Czarownice nie płoną (okładka miękka)

Książka mega.Polecam 100%.Swietnie się czyta.

Bardzo Fajna ksiązka. Polecam każdemu.

Książka bardzo fajna przez cały czas nie można przewidzieć zakonczenia.

Jesteś psychologiem. Dobrym. Wiesz co to profesjonalizm. Realizujesz się udzielając pomocy bogatym dzieciakom. Wiedziesz spokojne i dość poukładane życie. I nagle wszystko się zmienia a Ty musisz przystosować się do nowej sytuacji. Wracasz tam gdzie przysięgałaś sobie nigdy nie wrócić, mierzysz się z przeszłością i własnym bólem. I wtedy pojawia się ona. Dziewczynka, w której tak bardzo dostrzegasz siebie sprzed lat. Zdana na siebie, przez nikogo nierozumiana uchodzi za dziwoląga. Ty potrafisz ją zrozumieć, wiesz jak to jest kiedy nikt Cię nie potrafi pokochać. Zamknięta w sobie i poraniona, z głęboką traumą. Przecież to jest tylko dziecko! Jednej nocy straciła rodzinę i wszystko co znała, jest spychana na margines i zaszczuta przez ciemny lud, który wierzy w zabobony. Serce Ci się kraje. Okrucieństwo ludzi wobec tej dziewczynki sprawia, że masz ochotę porwać ją w ramiona i wywieźć z miasta. Ale coś się zmienia. W Twoje uczucia wkrada się strach i niepewność. Dajesz się porwać zbiorowej histerii? Czy zachowasz zdrowy rozsądek? I czy wyjdzie Ci to na dobre? Cudowna książka pełna zaskakujących zwrotów akcji. Od pierwszej strony nie sposób się od niej oderwać. A po przeczytaniu czujesz niedosyt i ukłucie żalu, że to już koniec. Autorka pokazuje jak plotka może zniszczyć życie drugiemu człowiekowi, jak bardzo przylegają do nas negatywne stereotypy. W tej historii nie każdy jest tym za kogo się podaje i nie raz ulegniesz złudzeniu. Autorka przeprowadza nas przez całą historię podsuwając ludzkie intrygi i knowania, skłania do własnych poszukiwań i zadawania pytań. Nie będziesz już niczego pewna. Gdy myślisz, że już wszystko jest jasne, zakończenie zwali Cię z nóg. Bo to, że w coś nie wierzysz nie sprawi, że to przestanie istnieć. Przeciwnie! Będzie się miało dobrze i będzie czekało by zadać Ci ból.

Autorka stworzyła historię, która już od pierwszych stron porywa czytelnika i roztacza nad nim aurę niepokoju. Toczące się wydarzenia są niejednoznaczne, utrzymując odbiorcę w ciągłym napięciu. Sugestie dotyczące istnienia sił paranormalnych przeciwstawiane są racjonalnym wyjaśnieniom, co pobudza ciekawość, ale i wywołuje pewnego rodzaju lęk. Jenny Blackhurst umiejętnie żongluje emocjami czytelnika, potęgując je i na przemian wyciszając w odpowiednich momentach. Ten klimat charakterystyczny dla dreszczowca towarzyszy odbiorcy od początku do końca i pod tym względem nie mam autorce nic do zarzucenia. Powieść nie należy do złożonych, opiera się na dwóch głównych wątkach, z których jeden dotyczy Ellie i jej funkcjonowania w społeczeństwie, a drugi Imogen, jej demonów przeszłości i obecnego życia. Narracja prowadzona naprzemiennie z perspektywy bohaterek wyjątkowo dobrze sprawdza się w tym przypadku. Dzięki niej łatwo dostrzec odmienność punktu widzenia dziecka oraz osoby dorosłej, różnice w sposobie myślenia i odbierania świata. Te dwie kreacje doskonale się uzupełniają, ale też wprowadzają na karty powieści sporo niejasności i niedopowiedzeń. Wszystko to przyczynia się do wytworzenia mglistej, niepokojącej atmosfery, o której wspominałam już wcześniej. Ciekawa i sprawnie skonstruowana fabuła niezmiennie podąża w kierunku punktu kulminacyjnego. Śledzący tok wydarzeń czytelnik pragnie poznać prawdę odnośnie Ellie oraz sytuacji, które zburzyły spokój w miasteczku. Akcja powieści jest płynna i dynamiczna, nie brakuje w niej nagłych zwrotów, co sprawia, że ciekawość rośnie z każdą stroną. Być może ktoś powie, że autorka nie ustrzegła się przed pewnymi schematami. Myślę jednak, że poradziła sobie całkiem dobrze, wykorzystując własne pomysły i szukając niecodziennych rozwiązań. Z pewnością dla wielu czytelników zaskakujące okażą się finałowe sceny tej historii. Bo chociaż odbiorca zyskuje odpowiedzi na wiele pytań, pozostawiony zostaje z wieloma innymi. "Czarownice nie płoną" to niezwykle ciekawy thriller psychologiczny z domieszką horroru, który z pewnością uprzyjemni wieczór każdemu miłośnikowi tego gatunku. To wciągająca, trzymająca w napięciu historia, która burzy spokój czytelnika i skłania go nie tylko do poszukiwania odpowiedzi, ale również do stawiania własnych pytań. Wywołuje dreszcze, budzi wiele emocji i pozostawia w niepewności nawet po zakończeniu lektury. Gorąco polecam!

Pierwszy raz miałam styczność z książką t Jenny Blackhurst. Generalnie to dobra powieść. Jednak nie wyróżnia się szczególnie na tle podobnych książek. W moim odczuciu to 100% thriller, dający lekki dreszczyk emocji. Powieść ta jest lekka w czytaniu, idealna na zimowy wieczór do ciepłej herbaty.

„Czarownice nie płoną” to sprawnie napisany, wciągający i klimatyczny thriller z elementami horroru. Nieoczywisty, zagadkowy, momentami przerażający – tym, jak okrutni mogą być ludzie. Polecam każdemu, kto lubi tajemnice. „Czarownice nie płoną” to sprawnie napisany thriller psychologiczny. Podobał mi się znacznie bardziej niż poprzednia książka Blackhurst „Zanim pozwolę ci wejść”. Motyw dziecka otoczonego mroczną tajemnicą, małomiasteczkowe przesądy i przekonania, a w tym wszystkim samotna i prześladowana w szkole dziewczynka – brzmi intrygująco? Blackhurst świetnie wykreowała atmosferę napięcia i tajemnic, łącząc ją z osobistą historią Imogen, niezbyt wesołą. Wszystko tu zagrało, wszystkie elementy doskonale się ze sobą łączą, tworząc spójną, wielowątkową opowieść.

„Czarownice nie płoną” to sprawnie napisany, wciągający i klimatyczny thriller z elementami horroru. Nieoczywisty, zagadkowy, momentami przerażający – tym, jak okrutni mogą być ludzie. Polecam każdemu, kto lubi tajemnice. „Czarownice nie płoną” to sprawnie napisany thriller psychologiczny. Podobał mi się znacznie bardziej niż poprzednia książka Blackhurst „Zanim pozwolę ci wejść”. Motyw dziecka otoczonego mroczną tajemnicą, małomiasteczkowe przesądy i przekonania, a w tym wszystkim samotna i prześladowana w szkole dziewczynka – brzmi intrygująco? Blackhurst świetnie wykreowała atmosferę napięcia i tajemnic, łącząc ją z osobistą historią Imogen, niezbyt wesołą. Wszystko tu zagrało, wszystkie elementy doskonale się ze sobą łączą, tworząc spójną, wielowątkową opowieść.

Bardzo dobra książka, trzymająca w napięciu do ostatniej strony.

Intrygująca, przeplatają się histore raz dziewczynki raz pani psycholog, wymaga skupienia, polecam