Pozory (okładka  miękka, 01.2021)

Po przeczytaniu zastanawiam dla kogo ma być ta książka? Na pewno w większości przypadków nie dla pracowników korpo, 20-30-40-latkowie raczej też odpadają, najbardziej pasują tu emeryci. Temat fajny i potrzebny, niestety pomysł nie wykorzystany. Może ja zetknęłam się z bardziej ludzkim korpo, ale tutaj to jest to strasznie przejaskrawione! Koledzy nie obrażają się epitetami nawet jak się nie lubią. Jak ktoś komuś chce wbić nóż w plecy, robi to w bardziej wyrafinowany sposób i z uśmiechem na twarzy. A ten seks przy stole na bankiecie, to już szczyt przerysowania. Autorka pisze o dziale IT i dużym korpo ale research był tu słaby - tak nie działa IT w dużym korpo - tu nie ma 3 ludzi od laptopów/ serwerów/ aplikacji/ WWW. Niestety bohaterowie "bez duszy", po trochu coś o każdym w efekcie wszystko spłycone. Myśli i sytuacje podane na tacy - nic nie zostało zostawione dla wyobraźni czytelnika.

Jest to książka, którą kupiłam dla mamy i była zadowolona. Na pewno porusza ona tematy, które zazwyczaj trudno znaleźć w książkach polskich autorów. Jedyna wada tej książki to liczne literówki, przez które często mama musiała się domyślać sensu zdania.

Książki tej autorki są dość specyficzne, moim zdaniem nie można powiedzieć, żeby skierowane były do wszystkich, bowiem styl jakim pisze, sam w sobie jest bardzo indywidualny. Rozdziały w tej książce podzielone są na KIEDYŚ i DZIŚ. Poznajemy w nich głównego bohatera i jego matkę, od pierwszych dni życia chłopca, następnie przenosząc się do jego dorosłego, prawie samodzielnego życia. Napisałam „prawie”, bo czy on będzie mógł funkcjonować całkowicie samodzielne w życiu prywatnym, poza zawodowym, to jest kwestia kontrowersyjna. Główny bohater to mężczyzna z jednej strony ponad przeciętnie inteligentny, zdolny i pracowity, a z drugiej wycofany, niełatwy w kontaktach międzyludzkich, ograniczony przez własny umysł introwertyk. Autorka nie kreuje rzeczywistości pełnej szczęścia, radości, zadowolenia z życia, jej bohater niby jest zwykłym młodym człowiekiem, ale na jego drodze można dostrzec wiele problemów, które chyba bardziej są problemami innych niż jego. W tej książce autorka ewidentnie rzuciła wyzwanie czytającym, którzy albo zobaczą w jej bohaterach ludzi empatycznych, pełnych wiary w drugiego człowieka, albo nie uznających nikogo, kto jest inny, osobliwy i… nudny w swojej egzystencji. Ciekawa jestem ilu z nas zastanawiało się kiedyś nad tym, z ilu pozorów składa się nasze życie, bo przecież to co przeżywamy, czego doświadczamy, to nie zawsze jest to co prawdziwe, to często tylko pozory naszego prawdziwego życia. Autorka porusza w swojej powieści wiele tematów, o których często głośno się nie mówi. Mnie między innymi poruszył wątek nieco poboczny, dotyczący spotkań trzech przyjaciółek, z których każda musiała borykać się w życiu z jakimś problemem. Barbara – matka Tomka (głównego bohatera) niby pogodziła się z brakiem „normalności” będącej motorem życia młodego mężczyzny. Anna, kobieta zdradzana przez męża i Marzena – matka mężczyzny - wolnego ducha, który nie potrafił odciąć się od ryzykownych i bezprawnych sytuacji. Ważnym wątkiem poruszonym w książce jest praca w korporacji, gdzie mobbing, czy zastraszanie i zbyt wygórowane wymagania są na porządku dziennym i albo ktoś poddaje się korporacyjnemu reżimowi czerpiąc przy okazji wysokie profity finansowe, albo jest wrogiem numer jeden zagrażającym korporacyjnej społeczności i prawidłowemu jej funkcjonowaniu. Ciekawym i myślę, że bardzo ważnym tematem poruszonym w powieści jest również wątek matki borykającej się z trudną do zrozumienia i zaakceptowania przez społeczeństwo osobowością dziecka z zaburzeniem autyzmu. Dziecka żyjącego we własnym, hermetycznie zamkniętym świecie, w którym niedopuszczalne są zmiany, a bodźce zewnętrzne często przerażające i niezrozumiałe w odbiorze dla innych. Specyficzna narracja książki jest trochę nostalgiczna, trochę poetycka, ale z całą pewnością Myślę, że jest to jedna z tych książek, obok których nie powinno się przejść obojętnie, bo tematycznie jest ona bardzo ważna. Człowiek nie zawsze zastanawia się nad tym, że aby osiągnąć w życiu coś, musi jednocześnie wiele poświęcić. Czy duże pieniądze zarabiane w korporacjach warte są tego, że poświęca się dla nich najpiękniejsze lata swojego życia, poświęca się czas który powinien być przeznaczony dla rodziny? Czy to, że ktoś jest inny, mniej aktywny towarzysko, izolujący się od świata oznacza, że jest gorszy? A może jest kimś, komu zwykły szary człowiek nie dorasta intelektualnie do pięt. Nie powiem, że jest to książka lekka, łatwa i przyjemna, chociaż fabuła skonstruowana została tak, że czyta się z wielkim zainteresowaniem i to bardzo szybko. Ale kto zna „pióro” tej autorki, ten wie, że ona nie pisze ckliwych romansów, tylko skupia się na ważnych aspektach życia. Polecam tę książkę z czystym sumieniem, ku refleksji. Myślę, że takie książki są potrzebne, dla zauważenia i zrozumienia wielu rzeczy, na które dotąd nawet nie zwracaliśmy uwagi.

Agnieszka Lis zadebiutowała 10 lat temu opowiadaniem „Płomień cedru” opublikowanym w antologii "Rozkoszne", która ukazała się nakładem Wydawnictwa Replika, a w ciągu minionej dekady spod pióra autorki wyszło aż 15 książek. Dziś chciałabym opowiedzieć Wam o najnowszej powieści, która ukazała się w styczniu bieżącego roku pod szyldem Skarpy Warszawskiej, a jej tytuł to „Pozory”. Głównym bohaterem jest Tomek, młody mężczyzna rozpoczynający właśnie pracę w korporacji na stanowisku informatyka. Jednak mimo, iż w kwestiach dotyczących stricte pracy jest bardzo kompetentny i zaangażowany to jego zachowanie na pozostałych płaszczyznach znacznie odbiega od przyjętych w firmie standardów, w związku z czym wśród większości współpracowników uchodzi on za introwertyka, dziwaka etc. Losy Tomka podzielone są na dwa rodzaje rozdziałów jedne z nich noszą tytuły DZIŚ, a alternatywą dla nich są rozdziały zatytułowane KIEDYŚ. Dzięki takiej konstrukcji czytelnik stopniowo wchodzi w perypetie Tomka i odczytuje prawdziwe powody charakteryzujące jego postawy i zachowania uwidaczniające się w społecznych interakcjach z otoczeniem oraz tym, jak bardzo nie lubi zmian. Autorka na przykładzie swojego bohatera poruszyła bowiem ważny, a zarazem bardzo delikatny temat, jakim niewątpliwie jest codzienność osób dotkniętych Zespołem Aspergera. „Pozory” w sposób bardzo przystępny, a zarazem klarowny przybliżają zmagania w/w osób z odnajdywaniem się w oczywistym dla nas świecie kontaktów interpersonalnych i wielu innych wydawać by się mogło oczywistych kwestiach. Agnieszka Lis podkreśla, jak ważne jest nie osądzanie człowieka po pozorach i nie przyczepianie mu łatek ekscentryka, fiksata, paranoika etc. Autorka kładzie również nacisk na fakt, jak ogromne znaczenie ma chociażby podjęcie próby zrozumienia kogoś, kto wydaje nam się całkowicie od nas odmienny, bo inny wcale nie znaczy gorszy czy też mniej wartościowy i o tym trzeba nieustannie pamiętać. Oprócz tematyki związanej z Zespołem Aspergera, autorka pokazała meandry korporacyjnej machiny, w której za pieniądze i pozycję płaci się nie raz bardzo wysoką cenę. Pozostali bohaterowie „Pozorów” oprócz pracy mają także rodziny oraz sporo różnych kłopotów - jak próbują łączyć ze sobą wszystkie te płaszczyzny i czy im się to udaje? Odpowiedzi znajdziecie podczas lektury. Najnowsza powieść Agnieszki Lis to również historia niezwykle silnej relacji na linii matka-syn. Postać mamy Tomka – Barbary - wydaje się być odzwierciedleniem zachowań wielu rodziców na wieść o tym, że ich dziecko w jakimkolwiek aspekcie odbiega od ogólnie przyjętych norm. Kobieta robi wszystko, co należy, a jednocześnie mniej lub bardziej świadomie wypiera przypuszczenia i późniejsze diagnozy wobec Tomka. Jeśli wydaje Wam się, że książka ta jest przytłaczająca to z całą stanowczością muszę Wam powiedzieć, że absolutnie nie. Jest to historia o tym, że nawet mając nieco inne od ogółu postrzeganie świata każdy z nas jest tak samo ważny, potrzebny, obdarzony wieloma talentami, pasjami i potencjałem. Pozycja ta bardzo dobitnie pokazuje, że aby czerpać z życia pełnymi garściami każdego dnia powinniśmy uczyć się otwartości na drugiego człowieka ze wszystkim, co w sobie nosi. Polecam niniejsza publikację i mam wielką nadzieję, że poczuliście się zaintrygowani tym, co skrywają „Pozory”. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2021/02/pozory-myla-lecz-wciaz-tak-niewielu-ma.html

"- Dobrze, będę się uśmiechał". Tak łatwo nam oceniać, szufladkować, wymagać, oczekiwać wciąż czegoś od innych. A przecież większość z nas symuluje i pozoruje. Tacy już jesteśmy. Zawsze najlepiej postrzegane są pozytywne rezultaty naszego zachowania i działań. "To miejsce, które wydaje się fantastyczne, ale jest tylko luksusowym więzieniem. Nieważne, jak wysokiej próby jest złoto, zawsze pozostaje klatką". Tomek, bohater tej historii nie potrafi udawać, jest cały, w swojej przedziwnej, tajemniczej osobowości, prawdziwy. Istnieją miejsca, w których ludziom przeszkadza jego inność. Począwszy od przedszkola, skończywszy obecnie na pracy w korporacji. Miejscu, którego na szczęście nie poznałam, a o którym niekoniecznie dobrze się mówi. Tu sprawdza się idealnie jako specjalista, niekoniecznie już jako kolega. Czy Tomasz okaże się tylko introwertykiem? Marta, wymagająca i precyzyjna, Danuta, oschła i toksyczna, to dwa jego przeciwieństwa, z którymi poniekąd współpracuje, stają na głowie, by realizować wspólne cele firmy. Czy Tomek da radę wtopić się w ich zakłamaną rzeczywistość? "Pozory" to wielowątkowa historia. Pewne zachowania, o których wspomina autorka, dzieją się wszędzie. Mniej lub bardziej zauważalne. Wszyscy jedziemy jednym torem, którym jest życie. Tylko czasem zmieniamy pociągi. Prawda? "Pozory" zahaczają o okres lockdawnu. Idealnie pokazują, na jakie problemy napotyka się firma, ale i pracownicy, ze swoimi rodzinami. Czy pandemia może komuś służyć? Cieszę się, że sięgnęłam po tę lekturę. Szkoda tylko, że ta przygoda była dla mnie zbyt szybką wycieczką. Chętnie poznałabym dalsze losy bohaterów. Na koniec dodam jeszcze tylko, że w pewnym stopniu przeżywałam to, czym przejmowała się mama Tomka. Myślę, że kilka mam odnajdzie tu siebie :) Polecam dzisiejszą premierę.

W książce poznajemy Tomka,który właśnie rozpoczyna pracę w korporacji.Tam zmaga się z presją otoczenia oraz docinkami ze strony kolegów i koleżanek. Dlaczego? Bo Tomek jest inny. Spokojny,małomówny,nietowarzyski. Jeżeli już się odzywa to zawsze z jego ust wychodzi prawda. Brutalna i szczera..a to nie podoba się kadrowej. Ups...tylko nie mówcie o niej tak głośno. Kobieta chce pozbyć się nielubianego pracownika,a broni go zaciekle jego szef Marek,który dostrzega,że za tą gburowatą powierzchownością kryje się niezwykle zdolny i pracowity człowiek. Dostrzega to również jego koleżanka Ania,która wbrew wszystkim,odnajduje z nim wspólny język. Jaką historię skrywa chłopak? Jaki wpływ na jego życie i pracę będzie miał przymus odseparowania i pracy zdalnej? Tego dowiecie się z książki. Akcja toczy się tutaj dwutorowo. Świat Tomka poznajemy z perspektywy jego mamy od momentu narodzin chłopca oraz wydarzeń teraźniejszych,tego,co dzieje się w korporacji. Autorka poruszyła bardzo ważny temat: Czy inny człowiek,który nam wydaje się dziwny-znaczy gorszy? Czy ktoś,kto wychodzi poza ramy musi być od razu piętnowany? Przystańmy na chwilę i zanim wydamy ocenę pomyślmy,czy mamy prawo osądzać? W książce zobaczymy też jak nasze osobiste problemy potrafią mieć wpływ na zachowanie w miejscu pracy i jak pewien wirus potrafi nie tylko niszczyć,ale i przynieść szczęście. Ja ogromnie polecam♥️

RECENZJA🤓 Udało przeczytać mi się jedną książkę ze stosiku hańby. „Pozory” Agnieszki Lis, która jest jedną z moich ulubionych autorek. „Pozory” to historia Tomasza przedstawiona w dniu dzisiejszym oraz z poziomu dziecka. Jako osoba dorosła znajduje pracę w korporacji na stanowisku informatyka. Cechuje się umysłem ścisłym, nastawionym na system zadaniowy jednak ciężko jest mu odnaleźć się i wpasować w sciśle ustalone ramki. W sytuacjach wymagających szybkich działań jest osobą nie zastąpioną. Jednak ma problem z integracją z zespołem. Jako dziecko opiekunki przedszkolne jak i szkolne zwracały Basi uwagę na wycofanie i zachowanie aspołeczne dziecka. Jednak matka nie przyjmowała do wiadomości, że Tomkowi może coś dolegać. Najprościej było stworzyć przed przyjaciółmi i wszystkimi pozorów idealnego chłopca. Wskazanie w jaki sposób zostawiona sama sobie matka bez wsparcia ze strony męża próbuje poradzić sobie z problemem. Autorka w książce porusza bardzo ważny temat, że każdy ma szansę na dobrą pracę i dobre życie bez względu na ograniczenia. Niestety w naszym społeczeństwie nie jest ceniona indywidualność, źle postrzegane jest mówienie to co się myśli, gdyż nie wpisuje się w politykę firmy. Książkę polecam przeczytać, pobudza do zastanowienia się nad sobą, nakłania do refleksji. Czytam_book

Poznajemy świat Tomka oczyma matki w dzieciństwie i współpracowników w dorosłym życiu. Tomek jest genialnym ale dziwnym dzieckiem.sam nauczył się czytać jako czteroletni berbeć, biegle liczy, ale bawi się tylko klockami lub autkami, które układa według rozmiaru w długie pociągi, je kilka ulubionych potraw, zawsze tak samo podanych. Przedszkole, szkoła, studia to trudne doświadczenia dla Tomka. Nie potrafi nawiązywać relacji, jest szczery i logiczny do bólu. Gdy trafia do pracy w korporacji jego sposób komunikowania się niektórych niesamowicie drażni. Tylko jego bezpośredni przełożony dostrzega jego analityczny umysł i pracowitość. Pandemia i konieczność pracy zdalnej weryfikują możliwości pracowników korporacji. Czy Tomek sobie poradzi, czy człowiek taki jak on jest skazany na samotność? Świetna książka, poruszająca ważne kwestie, zmuszająca do refleksji. Jak często osądzamy ludzi po pozorach, nie zastanawiając się ani przez chwilę? Czy potrafimy zobaczyć coś poza czubkiem własnego nosa? Polecam, warto przeczytać, może następnym razem gdy spotkamy kogoś "innego" nie osądzimy go po pozorach.

Bardzo potrzebna książka w dzisiejszej rzeczywistości. Pięknie napisana pod względem języka i stylu. Na czasie, modnie, zrozumiale, bez zbędnych ozdobników. Wszystkie postaci są wiarygodnie i mogłyby żyć w świecie realnym. Interesuje mnie dlaczego bohater nie miał w aktach danych na temat przypadłości, choć wtedy nie było by akcji. Konstrukcja też jest ciekawa, gdyż rzeczywistość przeplata się z wydarzeniami aż przeszłości. To czyni tę książkę ciekawszą. Jest to książka na weekend, na parę wieczorów lub całkowicie do przemyślenia na jakiś czas. Pobudza do refleksji i do poznania swoich cech, w życiu osobistym jak i w miejscu pracy. #polecam