Pokolenie Ikea (okładka  miękka)

Czarny pracuje w renomowanej kancelarii mieszczącej się w stolicy. Jest już po trzydziestce, auto i mieszkanie sfinansowały mu bank, a podejście do życia ma dość hedonistyczne. Związki dla niego trwają maksymalnie jedną noc i nie widzi w tym niczego złego. Przyjaźnie ceni, bo zdaje sobie sprawę, że jest o niełatwo. Język ma niewyparzony, nie owija w bawełnę, a seks traktuje jako hobby i bardzo dużo o nim myśli. Ma ciekawe przygody, jeszcze ciekawsze spostrzeżenia i zabiera nas do swojego świata, któremu daleko do romantycznych realiów. „Pokolenie Ikea” to książka pierwotnie wydana w 2012 roku. Obecnie, jedenaście lat później, doczekała się ekranizacji oraz wydania z odświeżoną okładką, oraz dodatkami filmowymi. Doskonale pamiętam, gdy czytałam ją wiele lat temu, mając jeszcze zupełnie inne spojrzenie na świat i związki, i w pewien sposób mnie wręcz bulwersowała. Obecnie, zapewniła mi świetną lekturę, a obraz w niej przedstawiony, to krótkie, aczkolwiek dosadne podsumowanie czasów, w jakich przyszło nam żyć. Nad wyraz rzeczywiste. I przez to tak kontrowersyjne, bo mimo wszystko mało jest osób, które decydują się głośno mówić o datach ważności związków, zdradach, zamiłowaniu do imprezowania, alkoholu czy szybkim, nic nie znaczącym seksie, a już na pewno nie tak dosadnie. I choć styl pisania Autora przez lata ewoluował, dojrzewał wraz z nim samym, to już w tej pierwszej jego książce odczuwamy niebywałą lekkość jego pióra, brak granic w poruszaniu jakichkolwiek tematów, wyśmienity sarkazm, który ubóstwiam i zręczność tworzenia ciętych ripost, które znakomicie wpasowują się w dialogi kreowanych przez niego postaci. Wbrew pozorom, tak jak realistyczna jest ta książka, tak samo jest… smutna. Obraz ludzi w niej występujących nie świadczy o nich najlepiej – ich styl życia to praca, zakupy i nic nie znaczące relacje, naznaczone pochopnymi decyzjami i brakiem chęci wzięcia odpowiedzialności zarówno za siebie, jak i za drugiego człowieka. Ale wbrew pozorom, pod płaszczykiem tych wszystkich kiepskich zachowań, z wielu bohaterów, aż bije ta chęć znalezienia czegoś prawdziwego – na przykład miłości. Lecz, jak to w życiu obecnego pokolenia bywa, gdy już zdobywa się to, za czym czasem się tęskniło, to chce się znowu wrócić do adrenaliny, rozrywek i podbudowywania własnego ego. Dekadę później, po zderzeniu się z dorosłością i historiami znajomych, z niechęcią stwierdzam, że obraz przedstawiony w tej książce już nie szokuje. I pozostaje jak najbardziej aktualny. Ciekawym dodatkiem do książki są wypowiedzi osób związanych z jej ekranizacją, którzy stanęli przed nie lada wyzwaniem. Przeniesienie myśli Piotra, ale i niepowtarzalności Czarnego na szklany ekran wcale nie jest takie proste. Ja niezmiennie polecam twórczość Autora, podobnie jak jego bloga, który jest jedynym, który śledzę i czytam od deski do deski – a to już coś znaczy! To taka książka dla ludzi z dystansem – do świata i siebie, ale też potrafiących wyjść ze swojej bańki złudzeń i dostrzec, że świat, w którym przyszło nam żyć nie jest ani trochę zbliżony do bajek Disneya.

,,Pokolenie Ikea" książka, której autorem jest Piotr C. premierę miała w 2012 roku, a 22 lutego 2023 miało miejsce wznowienie w nowej filmowej okładce. Czym jest Pokolenie Ikea ? ,,Pokolenie Ikea to opowieść o ludziach, którzy pracują po to, aby spłacać kredyty, rozczarowani rygorystycznym, sprzedanym za namiastki szczęścia życiem." To w skrócie. Ogólnie książka nie przypadła mi do gustu. Treść i forma ,,Pokolenia Ikea" nie przemawia do mnie. Nie lubię powieści napisanych w taki sposób, ale to oczywiście rzecz gustu. Ja gustuję w innych. Niektóre rozdziały były dla mnie ciekawe, ale może dwa czy trzy. Szczególnie ostatni dziesiąty. Jest on najdłuższy i cokolwiek w nim dzieje się zasługującego na uwagę. Jakby pozostałe rozdziały były utrzymane na takim poziomie to powiedziałby, że całkiem niezła obyczajówka. Całe szczęście, że książka liczy niecałe 200 stron, a wspomniany dziesiąty rozdział to 50 stron. Wartością dodaną nowego filmowego wydania są wywiady z aktorami grającymi główne role: Bartoszem Gelnerem, Michaliną Olszańską, a także producentką i debiutującym reżyserem Dawidem Gral oraz zdjęcia z planu filmowego. Zważywszy na to, że książka została wydana ponad 10 lat temu to widać po liczbie ocen i pozytywnych komentarzach na jej temat, iż ,,Pokolenie Ikea" znalazło swoją grupę odbiorców. Ja raczej nie będę zaliczał się do tej grupy, ale film na podstawie książki chętnie obejrzę. Jednak przesłanie i głębszy sens ,,Pokolenia Ikea" jak najbardziej do mnie trafił i jest nadal aktualny. Przez 10 lat od wydania książki wiele się zmieniło, ale na pewno pozostaje to, że ciągle jesteśmy Pokoleniem Ikea. Prosta instrukcja, łatwość składania, krótka przydatność. Wszystko mamy tymczasowe, a szczęście można kupić. Porównanie społeczeństwa do szwedzkich mebli jest jak najbardziej zasadne. Po więcej odsyłam do lektury ,,Pokolenie Ikea", a film można obejrzeć już w kinach.

Książka ma już 11 lat o ile się nie nyle. Teraz historia weszła na ekrany kin i mamy nowe wydanie z nową okładką. Skusiłam się. Czy żałuję? I tak i nie. Historia jest specyficzna. Nie każdemu przypadnie do gustu. Mamy tu bohaterów dość płytkich mogłoby się zdawać. Jednorazowy seks, praca, znów seks tyle, że z kimś innym niż wcześniej... Jest też wiele sytuacji dość seksistowskich. Głupkowate komentarze na temat wyglądu mężczyzn i kobiet, takie nie na miejscu. Jednak jak przyjrzymy się nieco bliżej całej fabułę to okazuje się, że autor nie przedstawił nic, co by nie działo się w wielu miejscach na co dzień. Przecież wielu ludzi właśnie taki tryb życia prowadzi. Tylko albo nam się z tego nie spowiadają bo wiedzą, że byśmy tego nie zrozumieli, albo mają swoje grono osób o podobnym trybie życia. Wiecie, żyjemy z dnia na dzień. Wciąż w głównej mierze opieramy się o rzeczy materialne i na nich się skupiamy bo możemy je zwyczajnie kupić. Podobnie jest z ludźmi. Czasami utrzymujemy z kimś kontakt bo jest nam ta osoba potrzebna, bo znajomość z nią może dać nam jakieś profity. Kiedy okazuje się jednak, że "krowa przestała dawać mleko" to nagle można ją oddać, sprzedać, wyrzucić... To smutne ale świat wciąż tak funkcjonuje i raczej nie ulegnie to zmianie. Chce wam tylko powiedzieć, żebyście nie zwracali uwagi na tę niezbyt pozytywne oceny tej książki na LC. Jest to książka zdecydowanie nietypowa ale wbrew pozorom naprawdę ma drugie dno. Wystarczy tylko troszkę pomyśleć i otworzyć umysł na to, co ta historia przekazuje. Nie rozumiem tych słabych ocen, serio. Bohaterowie tej książki są zwyczajnie zagubieni, przytłoczeni swoim życie i tym jak ono wygląda. Chcieliby jakichś zmian ale nie wiedzą, czy by się odnaleźli w nowej rzeczywistości. Myślę, że każdy powinien przeczytać tę książkę i sprawdzić, czy znajdzie to drugie dno 😉

Wyjątkowe wydanie firmowe znanej już wszystkim książki. Końcowy dodatek czyli wywiad z aktorami, reżyserem i producentką.