Podziemia. W głąb czasu (okładka  zintegrowana, 06.2020)

Robert Macfarlane Podziemia W głąb czasu,  kolejna po Górach i Szlakach książka autora. Współczesna natura to nie tylko zachwycająca przyroda, otaczające człowieka rośliny i zwierzęta, ale również tony plastiku wyrzucanego przez morskie fale, metan uwalniający się do atmosfery, będący efektem ocieplenia klimatu czy składowane w podziemnych katakumbach tony odpadów radioaktywnych. Pod ziemią, poza milionami ton kości przodków, znajdziemy nie tylko to, co piękne, ale również to, co człowiek pragnie przed światem ukryć. Chcąc pozostawić po sobie dobre wrażenie, musimy być świadomi, że za setki lub tysiące lat potomkowie, wcale nie muszą nazwać nas dobrymi przodkami. ➡️Lektura Podziemi stawia przed czytelnikiem liczne pytania dotyczące kondycji świata i środowiska, jednak jest to również opowieść o niesamowitych zjawiskach przyrody, przepięknych, często trudnodostępnych miejscach. W moim przypadku sprowokowała także chęć obejrzenia opisywanych rejonów, bo wiele z nich bez problemu można znaleźć w internecie. Do części z nich można też  dotrzeć. ➡️Autor ma szczególny dar snucia opowieści w obrazowy, plastyczny sposób, powodujący, że książkę czyta się z wielką przyjemnością. Mnie szczególnie ujęły rozdziały dotyczące kilometrowych korytarzy i katakumb pod Paryżem, zjawisk krasowych w Słowenii i Włoszech czy naturalnej współpracy oraz wymianie korzyści pomiędzy drzewami a grzybami. Różnorodnych rozdziałów jest oczywiście dużo więcej. Ich lektura wymagać będzie od czytelnika czasu i skupienia, odwdzięczy się jednak niesamowitymi opowieściami o otaczającym świecie, ale także interesującymi historiami o pasjonatach, naukowcach, badaczach czy mieszkańcach opisywanych miejsc. Książkę wieńczy bogata bibliografia, co ciekawe, z zaznaczonymi przez autora pozycjami, które uważa on za szczególnie wartościowe. ➡️Chociaż jest to literatura faktu z nurtu eko, czyta się ją jak pasjonującą powieść, w której głównym bohaterem są podziemia i wszystko to, co skrywają przed oczami ludzkimi. A dzięki Podziemiom będę jeszcze dokładniej rozglądać się wokół siebie.

"Wierzchołek potrafi ciągnąć z równie nieodpartą siłą, co otchłań." oraz "Człowiek znajduje się w kompletnej, całkowitej pustce, zupełnie jakby trafił w przestrzeń kosmiczną. [...] W pewnym momencie znika Bóg, znika przeszłość i przyszłość, a zostaje jedynie teraźniejszość i następna milisekunda. Takie środowisko nie jest groźne, człowieka ogarnia całkowity spokój" Te dwa cytaty idealnie opisują najnowszą książkę Roberta Macfarlane'a, który tym razem zabiera nas pod ziemię, po której to stąpamy codziennie, ale czy zadajemy sobie sobie pytanie 'co pod nią się znajduje'? Większość z nas raczej woli zdobywać szczyty, niż zapuszczać się w głąb podziemnych, ciemnych korytarzy, ale czy słusznie? W końcu to co jest pod naszymi stopami potrafi skrywać tyle ciekawych tajemnic, tyle ludzkich historii zapisywanych warstwa po warstwie przez dziesiątki tysiącleci, bo przecież to nie tylko drobne przedmioty znalezione to tu, to tam, ale nieraz i całe miasta. Czy zastanawiamy się co w kolejnej warstwie, którą 'budujemy' teraz my znajdą nasi przodkowie za kolejnych tysiąc lat...? oby nie były to tylko tony śmieci i nasze zmurszałe kości... Macfarlane'a zabiera nas w głąb tylu miejsc, do których pewnie, gdyby nie ta książka, nie mielibyśmy dostępu, a jednocześnie pisze w taki sposób, jakbyśmy tam byli. Klaustrofobiczne tunele, w których czuć drgania każdego przejeżdżającego metra znajdującego się nieopodal. Chodzimy jaskiniami o szczelinach tak wąskich, że mogą nas nie wypuścić ze swych objęć, albo będziemy szukać bezgwiezdnych rzek, które są, a jakby ich nie było, ale to nie będzie koniec, bo Robert zabierze Was do wielu innych takich tajemniczych miejsc. Osobiście pod ziemią byłam dwa razy. Pierwszy w kopalni soli w Wieliczce, a drugi w jednej z kopalni węgla na Śląsku w trakcie tzw. szychty i oba doświadczenia, choć zgoła inne, pokazały, że człowiek to istota, która wejdzie wszędzie tam, gdzie tylko się zmieści...

Książka „Podziemia. W głąb czasu” Roberta Macfarlane trafiła w moje ręce dzięki uprzejmości Wydawnictwa Poznańskiego, za co serdecznie dziękuję. Do tej pory nie miałam styczności z książkami tego autora, więc nie wiedziałam czego mogą po niej się spodziewać… Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to fakt, iż każdy rozdział tej książki to inna opowieść o tym, co kryje się pod… Nie nad, a pod... Robert Macfarlane w „Podziemia. W głąb czasu” pokazuje, że głównym motywem jego wielu podróży było znalezienie odpowiedzi na pytanie, które powinniśmy sobie zadawać już od dłuższego czasu… Pytanie brzmi: „Czy jesteśmy dobrymi przodkami?”. Moim zdaniem odpowiedzią na te pytanie jest tylko jedno słowo – nie, nie jesteśmy i jeśli nic nie zmienimy w Naszym życiu, w Naszym otoczeniu, to nigdy nie będziemy. Niszczymy to co zostało Nam dane. Kiedyś robiliśmy to nieświadomie… Teraz robimy to z pełną świadomością! Już na samym początku Robert Macfarlane dzieli się z Nami swoją fascynacją i to na mnie działa... Robert Macfarlane często odwiedzał ciemne podziemne przestrzenie, wielokrotnie znajdował się w niebezpiecznych sytuacjach. Jego podróże w głąb ziemi wielokrotnie były wręcz przerażające. Książka „Podziemia. W głąb czasu” sprawia, że zaczynam się zastanawiać nad moim miejscem na tym świecie. Co po sobie zostawię moim dzieciom, wnukom oraz prawnukom. Jaki wpływ mam na otaczający mnie świat i co mogę zrobić, aby naprawić i ochronić właśnie ten otaczający mnie świat… Co mogę zrobić i jak wiele nauczyć moje dzieci, aby spowolnić niszczenie naszego otoczenia. Aby cokolwiek zmienić, wiem, że powinnam zacząć od zmiany samej siebie. Ta książka sprawiła, iż już po jej przeczytaniu nadal myślami jest w niej. Jej treść na długo pozostanie w mojej głowie. To będzie mój pierwszy krok do zmiany mojego życia, mojego otoczenia. Mam nadzieję, że na lepsze…

Robert Macfarlane odważył się zajrzeć tak głęboko, gdzie ludzkość rzadko dociera. Autor pisał „Podziemia” ponad sześć lat. Uczestniczył w wielu wyprawach, by osobiście przekonać się, co skrywa ziemia. W tym czasie poznał wyjątkowych ludzi przewodników, nauczycieli, którzy przekazywali mu swoją wiedzę. Dzięki zdobytemu doświadczeniu i pomocy ludzi z pasją powstała ta fascynująca książka, której treść zapadnie głęboko nam w pamięć. Nawet okładka nie jest tu przypadkowa, bo jest to fotografia przyjaciela autora, obraz Nether (tzn. na dole). Pisarz sądził, że obraz symbolizuje promienny niebezpieczny świat podziemi, a co oznaczał naprawdę, dowiemy się z publikacji. Publikacja wymagała wielu lat pracy, poświęceń, przygotowań oraz podróży. Autor cudownie opisuje wszystko, co zobaczył i zasłyszał. Jest laureatem wielu nagród, a ta książka jest kolejnym przykładem jego zdolność do pokazywania rzeczy niebanalnych. Poprzez zdolności literackie wciąga nas w ten świat, opisując z finezją otaczające go krajobrazy, niepowtarzalne miejsca oraz ciasne tunele w taki sposób, że czujemy niepewność w ciemności, a w wąskiej szczelinie przerażenie po to, by za chwilę czuć ogromną radość z promieni słońca i roztaczającej się przestrzeni. Doskonała książka z pięknymi opisami przyrody, efektownymi szczegółami, którymi zachwyca się autor, pokazując nam jednocześnie, jak jesteśmy mali wobec tej rozległej krainy pod ziemią i jak bardzo jesteśmy od niej uzależnieni. Do tej pory korzystaliśmy w nieograniczony sposób z dóbr matki natury, ale zapewne nadejdzie, dzień zaplatały za swe swawolne poczynania, pychę i zachłanność.

“Pod ziemią umieszczamy to, co cenne, co kochamy lub chcemy chronić; niekiedy ukrywamy to, co szkodliwe. Jednak to, co zostało kiedyś pogrzebane w ziemi, może w niej trwać dłużej od nas. I może nieoczekiwanie uderzyć z wielką siłą.“ “Podziemia. W głębi czasu” autorstwa Roberta Macfarlane, to jedna z najciekawszych książek non-fiction jaką ostatnio przeczytałam. Jest to połączenie współczesnej ludzkiej historii, z bardzo skrupulatnie zbadanymi historiami ludowymi. Autor przedstawił nam, z bardzo ciekawej perspektywy, jak wygląda nasz własny świat w antropocenie. Ponadto Macfarlane porusza bardzo ważne kwestie, które w rzeczywistości są dość szokujące. Jakie są mocne strony tej książki? Przede wszystkim research, gdyż jest on bardzo wnikliwy i dokładny. Widać, że autor poświęcił wiele czasu na badania. Inna zaletą książki jest również styl Macfarlane, ponieważ jest on bardzo liryczny i bujny. Autor używa wielu fantazyjnych słów, dzięki czemu książka posiada swoją magię. Co do wad, to ja się żadnych nie doszukałam, więc z pewnością warto sięgnąć po tę książkę. Kończąc już, ja ze swojej strony książkę bardzo polecam. Jest to naprawdę bardzo ciekawa pozycja, która dostarczy wam dużo informacji, jak i zapewni super rozrywkę.

Dziś będzie o książce "Podziemia. W głąb czasu" Roberta Macfarlane’a wydanej przez @wydawnictwo_poznanskie. Na pierwszy rzut oka uwagę zwraca piękna okładka. Następnie - dość spora ilość kartek. I w tym momencie zastanawiamy się, czy będziemy w stanie przetrwać, czytając tak obszerną lekturę poświęconą tematyce, nie ukrywajmy, historyczno-naukowej. I z tego miejsca Was zapewniam, że tak. Autor stworzył tak ciekawą książkę, zawierającą mnóstwo przyswajalnej wiedzy o tym, co można znaleźć pod ziemią, że naprawdę można się wciągnąć. Razem z Macfarlanem odwiedzamy podziemia Wielkiej Brytanii, Włoch, Francji, Finlandii, Słowenii, Norwegii, a nawet lodowatej Grenlandii. Schodzimy m.in. do ciemnych jaskiń i mrocznych katakumb, mogąc dowiedzieć się więcej o przeszłości eksplorowanych miejsc. Autor w swojej książce przedstawia nam również nieco mroczną przyszłość, a wiedza ta przyprawia o gęsią skórkę. Jego przepiękne opisy przyrody zachwycają, a styl w jakim opowiada o tych wszystkich cudnych miejscach powoduje, że możemy się poczuć, jakbyśmy naprawdę tam byli. Książka jest napisana w sposób delikatny i emocjonalny. Fascynuje, wciąga i wzbudza wiele emocji. Gorąco Wam ją polecam!