Platforma (okładka miękka)

Świat jest chory, zawsze był. Odwracanie głowy nic nie da.

Polecam

"Platforma"; jest opowieścią o spełnionym marzeniu o szczęściu człowieka samotnego i na wskroś przeciętnego, który przypadkowo spotyka osobę, która go pokochała, a na dodatek uczyniła jego życie wspaniałą przygodą. Ten niezasłużony dar ma jednak swoją cenę. Szczególnie, że bohater przesiąknięty zepsuciem zachodu sprowadza miłość do aktów płciowych, realizując konsumpcyjną wizję seksualnego spełnienia, jako substytutu bliskości, z czego za jego sprawą korzystają inni, jemu podobni, którzy nie mieli tyle szczęścia. Brak w bohaterze dojrzałości, jak w każdym z nas, wychowanym w inkubatorze cywilizacyjnym zachodu. "Nie wierzę w teorię, według której stajemy się naprawdę dorośli dopiero wtedy, gdy umierają nasi rodzice; nigdy nie stajemy się naprawdę dorośli" - pisze już na wstępie. Tej dorosłości i samoświadomości wcale nam też nie trzeba; "świadomości samego siebie nabieramy poprzez relacje z innym człowiekiem, i to właśnie sprawia, że ta relacja innym człowiekiem staje się nie do zniesienia", stwierdza z dziką szczerością. W opisach scen erotycznych M.H. daje popis kunsztu pisarskiego, jakiego próżno szukać w "50 twarzy Greya", jest niebanalny i zmysłowy, jednak u niego mają one nieporównywalnie głębokie znaczenie i w istocie tchną smutkiem. "Ja sam nie miałem nic przeciwko temu, by seksualność stała się jedną z dziedzin gospodarki rynkowej", wyznaje bohater. Powieść nie może wreszcie skończyć się inaczej jak upadkiem. A ramieniem losu jest fundamentalizm religijny. Religii równa est bowiem tylko hipokryzja zachodniej d