Pierwszy raz (okładka miękka)

Pełna opinia na blogu: https://mamanapetardzie.blogspot.com/2018/06/pierwszy-raz-agata-czykierda-grabowska.html W pierwszym zdaniu powiem wam, że to jest jedna z tych książek dla których zarwałam nockę :) "Pierwszy raz" kupiłam po przeczytaniu mnóstwa pozytywnych recenzji i zachęcającym opisie na tylnej okładce, a odpowiedź na to, jaka jest ta książka przekazałam już wyżej. Poznajemy tutaj grupę młodych ludzi, których przyjaźń sięga dziecięcych lat. Jednak nie dla wszystkich jest to zwykła znajomość. Kuba jest bezgranicznie zakochany w młodszej siostrze swojego najlepszego kumpla, jednak splotem wydarzeń każde z nich wyrusza w swoją stronę życia. Jednak los bywa przewrotny. Kuba przeprowadza się ponownie do rodzinnej miejscowości i podczas kumpelskiego wyjścia na piwo spotyka Lenę. Uczucia, które przez tyle lat próbował stłamsić i zniszczyć odżywają w nim na nowo z podwojoną siłą. Chłopak postanawia tym razem wykorzystać szansę, jaką dał mu los. Tylko czy dziewczyna, która nie wierzy w jakiekolwiek uczucie i boi się zranienia ulegnie czarowi i zrozumie, że to co od zawsze było między nimi to miłość?

Romans który kwitł przez bardzo długi okres czasu. Już na samym początku kiedy Kuba odwiedzał swojego przyjaciela ich serca spotykały się i już powoli kwitło. Chłopak nie mógł normalnie funkcjonować już gdy tylko ją widział. Miłość opanowała jego serce bardzo mocno, tylko Lena dalej cierpiała po ostatnim zranieniu i nie potrafiła się otworzyć. Miłość w niej jednak powoli zaczęła się rozwijać. Przyszedł jednak moment, który zaczął ich do siebie zbliżać. Uczucie stawało się coraz bardziej gorące i nie potrafili już tego powstrzymać mimo, że nadal nazywali to przyjaźnią. Pożądanie można oddzielić od miłości, ale pożądanie prowadzi do miłości.

Czytaliście kiedyś książkę, która spodobała Wam się od pierwszej strony? U mnie tak było w przypadku powieści ,,Jak powietrze" Agaty Czykierdy-Grabowksiej. Spodobała mi się niezmiernie, nie mogłam się od niej odciągnąć. Jej przeczytanie pociągnęło za sobą łańcuszek, który objawiał się czytaniem książek tej autorki. Gdy tylko zobaczyłam, że ,,Pierwszy raz" jest wydawany, wiedziałam, że go przeczytam. Agata Czykierda-Grabowksa w swoich książkach pochwyciła mnie realizmem, prostotą, ale także ich lekkością. Pisze o tym, co zna, prawdziwie, bez przekłamań. Po kilku przeczytanych książkach, dołączeniu do grupy z autorką okazało się, że także pracuje. Co szczerze podziwiam, pisze tak szybko, często wydaje książki, a dodatkowo ponosi trud związany pełnieniem konkretnych obowiązków. Mam nadzieję, że nie zaprzestanie pisania. ,,Pierwszy raz" to historia Kuby i Leny, dwójki dawnych znajomych, którzy po latach się spotykają. Jakub od kilku lat jest zakochany w młodszej siostrze swojego najlepszego przyjaciela, od pierwszego wejrzenia. Przez czas studiów, gdy jej nie widział, starał się o niej zapomnieć. Niestety, nie udało mu się, gdy tylko wrócił do rodzinnego miasta, wszystkie uczucia powróciły ze zdwojoną siłą. Zdaje sobie sprawę jak trudno będzie mu wytrzymać w tym samym małym mieście z dziewczyną, którą kocha i której nie może mieć. Ona podobnie jak kiedyś traktuje go jedynie jako kolegę, podobnie jak wszystkich innych mężczyzn, nie ma do nich zaufania. Jest to w pewien sposób związane z jej przeszłością i traumą, z którą musi się uporać, aby żyć, nie oglądając się za siebie. ,,Nie zamykaj się na ludzi i uczucia, nawet na te najmniej idealne, bo właśnie one są najpiękniejsze i najtrwalsze." Kuba ma nadzieję, że Lena go kiedyś pokocha pomimo wielu jego wad i nieodpowiedniej rodziny. Chce, aby była jego teraźniejszością i przyszłością, stanowiła każdą chwilę jego życia. Uda się jej? Czy będzie w stanie wybaczyć mu jego liczne postępki? Przez kilka pierwszych stron miałam wrażenie, że to nie jest książka pani Agaty, na szczęście to uczucie znikło tak szybko, jak się pojawiło. Jakby mi czegoś brakowało, okazało się to jedynie złudzeniem. Znalazłam w tej książce to, za co kocham powieści autorki. Było delikatnie, uroczo, ale było też ostro. Historie Agaty Czykierdy-Grabowksiej unoszą mnie w przestworza. Są one tak dopracowane, uczucie jest cudownie ukazane. Mimo tego, że zwykle bohaterowie w jej książkach mają ze sobą spory bagaż emocjonalny, to całość wychodzi cudownie. Ta powieść również taka była, jak w każdej książce autorki były przekleństwa, jednak w tej było ich o wiele więcej. Lekko niesmaczne, ale dużej różnicy w całej historii nie robi. Kuba cierpi przez nieodwzajemnioną miłość, ale także przez rodzinę, ojca, którego nie ma i matkę, która choruje. Dla niego i jego rodzeństwa to wiele cierpienia. Przez lata mieszkali w biednym domu i cierpieli, dzięki ojcu nie byli traktowani dobrze przez innych mieszkańców miasta. Natomiast Lena przeżyła ciężkie chwile w życiu, zawiodła się na jednym mężczyźnie, przestała ufać wszystkim innym. Od paru lat jest zupełnie inną osobą. ,,Otwórz swoje serce i nawet jeśli zostaniesz zraniona, świat się nie skończy. Obiecuję ci. Słońce znowu wstanie, w nocy zaświecą gwiazdy, a ty znowu będziesz mogła kogoś pokochać." Uwielbiam to, jak pani Agata kreuje bohaterów powieści New Adult, są pełni problemów z przeszłości, ale także otwarci na przyszłość. Jedynie Kuba sprawiał wrażenie niecierpliwe i porywczego chłopaka, ale to za to czytelniki go kochają. Oczywiście w tej książce znajdą się gorące sceny, nie jest to E. L. James, ale to właśnie sprawia, że mam ochotę czytać dalej, są one lekkie i przyjemne. Cała książka była idealna, znalazłam to, czego w niej szukałam. Wam również ją polecam, koniecznie przeczytajcie i pochwalcie się wrażeniami.

Najbardziej trafiają do mnie książki, które w swojej treści ukrywają autentyczne uczucia i wzbudzają masę przeróżnych emocji. Po raz kolejny autorka porwała mnie w historię, gdzie wraz z bohaterami, Leną oraz Kubą mogłam przeżywać szczęście, miłość, namiętność, strach, rozpacz, złość czy rozczarowanie. Bohaterowie prawdziwi jakby zabrani z ulicy i umieszczeni w literackiej fikcji. A jakże ona może szybko stać się realną historią, gdzie każdy z nas może odnaleźć cząstkę siebie. ,,Pierwszy raz" to prawdziwa emocjonalna bomba. Zasiadasz do czytania i nie wiesz kiedy docierasz do ostatnich stron. Kiedy byłam przekonana, że już wszystko się między bohaterami poukładało to autorka, rzucała im kłody pod nogi, wystawiając ich szczęście na próbę. Czy tak, nie dzieje się często w naszym życiu? Akcja nie zwalnia tempa, ciągle coś się dzieje. Jak w trakcie podróży kolejką górską, powoli zbliżamy się do szczytu, aby zaraz z ogromną prędkością spadać w dół. Takie wrażenia zapewniła mi autorka. Uwielbiam jej każdą książkę i ,,Pierwszy raz" dopisuję się do tej listy. Lubię zatracać się w powieści, która wywołuje we mnie liczne emocje, kradnąc moje serce i sprawiając, że choć na chwilę zapominam o codzienności. Polecam!

Mi książka bardzo się podobała:)z chęcią sięgnę po inne książki tej autorki

Agata Czykierda – Grabowska ma talent do posługiwania się językiem naturalnym i realistycznym. Jej bohaterowie rozmawiają ze sobą jak normalni ludzie, w każdej sytuacji. Komuś, kto nie pisze książek, może się wydawać, że tak jest najprościej, ale uchwycenie naturalności w dialogach jest właśnie rzeczą najtrudniejszą i każdemu autorowi, który to potrafi, należy się szacunek. Bohaterowie są pełnokrwiści i trafnie odzwierciedlają postawy, jakie coraz częściej można dostrzec u młodych ludzi. Lena boi się związku i miłości, bo to, co zaobserwowała u swoich rodziców, nie zachęciło jej ani trochę do angażowania się uczuciowo. Nie chce dobrowolnie ryzykować, że ktoś ją zrani i nawet nie jest w stanie wyobrazić sobie, że ryzykując, może coś zyskać. Wydaje mi się, że w czasach lawinowo rozpadających się małżeństw, coraz więcej młodych kobiet będzie zmagać się z takimi dylematami, jak Lena. Kuby los też nie oszczędzał, a chłopak utknął gdzieś w drodze do swojego szczęścia. Próbuje zadowolić się krótkotrwałymi przyjemnościami i nie skupiać na tym, że jego życie donikąd nie zmierza. Do czasu, aż znów pojawia się w nim Lena. Kuba postanawia stanąć do walki i radzi sobie z tym różnie, ale przez większość czasu walczy za dwoje, więc nie jest mu łatwo. W lekkiej i przyjemnej w odbiorze otoczce, autorka serwuje nam tematy bardzo aktualne. Może w pierwszym wrażeniu poruszony problem zdaje się nie być ciężkiego kalibru, jednak częstość jego występowania sprawia, że z całą pewnością należy o tym mówić. Podziwiam w Lenie to, że jest gotowa w decydującym momencie oderwać się od tego, co wyniosła z domu i budować własną drogę, dokonywać własnych wyborów, uważając jednocześnie, aby nie powielać błędów rodziców. Warto sięgnąć po tę książkę. Czyta się ją dobrze, czasem z wypiekami na twarzy, czasem z uśmiechem, a momentami w zadumie i z bólem serca.

[...] Jak wspomniałam Pierwszy raz jest wbrew pozorom bardzo głęboką powieścią i porusza ona wiele problemów, z którymi na co dzień musimy się zmagać (a przynajmniej większość z nas). To historia do bólu prawdziwa pokazująca, że wszystko jest możliwe: wystarczy tylko spotkać odpowiednią osobę w odpowiednim momencie, która sprawi, iż uwięzieni przez swoje lęki zechcemy się z nimi zmierzyć. Odważymy się, mimo ogarniającego nas przerażenia zrobić pierwszy krok, rozerwać kajdany ograniczające nas. Kto z nas nie żyje, bądź nie żył w stworzonym przez siebie więzieniu? Pierwszy raz daje nam – tym, którzy nadal są zamknięci na świat przez swój strach – nadzieję na to, że kiedyś pojawi się ktoś, dzięki komu będziemy się chcieli od niego uwolnić, rozwiniemy skrzydła i poczujemy smak p r a w d z i w e j wolności. Fabuła nie jest zbytnio zaskakująca (przynajmniej dla mnie, chociaż wiele wydarzeń udało mi się do tej pory zapomnieć…), lecz bardzo wciąga i trudno się od niej oderwać. Na uwagę zasługują również świetne kreacje bohaterów. Gdzieś rzuciło mi się w oczy, że zachowanie ich może przyprawić czytelników o nerwicę. Poniekąd tak, szczególnie narażone są te osoby, które do cierpliwych nie należą. Mi to stopniowanie napięcia zaserwowane przez autorkę szalenie się podobało. Stworzyła taką „grę wstępną”, bez której historia Leny i Kuby nie miałaby sensu i smaku. Ze wszystkich stworzonych do tej pory kobiecych postaci przez Agatę Czykierdę-Grabowską to właśnie Lena jest mi najbliższa. Łączy nas naprawdę wiele (np. starszy brat), a takim najmocniejszym ogniwem jest… strach. Tak jak Lena żyję w stworzonej przez siebie klatce, która mnie ogranicza. Bohaterce, dzięki Kubie, udało się z niej uwolnić, mam nadzieję, że mi również jest to pisane. Owszem Lena popełniła kilka błędów, ale kto ich nie robi? Pierwszy raz tak mocno utożsamiłam się z postacią książki, co jest dla mnie nowym doświadczeniem i jednocześnie mnie to przeraziło… Bo tę walkę ze swoimi demonami i lękami mam jeszcze przed sobą. Kuba… Cóż ja mogę napisać o tym (kolejnym) ideale? Jest to postać, która wywołuje szybsze bicie serca i spełnia wszystkie wymagania bycia pożądanym przez romantyczki takie jak ja. Która z nas by nie chciała przystojnego, zabawnego oraz wpatrzonego w nas jak w obrazek faceta? Faceta, dzięki któremu rozwiniemy skrzydła i odważymy się na rzeczy do tej pory niewyobrażalne? No właśnie. Lena i Kuba to kolejna cudowna para, która ma szansę przejść do historii. Jeśli o mnie chodzi, to stała się ona jedną z ulubionych obok Ani i Gilberta (Ania z Zielonego Wzgórza Lucy Maud Montgomery), Wolhy i Lena (Zawód: Wiedźma Olgi Gromyko), czy też Cath i Figla (Bez serca Marissy Meyer). Pierwszy raz, mimo wzbudzającego mieszane uczucia tytułu jest niezwykle realistyczną powieścią, przy której momentami trudno zachować cierpliwość. Wywołuje masę emocji, a autorka znowu czaruje nas swoim stylem oraz stopniowo wciąga nas w zawiłe relacje bohaterów. Historia sprawia, że odrywamy się od otaczającej nas rzeczywistości i pokazuje, że nie wszystko jest czarne albo białe. Zmusza nas do myślenia, śmiechu i płaczu, sprawia, że czujemy, że możemy, że chcemy i że dla każdego z nas jest nadzieja. Dziękuję za kolejną piękną i mądrą powieść. Czekam na kolejne. :) [http://dzosefinn.blogspot.com/2018/04/przedpremierowo-agata-czykierda.html]

„Pierwszy raz” to jedna z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier tego roku. Nawet nie musiałam czytać opisu, wystarczyła informacja, że będzie nowa książka Agaty Czykierdy – Grabowskiej i już była ona na mojej liście must read :D Bo jak wiecie (lub nie) pani Agata należy do grona moich ulubionych polskich autorek! Zanim zabrałam się za czytanie tej historii, faworytem były „Wszystkie twoje marzenia”. Czy nadal są? Przekonajcie się ;) W tej książce mamy do czynienia z Kubą i Leną, których możecie kojarzyć z wspomnianych wcześniej „Wszystkich twoich marzeń” - Kuba i Kamil to bracia ;) Jakub wraca po studiach do swojego rodzinnego miasta, znajduje pracę i.. sobie spokojnie żyje. Do czasu, gdy podczas posiadówki w barze z kumplami w jego polu widzenia pojawia się ona. Lena, przyjaciółka z dzieciństwa, a także jego miłość. Młodsza siostra jego niegdyś najlepszego przyjaciela. Jednak Lena nie zdaje sobie z tego sprawy, a gdyby nawet... to jej podejście do związków jest nieco inne, wszystko przez coś, czego była świadkiem kilka lat temu. Szczerze przyznam, że początkowo nie potrafiłam się wkręcić, było ciekawie, ale brakowało mi tego pochłonięcia w świat przedstawiony w książce. Trwało to niewiele, raptem kilkadziesiąt stron, a później już wszystko poszło gładko... w przeciwną stronę szali! Momentami tak mnie wciskało w fotel, że odłożenie graniczyło z cudem i niewiele brakowało, żebym zarwała nockę (ach szkoło, czemu ty musisz istnieć... ;p). Zaczął się jeden porywający moment i nie było zmiłuj się :D Autorka ma dobry styl pisania, acz czasem potrzeba chwili, żeby przywyknąć (choć może to tylko moje odczucie, jako że zdecydowanie lepiej czyta mi się w pierwszoosobówce). I kurcze przede wszystkim – realizm! Ta nuta realizmu nie do pomylenia z czymś innym. Sporo książek ją zawiera, jednakże mało które właśnie do tego stopnia, kiedy zwyczajnie ma się wrażenie, ze ta historia rozgrywa się obok nas, na naszych oczach, że to realny świat, bohaterowie, wydarzenia. Tak apropo bohaterów – może kilka słów o nich? Więc tak, jak wcześniej wspomniałam, w tej książce prym wiodą Kuba i Lena, dwoje młodych ludzi, którzy mają ze sobą wiele wspomnień z czasów szkolnych. Oboje są wspaniałymi postaciami, dobrymi i sympatycznymi, ale jak każdy z nas – mają i swoje wady. Lena nie potrafi się przełamać w kwestii związków, pewna sytuacja zbyt głęboko zakorzeniła w niej nieufność do facetów, z kolei Kuba... Kuba bywa irytujący :D Ma jak najbardziej dobre intencje, stara się jak może i to się ceni! Ale zdarzyło się kilka chwil, kiedy przewracałam oczami. Może to zbyt pochopna reakcja z mojej strony, w końcu zakochany facet myśli nieco innymi kategoriami, zazdrość i desperacja mu nieobca, ale czasem mógł dać Lenie chwilę do namysłu, przemyślenia wszystkiego. Ale, ale! Nie myślcie o nim źle, w żadnym wypadku! Ja tam go uwielbiam i jakby ktoś mnie postawił przed wyborem, którego z braci wolę – Kubę, czy Kamila, to zabijcie, ale nie mam pojęcia :D Wracając do Leny – jest to dziewczyna, która wiele z nas chciałoby mieć za przyjaciółkę, bo z pewnością by się z nią dogadało. Nie histeryzuje bez powodów, nie strzela nieuzasadnionych fochów! A jak już jakiś strzela to wierzcie, ma powód! I... troszczy się o ludzi. „Pierwszy raz” pokazuje, że cierpliwość popłaca i jeśli się kogoś naprawdę kocha i widzi się, że jest faktyczna szansa, że ta miłość zostanie odwzajemniona – to się o tę osobę walczy. Nie każdy od razu zdaje sobie sprawę z własnych uczuć, a jeśli ktoś ma jakieś uprzedzenia do związków, miłości, czy coś w tym rodzaju, to jest jeszcze ciężej, ale... nie ma co się poddawać zbyt łatwo. I Kuba jest tego właśnie świetnym przykładem. Mam nadzieję, że przy okazji zachęciłam Was do sięgnięcia i przekonania się, czy temu biedakowi w końcu się udało, czy też nie? Hej, ale wiecie co zauważyłam czytając książki pani Agaty? Autorka bardzo, ale to bardzo lubi motyw aut! :D Przez każdą jej książkę przewija się samochód w jakimś ważnym kontekście, znaczeniu, który jakby nie było – wpływa na rozwój wydarzeń. Wydaje się banalne, ale... przeczytajcie i sami się przekonajcie! ;) Nie będę się rozpisywać, powiem jeszcze tylko jedno – przeczytajcie to. Naprawdę warto. JA jestem „Pierwszym razem” zachwycona i w sumie skłaniam się ku temu, że nieco przebija „Wszystkie Twoje marzenia”, choć w niewielkim stopniu (sama nie wiem, dlaczego mam aż taki sentyment do WTM :D). Niemniej jednak... nie pożałujecie! Pochłonęłam tę historię w trzy dni, a gdyby nie niedobór czasu, byłyby to max dwa popołudnia. Bo wciąga! Początek jest nieco cięższy, ale potem jest już z płatka. Także... czekam na wasze opinie ;) zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

Wiecie, w książkach autorki lubię to, że nigdy nic nie jest wymuszone, ani na siłę. Bohaterzy nie rzucają się na siebie w początkowych rozdziałach. Autorka kieruje ich relacjami tak, by i czytelnik miał szansę na zapoznanie się z nimi. Tak było też tutaj. Mimo, że bohaterzy znali się od lat, to i tak przy ponownym spotkaniu, poznawali i zaprzyjaźniali się na nowo. A na pierwszy pocałunek trzeba było trochę poczekać. "Życie jest zbyt krótkie, żeby nie wybaczać i nie zapominać." Kuba od lat zakochany był w siostrze swojego najlepszego przyjaciela. Nieporozumienie, wyjazd i obietnica sprawiły, że ich drogi się rozeszły. Lata minęły i gdy Kuba ponownie wraca do miejsca, w którym dorastał i przypadkowo spotyka dawną miłość, serce podpowiada mu, że wcale nie przestało kochać. Nie chcąc marnować więcej czasu, postanawia ją zdobyć, nawet jeżeli tylko jako przyjaciółkę. Lena wróciła do domu by pomóc w przygotowaniach do ślubu brata. Zamknięta w sobie, zraniona i cierpiąca, uważa że nie jest zdolna do miłości. Czy dawny przyjaciel, który na nowo zaczął wkraczać w jej życie, będzie potrafił otworzyć też jej serce? Czy Lena pokocha ten pierwszy raz? Nie będę za dużo zdradzać z fabuły, by nie odbierać wam przyjemności z poznawania jej. Jeśli chodzi o bohaterów, to tak jak w przypadku każdej książki Pani Agaty - męski bohater, Kuba zdobył moje serce. Nie jest idealny, ma wady, z zazdrości potrafi zrobić coś, za co potem przychodzi mu płacić. Ale to bohater na tyle zdeterminowany, że nie podda się, dopóki nie osiągnie tego czego chce. Lena odtrącała go wiele razy, a mimo to, on dalej walczył o nią, o przyjaźń i miłość. Jeśli chodzi o książki autorki i jej męskich bohaterów, to Kuba zaraz obok Oskara z "Pod skórą" zasługuje na miejsce na podium. Bardzo go polubiłam. Czego niestety nie mogę powiedzieć o Lenie. Zraniona i wystraszona miłości, przez coś co miało miejsce w przeszłości. No i właśnie ten powód według mnie był nieco wyolbrzymiony. Oczywiście zdaje sobie sprawę, że jej zaufanie zostało zdeptanie, że czuła się skrzywdzona i oszukana. Jednak przez to jedno wydarzenie, ona zamknęła się na mężczyzn, na pozwolenie sobie kogoś pokochać. W tym przypadku też autorka ukazała kolejny raz, jak ważna jest rozmowa. Wyduszenie z siebie tego co nas boli i rozmawianie o tym. Lena się przekonała, że ta rozmowa odbyła się o wiele za późno. "Można kogoś ranić na milion różnych sposobów, a ślady mogą pozostać niewidoczne przez wiele lat." Podsumowując, bardzo podobała mi się ta książka! Autorka nie zawodzi i z każdą kolejną wydaną powieścią udowadnia, że jest wyśmienitą pisarką. "Pierwszy raz" to historia o cierpliwości, pokonywaniu własnych barier i uczuciu dwójki ludzi, które choć dawno zapoczątkowane, potrzebowało czasu by go zaakceptować i wyznać (w przypadku Leny). Dla mnie osobiście dalej ulubioną książką autorki jest "Pod skórą", ale "Pierwszy raz" śmiało mogę postawić tuż za nią. Polecam z całego serca! Jestem pewna, że się nie zawiedziecie. A ja nie mogę już doczekać się kolejnych książek, które wyjdą z pod pióra Pani Agaty.

„Po prostu tu bądź. Niczego mi więcej nie potrzeba.” Jak bardzo jedno niespodziewane wydarzenie jest w stanie zmienić życie człowieka? Co kiedy zdeformowany i niepełny obraz teraźniejszości, wywiera destrukcyjny wpływ na przyszłość i postrzeganie świata młodego człowieka? Jak wybaczyć, gdy zawodzą najbliżsi i co w sytuacji, gdy rodzice, którzy powinni być wsparciem i definicją bezpieczeństwa, nieświadomie krzywdzą własne dziecko. Nie jest absolutnie żadną przesadą stwierdzenie, że nie ma na tym okrutnym świecie nic bardziej wartościowego niż prawdziwa i szczera miłość, ale czy to wystarczy? Czy pomimo głęboko zakorzenionego strachu i obaw można otworzyć serce na drugiego człowieka? To tylko kilka z pytań na jakie w swojej najnowszej powieści odpowiada Agata Czykierda-Grabowska. W moim odczuciu mistrzyni historii o młodych dorosłych, którzy wkraczają właśnie na poligon świata i na swój, niedoskonały sposób próbują radzić sobie z rzeczywistością. Zaglądając na mojego bloga wiecie już, że po książki Autorki sięgam w ciemno i jak do tej pory na żadnej się nie zawiodłam, a wręcz przeciwnie. Każdą kolejną wykreowaną przez siebie historią Agata Czykierda-Grabowska tylko umacnia swoją pozycję w literackim świecie. Rozkochuje kolejne czytelniczki w niedoskonałych męskich bohaterach, oczarowuje lekkością i subtelnością przekazu, ale nie traci przy tym charakteru, dzięki czemu powieści wychodzące spod jej pióra wciąż mają pazur, są autentyczne i, co za tym idzie, bliskie czytelnikowi. Tak też było i tym razem. W „Pierwszym razie” dostajemy mieszankę stylu, niepowtarzalnego uroku i błyskotliwości z niełatwą, ale pełną emocji historią dwójki młodych ludzi. Kuba i Lena znają się praktycznie od dziecka. On, zakochany w niej po uszy, nigdy nie zdobył się na odwagę, by wyznać swoje uczucia. Ona, będąc świadkiem sytuacji, której nigdy nie powinna widzieć, na zawsze pochowała w sobie zaufanie i wiarę w drugiego człowieka. Każde z nich żyje własnym życiem, a przynajmniej próbuje to robić, i ich drogi rozchodzą się na wiele lat, po to by pewnego lata nieoczekiwanie ponownie się spleść. Żadne z nich nie jest już tym samym dzieciakiem co kiedyś, ale w ich do tej pory szczelnie zamkniętych sercach wciąż nieśmiało czai się coś, co ich do siebie przyciąga. Postanowienie przyjaźni, to jak im się wydaje, jedyne słuszne wyjście, ale życie ma dla nich nieco inny, bardziej skomplikowany plan. Kilka letnich tygodni spędzonych w rodzinnym mieście obfitować będzie zatem w emocjonalne huśtawki, intensywne kłótnie, trudne rozmowy, dramatyczne wydarzenia, całą masę nieporozumień, ale też chwil pełnych namiętności i uczuć. Czy ta historia będzie miała szczęśliwe zakończenie? Być może. Ale jedno napiszę wprost – to naprawdę świetna i udana powieść idealna na majowe klimaty. Autorka nie poskąpiła czytelnikom specyficznego dla swojego pióra poczucia humoru i pełnych ciętego dowcipu dialogów, przy których nie sposób jest się nie uśmiechnąć, a niekiedy również wzruszyć. Nie można oczywiście pominąć zgrabnie skonstruowanej fabuły, w której wszystkie istotne elementy łączyły się w spójną całość oraz genialnie wykreowanych męskich bohaterów, którzy choć nieidealni, pełni wad oraz słabości i z głupimi błędami na sumieniu, zostali stworzeni po to, by bez skrupułów kraść niewieście serca. Prostota i delikatność przeplatana z dosadnością i sugestywnymi opisami, dopełniły naprawdę dobrze przemyślaną treść, sprawiając, że powieść po raz kolejny stała się przyjemną lekturą, która niestety zbyt szybko się skończyła. „Pierwszy raz” to doskonale wkomponowujące się w nurt New Adult. Powieść, w której Agata Czykierda-Grabowska pokazała, że miłość wcale nie jest łatwa i kolorowa, a droga darzących się uczuciem ludzi, usłana różami. Czasami to pot, łzy, gniew i cierniste kolce, ale miłość zawsze jest czymś, o co warto walczyć, dla czego warto się starać i podjąć wysiłek. W moim odczuciu książka ma wszystko to, czego oczekuję od dobrego, dającego się zapamiętać NA, dlatego z czystym sumieniem polecam. Dla ciekawych podpowiem, że „Pierwszy raz” zapoczątkowuje serię opowieści, które do tej pory Autorka udostępniała w formie opowiadań na swoim blogu. Dziś urozmaicone, dopracowane i poszerzone wersje doczekały się wreszcie wydania i szczerze mówiąc, nie mogę się doczekać, kiedy pozostałe historie, które skradły moje serce jeszcze w czasie ich publikacji na blogu Autorki, w postaci papierowych egzemplarzy trafią w końcu w moje ręce. A zapewniam, że jest na co czekać! „Dzięki niemu ona pokochała po raz pierwszy. To był jej kolejny pierwszy raz. Kolejny pierwszy raz z Kubą.” M. www.smooky.pl