PS Kocham Cię na zawsze (okładka miękka)

Uwielbiam książki Ceceli Ahern - czyta się je jednym tchem😃

Super kontynuacja wcześniejszej powieści.

Druga część jeszcze lepsza niż pierwsza

Polecam na deszczowe dni.

Książka super

Polecam

Fajna

Ok

Możemy witać się setki razy, ale i tak najbardziej zapadnie nam w pamięć nasze rozstanie. Jak dobrze znów zagościć w świecie Holly i Gerry'ego, i przejść się ulicami Dublina. Obie rzeczy uwielbiam tak samo mocno. Smak Guinessa, irlandzka muzyka, uliczki tętniące życiem, a za chwilę Irlandia już spokojna piękna i rozległa. Widoki zapierające dech w piersiach, skłaniające do refleksji. To miejsce, w którym można się zadomowić. Miejsce, do którego chce się wracać, tak samo jak do historii Holly i Gerry’ego. Poznali się, gdy byli bardzo młodzi. Straciła go bardzo wcześnie. Rak mózgu. Ogromna strata, z którą tak trudno się pogodzić. Przez rok po śmierci ukochanego, Holly dostawała od niego pełne czułości listy, dzięki którym mogła pójść na przód. Ale czy na pewno? Wracamy do jej świata i sprawdzamy, jak się miewa. Minęło osiem lat. Wydaje się, że to wystarczająco dużo czasu, by Holly wszystko sobie poukładała. Gerry wciąż jest w jej sercu, ale pojawił się tam też ktoś jeszcze. Znalazło się miejsce dla Gabriela. Mężczyzna ma też swój bagaż i swoją przeszłość. Uda im się stworzyć coś wartościowego? Czy może wszystko rozsypie się jak domek z kart? Pojawia się coraz więcej dylematów i wydaje się, że ich relacje nie są wcale takie proste. W momencie, gdy wydaje się, że przeszłość jest gdzieś daleko, wszystko wraca ze zdwojoną siłą. Holly dowiaduje się o istnieniu niezwykłego klubu, który powstał z inspiracji korespondencją Gerry’ego. Holly początkowo się opiera, ale wkrótce angażuje się w ten nietypowy projekt i wchodzi w życie osób zmagających się z nieuleczalnymi chorobami. Nie jest to jednak takie proste, cała sytuacja ma wpływ na jej relacje z Gabrielem. Gerry wciąż tu jest. A Holly angażuje się w pisanie listów – pamiątek po osobach, które stają się jej coraz bliższe. Nikt nie może sobie wyobrazić takiego bólu, który pojawia się, gdy tracimy ukochaną osobę. Co wtedy zrobić? Życie toczy się dalej i jest tak dużo „powinnaś”, „musisz”. Tymczasem odnalezienie równowagi staje się niemożliwe. Wydaje się, że Holly nadal tkwi gdzieś pomiędzy. „PS Kocham Cię na zawsze” to wyjątkowo przyjemna książka. Chociaż czyta się ją lekko i bardzo dobrze, to jednak porusza ważne tematy. Czy ze stratą ukochanej osoby tak naprawdę można sobie kiedykolwiek poradzić? Jesteśmy w stanie pójść dalej, czy przeszłość zawsze będzie nas doganiać? Książka jest doskonałą inspiracją do refleksji nad sobą. Holly nieustannie analizuje swoje wnętrze, rozmyśla i pracuje nad swoim życiem. Warto razem z nią postawić kolejny krok. Gdy już to zrobimy, poczujemy się naprawdę znakomicie.

Doskonale pamiętam, jak wiele emocji wywołała we mnie książka "PS Kocham Cię". Nie oszukując, to była pierwsza tak poruszająca na wskroś historia, która dosłownie wstrząsnęła moim światem. Stała się również początkiem mojej wspaniałej, nietuzinkowej przygody z książkami Cecelii Ahern, która zdecydowanie wyróżnia się wyjątkowo sugestywnym, przyjemnym piórem i niebanalną wyobraźnią. Gdy otrzymałam możliwość zrecenzowania kontynuacji tego światowego bestsellera, niemal skakałam z radości i niecierpliwie wyczekiwałam paczki. I choć od lektury historii Holly i Gerry'ego minęło tak wiele lat, zaraz po przekroczeniu pierwszych stron, wszystkie emocje wróciły i to ze zdwojoną mocą, przeniosłam się w czasie, podobnie jak główna bohaterka. Niestety, w przeciwieństwie do mnie, ona wcale nie chciała, by przeszłość wróciła i znów ją prześladowała... "Jedna sekunda może zdecydować o życiu lub śmierci." Śmierć ukochanej osoby jest najboleśniejszą stratą, patrzenie na jej cierpienie, walkę z chorobą, stopniowe jej tracenie to istne tortury. Bezsilność przeszywa na wskroś i niszczy, kimże jest bowiem zwykły człowiek, by walczyć z tak potężnym, nieuleczalnym schorzeniem. Holly przeszła wiele, a jednak, gdy jej świat legł w gruzach, okazało się, że mąż zadbał, by się nie poddała, pogodziła się z jego śmiercią, odnalazła szczęście i żyła dalej. Lecz choć owe listy stały się motywacją, formą tak potrzebnego kontaktu i przedłużeniem pożegnania, po wielu latach powrót do nich wciąż oznacza ból, tęsknotę, nawrót zbyt silnych wspomnień. Z jednej strony Holly chciałaby pomóc innym cierpiącym i ich rodzinom, z drugiej panicznie boi się budzić dawne demony przeszłości, które mogą zaburzyć i tak nie łatwe, dopiero pomału kształtowane, "nowe" życie. Przed śmiercią jednak nie można uciec, a bezinteresowność i chęć pomocy może okazać się o wiele silniejsza niż zwykły lęk. Być może, chorzy i ich motywy będą w stanie pomóc bardziej Holly, niż ona im... Tylko czy kobieta będzie w stanie się przełamać i po raz kolejny stawić czoła bolesnej przeszłości? Czy wpuści ponownie Gerry'ego do swojego życia? I czy nie zniszczy to jej relacji z nowym partnerem, od którego otrzymała tak wiele wsparcia? "Miałam dwadzieścia dziewięć lat, kiedy go straciłam i zostałam wdową po Gerrym. To nie było po prostu tak, że tracąc go, straciłam cześć siebie, naprawdę czułam się tak, jakbym to siebie straciła. Nie miałam pojęcia, kim jestem. Musiałam odbudować siebie." Podobnie jak poprzedniczka, "PS Kocham Cię na zawsze" wywołuje wiele obezwładniających emocji, skłania do zadumy nad ulotnością ludzkiego życia, zmusza do docenienia każdej cennej chwili. Absolutnie nie jest to banalna, przekoloryzowana opowiastka, jaka napełnia serce złudną nadzieją. Łatwo nie jest i nigdy nie będzie, ból i śmierć są nieodłącznymi elementami naszego życia, które na co dzień i tak przepełnione jest kolejnymi rozczarowaniami czy poczuciem niesprawiedliwości losu. Pisarka nie oszczędza na trudnej, autentycznej i raniącej tematyce, nie owija w bawełnę, a jednak od tej historii bije tyle ciepła, miłości i motywacji, iż nie sposób nie spojrzeć na wszystko z tej bardziej optymistycznej perspektywy. Ta książka jest niczym balsam dla duszy, uświadamia, że choć w walce z nieuleczalną chorobą człowiek jest bezsilny, to jednak i tak wiele zależy od niego, zwłaszcza od jego podejścia, bo wciąż może zrobić bardzo dużo dla siebie i dla innych. "Po śmierci Gerry'ego samolubnie myślałam, że wszechświat jest mi coś winien. W młodym wieku przeżyłam straszną tragedię i myślałam, że to koniec, że raz na zawsze mam to za sobą. Powinnam była wiedzieć, że w świecie pełnym nieskończonych możliwości nie ma końca stratom, których możemy doświadczyć, ale nie ma też końca wiedzy i rozwojowi, które za ich sprawą, ale też wbrew nim się wyłaniają." Myślę, że to właśnie zasługa wspaniałego, przyjemnego i malowniczego pióra autorki, że jej książki cieszą się takim uznaniem. Cecelia Ahern porusza wyjątkowo bolesną tematykę, ale pisze o tym w tak subtelny, ciepły, kojący sposób, że nawet sam temat śmierci staje się bardziej przystępny. Czytelnik zaczyna wierzyć, że nawet z tak bolesną stratą można sobie poradzić, rozumie, że po każdej burzy przychodzi słońce, a możliwość rozpoczęcia nowego, innego życia, mimo poranionego serca, nadal jest możliwa. Czasem tematy, o których tak usilnie milczymy, są właśnie tymi, o jakich najgłębiej powinniśmy rozmawiać, i właśnie to uczyniła pisarka, zabrała czytelników w pełną nostalgii, ale i nadziei podróż, która nie tylko skłania do zadumy, ale po prostu zmienia stosunek do życia i śmierci.