Porzucenie kota. Wspomnienie o ojcu (okładka  miękka)

Spodziewałam się czegoś więcej.Dosyć przeciętne.

Do tej pory znałam Murakamiego jedynie z jego powieści i opowiadań. Nie wiedziałam czego oczekiwać po Porzuceniu kota, ale na pewno nie spodziewałam się zaproszenia do życia autora. Haruki w tym eseju prezentuje czytelnikom, z jego punktu widzenia, najważniejsze wydarzenia ze swojego dzieciństwa, a właściwie takie momenty, które zakorzeniły się w jego dziecięcym umyśle i nie chcą go opuścić po dziś dzień. Dorośli patrzą inaczej na takie rzeczy, nie biorą pod uwagę, że pozornie nieistotne czyny lub słowa odciskają piętno w małych istotach, piętno, które kształtuje ich umysły i przyszłość. To nie jest książka o kotach, nie są one nawet postaciami w tle, pojawiają się dwukrotnie, na samym początku, o tym więcej będzie poniżej oraz na samym końcu, gdzie Haruki przywołuje kolejną (już niektórym z nas znaną) prawdziwą historię kota ze swojego życia, bo jak się okazuje była ona inspiracją do fragmentu jednej z jego powieści bądź jednego z opowiadań - pamiętałam tę sytuację, ale całkowicie nie wiem, z którego dzieła pochodzi. Autor rozpoczyna esej od historii próby pozbycia się kota z domu rodzinnego, kiedy był jeszcze dzieckiem, pozornie nie ma ona nic wspólnego z treścią, bo to jednak opowieść o ojcu, lecz tak naprawdę jest ona idealnie wyważonym wstępem do tych wspomnień, ponieważ ojciec i kot nawiązali nić porozumienia, nić, którą łatwiej zrozumieć po skończeniu całości. Nie będę tu przywoływać dokładnie czym dzieli się z nami autor, ale napomknę, że skupia się na na życiu ojca, jego dorastaniu i dziedzictwie, na okresie wojennym oraz tym nakreślonym wspomnieniami z niej, wplata przemyślenia na temat swojej relacji z ojcem lub tego czego rodzic mógł od niego oczekiwać. Robi to bardzo skrupulatnie, dzieli się datami i historycznymi sytuacjami wojennymi. Napomyka też o konfliktach, które się wytworzyły między nim, a ojcem, jednak to jest ta granica, której nie porusza, więc nie dowiemy się nic więcej na ten temat. Murakami nie ocenia, po prostu się dzieli swoimi emocjami, otwiera się przed nami. Są to bardzo prywatne rozważania i czasem czułam się wręcz niezręcznie, że zostałam zaproszona do tego zakulisowego świata. Bardzo podobało mi się także krótkie posłowie, w którym autor wyjaśnia co chciał przedstawić w tym eseju, nie zabrakło tu również trochę światopoglądu. Polecam, to bardzo osobista książeczka, ode mnie 7.5/10.

Na początku była u mnie "Kronika ptaka nakręcacza", a potem długo, długo nic tak niezwykłego, żeby mnie absolutnie zachwycić. I chociaż Murakami w moim sercu dalej pozostanie tym Autorem od "ptaka nakręcacza", to zawsze z wielką przyjemnością sięgam po dłuższe i krótsze literackie pozycje z jego dorobku. Tak było i tym razem. . "Porzucenie kota " to krótka ilustrowana opowieść , trochę esej, a trochę także wspomnienia i rozliczenie się z przeszłością, a szczególnie z relacją z ojcem. Sam Autor napisał, że "ta sprawa (napisanie o ojcu) długo nie dawała mu spokoju, jak rybia ość, która utkwiła w gardle". Nie wiedząc od czego zacząć swoją opowieść- zaczął od pewnego wspomnienia o ... porzuceniu kota. Potem pojawiają się również inne "sceny z życia", jak "ze starych czarno- białych filmów", które pozostały w pamięci Autora, a których osią jest osoba jego ojca. . Na pozór jest lakonicznie i enigmatycznie, ale cel jest jeden- otworzyć się, przelać emocje na papier, szczerze wyrazić i nazwać swoje uczucia. Być może po to, by pokonać "zamęt w duszy", znaleźć spokój i ukojenie. A być może po to, by "przekazać swoje wspomnienia dalej, bo tak działa historia"- jest rodzajem rytuału "przekazywania przeżyć", nawet jeśli są one z gatunku traum. Takie "nagromadzenie drobnych wydarzeń" składa się na to, jakim stajemy się człowiekiem. Niektóre z nich to wspaniałe i tajemnicze doświadczenia, inne zaś to okrutne wspomnienia, które tkwią jak osad na dnie serca i nie dają spokoju. Takie jest życie. I taki jest Murakami. W zasadzie pisze o rzeczach prostych i oczywistych. Ale ubiera to w takie słowa, doprawiając szczyptą magii, że całość wydaje się być "błyskotliwą imaginacją". Rzeczy mało ważne nagle stają się arcyważne, a my czujemy się faktycznie tą "kroplą deszczu" z "deszczowymi myślami" i osobistą "deszczową historią". "Porzucenie kota" nie jest może dobrą pozycją, by zaczynać swoją przygodę z Murakamim. Ale warto chociaż przez chwilę "pooddychać atmosferą realizmu magicznego" w wersji Autora oraz poczuć "siłę ciążenia" jego metafor. Nostalgicznie i alegorycznie o życiu i relacjach, głównie takich naznaczonych "psychologicznymi tarciami". Polecam.

Porzucenie kota. Wspomnienie o ojcu Autor: Haruki Murakami Wydawnictwo: Muza biografia, autobiografia, pamiętnik "...każdy z nas jest odpowiedzialny za czyny ...." Moje pierwsze spotkanie z autorem i uważam za pozytywne. Emocje które są wyczuwalne w krótkim eseju o ojcu autora najbardziej zapadło mi w pamięć i do tej pory nie mogę o niej zapomnieć. Jak traumy z dzieciństwa wpływają na nasze życie? W krótkim eseju pisarz opowiada o swoim ojcu. W małej książeczce liczącej 80 str. przeplatanej ilustracjami oraz wierszami haiku napisanych przez ojca. Mimo małego formatu bardzo przyjemnie ją się czyta, jest pełna emocji, wspomnień, myślę, że niektórych może wzruszyć. Wspomnienia o ojcu zaczyna się od "Porzucenie kota" i historii z nią związanej, która mnie bardzo poruszyła. Przybliża nam również historię jego życia oraz czas wojny. Chociaż ojciec za każdym razem przeżył, nie wspominał wojny w domu, jednym z doświadczeń podzieli się jednak z synem, która go zaskoczyła i utkwiła w pamięci, nawet spowodowała traumę. Jak go to ukształtowało? Opowiada też o swoim dzieciństwie, rodzinie i dorastaniu, pisaniu. Relację między nimi uważam za skomplikowaną, również miało wpływ na jego twórczość. Wydaje mi się, że esejem próbował rozliczyć się z przeszłością. Chociaż uważam, że do końca nie pogodził się z sytuacją między nimi i prawdopodobnie pogodzili się to i tak cała sytuacja tkwi nadal w nim. Chaos i emocje tymi słowami możemy określić myśli i wspomnienia przelane na kartki. Wszystkiego się jednak nie dowiemy, bo co zrobić jak autor sam tego nie wie. Co by było, gdyby..... Warto na chwilę się zatrzymać i zastanowić się ..... Książka z przesłaniem nad którym warto się zastanowić. Książka stanowiąca wyjaśnienia i możliwość zrozumienia jego innych utworów. Ciekawa i zaskakując. Współpraca z wydawnictwem Muza. Dziękuję. Polecam serdecznie :) "Tak dzia¬ła hi¬sto¬ria – z nie¬zli¬czo¬nych moż¬li¬wo¬ści wy¬ła¬nia się tylko jedna naga rze¬czy¬wi¬stość."

Haruki Murakami "Porzucenie kota" Wspomnienia o ojcu, tłumaczenie Anna Zielińska – Elliott, Tak wyszło, że moja dotychczasowa znajomość twórczości Murakamiego oparta jest na krótkich formach, za którymi niespecjalnie przepadam. Wcześniej czytałam zbiór opowiadań, teraz przyszedł czas na nowość, zamknięty w niewielkich rozmiarów książeczce, esej –wspomnienie dotyczące czasów młodości ojca pisarza i późniejszych panujących pomiędzy mężczyznami relacji. Nie zawsze wspomnienie relacji ojciec–syn da się wypełnić laurką, którą syn gotów jest wystawić ojcu. Szorstkie i fragmentaryczne - tak możnaby w skrócie określić więzy łączące Harukiego i Chiakiego. Naznaczone z pewnością dzieciństwem Murakamiego seniora, choć pewnie w jeszcze większym stopniu II wojną światową, która bardzo wyraźnie wybrzmiewa we wspomnieniach o ojcu, budując jego obraz w oczach syna, a wreszcie niespełnionymi oczekiwaniami, jakie rodzic ma zwykle wobec swojego dziecka. Wojna, która wywróciła do góry nogami życie ojca, dla syna jest z jednej strony zamierzchłym świadectwem historii z drugiej natomiast – rodzajem rodzinnej tajemnicy, którą – dorastając do pewnego wieku, odkrywa syn, starając się poprzez jej pryzmat, zrozumieć ojcowskie postępowanie. Po raz kolejny jestem pod wrażeniem niespiesznej, surowej i pozbawionej ozdobników narracji autora, budowanej pozbawionymi patosu  słowami, w których wyczuć można relacje naznaczone w dużym stopniu piętnem przeszłości oraz ogólnoświatową historią, która namieszała już w niejednym rodzinnym życiu. I chociaż opowiadania bądź eseje nie należą do moich ulubieńców, to tutaj Murakami po raz kolejny czaruje mnie stoickim spokojem oraz dalekowschodnią harmonią.

𝚂𝚔𝚞­𝚝𝚎𝚔 𝚌𝚊ł­𝚔𝚘­𝚠𝚒­𝚌𝚒𝚎 𝚙𝚘­𝚌𝚑ł𝚊­𝚗𝚒𝚊 𝚙𝚛𝚣𝚢­𝚌𝚣𝚢­𝚗ę 𝚒 𝚘𝚍­𝚋𝚒𝚎­𝚛𝚊 𝚓𝚎𝚓 𝚖𝚘𝚌. 𝚆 𝚗𝚒𝚎­𝚔𝚝ó­𝚛𝚢𝚌𝚑 𝚠𝚢­𝚙𝚊𝚍­𝚔𝚊𝚌𝚑 𝚣𝚊­𝚋𝚒­𝚓𝚊 𝚝𝚘 𝚔𝚘𝚝𝚢, 𝚊 𝚠 𝚒𝚗­𝚗𝚢𝚌𝚑 𝚖𝚘ż𝚎 𝚣𝚊𝚋𝚒ć 𝚒 𝚌𝚣ł𝚘­𝚠𝚒𝚎𝚔𝚊. 🕊 'Porzucenie kota. Wspomnienie o ojcu' krytycy uważają za przysłowiowy klucz do zrozumienia wielu utworów Murakamiego. Ojcowie w jego książkach często są nieobecni, co najprawdopodobniej odzwierciedla samo życie pisarza. W tej niewielkiej książeczce zawarte są historie o dorastaniu, kotach, książkach jak i o IIWŚ. 🕊 Ta pozycja *zdecydowanie!* najbardziej była potrzebna samemu autorowi - wspomina, że nie wie jak bardzo ten esej zaciekawi czytelników. I szczerze? Dużo bym nie straciła jakbym go nie przeczytała. 🕊 Jednak sam styl pisania Murakamiego sprawia, że mógłby opublikować przepis na owsiankę i byłabym tak samo oczarowana *pewnie i w tym zasługa tłumaczki*. Bo on nie przedstawia suchych faktów klepanych jak wyuczoną formułkę w szkole. 🕊 Nie wiem dlaczego, ale ten utwór najbardziej przypominał mi intymny wpis do pamiętnika lub dziennika. Murakami porządkuje swoje myśli, wspomnienia i przemyślenia, które przepełnione są różnorakimi emocjami, ale na pierwszy plan przebija się jedna: smutek. 🕊 Trochę przeszkadzało mi to jak wiele razy wspominane są te same szczegóły, a na osiemdziesięciu stronach jest to nieco nużące. 🕊 Co do polskiego wydania, bardzo podobały mi się ilustracje Uli Pągowskiej.

Jak sam tytuł wskazuje, ten krótki tomik opowiada o ojcu Harukiego. Głównie są tam wspomnienia, ale i można znaleźć myśli autora nawiązujące do jego ojca. Haruki opowiada w głównej mierze o swoim dzieciństwie i dorastaniu. Dzięki temu możemy zrozumieć ślad w jego powieściach tyle nawiązań do drugiej wojny światowej oraz wszystko co się dzieje przed i nawet po. Jego ojciec dużo czasu spędził w wojsku gdzie miał pobór w trakcie własnej nauki. Podziel się tymi opowieściami z synem, który do dziś niektórych wydarzeń zrozumieć nie potrafi i nigdy już nie zapyta ojca co tak naprawdę mial na myśli i dlaczego zdradził mu tyle sekretów z młodości. Niesie to za sobą wielkie brzemię, które Haruki nosi do dziś. Czy ojciec świadomie go tym obarczył? Haruki zaczął się zastanawiać nad przeznaczeniem, co by było gdyby… Gdyby nie wojna to by go zapewne na świecie nie było. Gdyby nie splot wydarzeń to wszystko inaczej by się potoczyło. Tomik, w którym Haruki wspomina ojca jest malutką i cieniutką książeczka zawierającą dużo przemyśleń i odpowiedzi. Krytycy uważają, że jest to jeden z najważniejszych tesktów pisarza i skłaniam się ku temu by im wierzyć. Myśle, że to naprawdę jest ważny tekst już sam w sobie opowiadający o dzieciństwie, które dla każdego z nas dużo znaczy i które kształtuje naszą osobowość. Żeby zrozumieć trzeba przeczytać wspomnienia o ojcu.

Haruki Murakami w swoim eseju „Porzucenie kota. Wspomnienie o ojcu” wraca do dziecięcych lat. Opowiada o wydarzeniach, które miały wpływ nie tylko na jego ojca, ale i na niego samego. To próba poradzenia sobie z traumą i demonami przeszłości. Chiaki Murakami – ojciec pisarza był żołnierzem, którego życie potoczyło się nie tak, jak tego oczekiwał i aby znaleźć ukojenie zaczął pisać haiku. Ciężko było mi czytać wyznanie Autora, w którym przyznaje, że przez większość życia miał poczucie, że ojciec jest nim rozczarowany, a ostatecznie ich więzi rozluźniły się na tyle, że na długie lata stracili kontakt. Ta prywatna opowieść pokazuje nam jakie wydarzenia miały wpływ na to jakim człowiekiem stał się Murakami. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z wybitnym pisarzem i uważam, że znacznie więcej wyniosłabym z tego krótkiego eseju, gdybym wcześniej sięgnęła po którąś z jego powieści. Muszę jednak przyznać, że sam Autor mnie zaintrygował, a te niecałe osiemdziesiąt stron sprawiło, że mam ochotę sięgnąć po inne jego dzieła. Bardzo spodobało mi się wydanie tej książki. Przez jej maleńki rozmiar (i nie mam tutaj na myśli tylko ilości stron) miałam wrażenie jakbym czytała pamiętnik Autora, a kolorowe ilustracje nadają wydaniu wyjątkowy charakter. A jeśli chcecie się dowiedzieć, co stało się z tytułowym kotem to koniecznie sięgnijcie po tą pozycję.

O Harukim Murakamim zawsze słyszałam, ale nigdy jeszcze nie sięgałam po jego książki. Dopiero teraz dzięki wydawnictwu muza miałam okazję oraz motywację, aby to zmienić. "Porzucenie kota: wspomnienie o ojcu" to krótki tekst, zaledwie 80 drobnych stron, przeplatanych uroczymi ilustracjami. Autor opowiada tutaj trochę o sobie, ale głównie o swoim tacie, z którym nie zawsze łączyły go dobre relacje. Jest to zlepek myśli, wspomnień, niekiedy zapamiętanych inaczej niż tak jak miały miejsce w rzeczywistości. Jednym z głównych wątków są tu czasy wojny oraz przemyślenia na temat tego jak wiele istotnych spraw zależy od drobnych decyzji. W książce, jak i w życiu, było sporo niedopowiedzeń, pozostawiających otwartą furtkę czytelnikowi do własnych przemyśleń i interpretacji. Często irytowało mnie, że nie dowiem się jak było na prawdę, ale co zrobić kiedy sam autor tego nie wie? Dzieło Murakamiego może być też inspiracją do zagłębienia się we własną historię, w nasze relacje z bliskimi, powrótu do dzieciństwa i naszych wlasnych wspomnień. Język jakim posługuje się ator jest prosty, bardzo czytelny, a styl pozwala na szybkie pochłonięcie lektury, będącej idealnym sposobem na chwilę zadumy i relaksu.

Książki Murakamiego są zawsze niezwykłe. Nie ważne czy to trzytomowa powieść, czy opowiadanie. Tym razem autor w swoim krótkim eseju opowiada o ojcu. Mała, chuda i niepozorna książka do przeczytania w jeden wieczór - tak pomyślałam kiedy ją zobaczyłam. Ale przecież skoro napisał ją jeden z moich ukochanych pisarzy, na pewno mnie oczaruje - to była moja druga myśl. I nie pomyliłam się. Już sam początek jest niebywale interesujący, bo Haruki i jego tata Chiaki jadą rowerem na plażę, żeby zostawić tam kota. Dalej autor opisuje swoją relację z ojcem, który uczestniczył w wojnie i na potęgę tworzył haiku. Przeczytanie tego eseju jest niezbędne, aby lepiej zrozumieć książki autora. Wszystko co przeżył i to, co łączyło go z ojcem, miało ogromny wpływ na twórczość. W końcu relacje rodzinne nie zawsze są dobre i często problemy rodziców powodują traumy u dzieci. Murakami radził sobie z nimi, pisząc książki. Oczywiście polecam "Porzucenie kota" z całego serca, ale tylko tym, którzy są fanami autora i kochają jego książki. Na pewno nie jest to odpowiednia pozycja do rozpoczęcia przygody z jego twórczością.