Proces diabła. Kuba Sobański. Tom 2 (okładka miękka)

Idealna kontynuacja poprzedniej książki, równie mroczna i intrygujaca. Główny bohater budzący sprzeczne uczucia. Bo jak można dążyć sympatią kogoś takiego?

Zaskakująca. Bardzo wciągająca. Nie spodziewałam się takiego obrotu akcji, ale jestem zachęcona do czytania kolejnych tomów.

Spoglądając na okładkę, widzimy zakrwawioną i załzawioną twarz kobiety. Widzimy jej oczy, które przewiercają czytelnika na wskroś. Patrzy na nas bez wyrazu, chociaż kto wie, co może kryć się w jej głowie? Oczywiście całość otacza czerń, więc jest bardzo klimatycznie. Grzbiet lektury pasuje do całej serii, a więc dla mnie to radość - będzie świetnie się prezentować po skończeniu całej serii na półeczce. :) Posiada skrzydełka, które są dodatkowa ochroną przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytacie słów kilka o samym autorze, a na drugim trzy rekomendacje dotyczące powieści. Czcionka jest dość duża, dzięki czemu czyta się wygodnie, a odstępy między wersami oraz marginesy pozwalają na jeszcze większą wygodę podczas zagłębiania się w lekturze. Błędów w druku nie znalazłam, literówek również nie, więc jestem jak najbardziej zadowolona z wydania jakie dostałam. Przechodząc do autora, Adriana Bednarka przyznam się szczerze, nie jestem zaskoczona. Kompletnie. Już podczas czytania Pamiętnika diabła spodziewałam się naprawdę cudów na kiju przy następnej części i wcale nie zdziwił mnie fakt, że zostałam zaskoczona nie jednym widokiem, nie jednym zwrotem akcji czy sytuacją, która była wprost wyjęta z nocnych koszmarów. Z uśmiechem na ustach niczym Joker śledziłam z wielkim zainteresowaniem poczynania Kuby, głównego bohatera. Z przyjemnością przewracałam stronę za stroną. Chciałam więcej i więcej, nie miałam dość. To wszystko zasługa pisarza, ponieważ jego pióro jest na tyle wciągające, lekkie, nie posiadające jakichkolwiek blokad pozwalało mi zatapiać się do umysłu bohatera, tak jak i wizualizować wszystkie miejsca akcji. Kraków, Wieliczka, Modlniczka... to tereny bardzo mi bliskie, sama mieszkam w niedalekiej odległości i przyznam się szczerze, że idąc rano do pracy, gdzie jeszcze palą się uliczne latarnie, nieco się bałam. A gdyby i mnie dopadł taki Rzeźnik Niewiniątek? Bo do Rozpruwacza to nie mój zawód, żeby mógł na mnie polować. :D Ale tak czy tak, autor potrafi rozbudzić naszą wyobraźnię nawet do granic możliwości. To moje drugie spotkanie z Adrianem Bednarkiem, ale już teraz wiem, że nie ostatnio, a co więcej chcę, by nigdy się nie skończyło! Kuba Sobański to bardzo oryginalna, nieschematyczna postać, z którą nigdy, ale to nigdy nie chcielibyśmy mieć nic wspólnego. Jednak dzięki jego kreacji czytelnik z ogromnym zafascynowaniem śledzi jego poczynania i wcale nie uważa tego za niebezpieczne, nienormalne... A dlaczego? Ponieważ tak jak ja, mimo tego wszystkiego, co mu w duszy gra - przyzwyczailiśmy się do niego i polubiliśmy go. Przynajmniej ja tak mam. Wiem, że to wszystko jest chore, ale gdyby nie on, to wszystko nie miałoby sensu. Jest to bohater, które spowoduje, że nie raz i nie dwa wytrzeszczycie oczy ze zdumienia. Niejednokrotnie was zaskoczy, zadziwi, ale i wystraszy. Cóż, tak jak zapewne wspominałam w poprzedniej recenzji dotyczącej Pamiętnika diabła - drugiej takiej postaci nie znajdziecie w innych powieściach. Nie ma drugiej takiej kreatury jak Kuba. I to chyba on, zaraz po naprawdę świetnym języku, jakim posługuje się autor, jest ogromną zaletą tego thrillera. Pozostali bohaterowie tacy jak Rozpruwacz z Krakowa, również ma ciekawy profil, ale i Klara, Julia, Sandra, Ada... Sporo ich. Jednak jedno jest pewne. Takich bohaterów nie spotkacie nigdzie indziej. Tylko i wyłącznie w książkach napisanych przez Adriana Bednarka. Cała recenzja na blogu. ;)

„Proces diabła” to kontynuacja losów Kuby Sobańskiego, seryjnego mordercy znanego jako Rzeźnik Niewiniątek. Moim zdaniem ta część jest jeszcze lepsza od pierwszej, bo fabuła nie skupia się tylko i wyłącznie na Kubie i jego morderczych zapędach – kogo zabić, kiedy i w jaki sposób. Tutaj jego „hobby” zeszło na drugi plan i chociaż nadal grało ważną rolę oraz budowało ten charakterystyczny klimat, fabuła toczyła się wokół procesu karnego innego seryjnego mordercy. Kiedy ktoś w brutalny sposób zaczyna mordować prostytutki, miasto znów drży z niepokoju. Na szczęście podczaj jednego z napadów Rozpruwacz z Krakowa zostaje złapany. Jego adwokatem ma być oczywiście nasz Kuba – początkujący, ale świetnie zapowiadający się prawnik. Chłopak od dawna trzyma swoje mordercze instynkty na wodzy i postanawia postawić na rozwój kariery, który na pewno zapewni mu wygrana w sprawie Rozpruwacza. Ale oczywiście nie będzie aż tak prosto, a sprawy znacznie się skomplikują, bowiem w pobliżu Kuby pojawi się ktoś, kto na nowo rozbudzi jego demony. Strasznie wkręciłam się w fabułę i podobało mi się, że główny wątek nie jest taki sam jak w poprzednim tomie, tylko został rozbudowany o kryminalne/prawnicze sprawy. Jestem okropnie zaskoczona tym, co autor wymyślił w tej książce, ale oczywiście pozytywnie! Wybitnie mi się podobał cały pomysł na fabułę i zakończenie, kulminacyjną scenę i ostateczne rozwiązanie całej sprawy. Chociaż nadal uwielbiam Kubę i (jakkolwiek dziwnie to zabrzmi) kibicuję mu we wszystkim co robi, to jednak stał się niestety odrobinę irytujący i znacznie bardziej marudny. Nie jest już tym wspaniałym głównym bohaterem nad którym zachwycałam się przy „Pamiętniku diabła”, ale nadal da się go lubić. Wydaje mi się, że tą część czytało mi się nawet lepiej niż pierwszą. Przy tamtej często miałam wrażenie, że jest nieco przegadana, tutaj bardzo rzadko nachodziło mnie takie uczucie. Było więcej akcji, a mniej rozważań – pewnie dlatego, że Kuba częściowo pogodził się już ze swoją naturą. Pióro pana Bednarka idealnie pasuje mi do klimatu jego powieści. Polecam dwie pierwsze części tego cyklu, a za dwie kolejnie niedługo się zabieram!

Jestem pod wrażeniem! Kiedy wydawałoby się, że wszystko już wiadomo akcja obraca się o 360 stopni! Niesamowita fabuła. Adwokat-jedna osoba, a jednak dwie! Niby ma wszystko pod kontrolą, ale czy na pewno!? Adrian Bednarek potrafi wkręcić człowieka! Myślę, że ta część "Diabła" jest lepsza od pierwszej, chociaż pierwsza również mi się podobała! Końcówka książki mnie zaskoczyła, czytałam z otwartą buzią nie wierząc, w to się dzieje!Emocje! Rewelacja! Panie Adrianie, aby tak dalej! Polecam!Jest dreszcz emocji! (moja opinia z lubimy czytać http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4848692/proces-diabla/opinia/46482638#opinia46482638)

"Czułem, jak demony osiągają delirium.." Miałam tak po odstawieniu pierwszej części serii, zanim sięgnęłam po kolejną. Póki sięgam pamięcią, to jedyne lektury do których powróciłam raz jeszcze. I jak smakowicie wchłonęłam! Druga część kolejnych mrocznych przygód Jakuba Sobańskiego, ponownie mnie zauroczyła. Od zawsze mam słabość do prawników, w szczególności tych "książkowych". Tyle, że raczej znałam ich z dobrej strony oraz w miarę z ich poprawnego zachowania. No, czasem miewali swoje za uszami. To, co ma krakowski prawnik za uszami i plecami, przechodzi moje najśmielsze oczekiwania. Jakub, obecnie 27-letni, rozpoczyna pracę w kancelarii prawniczej. Nasz Rzeźnik Niewiniątek. Choć mija kolejna rocznica od skazania domniemanego Rzeźnika, wszyscy "nie mają pojęcia, że Rzeźnik nadal żyje, ma się dobrze". Pewnego dnia otrzymuje telefon od prezesa. Szymon Werwiński przedstawia mu propozycję nie do odrzucenia. Ma bronić Wojciecha Remiszewskiego. Oskarżony to 52-letni światowej sławy transplantolog. Postawiono mu zarzut kilku zabójstw. Ofiary to prostytutki, pochodzące z domu dziecka. "Ciekawy z ciebie typ, Sobański". Już on dobrze wie, co Kuba ma za uszami :) "Po raz pierwszy poczułem prawdziwą tęsknotę za tym, co przynosiło mi ulgę". Doktor przebywa w areszcie śledczym. Krakowski prawnik zdobył zaufanie Remiszewskiego przez wcześniejszą wygraną sprawę Romana Wachowskiego, oskarżonego o wykorzystywanie nieletniej. Na scenie pojawia się Ada Remiszewska, córka oskarżonego. Jej poznanie powoduje zaburzenie dotychczasowego spokoju demona. Ada, bardzo zżyta z ojcem, stara się dosłownie zrobić wszystko, aby nie został on skazany. Wśród dawnych starych znajomych została z nim tylko Sandra, również już prawniczka. Jego konkurentka, mająca obsesję na punkcie seryjnych morderców. Wspólnie ale nieoficjalnie pomaga mu w przygotowaniu się do rozprawy. Zaczyna się jeden z najgłośniejszych procesów w Krakowie. Słynny Rzeźnik zostaje zastąpiony Rozpruwaczem. Przy rozwiązywaniu sprawy towarzyszą nam ohydne morderstwa, tortury, seks, wzbogacone o jeszcze większy fetysz. Co za tajemnice skrywają Ramiszewscy? I co z tym wszystkim wspólnego ma siostra Kuby? Jak potoczy się wielki prawniczy debiut Sobańskiego? Dla mnie ten proces to wisienka na torcie. Toga, przysięgi, obrońca i prokurator, to dla mnie rarytas. Uwielbiam takie pobojowisko! Dla Kuby nie tylko proces się liczy, zaspokojenie własnych potrzeb staje się coraz bardziej silniejsze. Wcześniej zakazany owoc jest na wyciągnięcie ręki. "Czy dokona kolejnego aktu zemsty, czy poczuje się wyleczony"? Niesamowite, jak autor przeskakuje z przeszłości w przeszłość i na odwrót. Nie daje nam zapomnieć co było. Pióro Adriana Bednarka od pierwszej części spowodowało niedosyt. Dosłownie połknęłam serię. Jeśli tak miałabym sobie wyobrażać mordercę, to czy tak miałby wyglądać? Chyba nie, bo wszyscy kochalibyśmy morderców. Szczęśliwie dwie części jeszcze przede mną. Adrian Bednarek, to urodzony w 1984 r. w Częstochowie, absolwent Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Autor od wielu lat fascynuje się tematyką kryminalną, w tym postaciami seryjnych morderców i II wojną światową. Ps. Od 18 kwietnia 2018 zostanie wznowione wydanie z nową, inną okładką. Dziś, tj. trzeciego kwietnia, obchodzi imieniny Jakub :) Doczytałam, że Astrolodzy przypisują Jakubom osobisty urok, odwagę i zdolności przywódcze. Przyznaję, coś w tym jest!!!. A jak podaje Nonsensopedia (:)) - "Jakubowie....Wyłapują swoje ofiary dosłownie wszędzie: w sklepie, bibliotece, szkole, na ławce w parku, siłowni, boisku czy nawet na cmentarzu". Hmmmm. KTO NIE ZNA KONIECZNIE MUSI PRZECZYTAĆ!!!

Jak wiecie po lekturze „Pamiętnika diabła” wciągnęłam się w idealny świat Kuby osiągając chyba najwyższy poziom zaangażowania w czytaniu – świat nie istniał dla mnie przez cały weekend. Dlatego myślę, ze nikogo nie zdziwi fakt, że po jego lekturze płynnie przeszłam przez „Proces diabła”. Czego doświadczyłam w kolejnej części? Jakich zwyrodniałych akcji dostarczył mi Kuba? I czy zło zawsze musi być widoczne na pierwszy rzut oka? Macie odwagę się przekonać? W przeciągu niecałego dnia miałam okazję przekonać się jak pozory mogą być dalece mylące. Poniekąd jest to „oczywista oczywistość”, ale...nie zawsze człowiek o tym pamięta. W swoim życiu miałam do czynienia z różnymi sytuacjami, z różnymi ludźmi, w tym również z prawnikami. Pierwsze skojarzenia jakie każdemu przychodzą na myśl kiedy słyszy słowo „adwokat” to obrońca, pomoc, nieposzlakowana opinia, czystość, honor i stojący na straży prawa człowiek, który zrobi wszystko, by wyciągnąć nas z tarapatów. Też tak myślałam. Do czasu. „Proces diabła” starannie mnie wyleczył z tego stereotypu. Bo w jakie ramy uczciwości i prawości można wstawić człowieka o dwóch twarzach? Z jednej strony prawnik – obrońca, a z drugiej zdegenerowany, psychopatyczny morderca. Rzeźnik Niewiniątek zakładający togę adwokacką. To brzmi jak szczyt fantastyki, czyż nie? Istna farsa zakrawająca o totalną bzdurę. A jednak...gdy zagłębiłam się w refleksję nad tym faktem, doszłam do wniosku, że nie jest to tak niemożliwe jakby się wydawało. Już widzę te wasze uniesione ironicznie brwi. Autor układając fabułę kierował się starym przysłowiem „najciemniej pod latarnią” i miało ono tu niebagatelne znaczenie. Któż bowiem podejrzewałby o najgorsze zbrodnie człowieka z palestry? W życiu nikomu, by to do głowy nie przyszło. A jeśli dodamy do tego niesamowity intelekt Kuby i jego racjonalne podejście do wszelkich swoich działań, mogę stwierdzić jednoznacznie, że Adrian Bednarek stworzył potwora, wilka w owczej skórze, ludzkie wcielenie prawdziwego Diabła. Jak inaczej określić kogoś, kto stoi na szczycie prawa i moralności, a jednocześnie krwawo i brutalnie zabija drzemiące w jego wnętrzu demony? „Proces diabła” to świetnie popełniony thriller psychologiczny, który wprowadza czytelnika w obłędny, doskonały inaczej świat Sobańskiego. Człowieka, którego poznajemy w tej części głębiej i mocniej. Widzimy jego usłaną szkarłatnym kolorem drogę do kariery. Kuba budzi w odbiorcy tak skrajne uczucia i emocje, że trudno to określić. Jest bezkompromisowym mordercą, który winien budzić strach i odrazę, i faktycznie rodziło się we mnie to uczucie, zwłaszcza w chwilach gdy dawał upust swoim żądzom. A jednocześnie za sprawą jego przeżyć, wspomnień i wewnętrznych sporów, jakie prowadzi sam ze sobą, potrafił we mnie wywołać sympatię, współczucie i zrozumienie. Jakim więc trzeba być człowiekiem by wzniecać tak skrajne emocje? Na pewno bardzo skomplikowanym i złożonym. „Proces diabła” opowiada o kolejnym seryjnym zabójcy, który dając upust swej mrocznej naturze morduje prostytutki. To właśnie jego obrony podejmuje się Kuba Sobański. Czy może być coś bardziej zaskakującego i irracjonalnego niż jeden seryjny morderca broniący przed dożywociem drugiego seryjnego psychopaty? Chyba nie. Jak w tej roli poradził sobie Diabeł? Czy będzie on w stanie zapewnić krakowskiemu Rozpruwaczowi wyrok uniewinniający? Czy jego własne demony – uśpione tymczasowo – zawładną nim doszczętnie? Czy może pod wypływem prowadzonej sprawy Kuba zaniecha swej psychopatycznej działalności? Kim tak naprawdę okazał się być Rozpruwacz? O tym wszystkim przekonacie się sięgając po lekturę „Procesu Diabła”. Ja Wam powiem tylko tyle – warto! Oj warto po stokroć! Adrian Bednarek solidnie przeciera swoje szlaki w polskiej literaturze i robi to naprawdę na wysokim poziomie. Recenzja na: http://przeczytajka.blogspot.com/2018/05/proces-diaba-adrian-bednarek.html