Piękne zło (okładka miękka)

Debiutancka powieść Annie Ward „Piękne zło” to książką, której premiery nie mogłam się doczekać. Piękna okładka, fascynujący opis i fakt, że miała zostać wydana nakładem Wydawnictwa Czarna Owca zapowiadał naprawdę znakomity thriller. Dawno jednak nie miałam takiego mętliku w głowie po skończeniu książki, jak w tym przypadku. Z jednej strony „Piękne zło” spokojnie można nazwać mistrzowsko skonstruowanym thrillerem psychologicznym, będącym spełnieniem marzeń każdego miłośnika tego gatunku i nie tylko. Autorka zadbała by posiadał on wszystko co niezbędne, czyli intrygującą fabułę, zaskakujące zwroty akcji oraz pełen wachlarz emocji i nietuzinkowych, dobrze wykreowanych bohaterów. A wszystko to wplecione w codzienne, zwyczajne życie. Jednak z drugiej strony, kiedy myślę o tej historii i całej lekturze to kołacze mi się po głowie słowo „dziwna”. Głównie, dlatego że w całej tej powieści nie było ani jednego stosunkowo normalnego bohatera, nie posiadającego żadnej traumy czy urazu psychicznego. Tutaj wszystkie postacie zostały w jakiś sposób naznaczone przez życie. Byłoby to naprawdę ciekawym elementem fabuły, gdyby nie towarzyszące temu wrażenie, że rywalizują oni o to kto został najbardziej pokrzywdzony i jednocześnie wszyscy są przeświadczeni o swojej wygranej. Trzeba jednak przyznać, że Annie Ward udało się bardzo dobrze ukazać problem jakim jest depresja oraz zespół stresu pourazowego. Brak jakiejkolwiek chronologii oraz duże przeskoki w czasie również nie wpływają na pozytywnie odbiór „Pięknego zła”. Przeplatanie teraźniejszości z wątkami z przed kilku tygodni oraz z początkami znajomości Iana i Maddie w sposób tak naprawdę losowy sprawia, że bardzo łatwo jest się pogubić w tej historii. Fakt, że wszystkie rozdziały były ciekawe i koniec końców stworzyły zaskakujące zakończenie wcale nie pomagał odnaleźć się czytelnikowi. „Widzę Cię i się cieszę. Ale zaraz się złoszczę, bo nie powinno Cię tu być. Radość. Gniew. Radość. Gniew. Strasznie mi mieszasz w głowie...” Annie Ward stworzyła naprawdę pokręconą i nieprzewidywalną historię, po którą bez wątpienia warto sięgnąć. W szczególności, że czyta się ją szybko i przyjemnie. Nie jest to jednak lektura pozbawiona wad. Myślę, że swoją nie chronologicznością nie raz może Was nieźle zirytować. Jeśli jednak przymkniecie na to oko to szybko odkryjecie jak Ward sprytnie potrafi manipulować czytelnikiem i jego odczuciami, a wtedy już na pewno wsiąkniecie w „Piękne zło” Aleksandra Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Piękne zło” autorstwa Annie Ward. Więcej na : http://tygrysica.tumblr.com/ oraz https://www.instagram.com/tygrysicaa/

Dużo w tej książce opowiadania rodem z reportażu co się po kolei działo. Całość chronologicznie i rownolegle pokazuje co działo się dawno temu, kiedy Maddie i Ian poznali się w Macedonii i teraz, kiedy dochodzi do morderstwa. Nie do końca wiadomo co jest prawdą, a co nie - postać Maddie i Iana chociaż kreowane są przez społeczeństwo i ich nawzajem na konkretne typy osobowości - są dosyć niejednoznaczne. Poznajemy skrzywdzoną Maddie i cierpiącego na zespół stresu pourazowego Iana. A potem staje się tragedia, którą ciężko jednoznacznie ocenić. Mimo, że zakończenie naprawdę mi się podobało, to cała fabuła moim zdaniem była dosyć nudnie przekazana. Jakoś tak bardzo reportersko, w ułożony sposób, który nie pasował mi tak do końca do thrillera. Takie to było bardzo poprawne i szkolne. A szkoda, bo zakończenie wywraca całą książkę i osądy czytelnika do góry nogami.

Lubię thrillery psychologiczne, czytam je przy każdej okazji i dzięki temu, albo przez to, ciężko mnie zaskoczyć. Annie Ward się udało. Piękne zło to historia która mogła się wydarzyć i ta realność jest jej ogromnym atrybutem. Dużym plusem dla mnie też jest konstrukcja akcji, rozdziały teraźniejsze przeplatają się z wydarzeniami z przeszłości. Powoli, stopniowo odkrywamy motywację zbrodni z pierwszych stron. I tu musicie wiedzieć, że każdy szczegół jest ważny. Podoba mi się również motyw podróży głównych bohaterów. Chorwacja, Bułgaria to kierunki, które poniekąd są nam bliższe niż dajmy na to RPA. Możliwe że aspekt psychologiczny mógłbyć głębszy, bardziej złożony, jednak nie przeszkadza to w odbiorze. Depresja, zespół stresu pourazowego, lęki, niekontrolowana agresja. To wszystko się dzieje, oddziałowuje na otoczenie i doprowadza do tragedii. Bardzo dobra książka, nieoczywista, mocna, zaskakująca i od której ciężko się oderwać.

"To była najbardziej magiczna mała śmierć w moim życiu" "Piękne zło" to jedna ze styczniowych premier autorstwa Annie Ward. Opis książki bardzo mnie zaintrygował, a że lubię thrillery psychologiczne stwierdziłam, że to będzie książka dla mnie. Czy dostałam to czego oczekiwałam? Tak, chociaż bardziej była to powieść obyczajowa z wątkami thrillera. Zupełnie jednak nie przeszkadzało mi to w odbiorze książki. Maddie i Ian poznali się szesnaście lat temu na Bałkanach, gdy kobieta odwiedzała swoją przyjaciółkę Jo. Obecnie mieszkają na przedmieściach Kansas City i wiodą szczęśliwe życie. Ich związek wydaje się być idealny, ale czy na pewno taki jest? Po wypadku Maddie zaczyna terapię, która ujawnia burzliwą historię jej związku i małżeństwa. Mąż cierpi na zespół stresu pourazowego, relacja z Jo jest bardziej skomplikowana niż ktokolwiek mógłby przypuszczać , a strach o bezpieczeństwo synka nie pozwala jej normalnie funkcjonować. Wszystkie te wydarzenia prowadzą do dnia, w którym policja zjawia się na miejscu morderstwa. Okazuje się, że w życiu Maddie nic nie jest takie jak mogłoby się wydawać. Lubię takie książki! Autorka od pierwszych stron wciągnęła mnie w opowiadaną przez siebie historię. Byłam bardzo ciekawa jak się zakończy i przyznaję, że czegoś takiego się nie spodziewałam. Podobały mi się wątki początków relacji między Maddie i Ianem przeplatane wydarzeniami z kilku tygodni przed zbrodnią oraz działania policji po tragicznym zdarzeniu. Połączyły się one w zaskakujący finał. Wszystko to sprawiło, że książkę czytało mi się naprawdę dobrze! Mimo, że momentami akcja zwalniała, była tak intrygująca, że nie nudziłam się podczas lektury nawet przez chwilę. Do tego mamy ciekawie zarysowane portrety psychologiczne bohaterów, z których każdy skrywa jakąś tajemnicę. Autorce udało się też dobrze pokazać jakim problemem jest zespół stresu pourazowego i jak ciężko żyje się z osobą na niego cierpiącą. Przyznaję, że nie za bardzo mam się do czego w tej książce przyczepić. Polecam!

Piękne zło to jedna z tych książek przy których do ostatniej strony musicie być mocno skupieni i przygotowani na sporą dawkę emocji. Szczerze mówiąc dawno nie czytałam takiego ciekawego thrillera psychologicznego. Lubię gdy rzeczywistość jest nieco przekrzywiona, a wszyscy bohaterowie są podejrzani. Słusznie ktoś napisał, że nigdy nie odgadniemy kogo ręce są splamione krwią. ❤️📚 Maddie przeżywa wstrząs. Na skutek wypadku i wstrząśnienia mózgu coraz częściej towarzyszą jej stany lękowe. Zapisuje się więc do terapeutki i próbuje walczyć ze swoją własną psychiką. Jest oddaną żona, jej mąż spełnia się w roli ojca, a jej życie wydaje się być poukładane, aż nudne i stabilne. Cała opowieść wzbogacona jest wiele przestrzeni czasowych. Mamy młodą dziewczynę, która podróżuje, piszę książki, spotyka miłość swojego życia. Przyjaciółkę która jest dla niej całym światem oraz rozterki związane z zawodem miłosnym. Potem teraźniejszość, jej obawy, traumy, po części depresja, aż w końcu dzień morderstwa. I wszystko to oplecione wspaniałą fabułą, historią, zagadką… Czytelnik niemal od pierwszej strony wie że autorka wodzi go za nos. 📚

Pozory mylą... Niemal w każdym z nas jest coś z Pani Dulskiej. Lubimy idealne rzeczy i w taki właśnie sposób usiłujemy kreować własne życie, a kiedy nam to nie wychodzi, staramy się przynajmniej, by sprawiało wrażenie idealnego. Niestety bardzo często utrzymywanie pozorów wymaga wiele energii, często też staje się coraz bardziej frustrujące. Im bardziej się bowiem staramy, tym mocniej nasza rzeczywistość odbiega od tej z wyobrażeń. Tymczasem otoczenie widzi piękny obrazek i nawet gdybyśmy potrzebowali pomocy, nikt nie jest w stanie jej udzielić. Dopiero wówczas, kiedy wydarzy się tragedia, ludzie dookoła otwierają szeroko oczy ze zdumienia, przekonując siebie, że to była taka idealna rodzina. A przecież ideały nie istnieją… Na taką podręcznikową rodzinę wyglądają właśnie Maddie i Ian. Piękny dom z ogrodem na przedmieściach Kansas City, uroczy trzyletni synek Charlie, niemałe dochody pozwalające wieść przyjemne i bezstresowe życie. Dlaczego zatem Maddie cierpi na napady paniki i jest zmuszona szukać pomocy terapeuty? Kobieta decyduje się na rozpoczęcie terapii przez pisanie, bowiem jako była dziennikarka, wierzy w moc słowa pisanego. Rozpoczyna zatem terapię w prywatnym gabinecie doktor Camilli Jones i właśnie dzięki tym sesjom poznajemy kulisy jej znajomości z Ianem i wydarzenia, które popchnęły kobietę do rozpaczliwego szukania pomocy. Maddie poznała przyszłego męża na imprezie charytatywnej na rzecz Czerwonego Krzyża. Ona owładnięta misją zbawienia świata uczyła na Uniwersytecie Sofijskim języka angielskiego, pracowała też nad książką reporterską, on służył w armii, realizując różne misje. I choć początkowo wydawało się, że stworzy parę z przyjaciółką Maddie – Jo, to ostatecznie powrócił do swojej dziewczyny czekającej na niego w kraju. Jednak Maddie go nie zapomniała, również Ian w chwilach kryzysu, który dopadał go coraz częściej wspominał uśmiech pięknej dziewczyny. Mimo iż wiele stało na przeszkodzie, by ostatecznie byli razem, a ich związek zniszczył przyjaźń Maddie i Jo, to spotkawszy się po latach decydują się razem zamieszkać, a później pobrać. Dlaczego zatem kobieta, mając swojego upragnionego Iana oraz wspaniałego synka, jest taka niespokojna? Czy winę za te ataki paniki można zrzucić na wypadek jakiemu w dość niejasnych okolicznościach uległa podczas biwaku z Ianem i synkiem? A może ich źródłem są obsceniczne zdjęcia byłej dziewczyny Iana, która najwyraźniej wciąż utrzymuje z nim kontakt albo informacja o nabyciu przez męża dość niecodziennej nieruchomości? Albo odkrycie, którego dokonała w piwnicy? Przekonamy się o tym dzięki lekturze fenomenalnej powieści pt. „Piękne zło” autorstwa Annie Ward. Opublikowany nakładem Wydawnictwa Czarna Owca mistrzowsko skonstruowany thriller psychologiczny to prawdziwa gratka nie tylko dla miłośników gatunku, ale dla tych wszystkich czytelników, którzy cenią sobie frapującą fabułę, a także nagłe zwroty akcji, prowadzonej zresztą w taki sposób, że niemal od początku wciągnięci zostajemy w proces docierania do prawdy. Niestabilnie emocjonalny mąż nękany apokaliptycznymi wizjami, cierpiący na zespół stresu pourazowego, żona z napadami lęku – to może stanowić mieszankę wybuchową i prowadzić do tragedii. To właśnie od interwencji policji zaczynamy śledzenie tej historii, z każdą stroną coraz mocniej pragnąć dowiedzieć się, co się tak naprawdę wydarzyło w tym idealnym domu przy Lincoln Street 2240, zamieszkałym przez idealną rodzinę … Justyna Gul Qultura słowa

Historia skupia się wokół małżeństwa Iana (służącego w brytyjskiej armii) oraz Maddie (dawnej dziennikarki). Jest też Joanna - przyjaciółka kobiety z młodości, z którą łączy ją ogromna więź. Całą trójką poznają się 9 lat wcześniej, czego jako czytelnik jesteśmy świadkami poprzez liczne retrospekcje. Przeszłość miesza się z kilkutygodniowym okresem przed dokonaniem zbrodni oraz dniem samej zbrodni. Mimo to łatwo połapać się co kiedy się stało, za co duży plus! Bohaterowie są wyraziści, nieobliczalni i bez wątpienia mają swój (dość irytujący) charakter. Ich troje razem to prawdziwa mieszanka wybuchowa. To nie mogło się skończyć inaczej, niż zbrodnią! 😏 Ale zanim do tego doszło wiemy tyle, że Maddie miewa ataki paniki, przez co chodzi na terapię. Boi się, że Ian skrzywdzi ich synka, Charliego. I chociaż nadal go kocha, to widzi w nim już jedynie "zapijaczonego psychopatę z obsesją na punkcie apokalipsy" (😂) Rzeczywiście, jego zachowanie dalekie było od normalności. Tym bardziej, że znacznie lepiej czuł się siedząc sam w piwnicy (chomikując różności) niż z własną rodziną, ale czy można mu się dziwić?🤔 Po licznych misjach cierpiał na zespół stresu pourazowego. Maddie wiedziała, że lekko jej z nim nie będzie, a mimo to chciała zbawiać świat, zaczynając od Iana. Czy jej się udało?😎 Sprawdźcie sami! Piękne zło" to jedna z bardziej pokręconych książek, jakie czytałam, a przy tym naprawdę ciekawa! 😊 Choć najciekawsze działo się szczególnie pod koniec, to zdecydowanie warto przedrzeć się przez kilka zbędnych fragmentów z samego środka książki. Uważam, że ze spokojem mogłaby być o te 100 stron krótsza (etapy ich znajomości, listy głównej bohaterki i przydługie opisy jej wizyt u terapeutki mogłyby ograniczyć się zaledwie do kilku zdań), ale zdecydowanie jej to wybaczam! Ten koniec rozłożył mnie na łopatki! Kompletnie się tego nie spodziewałam i nic więcej nie mogę mówić, bo przypadkiem się wygadam! Dla mnie była zaskakująca, choć nie pozbawiona wad. Warto jednak przekonać się samemu!😊

Większość ludzi kieruje swoim życiem w oparciu o własne priorytety. Osoby szczególnie zaangażowane w problemy globalne i socjologiczne wybierają misyjną pomoc innym. Ludzie wykształceni przekazują swoją wiedzę innym. Byli żołnierze wciąż czynni, służą innym swoim doświadczeniem. Wszystkie formy działalności wymagają pełnego zaangażowania bez względu na towarzyszące temu ryzyku. Dopóki oni sami podejmują decyzje, mają o połowę mniej kłopotów. Kiedy na ich drodze staną osoby choćby najprzystojniejsze i atrakcyjne, trudno wybrać czy serce, czy rozum ma być doradcą. Czasem jest to kwestia światopoglądu, a niekiedy wykształcenia. Piękne są uczucia, które w pięknej rodzinie motywują do działania. Piękny dom nie ochroni przed „Pięknym złem”. Maddie była dziewczyną docenianą i motywowaną przez babcię. Uczyła ją kultury i obycia. "Jesteśmy z tych, którzy chcą podbić świat. Tacy jak my nie przestrzegają zasad. Moi dziadkowie nazwaliby cię Übermensch. Jesteś nieprzeciętna." Pewnego dnia spotkała niezwykle przystojnego mężczyznę o łagodnym spojrzeniu. Jego traumatyczne, wojenne wspomnienia przysłaniał cień śmierci. "W Halabdży pewna kobieta powiedziała mi, że najpierw ptaki przestały śpiewać, a potem dzieci zaczęły umierać. " Ich przyjaciółka poświęcała swój czas i zaangażowanie w misjach humanitarnych. "Miała świetną pracę, zawsze był ode mnie lepsza w językach, a nawet nie musiała się starać. Miała wszystko. Czemu tak mi żałowała tego jednego zwycięstwa?" Tym zwycięstwem była piękna miłość. Skala uczuć Maddie do Iana wahała się między gniewem a radosną euforią. Raz o nim myślała: "Żal. Pogarda. Absolutny brak złudzeń. Ian był niczym. Po co się nim przejmować?" Kiedy minęła chandra, pojawiała się radość: "Miałam to, czego od tak dawna pragnęłam: bezwarunkową miłość i sojusznika w długiej walce." Jak zwykle najbardziej narażone na ból są dzieci. Mały Charlie zafascynowany i dumny obracał na nadgarstku surwiwalową bransoletkę od taty. Annie Ward w swojej powieści „Piękne zło” w mistrzowskim stylu zaprezentowała wachlarz różnych emocji. Bez nich nie byłoby możliwe zrozumienie problemów terroryzmu i wyobcowania ludzi skazanych na życie w nieswoim rodzinnym kraju. Kobiecą wrażliwość przeciwstawiła męskiemu punktowi widzenia. Moje odczucia po tej lekturze są jednoznaczne: ta powieść tak bardzo wyróżnia się w mnogości innych thrillerów psychologicznych, że trzeba ją przeczytać.

Piękne zło to kolejna z premier styczniowych, jakie przyciągnęły mój wzrok. Hasło “thriller psychologiczny” jeszcze bardziej zwiększyło moje zainteresowanie, więc nie było opcji, żebym nie przeczytała tej książki. Idealna para, idealne małżeństwo i idealne życie - czy na pewno? Maddie i Ian poznali się na jednej z imprez za granicą. On służył wtedy w brytyjskiej armii, a ona była dziennikarką i aktualnie odwiedzała swoją przyjaciółkę. Po upływie lat wiodą wspólne życie jako małżeństwo w spokojnym Kansas City i wychowują ukochanego synka, Charliego. Po tajemniczym wypadku, Maddie rozpoczyna terapię, która ma ujawnić jej lęki i pomóc się ich wyzbyć. Jej strach krąży wokół męża cierpiącego na zespół stresu pourazowego, bezpieczeństwa syna oraz relacji z przyjaciółką. Co i kogo te wydarzenia zaprowadzą do okrutnego morderstwa? Po tytule, a później i opisie miałam dosyć duże oczekiwania co do tej książki. Byłam nastawiona na totalnie wciągający oraz być może zaskakujący thriller. Czy dostałam to, czego tak pragnęłam? Za chwilę rozwieję Wasze wątpliwości. Główną bohaterką jest Maddie. Wzbudziła moją sympatię, a także współczucie. Wywołała we mnie również podziw, ponieważ mimo swojej kruchości i delikatności, odważyła się wyjechać za granicę i mało tego! Przekraczała granicę państwa ogarniętego wojną domową bez mrugnięcia okiem. Ja nie odważyłabym się na taki krok, za bardzo bym się bała, że coś mi się stanie. No, ale wracając do Maddie. Kobietę tę polubiłam, ale bywały chwile, kiedy denerwowała mnie swoją uległością. Pozwalała wielu osobom wchodzić sobie na głowę i na jechaniu po sobie jak po łysej kobyle. Nie podobało mi się to. Ian to drugi główny bohater, który był tak naprawdę od samego początku kreowany jako ten niedobry, niekochający i być może okrutny mężczyzna. Ja jednak widziałam w nim wiele dobrych cech, takich jak np. Troskliwość czy przezorność. Widać było również, jak mocno kocha swoją rodzinę i chciałby zapewnić jej wszystko to, co będzie potrzebować. Irytowało mnie to, jak inni nie potrafili zrozumieć jego przeżyć po wizytach w strefach objętych wojnami i mówili, że jest dziwny lub chory. Fabuła powieści opiera się głównie na przedstawieniu relacji, jaka łączy głównych bohaterów. Czytelnik poznaje podstawy ich związku oraz chwile, jak się poznawali. Na swój sposób jest to urocze i z pewnością wprowadza pewnego rodzaju chronologię. Z drugiej strony jednak skakanie w czasie co drugi czy trzeci rozdział wytrącało mnie z równowagi i mieszało w głowie. Na całkowite potępienie zasługuje przedstawienie zakończenia grubo przed końcem książki. Było to dla mnie dość dziwne i chyba wolałabym, gdyby Annie Ward jednak pewne zwroty akcji zostawiła na koniec. Bardzo przypadło mi do gustu to, jak autorka wykreowała swoich bohaterów pod względem psychologicznym oraz jak udało jej się mnie zaskoczyć. Nie spodziewałam się, że postacie, którym sama nadam pewne cechy, nagle okażą się całkowitym przeciwieństwem moich założeń. Pierwszy raz spotkałam się z takim zwrotem akcji i co więcej, podobało mi się to. Piękne zło to thriller, który zdecydowanie zasługuje na uwagę każdego fana tego gatunku. Owszem, dla kogoś powieść może wydać się do bólu przewidywalna. Myślę jednak, że znajdą się również czytelnicy, których ta książka szczerze zaskoczy tak jak mnie. Jestem pod dużym wrażeniem tej pozycji i mogę śmiało napisać, że spełniła ona moje oczekiwania: była i wciągająca, i zaskakująca.

To mogła być pięknie opowiedziana historia o przyjaźni i miłości z wojną, a nawet dwiema wojnami w tle, najpierw na Bałkanach, później w Iraku. Bo też i historia niewątpliwie jest piękna, chociaż momentami bardzo smutna. Właściwie tytuł „Piękne zło” dokładnie oddaje ducha i treść tej powieści. Niemalże nic dodać, nic ująć. (…) To mogła być naprawdę pięknie opowiedziana historia. Tymczasem przy czytaniu zmęczyłam się jak rzadko. Autorka chyba postawiła sobie za punkt honoru nie uśpić czytelnika, trzymać go stale w napięciu i nieustannie trenować jego czujność. Niestety wzięła się za to od złej strony. Kolejne rozdziały nijak nie są powiązane chronologicznie. Mamy Maddie 10 tygodni wcześniej, Maddie 2001, Maddie 2010, Ian 2003, Ian 2006… Nie pamiętam wszystkiego, mam wrażenie, że było tego więcej. Jeśli ktoś lubi takie błyskawiczne skoki w czasie, to na zdrowie. Ja chętniej bym się zanurzyła w tę historię, by śledzić ją krok po kroku, niemal godzina po godzinie. Pełna recenzja → https://wrolimamy.pl/recenzja/piekne-zlo/