Pościg (okładka miękka)

Zabawna, śmieszna, napisana bez wysiłku, kokejna juz część rewelacyjnej serii z hokejem uniwersyteckim w tle. Elle Kennedy nie zawodzi po raz kolejny. Nie jest nudno, ckliwie i bez polotu. Wręcz przeciwnie, główni bohaterowie, są przykładem potwierdzajacym powiedzenie, ze przeciwieństwa się przyciągają. Naprawdę fajnie się to czyta! Szkoda tylko, ze kolejne częsci, nie są jeszcze dostępne po polsku, nie rozumiem wydawnictwa, które zwleka tak długo z dokonczeniem serii.

Jest pewien kłopot z tego typu książkami, zazwyczaj wszystkie są takie same. Ten sam schemat, bad boy, szara myszka i ich wielka miłość. Wiele razy spotykałam się z takim schematem w powieściach i trochę się bałam, że sięgając po „Pościg” znów dostanę to samo. Ale nie, na szczęście. Autorce udało się stworzyć coś innego, co trochę odbiega od powielanego wszędzie schematu. Przede wszystkim nie ma tu złego chłopca, jest dziewczyna, która pełni jego rolę. Zawsze w centrum zainteresowania, zawsze tam, gdzie coś się dzieje. Wszędzie jej pełno, nigdy nie ma dość, często wpada w kłopoty. Energiczna i wygadana. Mężczyźni ją uwielbiają, a u kobiet wzbudza zazdrość. A chłopak to zupełne jej przeciwieństwo, bo chociaż jest hokeistą, dobrze się uczy, ma w życiu cel, chce tworzyć gry komputerowe. Fitz stroni od ludzi, spędza nad swoją pasją dużo czasu. Wie, że Summer może mocno namieszać w jego życiu, dlatego stara się trzymać od niej z daleka. Jak wiadomo jednak, przeciwieństwa się przyciągają, więc i między naszymi głównymi bohaterami w końcu zaczyna iskrzyć. Spodobał mi się styl autorki, książka napisana jest swobodnie i z humorem. „Pościg” czytało mi się bardzo dobrze i przede wszystkim dość szybko. Język nie męczy, zbędne opisy również nie, bo ich nie ma. Wszystko jest wyważone i w odpowiednich proporcjach. Historię Summer i Fitza poznajemy raz z perspektywy dziewczyny, a innym razem chłopaka. Dzięki temu dostajemy szerszy obraz całości, możemy wczuć się w sytuację każdej postaci i poznać lepiej targające nimi emocje. A trzeba przyznać, że autorka bardzo dobrze radzi sobie z przedstawianiem uczuć i emocji swoich bohaterów. Świetnie buduje napięcie, dobrze operuje słowem i tworzy bohaterów, z którymi możemy się utożsamić. Summer, chociaż nieco wyidealizowana, to jednak prawdziwa ze swoimi rzeczywistymi problemami. Dziewczyna cierpi na łagodną postać zaburzeń koncentracji uwagi, czyli ADHD, co sprawia, że ma problemy z nauką. Nie jest więc tak idealna, jak myśli otoczenie. Fitz nie miał w życiu łatwo, jego rodzice się rozwiedli i próbowali wpływać na chłopca, który wtedy nie rozumiał całej sytuacji. Rozstanie rodziców miało na niego ogromny wpływ. ADHD u osoby dorosłej czy rozwód to nie jedyne trudne tematy jakie porusza w książce autorka. Kennedy zwraca uwagę na fakt, jak łatwo można pomylić się w swojej ocenie jakiejś osoby, bazując jedynie na tym, co widzimy. Dlaczego oceniamy ludzi po pozorach i dlaczego przychodzi nam to tak łatwo? Jeśli chodzi o wątek romantyczny, nie jest trudno uwierzyć w uczucie, które zaczyna łączyć Summer i Fitza. Autorka zastosowała tutaj motyw hate-love. Wprawdzie dosłownej nienawiści tu nie ma, ale niechęć już jest. Jest też niewiarygodne wręcz przyciąganie i próba zwalczenia w sobie tych uczuć. Fitz wie, że taka dziewczyna, jak Summer, może w jakiś sposób zaszkodzić jego planom. Wie również, że to siostra przyjaciela i ze wszystkich sił stara się zdusić w sobie romantyczne uczucia względem dziewczyny i zapanować nad pożądaniem. Naprawdę mu współczułam, wiedząc, że jak bardzo musi to być trudne, bo przecież mieszkają ze sobą. Ta walka była przegrana na starcie, ale chociaż było to dla mnie jasne, to z uwagą śledziłam walkę, jaką chłopak prowadził sam ze sobą. Tak naprawdę jedyną rzeczą, do jakiej mogłabym się tu przyczepić, jest nie tyle erotyka, za którą w książkach nie przepadam, ale momentami zbyt dosadne przedstawianie tego wątku. Niektóre opisy sprawiały, że czułam się zniesmaczona. Jednak nie jest to na tyle duży minus, aby przekreślił wszystkie pozytywne odczucia, jakie wzbudzała we mnie lektura tej pozycji. Dwa różne światy, dwie kompletnie inne osobowości i uczucie, nad którym ciężko zapanować. Ciekawa i wciągająca historia, interesujące portrety psychologiczne bohaterów, poruszone przy okazji trudne i aktualne tematy oraz lekkie pióro autorki to atuty tej powieści. „Pościg” to dobre rozpoczęcie nowej serii, z chęcią sięgnę po jej kolejne tomy. Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.

,,Mężczyźni nie definiują kobiet. Kobietę określają jej osiągnięcia. I jej buty." Przyznam szczerze, że Elle Kennedy to autorka, którą od zawsze kojarzyłam z ciekawym młodzieżowym romansem, w którym rozsmakują się nie tylko nastolatki, ale także i ta starsza grupa wiekowa. ,,Off-Campus" to seria, którą naprawdę miło wspominam, bo nie zawiodłam się na żadnej z powieści, które należały do niej należały. A jak jest z powieścią ,,Pościg", która jest wstępem do nowej serii ,,Briar U" ? Niestety, według mnie jest trochę gorzej, ale i tak nie jest źle. ,,Pościg" to kolejna ciekawa powieść młodzieżowa, ale mimo wszystko czegoś mi w niej zabrakło. Pierwszy tom serii ,,Briar U" to historia Summer i Fitz'ego. Summer to siostra Dean'a (bohatera powieści ,,Podbój"), która ma właściwie wszystko - kochającą rodzinę, ubrania od znanych projektantów, nie narzeka na brak pieniędzy. Ale jest coś, czego nie może mieć - Colina Fitzgeralt'a - przystojnego hokeisty drużyny Briar, do którego czuje coś więcej. Wkrótce przyjdzie im mieszkać razem w jednym mieszkaniu i będą musieli oboje zdecydować, czy są w stanie zaangażować się w związek. Summer to dziewczyna, którą określa najbardziej słowo ,,przebojowa". Jest piękna, nie boi się wyrażać własnego zdania, właściwie w jakim miejscu by się nie znalazła, wszystkie oczy są zwrócone na nią, ale ma pewien problem - trudno jej coś sformować i przelać na papier i w związku z tym ma trudności w nauce. W wyniku nieszczęśliwego wypadku dziewczyna powoduje pożar w stowarzyszeniu collegu w Brown i zostaje z niego wydalona. Dzięki swoim rodzicom zostaje przyjęta do Briar, ale niestety, ma problem ze znalezieniem mieszkania. Brat znajduje jej wolny pokój w mieszkaniu swoich znajomych, wśród których jest też Fitz, w którym Summer się podkochuje. Fitz to całkowite przeciwieństwo Summer - jest skryty, nie lubi się dzielić z innymi swoim życiem prywatnym, kocha grać w gry komputerowe, które zresztą sam tworzy, studiuje dwa kierunki i gra w drużynie hokejowej, a Summer uważa za pustą dziewczynę, którą interesują tylko zakupy. Przyznam, że polubiłam tych bohaterów. Zarówno Summer, jak i Fitz wzbudzają od razu w czytelniku sympatię. Są jak ogień i woda - ona wygadana, on nieśmiały; ona gdzie się nie pojawi przyciąga uwagę, on chce pozostać w cieniu. To właśnie jeden z plusów tej powieści.. Sama historia, jaką wymyśliła Kennedy jest ciekawa, a na duży plus zasługuje to, że autorka łamie stereotyp romansu, bowiem to Summer zabiega o Fitza, to ona stara się go zaczepić, to ona inicjuje i gra pierwsze skrzypce w wielu scenach, w których oboje występują, a nie na odwrót. Czytelnicy romansu przyzwyczaili się właśnie do tego, że to mężczyzna zabiega o kobietę, a tak nie zawsze jest, nawet w prawdziwym świecie. Nieczęsto to właśnie dziewczyna wykonuje ten pierwszy krok i to właśnie bardzo podoba mi się w te powieści. Niestety, muszę też z wielkim bólem powiedzieć, że mimo tych plusów, które wymieniłam wyżej, powieść jak dla mnie pod względem fabularnym jest niekiedy naciągana, a sami główni bohaterowie w niektórych momentach nieporadni. Chemia pomiędzy bohaterami jest wyczuwalna, ale jakoś mnie nie porwała. Po prostu była, ale nic więcej. Dodatkowo Summer niekiedy mnie irytowała, a Fitz swoim niezdecydowaniem mnie drażnił. Niemniej jednak to i tak bohaterowie, których da się lubić i za to też autorce należą się wielkie brawa. (...) ,,Pościg" to kolejna dobra powieść młodzieżowa Elle Kennedy. Nie brakuje w niej humoru, ale autorka porusza też i te trudniejsze tematy, takie jak molestowanie, próba gwałtu, wybory życiowe, życie na studiach. Sami bohaterowie wzbudzają w czytelniku sympatię, a powieść czyta się naprawdę szybko. Niestety, według mnie w tej powieści zabrakło chyba większej ilości emocji, a nielogiczne posunięcia bohaterów niekiedy irytowały. Pomimo to, ,,Pościg" to nadal powieść, która zalicza się do dobrej literatury młodzieżowej. Myślę, że jeśli seria ,,Off-Campus" podbiła Wasze serca, to ,,Pościg" będzie dla Was ciekawą lekturą. A tym, którzy chcą zacząć swoją przygodę z Kenedy radzę przeczytać na początek powieści z serii ,,Off-Campus", ponieważ pomimo tego, że ,,Pościg" stanowi pierwszy tom nowej serii, to autorka nawiązuje w tej powieści do swojej poprzedniej serii. Mimo wszystko, z pewnością będę czekała na kolejną część. Całą recenzję przeczytasz na blogu https://mojswiatliteratury.blogspot.com/2019/04/elle-kennedy-poscig-recenzja.html

Summer i Fitz to charaktery, które się zacięcie gryza by później w jednej chwili się wszystko zmieniło i byli wobec siebie przyjaźni. Ta jedna rzecz sprawia, że obserwując z chęcią ich losy, tak naprawdę poznajemy ich z każdej strony dzięki temu. Powód tego, czemu są takimi osobami, jak wiele wewnątrz siebie kryją i czemu ich ich tak wnerwia wszystko. Wiele się między nimi wydarzyło, sprawiło, że teraz wobec siebie są wrogami i nic nie chcą mieć ze sobą wspólnego. Stąd bliskość, na jaką będą skazani na najbliższy czas, sprawi, że na nowo się poznają, będąc swoimi współlokatorami, nie będą mieli innego i tak wyboru. Przychodzi to samo, codzienne życie z jakąś osobą i tak sprawi, że poznajemy ją coraz to lepiej. Może i dzięki temu lepiej zrozumieją własne potrzeby? Odkrywanie samego siebie, budowanie relacji czy uczuć od nowa, są tutaj ukazane zupełnie w innej formie, wieje przyjemną świeżością wprost z całej historii. Szkoda tylko, że w którymś momencie miałam wrażenie, że się to zgubiło, zatraciło swoją głębię. Jednak czy to oznacza, że straciła w moich oczach ta pozycja? Nic z tego! Jest to historia, którą mi się dobrze czytało, nie ma co o niej mówić złego, a nasza dwójka bohaterów dała mi wiele momentów, w których się śmiałam, przeżywałam wraz z nimi emocje czy także mogłam bez żadnego problemu poczuć się dobrze między nimi. Śledząc to wszystko, nie wiem, w którym momencie się nawet tak wczułam w tę całą szkolną powieść!

Summer i Fitz to charaktery, które się zacięcie gryza by później w jednej chwili się wszystko zmieniło i byli wobec siebie przyjaźni. Ta jedna rzecz sprawia, że obserwując z chęcią ich losy, tak naprawdę poznajemy ich z każdej strony dzięki temu. Powód tego, czemu są takimi osobami, jak wiele wewnątrz siebie kryją i czemu ich ich tak wnerwia wszystko. Wiele się między nimi wydarzyło, sprawiło, że teraz wobec siebie są wrogami i nic nie chcą mieć ze sobą wspólnego. Stąd bliskość, na jaką będą skazani na najbliższy czas, sprawi, że na nowo się poznają, będąc swoimi współlokatorami, nie będą mieli innego i tak wyboru. Przychodzi to samo, codzienne życie z jakąś osobą i tak sprawi, że poznajemy ją coraz to lepiej. Może i dzięki temu lepiej zrozumieją własne potrzeby? Odkrywanie samego siebie, budowanie relacji czy uczuć od nowa, są tutaj ukazane zupełnie w innej formie, wieje przyjemną świeżością wprost z całej historii. Szkoda tylko, że w którymś momencie miałam wrażenie, że się to zgubiło, zatraciło swoją głębię. Jednak czy to oznacza, że straciła w moich oczach ta pozycja? Nic z tego! Jest to historia, którą mi się dobrze czytało, nie ma co o niej mówić złego, a nasza dwójka bohaterów dała mi wiele momentów, w których się śmiałam, przeżywałam wraz z nimi emocje czy także mogłam bez żadnego problemu poczuć się dobrze między nimi. Śledząc to wszystko, nie wiem, w którym momencie się nawet tak wczułam w tę całą szkolną powieść!

Summer i Fitz to charaktery, które się zacięcie gryza by później w jednej chwili się wszystko zmieniło i byli wobec siebie przyjaźni. Ta jedna rzecz sprawia, że obserwując z chęcią ich losy, tak naprawdę poznajemy ich z każdej strony dzięki temu. Powód tego, czemu są takimi osobami, jak wiele wewnątrz siebie kryją i czemu ich ich tak wnerwia wszystko. Wiele się między nimi wydarzyło, sprawiło, że teraz wobec siebie są wrogami i nic nie chcą mieć ze sobą wspólnego. Stąd bliskość, na jaką będą skazani na najbliższy czas, sprawi, że na nowo się poznają, będąc swoimi współlokatorami, nie będą mieli innego i tak wyboru. Przychodzi to samo, codzienne życie z jakąś osobą i tak sprawi, że poznajemy ją coraz to lepiej. Może i dzięki temu lepiej zrozumieją własne potrzeby? Odkrywanie samego siebie, budowanie relacji czy uczuć od nowa, są tutaj ukazane zupełnie w innej formie, wieje przyjemną świeżością wprost z całej historii. Szkoda tylko, że w którymś momencie miałam wrażenie, że się to zgubiło, zatraciło swoją głębię. Jednak czy to oznacza, że straciła w moich oczach ta pozycja? Nic z tego! Jest to historia, którą mi się dobrze czytało, nie ma co o niej mówić złego, a nasza dwójka bohaterów dała mi wiele momentów, w których się śmiałam, przeżywałam wraz z nimi emocje czy także mogłam bez żadnego problemu poczuć się dobrze między nimi. Śledząc to wszystko, nie wiem, w którym momencie się nawet tak wczułam w tę całą szkolną powieść!

W życiu Summer pozornie wszystko idzie gładko. Pochodzi z bogatej rodziny, więc piękne stroje i gustowne wnętrza nie są dla niej niczym niezwykłym. Ona chce jednak czegoś więcej, chce sama coś osiągnąć. Czy starczy jej determinacji, czy może to chwilowa zachcianka? Gdy poznaje Fitza, przystojnego i wytatuowanego hokeistę coś zaczyna ją do niego przyciągać, chociaż on skutecznie stara się jej unikać. Stopniowo jednak jego upór topnieje. Wszystko komplikuje się jeszcze bardziej, gdy on wypowiada kilka mało przyjemnych słów na jej temat, a ona akurat jest niedaleko i je słyszy. Czar pryska, pozostaje szara rzeczywistość, w której jako współlokatorzy muszą oboje się odnaleźć. Twórczość Elle Kennedy poznałam już wcześniej za sprawą dwóch pierwszych tomów ciekawej i lekkiej serii Off Campus. Tym chętniej sięgnęłam po najnowszą książkę autorki, by przekonać się, jaką opowieść tym razem przygotowała. Na początku poznajemy Summer, dziewczynę uśmiechniętą, lubiącą być w centrum zainteresowania a właściwie rzecz ujmując zawsze, gdzie się pojawia coś zaczyna się dziać. Mężczyźni wodzą za nią wzrokiem a kobiety jej zazdroszczą. Niezależnie od tego, co robi zawsze znajdzie się ktoś, kto ma na jej temat swoje zdanie, patrząc przez pryzmat jej rodziny i kierunku studiów, który wybrała. Z drugiej strony jest Fitz, ponury osiłek grający w drużynie hokejowej. Wysportowany i pewny siebie. Ma pewien cel, który stara się osiągnąć i Summer może tylko przeszkodzić w jego realizacji. Jest jego przeciwieństwem. On cichy, stroniący od ludzi. Ona hałaśliwa i przyciągająca kłopoty. Rozsądek podpowiada, by trzymać się od niej jak najdalej, ale gdy tylko znajduje się przy niej traci rezon i zachowuje się zupełnie inaczej, niżby chciał. Coś mimo różnic ich do siebie przyciąga, chociaż oboje starają się z tym walczyć bardziej lub mniej skutecznie. To nierówna walka. Czy są na pozycji wygranej? Autorka dobrze przedstawiła głównych bohaterów i ich emocje. Dzięki narracji prowadzonej naprzemiennie przez Summer i Fitza można lepiej wczuć się w ich sytuację i poznać ich oczekiwania. Obraz jest pełniejszy i zabarwiony różnymi uczuciami, tymi pozytywnymi i negatywnymi. Wplatają się także historie innych postaci, które także przyciągają uwagę a w głównej mierze Hunter i Brenna. Bohaterów jest znacznie więcej, tak jak i różnych życiowych problemów, z którymi muszą się zmierzyć. Nie zawsze ich zachowania są zrozumiałe, czy też w pełni akceptowalne, ale dobrze oddane przez autorkę. Język powieści jest swobodny, okraszony humorem w odpowiednich miejscach. Między głównymi bohaterami iskrzy w związku z czym nie brak różnych, miejscami zabawnych wydarzeń, nieporozumień, potyczek słownych. Pisarka potrafi przyciągnąć uwagę do lektury i chociaż nie jest ona odkrywcza, a miejscami przerysowana to lekko się ją poznaje i wzbudza uśmiech. Zwraca też uwagę na między innymi jeden bardzo istotny aspekt a mianowicie jak łatwo oceniać kogoś zupełnie go nie znając i jak bardzo może to być krzywdzące. To oczywiście nie jedyny trudniejszy temat, który pod przykrywką lekkości autorka dotyka. Jest ich znacznie więcej. „Pościg” to książka, która ma swój urok, dzięki czemu pozwala oderwać się od rzeczywistości i wczuć w losy bohaterów, poczuć ich emocje i wzajemne przyciąganie. Ciepła, zabawna, miejscami pikantna opowieść, którą poznaje się z ciekawością oraz błąkającym się uśmiechem a czasem wręcz głośnym śmiechem. To obiecujący pierwszy tom nowej serii, której ciąg dalszy chętnie poznam. http://wyczytane-ksiazki.blogspot.com/2019/04/poscig-elle-kennedy.html

Całość na http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2019/04/elle-kennedy-poscig.html Jeszcze zanim wzięłam się za lekturę tej książki wiedziałam, że ją absolutnie pokocham. I szczerze? Jestem pewna, że nigdy nie byłabym w stanie napisać złego słowa na temat książek Elle Kennedy. Seria "Off-Campus" skradła moje serce lata temu i do tej pory należy do jednej z moich najukochańszych serii. A jej spin-offu, "Briar U", wyczekiwałam od miesięcy i na szpilkach siedziałam, kiedy zobaczyłam polską zapowiedź tej książki. Jednym z powodów, za który tak lubię książki Elle Kennedy jest to, że ona tworzy tak realistyczne postacie. Fitz na pewno nie jest idealny, zdarzało mu się powiedzieć i zrobić wiele głupot, ale to nie oznacza, że jest złym człowiekiem. Jasne, jego ciągłe ocenianie Summer nie było okej, ale to również sięgało głębiej. Fitz odpychał ją od siebie, bo był przerażony zakochać się w kimś, kto zakwestionuje całe jego życie, postawi przed nim nowe wyzwania i sprawi, że będzie musiał wyjść ze swojej strefy komfortu. Duży wpływ na niego miała również jego rodzinna sytuacja, przez którą miał problemy z dzieleniem się swoimi uczuciami z drugą osobą. Jako człowiek tajemniczy, skryty w sobie, lubiący samotność, zrozumiałe było jego zachowanie i próby odsunięcia od siebie tych nowych uczuć. Zwłaszcza, że w końcu wyraźnie żałował swojego zachowania i starał się naprawić swoje błędy. Summer poznaliśmy już w serii "Off-Campus", jako siostrę Deana, głównego bohatera "Podboju". Na pierwszy rzut oka wydaje się, że najważniejsza dla niej jest moda, imprezy, zakupy i bycie w centrum uwagi. Wyrzucona z Brown, szuka dla siebie miejsca w Briar, nowej uczelni i zamieszkuje razem z trzema atrakcyjnymi hokeistami. Szybko dowiadujemy się, że jest w niej coś więcej, niż stereotypowa blondynka. Summer cierpi na ADHD, przez co ma trudności z nauczaniem i jest nierozumiana przez rówieśników, oraz profesorów. Pokochałam postać Summer praktycznie od razu i z łatwością została jedną z moich ulubionych żeńskich postaci w całej literaturze kobiecej. Jest głośna, towarzyska, energetyczna, ale przy tym także wrażliwa, piękna i ma wielkie serce. Na każdym kroku ktoś ma do powiedzenia coś nieprzyjemnego na jej temat, tylko dlatego, że jest ładna i studiuje modę, a ona udowadnia, że jest w niej coś o wiele więcej, niż ładna buźka. Chociaż historia może się wydawać taka sama, jak setki innych, to autorka świetnie wplata w fabułę wiele poważnych tematów, o których trzeba mówić. Jak chociażby ADHD, na które cierpi główna bohaterka. Autorka pokazuje, jak wielki wpływ ma to na jej życie, jak sprawia, że czuje się głupia i zażenowana tym, że nie potrafi nauczyć się najprostszych rzeczy, które innym wchodzą do głowy z łatwością - to łamało mi serce. Najważniejszym tematem, jaki jest poruszony w "Pościgu", jest jednak napastowanie seksualne, w tym przypadku przez profesora. Gdy ma to miejsce w takim miejscu, jak uniwersytet i chodzi o szanowanego profesora, tak łatwo jest powiedzieć dziewczynie, że pewnie przesadza, albo co gorzej, że to pewnie jej wina, bo nie powinna była się ubierać w taki sposób, tak mocno malować, czy w ogóle czuć dobrze w swoim ciele. Takie bzdury kobiety słyszą na co dzień i to takie ważne, że Elle Kennedy zwraca na uwagę, na to, co jest złe w naszym świecie i jak łatwo można kogoś zniszczyć. "Pościg" to lekka, przyjemna, która wciąga do świata i zostawia pustkę w sercu, kiedy już się kończy. Oczywiście nie mogło zabraknąć tego genialnego humoru i docinek, za które znana jest Elle Kennedy. Co najważniejsze, książka przy tej lekkości nie traci na wartości, bo porusza wiele tematów, o których trzeba mówić. Historia miłosna rozwija się powoli, a przy tym bardzo realistycznie, a poza tym mamy tutaj kilka naprawdę gorących, seksownych scen, dodających historii pikanterii. Nawet pomimo tego, że momentami czułam się sfrustrowana, to nie zmieniłabym w tej książce niczego. Autorka dobrze sobie wszystko przemyślała i z pewnością wiedziała co robi. A ja Summer i Fitza pokochałam, jak zresztą każdą inną książkę tej autorki i nawet nie brałam pod uwagę, że mogłoby być inaczej. Gorąco polecam i już się nie mogę doczekać historii Jake'a i Brenny, bo zapowiada się niezła jazda. Obyśmy nie musieli czekać zbyt długo!

„Pościg” jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością Elle Kennedy, przyznam się bez bicia i z ręką na sercu, że wcześniej nie słyszałam o niej, ani serii, którą napisała. Sądząc po Waszych opiniach i miłości, jaką darzycie bohaterów jest to błąd, więc za sprawą Wydawnictwa Zysk i S-ka postanowiłam to naprawić. Lubię romanse, powieści obyczajowe, nie ważne czy są to cykle, czy pojedyncze tomy, pod warunkiem, że przedstawiona historia ma w sobie coś. Czy Fitz złapie uciekającą Summer? Główną bohaterką książki jest Summer Heyward-Di Laurentis, jest młodsza siostrą Deana, byłego hokeisty i właśnie rozpoczyna naukę w nowym miejscu. Ma problemy z przelewaniem myśli na papier, dlatego nauka sprawia jej trudność. Piękna blondynka, bogata, charyzmatyczna mężczyznom kojarzy się z jednym, a mianowicie śliczną idiotką dobrą na jedną lub kilka nocy. Zakochaną w sobie i zakupach, zainteresowana jedynie pieniędzmi, nie nadająca się do rozmowy, czy przedstawienia kumplom. W przypadku tej blondynki stereotyp jest strzałem w kolano o czym przekona się pewien mężczyzna. Colin Fitzgerald nazywany Fitzem jest hokeistą, który ciężką pracą wywalczył swoje trofeum, a mianowicie stypendium dzięki, któremu nie musi płacić za naukę. Jest pracowitym człowiekiem, a zarazem przyjacielem Deana. Wytatuowany introwertyk, który ma wiele pasji, którym oddaje się w wolnej chwili, tworzy gry komputerowe. Nie lubi zwracać na siebie uwagi, jest przeciwieństwem Summer, chociaż dziewczyna wcale nie zabiega o uwagę. Większość otoczenia myśli, że jest rozkapryszoną panienką z dobrego domu, która jedyne co potrafi to przysparzać kłopoty, niestety w tym gronie znajduje się także Fitz. Summer zakochała się w nim, kilka chwil, które spędzają wspólnie sprawia, że chemia i magiczny pociąg jest obustronny. Wszystko było dobrze do chwili, kiedy podsłuchała, kilka krzywdzących słów, które wypowiedział na jej temat, odkrywając tym samym, co też naprawdę myśli. Sytuacja dziewczyny nie wygląda za różowo, w wyniku kilku nieroztropnych decyzji jest zmuszona poszukać mieszkania, z pomocą przychodzi jej brat, poszukują czwartego współlokatora. Dla Fitza walka z jego pociągiem do Summer, młodszej siostry Deana Di Laurentisa, staje się trudnym zadaniem, a wszystko dlatego, że dziewczyna staje się jego współlokatorką. Problemem zdaje się być także Hunter, który podkochuje się w dziewczynie, jednak czas, kiedy mieszkają wspólnie staje się dla nich ważny. Colin poznaje dziewczynę, okazuje się, że blondynka jest taka głupia za jaką ją miał. Nie warto oceniać książki po okładce, a tak często on tym zapominamy, prawda? Fitz nieustannie walczy z uczuciami, które czuje względem Summer, jest przyjacielem jej starszego brata. Twarz Summer nie może o niej zapomnieć, wybić dziewczynę z głowy. Próbuje być jej przyjacielem, ale to dla niego tortury. Wplątany w to szaleństwo został także Hunter, jak się rozwiąże sprawa między nimi? Czy Fitz zrozumie, że ten pościg musi się w końcu zakończyć? Jaki będzie jego finał? „Pościg” to powieść romantyczna przepełniona niepokojem, spełnieniem pożądania i tak dużą kompatybilnością między bohaterami, którzy pochodzą z dwóch zupełnie różnych światów. Uwielbiam książki, których akcja rozgrywa się w świecie hoja, a niewielu autorów pisze je tak dobrze, jak Elle Kennedy. Ta książka była zabawna, słodka i emocjonalna. Narracja została przeprowadzona naprzemiennie, co bardzo lubię w tego typu książkach, ponieważ dogłębniej poznaję bohaterów. Bardzo spodobał mi się styl pisania Kennedy i uważam, że jest godną śledzenia postacią na wydawniczym rynku, jeśli tylko będę miła możliwość obok jej powieści nie przejdę obojętnie. Wykreowane przez nią postacie nie są płytkie, są pracowitymi, ambitnymi i zdeterminowanymi młodymi ludźmi. Studiowanie, trening, czy gra na instrumencie rzeczy sprawia, że są bardzo zajęci, nie mając czasu na bzdety. Summer była zabawną postacią, była zadziorna, ekstrawertyczna i nigdy byłam w stanie przewidzieć, co wyjdzie z jej ust, gdy tylko się odezwie. Jest przezabawna i troskliwa wobec ludzki, których kocha. „Pościg” porusza kilka bardzo poważnych problemów, z którymi codziennie boryka się wiele kobiet, niesłusznie osądzonych przez pryzmat urody i statusu. Elle Kennedy radzi sobie z nimi w realistyczny sposób, który nie powoduje, że wszystko się zmienia, wygładza i staje idealnym.

Z Elle Kennedy spotkałam się już wcześniej, przy okazji serii Off-Campus, którą bardzo miło wspominam, mimo że czytałam ją już jakiś czas temu - "Układ" chyba jeszcze w gimnazjum. Kiedy się dowiedziałam o "Pościgu", zapragnęłam to przeczytać. Byłam ciekawa, co tym razem autorka przygotowała, ale i tego, czy teraz również mnie tak zachwyci, jak kiedyś? Tak naprawdę "Pościg" to nic innego, jak kolejna historia umieszczona w świecie "Off-Campus", jednak jest to już inna seria. Akcja nadal rozgrywa się na terenie kampusu Briar z tym, że dotyczy innych bohaterów, których w sumie możemy kojarzyć z poprzednich książek. W "Pościgu" zawarta jest historia młodszej siostry Deana - Summer i Fitzy'ego, który jeśli dobrze pamiętam, przewinął się wcześniej. Zazwyczaj jest tak, że spośród głównych bohaterów on jest popularny, pewny siebie, ganiają za nim wszystkie dziewczyny na kampusie, jak i poza nim, natomiast ona to cicha, szara myszka, nieśmiała dziewczyna, która nie lubi zwracać na siebie uwagi. Tutaj... Tak nie ma! Elle Kennedy odwróciła ten schemat do góry nogami. Summer to popularna dziewczyna, która ma wokół siebie wianuszek wielbicieli, jest lubiana przez innych, pewna siebie, a jednocześnie bardzo przyjacielska i towarzyska. Z kolei Fitzy... On jest jej totalnym przeciwieństwem - lubi ciszę, spokój, samotność. Co prawda, jest hokeistą, gra w uczelnianej drużynie, co siłą rzeczy przysparza mu popularności jednak chłopak z tego nie korzysta, a przynajmniej nie tak, jak pozostali członkowie drużyny. Zdecydowanie bardziej woli zamknąć się w swoim pokoju i projektować gry. Szczerze przyznam, że polubiłam go o wiele bardziej, niż Summer. Chociaż momentami irytował mnie tym, że nie potrafił się odezwać, postawić na swoim. Podjąć szybkiej, męskiej decyzji. Sprawiał czasem wrażenie takiej miękkiej kluchy, że tak to określę. Ale tak poza tym... Ciekawa postać, a w dodatku lubi czytać! Summer polubiłam o wiele mniej, głównie przez jej zachowanie z początku książki. Zachowywała się po części jak taka rozpieszczona księżniczka której wszystko się należy. Nie w mocny sposób, ale delikatnie było to widać w tym, co robiła lub mówiła. Później nieco przystopowała, z czego bardzo się cieszę. Autorka w tej książce poruszyła kilka bardzo ważnych tematów, jak np. rozwód rodziców i to, jak taka sytuacja wpływa na dziecko, próby manipulacji nim. Zaskoczyło mnie pojawienie się wątku ADHD u osoby dorosłej i konsekwencji z tym związanych, np. w postaci trudności z nauką. Nie są to jedyne tematy poruszone, jednak niewątpliwie te są najważniejsze. Okej, był jeszcze jeden ważny - z profesorem w roli głównej, ale miałam wrażenie, że autorka nieco zaprzepaściła jego potencjał, mogła to lepiej przedstawić, głębiej sięgnąć w temat. O czym muszę jeszcze wspomnieć? A tak, humor! Jeśli czytaliście poprzednie książki Elle to pewnie wiecie, że w jej historiach obecny jest humor, który sprawia, że czyta się niesamowicie lekko, bo co chwilę pojawia się ogromny banan na twarzy. Nie wiem jak wy, ale ja uwielbiam, kiedy mogę się pośmiać przy czytaniu. I w „Pościgu” również nie zabraknie zabawnych scen.[...] http://zabookowanyswiatpauli.blogspot.com/2019/04/poscig-elle-kennedy-recenzja.html