Projekt miłość (okładka miękka)

Książkę Karoliny Krauze „Projekt miłość” czyta się jak post lub artykuł w gazecie. Nie bez przyczyny. Autorka prowadzi bloga rozwiedziona.pl o podobnej tematyce. Styl pisania na blogu jest bardzo zbliżony do tego, który odnajdziemy w książce. Jeśli oczekujemy przyjemnej, lekkiej i przystępnej lektury na temat uczuć, emocji i związków, to nie powinniśmy być rozczarowani. Autorka przedstawia typologie kobiet, od których stronią mężczyźni oraz rodzaje mężczyzn, których kobiety powinny unikać, jeśli chcą stworzyć satysfakcjonujący związek. Swoje przemyślenia popiera barwnymi przykładami. Niektóre z przedstawionych historii wydawały mi się nieco naiwne i trochę „serialowe”, inne jednak potrafiłam odnieść do przykładów z mojego otoczenia. W książce pełno jest również drobnych porad, uwag i obserwacji dotyczących relacji damsko – męskich. Część z nich uznałam za całkiem trafne! „Projekt miłość” poleciłabym paniom, które chcą temat uczuć potraktować na luzie, trochę z przymrużeniem oka, bez zbędnej dramaturgii. Lektura książki była dla mnie niczym plotki z przyjaciółką. Może nie poparte teorią naukową, ale jakże przyjemne!

„Projekt miłość” Karoliny Krauze jest dla mnie dość specyficzną lekturą. Ciężko mi ją bowiem nazwać poradnikiem, być może dlatego, że jestem szczęśliwą żoną i matką. I nie muszę „projektować” (od nowa) swojej miłości. Mam kilka uwag odnośnie samej książki, jak i podejścia autorki do kobiet. Jednak odnalazłam w tej publikacji, również wiele cennych i życiowych rad, które daje nam Rozwiedziona.pl Krauze na wstępie klasyfikuje kobiety (mężczyzn również) na kilka typów. Na szczęście nie odnalazłam się w żadnym w 100 %. Osobiście uważam, że każdy jest indywidualnością, na którą składają się tysiące wypadkowych. Ciężko kogoś jednoznacznie określić, nie znając go. A tym bardziej krytykując. Nie spodobały mi się również wzmianki o piszących do Krauze czytelniczkach, które być w może w tajemnicy opowiedziały jej swoją historię, a ta wywlekła je na światło dziennie, przy tym skrupulatnie je piętnując. No ale na czyiś błędach życiowych trzeba się uczyć, a o to chodziło tu autorce – o rażące przykłady. Rozdział „cały ten sex” przeczytałam dość przelotnie, ponieważ Rozwiedziona.pl obarcza w nim, nas kobiety, winnymi za nieudane pożycie małżeńskie. To nam się nie chce dbać o siebie, ciągle boli nas głowa i szukamy zawsze milion innych wymówek. Nie mówiąc już o seksownej bieliźnie czy innych gierkach, które mają zachęcić płeć brzydką do sexu. Tylko gdzie w tym wszystkim jest rola mężczyzny? Oni się już nie muszą starać? Jeśli chodzi o zalety „Projektu miłość” to ma ona za zadanie zachęcić kobiety do zmian. Nauczyć je akceptacji samej siebie i zmotywować do działania – za co, należy się duży plus autorce. I na tych zaletach książki warto się skupić.

Po książkę Karoliny Krauze sięgałam z entuzjazmem i ciekawością, bo z dwóch powodów "Projekt miłość" ma potencjał: autorka jest osobą o bogatym doświadczeniu i rozeznaniu w temacie, a po drugie mamy do czynienia z tematem fascynującym. Relacje damsko-męskie. Związki, zakochanie, miłość. Temat-rzeka. Niestety trzeba napisać, że książka w zasadzie potencjał miała, bo jest on niewykorzystany. Zabieranie się za tematy tak powszechne i wielowątkowe, jak miłość, może być niezłą pułapką i niestety autorka moim zdaniem w nią wpadła. Spostrzeżenia autorki są niestety banalne nawet z perspektywy bardzo młodej osoby. Chyba nie jest szczególnym odkryciem, że warto lubić siebie? Albo dbać o swój wygląd? Że wiązanie się z maminsynkiem lub furiatem nie jest dobrą decyzją? Takie właśnie złote rady można znaleźć w tym poradniku, który mógłby uchodzić za biblię uczennic gimnazjum. A i tak młode kobiety z pewnością zdają sobie sprawę, jak ważne jest np. dbanie o wygląd czy okazywanie uczuć chłopakowi. Autorka grupuje kobiety i mężczyzn w kategorie, które również niestety trącą stereotypem i banałem. Młoda matka jest u niej zafiksowana na dziecku, a kobieta aktywna zawodowo - to "korpolaska". Mężczyźni dzielą się m.in. na cwaniaków, zimnych drani, maminsynków i Casanovy. Opisy poszczególnych typów są dość płaskie, choć poparte przykładami z korespondencji autorki z czytelniczkami jej bloga. Ma się wrażenie, że każda kobieta mogłaby taką książkę napisać. Poza tym wyłaniający się obraz przedstawicielek płci żeńskiej jest raczej smutny: kobiety są zaniedbane, leniwe i naiwne. A przecież powinny pracować nad sobą, aby dogodzić temu jedynemu, jak czyni to autorka. Partnerka idealna. Umalowana, ambitna, gospodarna, świetna w łóżku. Irytująca jest ta książka i w zasadzie szkoda byłoby na nią czasu, gdyby nie fakt, że czyta się ją lekko i momentami nawet przyjemnie ze względu na styl. Kilka razy można się czytając ją uśmiechnąć. I to tyle.

Pierwsze wrażenie-piękna okładka.Drugie-to na pewno książka dla rozwiedzionych kobiet.Nieprawda,to pozycja dla wszystkich.Większość z nas jest w związkach.Bardziej,lub mniej udanych.Ale wszystkie wymagają pracy nad nimi. Książka autorki bloga Rozwiedziona.pl przedstawia typy kobiet,typy mężczyzn,przykłady związków i propozycje sposobów radzenia sobie z nimi. Każdy niech wyciągnie z tej książki to,czego w danej chwili i sytuacji dla swojego związku potrzebuje.

Jest to fajnie wydany poradnik, z którego dowiecie się, dlaczego współczesnym kobietom trudno znaleźć szczęście u boku faceta oraz ile to mamy typów mężczyzn, którzy nie nadają się do wspólnego życia. Kilka słów o zdrowym egoizmie, kilka słów o tym, że seks jest ważny i trzeba dbać o tą sferę dla dobra własnego i dobra związku. Ogólnie nic odkrywczego, jednak przyjemne w odbiorze.

Bardzo przystępnie napisana książka ukazujaca wiele kobiecych wad i zalet jesli nabrac dystansu każda kobieta znajdzie w niej trochę siebie. Warta przeczytania i przemyślenia .

Gdy logopeda bawi się w psychologa W zasadzie nie mam pojęcia, do jakiej kategorii mogłabym przypisać „Projekt miłość”, ponieważ poradnikiem z całą pewnością bym tego nie nazwała. Dla mnie to paplanina feministki ze złamanym sercem. Mam wrażenie, że zdaniem autorki kobieta, to istota, która lata za samcem, jest naiwna, leniwa, niezdecydowana i daje się wykorzystywać oraz manipulować sobą. Z każdą kolejną stroną nienawidziłam Karoliny Krauze coraz bardziej. Tekst, że skąpo odziane kobiety robiące „dziubki” na tle swojego dziecka w łóżeczku, to najczęściej osoby, które nie mogą znaleźć pracy, wiec wystawiają swoje ciało na widok publiczny, przepełnił czarę goryczy. Nie twierdzę, że wszystko, o czym pisze, jest nieprawdą, ale dużo kwestii jest naciąganych, postrzeganych przez pryzmat stereotypów. W momentach, kiedy lektura mnie akurat nie denerwowała (czyli w jakichś dziesięciu procentach), nudziłam się jak mops. Do tego w kółko powtarzane: „wiem z doświadczenia”. Może lepiej było napisać tę książkę w gorszym momencie, a nie mianować się wielką znawczynią kobiecych umysłów, tylko dlatego, że jest płci żeńskiej. O kobiecie, która nie pracuje i zachodzi w ciążę: „[…] Dodatkowo bardzo tyje, tylko od święta się maluje czy czesze. Na świecie pojawia się dziecko. Zaczynają się pieluchy, kolki, nieprzespane noce – istny Sajgon. Rysiek zostaje odsunięty na drugi plan i nie ma siły walczyć o swoje. W pracy stres, w domu nerwy plus rozwścieczona Sylwia i małe, płaczące wciąż dziecko – nie można się wyspać ani odpocząć”. Droga autorko! Może by tak zabić dziecko i zacząć usługiwać Ryśkowi? Hm…? Na okładce przeczytałam tekst: „Książka dla każdego, kto przeżył rozstanie”. Myślę, że większość z nas kiedyś to spotkało, niekoniecznie w kontekście rozwodu, ale chociażby złamania nastoletniego serca. Niczego ta książka do mojego życia nie wniosła. Jestem mężatką, moje małżeństwo nie jest idealne, kłócimy się czasem tak, że „talerze latają”, ale podejmując decyzję o ślubie, byliśmy tego pewni, kochamy się. Dziwi mnie zatem to, że dopiero po ślubie autorka odkryła, że jej mąż jest leniwym imprezowiczem i nie mają ze sobą wiele wspólnego. Kolejny tekst odnośnie do lenistwa: „A co z tymi (kobietami). Które myją włosy co cztery dni bądź nie mają ochoty się malować?”. A może nie muszą ich częściej myć?? Ja myje je co trzy dni i brudna nie chodzę. A co do malowania, to wymóg konieczny? Znam dziewczyny, które naturalnie wyglądają najładniej. Ciekawa jestem, co kobiety zachwalające tę pozycję na portalach czytelniczych, powiedziałyby, gdyby autorem był mężczyzna? Gdyby to on opisywałby kobietę jako leniwą, naiwną istotę z wygórowanymi wymogami? Polałby się jad na tego szowinistę, prawda? Z ciekawości zajrzałam na bloga Karoliny Krauze i pierwsze co rzuciło mi się w oczy, to cała masa błędów stylistycznych i interpunkcyjnych. Dobrze, że „Projekt miłość” ktoś przeredagował. Podsumowując: Głównym zadaniem żony jest usługiwanie mężowi, nieważne czy jest ona „kurą domową” czy „korpolaską”. Może, zamiast przywoływać historie swoich czytelniczek, trzeba było zrobić sobie rachunek sumienia? Ciekawe czy opisywane sytuacje są w ogóle prawdziwe, a jeśli tak, to, jak autorka mogła przytaczać maile, które pisały do niej osoby czytające jej bloga. Nie ma danych osobowych, ale mimo wszystko, to zachowanie jest naganne. Właściwie ciekawe, dlaczego w książce podaje zwrot: „Jak może być taka głupia?”, a w mailu nie miała odwagi tego zrobić. Mam nadzieję, że przytoczone kobiety czytając, odnajdą siebie i przestaną śledzić bloga Karoliny Krauze. Mogłabym tak pisać i pisać, ale na tym zakończę tę i tak za długą już recenzję. Absolutnie nie polecam. Jedynym plusem jest piękne wydanie oraz bardzo ładna, wręcz „instagramowa” okładka.

Świetny poradnik dla każdej kobiety, która lubi czytać wartościowe porady i motywujące teksty. Na pewno nie jest to poradnik skierowany tylko i wyłącznie dla kobiet po rozstaninu. Myślę, że sprawdzi się dla każdej kobiety, zarówno wolnej, jak i w związku. Przedstawia rózne sytuacje, które są najczęstszymi błędami popełnianymi przez kobiety w relacjach damsko-męskich. Pokazuje jak to wygląda z drugiej strony i analizuje każdy poruszony temat. Książka jest według mnie bardzo dobrze napisana, a przede wszystkim zasługuje na uwagę bo jest stworzona na podstawie życiowego doświadczenia samej autorki. Mnóstwo cennych porad, które na pewno przydadzą się w życiu każdej kobiety. Serdecznie poelcam.

Bardzo fajna książka, miła lektura dla kobiet. Polecam

W tej książce, poradniku, zainteresowała mnie najpierw okładka-jest interesująca i przyciąga wzrok. Kiedy zaś zaczęłam czytać Projekt miłość, szybko się wciągnęłam, bo tematyka bardzo ciekawa, można powiedzieć na czasie, znalazłam tu odpowiedzi na wiele frapujących mnie pytań i dylematów. Co ważne, autorka przedstawia historie proste z życia, takie, które dotyczą mnóstwa osób z naszego otoczenia. W niektórych opisanych sytuacjach zobaczyć można odzwierciedlenie ze swojego życia. Tematyka problemów damsko-męskich niezwykle ciekawa, każda czytelniczka powinna znaleźć tu coś dla siebie. Polecam.