Piękne zło (okładka  miękka, 01.2020)

Super

Ok

Pozory mylą... Niemal w każdym z nas jest coś z Pani Dulskiej. Lubimy idealne rzeczy i w taki właśnie sposób usiłujemy kreować własne życie, a kiedy nam to nie wychodzi, staramy się przynajmniej, by sprawiało wrażenie idealnego. Niestety bardzo często utrzymywanie pozorów wymaga wiele energii, często też staje się coraz bardziej frustrujące. Im bardziej się bowiem staramy, tym mocniej nasza rzeczywistość odbiega od tej z wyobrażeń. Tymczasem otoczenie widzi piękny obrazek i nawet gdybyśmy potrzebowali pomocy, nikt nie jest w stanie jej udzielić. Dopiero wówczas, kiedy wydarzy się tragedia, ludzie dookoła otwierają szeroko oczy ze zdumienia, przekonując siebie, że to była taka idealna rodzina. A przecież ideały nie istnieją… Na taką podręcznikową rodzinę wyglądają właśnie Maddie i Ian. Piękny dom z ogrodem na przedmieściach Kansas City, uroczy trzyletni synek Charlie, niemałe dochody pozwalające wieść przyjemne i bezstresowe życie. Dlaczego zatem Maddie cierpi na napady paniki i jest zmuszona szukać pomocy terapeuty? Kobieta decyduje się na rozpoczęcie terapii przez pisanie, bowiem jako była dziennikarka, wierzy w moc słowa pisanego. Rozpoczyna zatem terapię w prywatnym gabinecie doktor Camilli Jones i właśnie dzięki tym sesjom poznajemy kulisy jej znajomości z Ianem i wydarzenia, które popchnęły kobietę do rozpaczliwego szukania pomocy. Maddie poznała przyszłego męża na imprezie charytatywnej na rzecz Czerwonego Krzyża. Ona owładnięta misją zbawienia świata uczyła na Uniwersytecie Sofijskim języka angielskiego, pracowała też nad książką reporterską, on służył w armii, realizując różne misje. I choć początkowo wydawało się, że stworzy parę z przyjaciółką Maddie – Jo, to ostatecznie powrócił do swojej dziewczyny czekającej na niego w kraju. Jednak Maddie go nie zapomniała, również Ian w chwilach kryzysu, który dopadał go coraz częściej wspominał uśmiech pięknej dziewczyny. Mimo iż wiele stało na przeszkodzie, by ostatecznie byli razem, a ich związek zniszczył przyjaźń Maddie i Jo, to spotkawszy się po latach decydują się razem zamieszkać, a później pobrać. Dlaczego zatem kobieta, mając swojego upragnionego Iana oraz wspaniałego synka, jest taka niespokojna? Czy winę za te ataki paniki można zrzucić na wypadek jakiemu w dość niejasnych okolicznościach uległa podczas biwaku z Ianem i synkiem? A może ich źródłem są obsceniczne zdjęcia byłej dziewczyny Iana, która najwyraźniej wciąż utrzymuje z nim kontakt albo informacja o nabyciu przez męża dość niecodziennej nieruchomości? Albo odkrycie, którego dokonała w piwnicy? Przekonamy się o tym dzięki lekturze fenomenalnej powieści pt. „Piękne zło” autorstwa Annie Ward. Opublikowany nakładem Wydawnictwa Czarna Owca mistrzowsko skonstruowany thriller psychologiczny to prawdziwa gratka nie tylko dla miłośników gatunku, ale dla tych wszystkich czytelników, którzy cenią sobie frapującą fabułę, a także nagłe zwroty akcji, prowadzonej zresztą w taki sposób, że niemal od początku wciągnięci zostajemy w proces docierania do prawdy. Niestabilnie emocjonalny mąż nękany apokaliptycznymi wizjami, cierpiący na zespół stresu pourazowego, żona z napadami lęku – to może stanowić mieszankę wybuchową i prowadzić do tragedii. To właśnie od interwencji policji zaczynamy śledzenie tej historii, z każdą stroną coraz mocniej pragnąć dowiedzieć się, co się tak naprawdę wydarzyło w tym idealnym domu przy Lincoln Street 2240, zamieszkałym przez idealną rodzinę … Justyna Gul Qultura słowa

Piękne zło to kolejna z premier styczniowych, jakie przyciągnęły mój wzrok. Hasło “thriller psychologiczny” jeszcze bardziej zwiększyło moje zainteresowanie, więc nie było opcji, żebym nie przeczytała tej książki. Idealna para, idealne małżeństwo i idealne życie - czy na pewno? Maddie i Ian poznali się na jednej z imprez za granicą. On służył wtedy w brytyjskiej armii, a ona była dziennikarką i aktualnie odwiedzała swoją przyjaciółkę. Po upływie lat wiodą wspólne życie jako małżeństwo w spokojnym Kansas City i wychowują ukochanego synka, Charliego. Po tajemniczym wypadku, Maddie rozpoczyna terapię, która ma ujawnić jej lęki i pomóc się ich wyzbyć. Jej strach krąży wokół męża cierpiącego na zespół stresu pourazowego, bezpieczeństwa syna oraz relacji z przyjaciółką. Co i kogo te wydarzenia zaprowadzą do okrutnego morderstwa? Po tytule, a później i opisie miałam dosyć duże oczekiwania co do tej książki. Byłam nastawiona na totalnie wciągający oraz być może zaskakujący thriller. Czy dostałam to, czego tak pragnęłam? Za chwilę rozwieję Wasze wątpliwości. Główną bohaterką jest Maddie. Wzbudziła moją sympatię, a także współczucie. Wywołała we mnie również podziw, ponieważ mimo swojej kruchości i delikatności, odważyła się wyjechać za granicę i mało tego! Przekraczała granicę państwa ogarniętego wojną domową bez mrugnięcia okiem. Ja nie odważyłabym się na taki krok, za bardzo bym się bała, że coś mi się stanie. No, ale wracając do Maddie. Kobietę tę polubiłam, ale bywały chwile, kiedy denerwowała mnie swoją uległością. Pozwalała wielu osobom wchodzić sobie na głowę i na jechaniu po sobie jak po łysej kobyle. Nie podobało mi się to. Ian to drugi główny bohater, który był tak naprawdę od samego początku kreowany jako ten niedobry, niekochający i być może okrutny mężczyzna. Ja jednak widziałam w nim wiele dobrych cech, takich jak np. Troskliwość czy przezorność. Widać było również, jak mocno kocha swoją rodzinę i chciałby zapewnić jej wszystko to, co będzie potrzebować. Irytowało mnie to, jak inni nie potrafili zrozumieć jego przeżyć po wizytach w strefach objętych wojnami i mówili, że jest dziwny lub chory. Fabuła powieści opiera się głównie na przedstawieniu relacji, jaka łączy głównych bohaterów. Czytelnik poznaje podstawy ich związku oraz chwile, jak się poznawali. Na swój sposób jest to urocze i z pewnością wprowadza pewnego rodzaju chronologię. Z drugiej strony jednak skakanie w czasie co drugi czy trzeci rozdział wytrącało mnie z równowagi i mieszało w głowie. Na całkowite potępienie zasługuje przedstawienie zakończenia grubo przed końcem książki. Było to dla mnie dość dziwne i chyba wolałabym, gdyby Annie Ward jednak pewne zwroty akcji zostawiła na koniec. Bardzo przypadło mi do gustu to, jak autorka wykreowała swoich bohaterów pod względem psychologicznym oraz jak udało jej się mnie zaskoczyć. Nie spodziewałam się, że postacie, którym sama nadam pewne cechy, nagle okażą się całkowitym przeciwieństwem moich założeń. Pierwszy raz spotkałam się z takim zwrotem akcji i co więcej, podobało mi się to. Piękne zło to thriller, który zdecydowanie zasługuje na uwagę każdego fana tego gatunku. Owszem, dla kogoś powieść może wydać się do bólu przewidywalna. Myślę jednak, że znajdą się również czytelnicy, których ta książka szczerze zaskoczy tak jak mnie. Jestem pod dużym wrażeniem tej pozycji i mogę śmiało napisać, że spełniła ona moje oczekiwania: była i wciągająca, i zaskakująca.

Chyba nie będzie zaskoczeniem, że znów pokusiłam się o książkę, która urzekła mnie minimalistyczną, ale wymowną okładką. Oczywiście opis z okładki opisem, ale mój wyostrzony zmysł wzrokowca zwracającego uwagę na detale też zrobił swoje. Lubię nowości wydawnictwa, bo dotychczas nie zawiodłam się na większości propozycji książkowych. I tym razem spędziłam udany dzień z historią, która może być nam dobrze znana i serwowana przez wielu autorów. A jednak Ward mocno mnie zaskoczyła. Maddie wraz z dobrą koleżanką pracują w krajach ogarniętych konfliktami i niepokojami zbrojnymi. Młode, bez zobowiązań, pełne zapału i młodzieńczych marzeń nie skore są do strachu, z jakim wiąże się życie wśród zamachów, bomb i niepokoju panującego w lokalnej społeczności. Jedna pracuje w ramach misji humanitarnych, natomiast nasza bohaterka jest wolnym strzelcem jako dziennikarka. Tak się składa, że dziewczyny podczas jednego z imprezowych wieczorów poznają Iana służącego w armii brytyjskiej. Do tych wspomnień wracamy raz po raz, a sama autorka rozpoczyna powieść od czasów współczesnych, gdzie Maddie i Ian wraz z synkiem mieszkają w jej rodzinnej miejscowości. Młode małżeństwo nie potrafi odciąć się od trudnej przeszłości, która mocno zaważa na ich obecny stan psychiczny. Kobieta udaje się na terapię, by stawić czoła coraz silniejszym lękom. Mężczyzna natomiast boryka się samodzielnie w zaciszu domowej piwnicy pielęgnując zespół stresu pourazowego. Ciężko rozeznać kto jest ofiarą, a kto katem. Na pozór normalne problemy, którym można stawić czoła okazują się zaporą nie do przejścia, a czytelnik zastanawia się, czy zakończenie historii może być aż tak oczywiste? Oczywiście, że nie. Zakończenie bez wątpienia zaskakuje, a my trzymajmy się na baczności i miejmy oczy szeroko otwarte. Autorka zaskakuje przede wszystkim tym, że obsadza retrospekcję wydarzeń w nietypowym czasie i miejscu. Macedonia, Bułgaria, Anglia, Nowy Jork, a nawet Irak – łatwo nie jest, lecz bez wątpienia jest ciekawie. Dotychczas nigdzie indziej nie spotkałam się z umieszczeniem thrillera w tak aktualnych konfliktach zbrojnych oraz w tam dobrze znanych nam z mediów krajach, o których słyszy się z racji niepokoju społecznego podyktowanego wewnętrznymi walkami czy awanturami o złoża surowców naturalnych. Wartka akcja, zgrabnie i bez opóźnień toczące się życie „tu i teraz” oraz „kiedyś” Maddie pozwala wyrobić sobie własne zdanie, jak i postawić diagnozy, przypuszczenia, skąd biorą się aktualne problemy małżeńskie. Jednocześnie towarzyszmy bohaterce w obecnej sytuacji, gdzie ład i porządek wydaje się być tylko pozorem, a wszystko zaczyna się od rozpaczliwego telefonu na policję. Przypadło mi do gustu ryzyko, jakiego podjęła się autorka wypływając na nieznane tereny obcych krajów. Może i bezpiecznie wylądowała w sobie dobrze znanym Kansas, ale to, czego dokonała w trakcie zasługuje na uwagę i pochwałę.

„Widzę Cię i się cieszę. Ale zaraz się złoszczę, bo nie powinno Cię tu być. Radość. Gniew. Radość. Gniew. Strasznie mi mieszasz w głowie...”, czyli piękny dom, piękna rodzina, ale tylko z pozoru. Piękno zło to thriller psychologiczny, który swoją premierę miał w styczniu. Annie Ward ukończyła studia licencjackie z literatury angielskiej na UCLA oraz studia magisterskie ze scenopisarstwa w Amerykańskim Instytucie Filmowym, więc jest pewność, że autorka zna się na literaturze. Maddie i Ian poznali się na przyjęciu za granicą – on służył w brytyjskiej armii, ona jako dziennikarka odwiedziła swoją przyjaciółkę Jo. Po latach już jako małżeństwo wiodą idealne życie na przedmieściach Kansas City i wychowują pięknego synka Charliego. Wskutek pewnego wypadku Maddie rozpoczyna terapię, która stopniowo ujawnia jej lęki związane z mężem cierpiącym na zespół stresu pourazowego i burzliwą historią swojego małżeństwa. Obawia się także o Charliego. Co to wszystko ma wspólnego ze skomplikowaną przeszłością Jo? Wypełniona emocjami historia ukazująca złożoność przyjaźni, wyzwania małżeństwa i macierzyństwa. Szesnaście lat miłości, przygód i tajemnic – na Bałkanach, w Anglii, w Iraku i na Manhattanie, a wreszcie zwykłym domu na przedmieściach Kansas – które prowadzą do dnia, gdy policja zjawia się na miejscu szokującej zbrodni. Muszę zacząć od tego, że za mało tutaj thrillera w tym thrillerze psychologicznym. Piękne zło to jak dla mnie dramat obyczajowy, ponieważ właściwie cała książka skupia się na życiu głównych bohaterów i na decyzjach jakie podejmowali, które dramatycznie zmieniały życie. Cofamy się w przeszłość, aby zrozumieć ich charaktery. Rozdziały pisane są raz z perspektywy Maddie, raz z Iana, dzięki czemu poznajemy ich dogłębnie. Przeszłość łączy się z teraźniejszością, gdzie nic co wydaje się idealne, w rzeczywistości takie nie jest. Ta historia momentami mnie nużyła. Szczególnie retrospekcje, które nie ma bardzo przypadły mi do gustu (chociaż miejsca akcji są tutaj na plus). Nastawiłam się na dobry thriller i chyba dlatego troszeczkę się zawiodłam. Szczególnie że cały wątek morderstwa jest rozwijany praktycznie na koniec książki. Autorka świetnie wykreowała postacie i problemy, z jakimi muszą się mierzyć, ale zabrakło mi „tego czegoś”, dzięki czemu śledziłabym tę historię z coraz większym zaciekawieniem. Piękne zło czyta się szybko i na pewno przyciągnie ona do siebie czytelników. Widziałam wiele pozytywnych recenzji. Ja jestem gdzieś w połowie – nie jest to zła książka, ale nie jest to także wybitny thriller psychologiczny, którym swym zakończeniem zaskoczy wszystkich czytelników. Oczekiwałam od niej więcej.

Debiutancka powieść Annie Ward „Piękne zło” to książką, której premiery nie mogłam się doczekać. Piękna okładka, fascynujący opis i fakt, że miała zostać wydana nakładem Wydawnictwa Czarna Owca zapowiadał naprawdę znakomity thriller. Dawno jednak nie miałam takiego mętliku w głowie po skończeniu książki, jak w tym przypadku. Z jednej strony „Piękne zło” spokojnie można nazwać mistrzowsko skonstruowanym thrillerem psychologicznym, będącym spełnieniem marzeń każdego miłośnika tego gatunku i nie tylko. Autorka zadbała by posiadał on wszystko co niezbędne, czyli intrygującą fabułę, zaskakujące zwroty akcji oraz pełen wachlarz emocji i nietuzinkowych, dobrze wykreowanych bohaterów. A wszystko to wplecione w codzienne, zwyczajne życie. Jednak z drugiej strony, kiedy myślę o tej historii i całej lekturze to kołacze mi się po głowie słowo „dziwna”. Głównie, dlatego że w całej tej powieści nie było ani jednego stosunkowo normalnego bohatera, nie posiadającego żadnej traumy czy urazu psychicznego. Tutaj wszystkie postacie zostały w jakiś sposób naznaczone przez życie. Byłoby to naprawdę ciekawym elementem fabuły, gdyby nie towarzyszące temu wrażenie, że rywalizują oni o to kto został najbardziej pokrzywdzony i jednocześnie wszyscy są przeświadczeni o swojej wygranej. Trzeba jednak przyznać, że Annie Ward udało się bardzo dobrze ukazać problem jakim jest depresja oraz zespół stresu pourazowego. Brak jakiejkolwiek chronologii oraz duże przeskoki w czasie również nie wpływają na pozytywnie odbiór „Pięknego zła”. Przeplatanie teraźniejszości z wątkami z przed kilku tygodni oraz z początkami znajomości Iana i Maddie w sposób tak naprawdę losowy sprawia, że bardzo łatwo jest się pogubić w tej historii. Fakt, że wszystkie rozdziały były ciekawe i koniec końców stworzyły zaskakujące zakończenie wcale nie pomagał odnaleźć się czytelnikowi. „Widzę Cię i się cieszę. Ale zaraz się złoszczę, bo nie powinno Cię tu być. Radość. Gniew. Radość. Gniew. Strasznie mi mieszasz w głowie...” Annie Ward stworzyła naprawdę pokręconą i nieprzewidywalną historię, po którą bez wątpienia warto sięgnąć. W szczególności, że czyta się ją szybko i przyjemnie. Nie jest to jednak lektura pozbawiona wad. Myślę, że swoją nie chronologicznością nie raz może Was nieźle zirytować. Jeśli jednak przymkniecie na to oko to szybko odkryjecie jak Ward sprytnie potrafi manipulować czytelnikiem i jego odczuciami, a wtedy już na pewno wsiąkniecie w „Piękne zło” Aleksandra Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Piękne zło” autorstwa Annie Ward. Więcej na : http://tygrysica.tumblr.com/ oraz https://www.instagram.com/tygrysicaa/

[recenzja z bloga Literackieprzeszpiegi.pl]__ "Piękne zło" Annie Ward ___Maddie i Ian. Amerykańska dziennikarka i człowiek waleczny wprost z armii brytyjskiej. Los skrzyżował ich drogi na posępnych Bałkanach. Nie chcieli być ze sobą, nie potrafili być ze sobą, a jednocześnie z drżeniem serca wypatrywali siebie wśród tłumu obcych. Ich związek wystawiono na wiele prób, chociaż bardziej bolesne były upływające miesiące i lata aniżeli dzieląca ich odległość. Niebezpieczne Bałkany, melancholijna Anglia, krwawy Irak, czy sielankowe Kansas. Lata znikania i odnajdywania się; lata strachu i nadziei, miłości i nienawiści, które nie skończyły się dobrze. Nie można mówić o happy endzie, gdy Maddie walczy ze stanami lękowymi, Ian cierpi na zespół stresu pourazowego a w ich relację miesza się Jo, przyjaciółka z dzieciństwa. A w grę wchodzi jeszcze bezpieczeństwo Charliego, ich małego synka. ___"Piękne zło" to książka opowiadająca historię związku dwóch ludzi, który kończy się tragicznie. Autorka przedwcześnie zdradza finał, tym samym dając do zrozumienia, że to nie on jest tu najważniejszy. Ważni są ludzie, ich zachowanie w różnych sytuacjach, zarówno tych przyjaznych, jak i stresujących. Funkcjonowanie Maddie, jak i Iana jest częstokroć ciężkie do rozszyfrowania, a tym bardziej - do oceny. Kto z tych dwojga jest katem, a kto jest ofiarą? Emocjonalna sinusoida i rozbieżność w ocenie tej samej sytuacji - to wszystko zasiewa w czytelniku sporo wątpliwości. Czy możemy ocenić obiektywnie, kto jest dobry, a kto jest zły? I co ważniejsze - kto jest mistrzem manipulacji? ___Małym minusem tego thrillera jest chaos czasowy. Owszem, przeplatanie przeszłości i teraźniejszości to bardzo popularny zabieg. ale w tym przypadku tych strzępków wspomnień jest za dużo i są zbyt różnorodne. Dodatkowo, nie do końca są jasne określenia czasowe - raz wskazany jest konkretny rok, a kiedy indziej musimy się zadowolić określeniem 'sześć tygodni wcześniej' czy 'siedem miesięcy wcześniej', tudzież 'dzień zabójstwa'. Do tego różni narratorzy, chociaż z przewagą Maddie i miejsca, rozrzucone po całym świecie. Na szczęście - z czasem książka nabiera właściwego rytmu a zegar akcji odlicza już czas do godziny zero. ___"Piękne zło" to tytuł nieco przewrotny, jakby będący przestrogą. Pozory mogą mylić a złe rzeczy mogą przydarzać się każdemu. Dom w spokojnej okolicy, oddana żona, kochający mąż i wspaniały synek. Ale co tak naprawdę skrywają cztery ściany tego domu dowie się ten, kto zada sobie trud przekroczenia jego progu.

Ian i Maddie to małżeństwo, które nie funkcjonuje normalnie. Każde z nich jest zaburzone. Łączy ich nie tylko miłość, ale i mroczna strona osobowości. Chyba pierwszy raz piszę recenzję „na gorąco”, tuż po przeczytaniu książki. „Piękne zło” od wydawnictwa Czarna Owca zachwyca okładką, opisem i hasłami, a w środku kryje się jeszcze ciekawsza treść. Tak mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w dwa dni, a przy małym dziecku i wielu innych obowiązkach, jest to nie lada wyczyn. Popijam napar z hibiskusa, przegryzam kawałek cheddara i zabieram się za spisanie moich wrażeń. Związki przedstawione w tym thrillerze psychologicznym są bardzo pokręcone. Zaczyna się od przyjaźni Maddie i Joanny. Nie jest to jednak taka niewinna dziewczęca przyjaźń. Sporo w niej gwałtownych sytuacji, choć wydaje się, że jedna dla drugiej mogłaby bez wahania poświęcić życie. Wtedy pojawia się on – Ian. Ewidentnie ma problemy emocjonalne, boryka się z PTSD i szaloną dziewczyną. Maddie, Joanna i Ian tworzą skomplikowany trójkąt, w którym musi ktoś ucierpieć. Może nawet wszyscy. Przyjaźń się rozpada, ale jest i nowy początek – małżeństwo. I chociaż wszystko wydaje się idealne, to jednak rzeczywistość mocno odbiega od wyobrażeń. Zanurzamy się w fascynującym wirze zdarzeń, w którym nie wiadomo komu ufać. Poznajemy świat oczami Maddie (ale czy na pewno nie zwodzi ona czytelnika?), z perspektywy trzeciej osoby prowadzona jest z kolei narracja dotycząca Iana. I jest jeszcze policjantka, która prowadzi śledztwo. Poszczególne relacje mają miejsce w różnych momentach życia bohaterów. Jesteśmy z nimi, gdy się poznają, gdy beztrosko imprezują i cieszą się sobą w hotelu, gdy wreszcie pojawia się na świecie Charlie. Te wszystkie coraz to mroczniejsze wydarzenia, poprzetykane są relacjami z dnia zabójstwa. Już się domyślasz, czytelniku kto jest tutaj ofiarą, a kto katem? Jaka jest prawda? Łatwo tutaj zgubić drogę, ale jakże przyjemne jest błądzenie w meandrach fabuły „Pięknego zła”. Niektórych książek się nie czyta, ale się je pochłania. I „Piękne zło” właśnie do takiej kategorii należy. Jest bardzo dobrze napisane, czyta się wyśmienicie. Czytelnik pchany jest chęcią dowiedzenia się prawdy, a jednocześnie cieszy się chwilą, bo można trochę pobłądzić w labiryncie wydarzeń i samodzielnie przeanalizować wydarzenia. Wypijam kolejny łyk hibiskusa. Przyjemne ciepło rozlewa się po każdym skrawku mojego ciała. To była przyjemna lektura – niezwykle miły wieczór. Choć zginął człowiek.

Większość ludzi kieruje swoim życiem w oparciu o własne priorytety. Osoby szczególnie zaangażowane w problemy globalne i socjologiczne wybierają misyjną pomoc innym. Ludzie wykształceni przekazują swoją wiedzę innym. Byli żołnierze wciąż czynni, służą innym swoim doświadczeniem. Wszystkie formy działalności wymagają pełnego zaangażowania bez względu na towarzyszące temu ryzyku. Dopóki oni sami podejmują decyzje, mają o połowę mniej kłopotów. Kiedy na ich drodze staną osoby choćby najprzystojniejsze i atrakcyjne, trudno wybrać czy serce, czy rozum ma być doradcą. Czasem jest to kwestia światopoglądu, a niekiedy wykształcenia. Piękne są uczucia, które w pięknej rodzinie motywują do działania. Piękny dom nie ochroni przed „Pięknym złem”. Maddie była dziewczyną docenianą i motywowaną przez babcię. Uczyła ją kultury i obycia. "Jesteśmy z tych, którzy chcą podbić świat. Tacy jak my nie przestrzegają zasad. Moi dziadkowie nazwaliby cię Übermensch. Jesteś nieprzeciętna." Pewnego dnia spotkała niezwykle przystojnego mężczyznę o łagodnym spojrzeniu. Jego traumatyczne, wojenne wspomnienia przysłaniał cień śmierci. "W Halabdży pewna kobieta powiedziała mi, że najpierw ptaki przestały śpiewać, a potem dzieci zaczęły umierać. " Ich przyjaciółka poświęcała swój czas i zaangażowanie w misjach humanitarnych. "Miała świetną pracę, zawsze był ode mnie lepsza w językach, a nawet nie musiała się starać. Miała wszystko. Czemu tak mi żałowała tego jednego zwycięstwa?" Tym zwycięstwem była piękna miłość. Skala uczuć Maddie do Iana wahała się między gniewem a radosną euforią. Raz o nim myślała: "Żal. Pogarda. Absolutny brak złudzeń. Ian był niczym. Po co się nim przejmować?" Kiedy minęła chandra, pojawiała się radość: "Miałam to, czego od tak dawna pragnęłam: bezwarunkową miłość i sojusznika w długiej walce." Jak zwykle najbardziej narażone na ból są dzieci. Mały Charlie zafascynowany i dumny obracał na nadgarstku surwiwalową bransoletkę od taty. Annie Ward w swojej powieści „Piękne zło” w mistrzowskim stylu zaprezentowała wachlarz różnych emocji. Bez nich nie byłoby możliwe zrozumienie problemów terroryzmu i wyobcowania ludzi skazanych na życie w nieswoim rodzinnym kraju. Kobiecą wrażliwość przeciwstawiła męskiemu punktowi widzenia. Moje odczucia po tej lekturze są jednoznaczne: ta powieść tak bardzo wyróżnia się w mnogości innych thrillerów psychologicznych, że trzeba ją przeczytać.