Plac zabaw (okładka  miękka)

Lars Kepler to już klasyka. Niemniej tą książkę zaliczam bardziej do gatunku science fiction niż thiller. Historia powrotów do miasta z innego wymiaru jest na pewno oryginalna, czy ciekawa ? Wolałam poprzednie książki autora, ale tą także szybko się czyta.

Bardzo dobra książka, niektóre momenty wzruszają aż do łez

Ksiażka powala

„Moje serce stanęło dwa razy - powiedziała ochryple. Za każdym razem śniło mi się, że znalazłam się w porcie z chińskimi szyldami i łodziami. Czy to nie dziwne?” Tak, słowo dziwne jest tutaj słowem klucz. Czytaliście kiedyś książkę, która była tak dziwna, że aż intrygująca? „Plac zabaw” Larsa Keplera dokładnie taki jest! Kompetencje wymagane do przeczytania książki: -bardzo dobra umiejętność wizualizacji; -chęć poruszania się na metafizycznym poziomie grozy; -otwartość w myśleniu. To nie jest lekka lektura, ale na pewno godna polecenia i warta poświęconego czasu. Czytając tę książkę doznawałam swoistego rozdwojenia JA. To racjonalne JA wychwytywało różne błędy i czepiało się szczegółów zadając w myślach pytanie - „serio!?”, ale to wolne, artystyczne i dwubiegunowe alter ego myślało sobie „wow!”. Tym razem alter ego wzięło górę! Jasmin Pascal - Anderson, to kobieta, która nie ma w życiu łatwo. Jako oficer sił zbrojnych NATO zostaje postrzelona na misji w Kosowie. Wtedy pierwszy raz podczas stanu śmierci klinicznej trafia do chińskiego miasta portowego, gdzie rozpoczyna swoją wędrówkę w zaświatach i walkę o powrót do żywych. Miejsce to jest koszmarne, brutalne i rządzące się swoimi prawami. Jednak Jasmin udaje się wrócić. Kilka lat później ulega ona wypadkowi samochodowemu, w którym nie brak ofiar. Sama Jasmin znów wraca do portu, jednak po raz drugi, dzięki pomocy młodego człowieka którego poznaje w porcie, ponownie udaje jej się wrócić z zaświatów. Niestety, ale jej syn Dante, który jechał wtedy z nią, musi przejść poważną operację, do której trzeba na chwilę wstrzymać bicie jego serca. Kobieta wie gdzie jej syn trafi i co będzie musiał przejść. Jasmin chce zatrzymać swoje serce i wprowadzić się w smierć kliniczną (!!!), aby pomóc mu przetrwać w porcie. Jednak Dante trafia do najstraszniejszej części - na plac zabaw. To pole brutalnej walki bez zasad. To tor przeszkód na końcu którego jest tylko jedna nagroda - życie. Czytając książkę, tworząc swoją wizję zaświatów, cały czas miałam w głowie film Constantine z Keanu Reeves’em. Moment kiedy wkraczał do piekieł, łączyłam z niektórymi momentami w podziemiu. Autor zaprasza czytelnika do dwóch światów. Tego codziennego oraz do tego, którego nikt z nas nie chciałby odwiedzić. Jest klaustrofobicznie i przerażająco. Kepler pokusili się na wiele odwołań. Na pewno znajdą się tacy, którzy szybko je wychwycą. Na plus dla mnie zaważyły liczne odniesienia do „Boskiej Komedii”, którą uwielbiam i jest ona jednym z dzieł do których często wracam. Port to miejsce w którym przebywają dusze, wobec których nie zapadł jeszcze ostateczny wyrok. Niewielu udaje się wydostać z portu, gdyż rządzi się on swoimi prawami - brutalnymi i bezwzględnymi. Nie wiem, czy to jedynie moja czepliwość, ale te chińskie elementy, niezależnie od tego jak spójne do odniesień przywołanych przez autora, kompletnie mi nie spasowały. Był taki moment, kiedy zaczęłam się zastanawiać w jakim stanie Lars Kepler pisał (pisali) tę książkę. Miałam czasem wrażenie, że autor tworzy tak irracjonalną meta rzeczywistość, tak zagmatwaną, że w pewnym momencie nie wiem gdzie jestem, ale mimo wszystko chyba dlatego, że książka tak „inna”, tak mnie zaciekawiła.

"Plac zabaw" - to najnowsza powieść duetu pisarskiego rodem ze Szwecji – Alexandry Coelho Ahnodoril i Alexandra Ahnodoril. Mroczna historia przeżyć szwedzkiej oficer Jasmin Pascal - Anderson, która podczas natowskiej misji w Kosowie zostaje ciężko ranna i zapada w śmierć kliniczną. W tym stanie trafia do miejsca, będącego „punktem przesiadkowym” do „lepszego świata”.. Jest nim port, w którym dusze przechodzą przez wagę (czyli nic innego jak Sąd Ozyrysa z mitologii egipskiej) a później są przewożone łodziami przez rzekę do destynacji zgodnej z wyrokiem sądu. Religii i mitologii uwzględniających ten rytuał jest całkiem sporo – to zarówno mitologie grecko-rzymska, chińska, staroskandynawska jak i część kultów afrykańskich. Sam port jest w pewnym sensie odpowiednikiem Limbo, zaczerpniętego z mitologii chrześcijańskiej. Tutaj jednak przebywają ludzie, których los się jeszcze waży, czyli ci, którzy znajdują się w stanie śmierci klinicznej. Biurokracja, wzorowana na tradycji cesarstwa chińskiego z X wieku połączona z obecną biurokracją komunistyczną, zajmuje się wydawaniem wiz, które umożliwiają powrót do świata żywych. Jednak można taką wizę utracić, przegrać lub sprzedać na czarnym rynku. Rabunkiem i wyłudzeniami wiz zajmują się chińskie Triady, które zamożnym duszom dzięki tym dokumentom zapewniają powrót do świata żywych. Wspomnienia pobytu w porcie nie stawiają Jasmin w najlepszym świetle po wybudzeniu. Historia ta traktowana jest przez otoczenie jako efekt zespołu stresu pourazowego, bo nie tylko była ranna, ale utraciła w boju dwójkę podwładnych. Jednak jej upór w opowiadaniu o swoich przeżyciach doprowadził do skierowania głównej bohaterki na zamknięty oddział psychiatryczny. Po zakończeniu leczenia Jasmin wiąże się ze swoim byłym podwładnym, a efektem ich związku jest syn – Dante. Mija kilka lat. Podczas podróży samochodowej Jasmin, jej matka i Dante ulegają wypadkowi. Jasmin powraca do portu. Spotyka tam niezwykle sympatycznego młodego człowieka, władającego chińskim i szwedzkim, który podejmuje się roli jej tłumacza i przewodnika. Dzięki pomocy Tinga bez większych problemów powraca do świata żywych. Odzyskuje przytomność w szpitalu. Wie, że jej matka nie żyje, gdyż widziała ją wchodzącą na pokład statku. Dante żyje, ale ma bardzo poważne urazy. Operacja udaje się częściowo. Do zamknięcia aorty niezbędne będzie chwilowe zatrzymanie akcji serca. Jasmin wie, że kilkuletni chłopiec nie ma szans w porcie. Przy pomocy siostry – lekarki wprowadza się w stan śmierci klinicznej i wyrusza Dantemu na pomoc. Jest już za późno. Dante przegrał swoją wizę. Jedyną drogą powrotu, zgodnie z wyrokiem Trybunału Ludowego jest przebycie „placu zabaw”. To miejsce, w którym wszelka zabawa się kończy, a żeby przetrwać trzeba podjąć walkę. Bez reguł, bez zasad, bez wsparcia ludzi mających pojęcia o walce Jasmin musi stawić czoła zbirom z Triady.

"Plac zabaw" - to najnowsza powieść duetu pisarskiego rodem ze Szwecji – Alexandry Coelho Ahnodoril i Alexandra Ahnodoril. Mroczna historia przeżyć szwedzkiej oficer Jasmin Pascal - Anderson, która podczas natowskiej misji w Kosowie zostaje ciężko ranna i zapada w śmierć kliniczną. W tym stanie trafia do miejsca, będącego „punktem przesiadkowym” do „lepszego świata”.. Jest nim port, w którym dusze przechodzą przez wagę (czyli nic innego jak Sąd Ozyrysa z mitologii egipskiej) a później są przewożone łodziami przez rzekę do destynacji zgodnej z wyrokiem sądu. Religii i mitologii uwzględniających ten rytuał jest całkiem sporo – to zarówno mitologie grecko-rzymska, chińska, staroskandynawska jak i część kultów afrykańskich. Sam port jest w pewnym sensie odpowiednikiem Limbo, zaczerpniętego z mitologii chrześcijańskiej. Tutaj jednak przebywają ludzie, których los się jeszcze waży, czyli ci, którzy znajdują się w stanie śmierci klinicznej. Biurokracja, wzorowana na tradycji cesarstwa chińskiego z X wieku połączona z obecną biurokracją komunistyczną, zajmuje się wydawaniem wiz, które umożliwiają powrót do świata żywych. Jednak można taką wizę utracić, przegrać lub sprzedać na czarnym rynku. Rabunkiem i wyłudzeniami wiz zajmują się chińskie Triady, które zamożnym duszom dzięki tym dokumentom zapewniają powrót do świata żywych. Wspomnienia pobytu w porcie nie stawiają Jasmin w najlepszym świetle po wybudzeniu. Historia ta traktowana jest przez otoczenie jako efekt zespołu stresu pourazowego, bo nie tylko była ranna, ale utraciła w boju dwójkę podwładnych. Jednak jej upór w opowiadaniu o swoich przeżyciach doprowadził do skierowania głównej bohaterki na zamknięty oddział psychiatryczny. Po zakończeniu leczenia Jasmin wiąże się ze swoim byłym podwładnym, a efektem ich związku jest syn – Dante. Mija kilka lat. Podczas podróży samochodowej Jasmin, jej matka i Dante ulegają wypadkowi. Jasmin powraca do portu. Spotyka tam niezwykle sympatycznego młodego człowieka, władającego chińskim i szwedzkim, który podejmuje się roli jej tłumacza i przewodnika. Dzięki pomocy Tinga bez większych problemów powraca do świata żywych. Odzyskuje przytomność w szpitalu. Wie, że jej matka nie żyje, gdyż widziała ją wchodzącą na pokład statku. Dante żyje, ale ma bardzo poważne urazy. Operacja udaje się częściowo. Do zamknięcia aorty niezbędne będzie chwilowe zatrzymanie akcji serca. Jasmin wie, że kilkuletni chłopiec nie ma szans w porcie. Przy pomocy siostry – lekarki wprowadza się w stan śmierci klinicznej i wyrusza Dantemu na pomoc. Jest już za późno. Dante przegrał swoją wizę. Jedyną drogą powrotu, zgodnie z wyrokiem Trybunału Ludowego jest przebycie „placu zabaw”. To miejsce, w którym wszelka zabawa się kończy, a żeby przetrwać trzeba podjąć walkę. Bez reguł, bez zasad, bez wsparcia ludzi mających pojęcia o walce Jasmin musi stawić czoła zbirom z Triady. http://niestatystycznypolak.blogspot.com

Chętnie sięgam po książki autorstwa Larsa Keplera, są według mnie ciekawe i nietuzinkowe. Plac zabaw również pozytywnie mnie zaskoczył, przede wszystkim wysoce intrygującą koncepcją fabuły. Kepler ukazuje tutaj świat w wysokim stopniu mroczny i niepokojący, a równocześnie porywający napięciem. Plac zabaw obfituje w liczne elementy metafizyczne, co szczególnie porusza wyobraźnię. Książka Larsa Keplera nieustannie przyprawiała mnie o gęsią skórkę. Na pewno nie było to ostatnie spotkanie z książką napisaną przez małżeństwo ukrywające się pod pseudonimem Lars Kepler. Serdecznie polecam przeczytać.