Poranki na Miodowej. Tom 1 (okładka miękka)

Ojej, jak bardzo chciałabym polecić „Poranki na Miodowej 1”, w ogóle całą twórczość Joanny Szarańskiej, każdej kobiecie. Te powieści wnoszą nową jakość do kobiecej literatury. Przepiękny styl autorki, którego jestem największą fanką, cudowne historie, krwiści, do bólu ludzcy bohaterowie ze wszystkimi ich zaletami i wadami, to największe wartości jej książek. „Poranki na Miodowej 1” to przepiękna, wzruszająca, choć niepozbawiona tego charakterystycznego humoru Asi, historia łapiąca za serce. Dlatego też polecam ją każdej kobiecie spragnionej emocji, ciepła. Będziecie zachwycone. A to dopiero początek – już za kilka miesięcy premiera kolejnego tomu!

"Poranki na Miodowej 1" to pierwsza część nowej serii Joanny Szarańskiej. Małgorzata, za sprawą niespodziewanego listu w niebieskiej kopercie, wraca do domu, w którym spędziła dzieciństwo. Teraz ta dorosła kobieta, pisarka, musi zmierzyć się z przeszłością. Wiele się na Miodowej zmieniło, jednak pewne rzeczy pozostały niezmienne. Tak jak ukochana księgarnia, czy pobliska piekarnia. Starzy znajomi i nowi. Stare i nowe problemy, którym bohaterka musi stawić czoło. Książka skonstruowana jest w ten sposób, że czytając, poznajemy równocześnie teraźniejszość i wcześniejsze wydarzenia. Ale cóż to jest za opowieść ! Autorka w mistrzowski sposób maluje słowami tę historię. Kiedy opisuje ciastko, to czujecie w ustach jego smak. Jestem zakochana w każdym zdaniu. Dobrze, że będzie ciąg dalszy, bo już czekam z niecierpliwością. Na pewno sięgnę też po wcześniejsze pozycje tej autorki.

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA 16\2020 „Poranki na Miodowej 1” – Joanna Szarańska Seria: Na Miodowej Wydawnictwo: Czwarta Strona Liczba stron: 376 Premiera: 11.03.2020 r. "Poranki na Miodowej 1", to historia o dwóch silnych kobietach, których przeszłość kryje bolesne tajemnice. Okładka zachwyca pięknem kwiatów, jednak życie bohaterów nie jest usłane różami, a wszystko co podniosłe i powodujące szybsze bicie serca, może w niespodziewanym momencie pęknąć jak bańka mydlana. " To właśnie robimy, kiedy czujemy się niepewnie, gdy nie wiemy, co dalej: wstawiamy wodę na herbatę, kawę albo aromatyczne ziółka. Tak jakby w filiżance gorącego napoju kryło się rozwiązanie wszystkich problemów i bolączek." Narracja prowadzona jest w dwóch czasach: teraźniejszym i przeszłym. Ale nie martwicie się, są spójnie połączone, zaś przechodzenie z jednego do drugiego logiczne. Ta nowa odsłona autorki i jej bogaty warsztat pisarski, zachwycił mnie i pozostawił z niedosytem, który mam nadzieję, szybko zostanie uzupełniony. Drugi tom „Popołudnia na Miodowej 2”, ma się ukazać jeszcze w tym roku. „Zrozumienie czyichś błędów jest jak nasionko. Jeśli je zasadzisz i będziesz odpowiednio pielęgnować, pewnego dnia wykiełkuje, zakwitnie, a wreszcie wyda owoc. Owoc przebaczenia.” Znad powieści unosi się zapach świeżego pieczywa i charakterystyczna woń starych książek. To właśnie sprawia, że chce się pozostać z bohaterami Miodowej na dłużej.

- RECENZJA PRZEDPREMIEROWA - PREMIERA: 11.03 Małgosia ma za sobą ciężką przeszłość. Kiedy w końcu udaje jej się rozpocząć normalne życie, ta przeszłość ją dogania. Pewien tajemniczy list w błękitnej kopercie odmieni jej życie. Nagłe zderzenie z przeszłością nie będzie miłe, ale może wyjaśnić wiele spraw. Najnowsza powieść Joanny Szarańskiej, która już od pierwszych stron, a właściwie od pierwszych zdań oczarowała mnie swoją prostotą. Autorka przedstawia nam Małgorzatę już jako dorosłą, dojrzałą kobietę, której życie w końcu nabrało jakiegoś sensu. Z jej perspektywy ukazana jest cała powieść. Co pewien czas główna bohaterka wspomina swoje dzieciństwo co sprawiło, że zrozumiałam jej nastawienie do sytuacji w jakiej się obecnie znalazła, a za razem wprawiło mnie we współczucie i zrozumienie dla jej postawy. Joanna Szarańska ma bardzo lekkie pióro, o czym przekonałam się czytając jej świąteczną serię, jednak ona była zupełnie inna od "Poranków na ulicy Miodowej 1". Ta powieść wydaje mi się bardziej poważna, spokojna i odrobinę melancholijna, ale !! W ogóle nie nudzi. Wraz z główną bohaterką podejmowałam różne decyzje i nieraz przyłapałam się na tym, że ja postąpiłabym zupełnie inaczej. Czasami jej decyzje mnie zaskakiwały. "Poranki ..." mają w sobie pewnego rodzaju urok, a ja poddałam się temu zauroczeniu i nie mogłam się oderwać od tej powieści nawet na chwilę. Poza tym, wydaje mi się, że to bardzo realistyczna historia. Naprawdę uważam, że to co przytrafiło się głównej bohaterce mogłoby wydarzyć się naprawdę, a nawet uważam, że takie sytuacje miały miejsce. Niecierpliwie czekam na kolejny tom, aby oczami wyobraźni móc wrócić do bohaterów Miodowej, z którymi w pewnym sensie się bardzo zżyłam. Ostatnio brakowało mi takiej właśnie obyczajówki. Polecam z całego serduszka. Dziękuję @czwartastrona za możliwość recenzji