, co wydaje się być nagrodą po wszystkich trudnych chwilach, których doświadczyła. Wszystko się zmienia, kiedy za namową siostry wygrywa postcast, w którym opowiada historię, której doświadczyła. Historię jej i listów od zmarłego męża, opowiedziała o stracie i żalu, który czuła w sercu przypominając ponownie tamte wydarzenia. Reakcja na wydarzenia, które się rozegrały zaskoczyła Holly. Został utworzony pewien klub PS Kocham Cię, który został założony przez ludzi bardzo chorych, nieuleczalnie, którzy pragną napisać listy do swoich bliskich, które pomogą im przejść przez ten ciężki czas. Potrzebują pomocy Holly, która w pierwszej chwili zamierza im odmówić. Kobieta boi się po raz kolejny pozwolić sobie na przeżywanie i rozpamiętywanie bolesnych chwil. Nie chciała, aby jej życie ponownie wróciło do tamtego momentu, jednak tym razem nie chodziło jedynie o nią, ale o innych ludzi, którzy przeżywali te same rozterki, co jej zmarły małżonek. Czy mogła im odmówić? Czy Holly zbierze w sobie odwagę, aby przejść przez to wszystko i pomóc tym, którzy tego potrzebują? Holly wraz z członkami klubu PS Kocham Cię pokazują czytelnikowi, że to właśnie nasze najbardziej bolesne straty mogą potencjalnie kształtować silniejsze wersje nas samych, budować nowe, bardziej trwałe, lepsze poczucie tego, kim jesteśmy. Ahern pisze z takim współczuciem na przejmujące tematy, smutku i straty, wyzwania stojące przed własną śmiertelnością, przygotowujące się na śmierć, a jednocześnie zapewniające przebłyski nadziei. To wspaniała lektura, która, jak sądzę, spodoba się tak wielu czytelnikom, zwłaszcza tym, którzy sięgnęli po pierwszy tom lektury. „PS Kocham Cię na zawsze” to nie tylko ponowne spotkanie z bohaterami, ale i przejmująca nauka, którą możemy z niej wyciągnąć, czerpać garściami, chociaż nie jesteśmy tego świadomi. To niesamowita podróż, która sprawiła, że oczy niejednokrotnie zaszkliły mi się podczas lektury. Nie ma wśród nas osoby, która nie miałaby styczności ze stratą, zwłaszcza kogoś bliskiego. Żałoba przybiera różne formy i oblicza, a co czuje człowiek, który lada moment może odejść z tego świata? Żal, który rozdziera serce, troska i niepewność o tych najbliższych, czy można coś dla nich zrobić, aby ten trudny czas był łatwiejszy? Holly nigdy nie myślała, że działania Gerry'ego zainspirują innych ludzi, a jednak tak się właśnie stało. Grupa nieznajomych wyruszających w swoje podróże z widmem wygaśnięcia tlącej się iskierki życia, ale mają jedną wspólną cechę - chcą zostawić część siebie dla swoich bliskich z pomocą Holly. Wspaniała lektura, serdecznie Wam ją polecam, nie zapomnijcie o bardzo ważnym atrybucie, a mianowicie paczce chusteczek, będzie Wam niezbędna.

Podejrzewam, że mało której kobiecie trzeba przedstawiać autorkę powyższej książki, której pierwsza część pt. "PS Kocham Cię" jako jej debiut podbiła rynek literatury kobiecej. Cecilia Ahern, bo o niej mowa jest jedną z najpoczytniejszych pisarek na świecie. Kilka jej powieści doczekało się ekranizacji, a czytelniczki z całą pewnością czekają na kolejne. Wstyd przyznać, że na moi koncie zaledwie jedna jej pozycja, ale jeśli mam być z Wami szczera to też nie jestem typową kobietą jeśli chodzi o gatunki książek. Jednak to chyba już zauważyliście. Mija siedem lat od momentu, gdy Holly traci swojego ukochanego męża. Wszystko wskazuje na to, że kobiecie udało się ułożyć sobie życie od nowa. Ma stabilną pracę i co ważne znalazła nową miłość, towarzysza na resztę życia, w którym ma oparcie na dobre i na złe. A do tego plany by wraz z Gabrielem zamieszkać razem. Czyżby powrót do stabilnego i normalnego życia? Byłoby tak gdyby nie siostra Ciara, która namawia Holly by wzięła udział w podcaście. Pomyślicie: czemu nie? Niestety kobieta podczas występu miałaby opowiedzieć o swoich doświadczeniach po śmierci swojego męża Gerry'ego oraz o listach, które jej zostawił. Holly obawia się jednak powrotu do spraw, z którymi wydawałoby się już sobie poradziła. Nie chce rozgrzebywać traumatycznych wydarzeń z przeszłości i wracać do czegoś, co może znów rozdrapać dawne rany. Kto przeżył stratę bliskiej i ukochanej osoby wie, że to jedna z najboleśniejszych strat, której wbrew temu, co się mówi czas nie leczy. To zostaje w nas na zawsze, my tylko się do tego przyzwyczajamy, czasami szukamy zastępstwa wiedząc, że nie będzie ono pełne. Że już na zawsze część naszego serca została zabrana i nie będzie nam zwrócona. Gdy ta strata jest nagła to towarzyszą nam bezsilność, bezradność, gniew i lęk. Bohaterka niniejszej książki miała jednak pewną przewagę nad wieloma z nas. Mąż pozostawił jej listy. Listy, które miały pomóc jej pogodzić się z jego śmiercią. Pomóc odzyskać radość i sens życia. Choć minęło sporo czasu od kiedy przeczytałam "PS Kocham Cię" to dobrze pamiętam, o czym była i jakie wrażenia wywarła na mnie ta książka. Nigdy nie sądziłam, że autorka pokusi się o ciąg dalszy tej powieści, więc gdy usłyszałam o drugiej części byłam rozdarta między euforią, a przerażeniem. Dlaczego? Bo z jednej strony każdy chce znać dalsze losy lubianych bohaterów, a z drugiej boi się, że coś, co było genialne zostanie zepsute. Nie było aż tylu emocji co w debiucie Cecilii, ale końcówka rozłożyła mnie na łopatki. Za takie emocje będę dziękować zawsze i każdemu pisarzowi do końca życia i jeden dzień dłużej. Dziękuję i obiecuję znaleźć czas na inne powieści Ahern, bo czuję, że nie będę żałować. A wam moje drogie z ręką na sercu polecam dalszy ciąg losów Holly!

Książka przeczytana w dwa wieczory. Bardzo fajnie napisana. Polecam😀

Doskonale pamiętam, jak wiele emocji wywołała we mnie książka "PS Kocham Cię". Nie oszukując, to była pierwsza tak poruszająca na wskroś historia, która dosłownie wstrząsnęła moim światem. Stała się również początkiem mojej wspaniałej, nietuzinkowej przygody z książkami Cecelii Ahern, która zdecydowanie wyróżnia się wyjątkowo sugestywnym, przyjemnym piórem i niebanalną wyobraźnią. Gdy otrzymałam możliwość zrecenzowania kontynuacji tego światowego bestsellera, niemal skakałam z radości i niecierpliwie wyczekiwałam paczki. I choć od lektury historii Holly i Gerry'ego minęło tak wiele lat, zaraz po przekroczeniu pierwszych stron, wszystkie emocje wróciły i to ze zdwojoną mocą, przeniosłam się w czasie, podobnie jak główna bohaterka. Niestety, w przeciwieństwie do mnie, ona wcale nie chciała, by przeszłość wróciła i znów ją prześladowała... "Jedna sekunda może zdecydować o życiu lub śmierci." Śmierć ukochanej osoby jest najboleśniejszą stratą, patrzenie na jej cierpienie, walkę z chorobą, stopniowe jej tracenie to istne tortury. Bezsilność przeszywa na wskroś i niszczy, kimże jest bowiem zwykły człowiek, by walczyć z tak potężnym, nieuleczalnym schorzeniem. Holly przeszła wiele, a jednak, gdy jej świat legł w gruzach, okazało się, że mąż zadbał, by się nie poddała, pogodziła się z jego śmiercią, odnalazła szczęście i żyła dalej. Lecz choć owe listy stały się motywacją, formą tak potrzebnego kontaktu i przedłużeniem pożegnania, po wielu latach powrót do nich wciąż oznacza ból, tęsknotę, nawrót zbyt silnych wspomnień. Z jednej strony Holly chciałaby pomóc innym cierpiącym i ich rodzinom, z drugiej panicznie boi się budzić dawne demony przeszłości, które mogą zaburzyć i tak nie łatwe, dopiero pomału kształtowane, "nowe" życie. Przed śmiercią jednak nie można uciec, a bezinteresowność i chęć pomocy może okazać się o wiele silniejsza niż zwykły lęk. Być może, chorzy i ich motywy będą w stanie pomóc bardziej Holly, niż ona im... Tylko czy kobieta będzie w stanie się przełamać i po raz kolejny stawić czoła bolesnej przeszłości? Czy wpuści ponownie Gerry'ego do swojego życia? I czy nie zniszczy to jej relacji z nowym partnerem, od którego otrzymała tak wiele wsparcia? "Miałam dwadzieścia dziewięć lat, kiedy go straciłam i zostałam wdową po Gerrym. To nie było po prostu tak, że tracąc go, straciłam cześć siebie, naprawdę czułam się tak, jakbym to siebie straciła. Nie miałam pojęcia, kim jestem. Musiałam odbudować siebie." Podobnie jak poprzedniczka, "PS Kocham Cię na zawsze" wywołuje wiele obezwładniających emocji, skłania do zadumy nad ulotnością ludzkiego życia, zmusza do docenienia każdej cennej chwili. Absolutnie nie jest to banalna, przekoloryzowana opowiastka, jaka napełnia serce złudną nadzieją. Łatwo nie jest i nigdy nie będzie, ból i śmierć są nieodłącznymi elementami naszego życia, które na co dzień i tak przepełnione jest kolejnymi rozczarowaniami czy poczuciem niesprawiedliwości losu. Pisarka nie oszczędza na trudnej, autentycznej i raniącej tematyce, nie owija w bawełnę, a jednak od tej historii bije tyle ciepła, miłości i motywacji, iż nie sposób nie spojrzeć na wszystko z tej bardziej optymistycznej perspektywy. Ta książka jest niczym balsam dla duszy, uświadamia, że choć w walce z nieuleczalną chorobą człowiek jest bezsilny, to jednak i tak wiele zależy od niego, zwłaszcza od jego podejścia, bo wciąż może zrobić bardzo dużo dla siebie i dla innych. "Po śmierci Gerry'ego samolubnie myślałam, że wszechświat jest mi coś winien. W młodym wieku przeżyłam straszną tragedię i myślałam, że to koniec, że raz na zawsze mam to za sobą. Powinnam była wiedzieć, że w świecie pełnym nieskończonych możliwości nie ma końca stratom, których możemy doświadczyć, ale nie ma też końca wiedzy i rozwojowi, które za ich sprawą, ale też wbrew nim się wyłaniają." Myślę, że to właśnie zasługa wspaniałego, przyjemnego i malowniczego pióra autorki, że jej książki cieszą się takim uznaniem. Cecelia Ahern porusza wyjątkowo bolesną tematykę, ale pisze o tym w tak subtelny, ciepły, kojący sposób, że nawet sam temat śmierci staje się bardziej przystępny. Czytelnik zaczyna wierzyć, że nawet z tak bolesną stratą można sobie poradzić, rozumie, że po każdej burzy przychodzi słońce, a możliwość rozpoczęcia nowego, innego życia, mimo poranionego serca, nadal jest możliwa. Czasem tematy, o których tak usilnie milczymy, są właśnie tymi, o jakich najgłębiej powinniśmy rozmawiać, i właśnie to uczyniła pisarka, zabrała czytelników w pełną nostalgii, ale i nadziei podróż, która nie tylko skłania do zadumy, ale po prostu zmienia stosunek do życia i śmierci.

Siedem lat po wydarzeniach z „P.S. Kocham Cię”, ponownie odwiedzamy Holly, która jak się okazuje radzi sobie znakomicie. Przynajmniej teoretycznie. Choć jej życie biegnie do przodu, ona cały czas ogląda się przez ramię, a duch zmarłego męża, choć pozornie nieobecny, wpływa na podejmowane przez kobietę decyzje. Wszystko wywraca się jednak do góry nogami, po nagraniu podcastu, w którym Holly opowiada o listach, które zostawił jej Gerry. Ku jej przerażeniu, zgłaszają się do niej osoby, które potrzebują pomocy w stworzeniu ostatniego pożegnania ze swoimi bliskimi. Tylko czy Holly będzie potrafiła (i chciała) im pomóc, jeśli nie umie (i nie chce) pomóc samej sobie? Jeśli podobało się Wam „P.S. Kocham Cię”, drugim tomem będziecie wprost zachwyceni. Więcej tu przemyśleń niż akcji, ale emocje, które będą Wami targać w trakcie lektury, nie pozwolą odłożyć książki nawet na moment. Niesamowicie przeżyłam tą historię, jestem nią zauroczona, zafascynowana i poruszona do głębi. To historia, która wywołuje łzy wzruszenia, ale równocześnie podnosi na duchu. Opowiada o życiu i o śmierci, o tym że smutek nie zawsze musi być czymś złym, a pożegnania, choć bolesne są ważnym krokiem na przód. Wspaniała i warta zapamiętania. CAŁA RECENZJA: http://beauty-little-moment.blogspot.com/2019/11/ps-kocham-cie-na-zawsze-cecelia-ahern.html