Piekło kosmosu (ebook)

Świetna książka jak na początek przygody z fantastyką, dużo zwrotów akcji a także ilość bohaterów sprawia, że z rozdziału na rozdział książka wciąga co raz bardziej. Bardzo fajnie rozbudowane uniwersum, dające duże możliwości rozwoju w następnych książkach. Polecam.

Dla fanów space opery jak znalazł, lekka lektura która daje wytchnienie po ciężkim dniu w pracy. Dla fanów gatunku.

Dziwne błękitne statki kosmiczne atakują galaktykę w różnych miejscach. Są zbyt potężne, by dało się z nimi walczyć, i zbyt zaawansowane technologiczne, by z odpowiednim wyprzedzeniem odkryć ich zbliżanie się. Federacja Galaktyczna wysyła najemników, by spróbowali wyszpiegować tajemniczą flotę, ale nawiązanie kontaktu przynosi więcej pytań niż odpowiedzi. Piekło kosmosu ma trochę za dużo postaci. Większość jest dobrze wykreowana, ale i tak były chwile, że po prostu się gubiłam w tym kto jest kim i co o tajemniczych najeźdźcach już wie. Skutki tego są dwa: po pierwsze w pamięci zostaje tylko kilku bohaterów, którzy mają zarysowane życie osobiste lub/i jakieś tajemnice, ponieważ chwilami stawały się one ciekawsze niż główna oś fabuły. Po drugie zamiast skupiać się na postaciach i konkretnych wydarzeniach, skupiałam się raczej na ogólnym rozwoju sytuacji, bo po prostu nie sposób zwracać uwagę na wszystkich bohaterów i to, w czym biorą udział. Ma to swoje plusy, świat przedstawiony rzeczywiście wydaje się wielki, a wydarzenia globalne i zagrażające wszystkim, fajnie się też tworzy teorie do wydarzeń i patrzy czy mają jakieś szanse sprawdzenia się. Z drugiej jednak strony kiedy konkretne postaci znajdowały się w sytuacji zagrożenia było mi to zupełnie obojętne, zginą to zginą, trudno, statystka. Interesująco w takim układzie wygląda świat. Z jednej strony jest właśnie ta wspomniana globalność i starcie kilku różnych grup, mamy też informację o istnieniu kilku ras z różnych planet. Haczyk polega na tym, że te grupy funkcjonujące w galaktyce są lepiej przedstawione niż same rasy – widać między nimi różnice, każda ma własne dążenia i cele, jasno zarysowane konflikty. Rasy różnią się natomiast tylko biologicznie, nie widać tu różnic kulturowych. Trudno w coś takiego uwierzyć, skoro przez tysiąclecia rozwijały się osobno, a integracja zajmuje dużo czasu. Można założyć, że takie przedawnienie wynika ze specyficzności grup, do których należą bohaterowie – organizacje militarne i paramilitarne mają swoje wytyczne, wewnętrznie muszą się dogadywać, a różnice między jednostkami schodzą dalszy plan. Nie zmienia to jednak faktu, że większe zróżnicowanie, trochę bardziej szczegółowe przedstawienie kultury mogłoby pomóc także w różnicowaniu bohaterów. Zauważyłam, że recenzenci często zwracają uwagę na to, że przydałby się jakiś skorowidz na końcu z listą najważniejszych bohaterów, opisem ras czy miejsc i jak najbardziej się z tym zgadzam, z pewnością łatwiej byłoby się we wszystkim odnaleźć i mogłyby się pojawić tam informacje, które nie pasują do głównej książki, bo na przykład nadmiernie by spowalniały akcję. Jak można mieć pewne zarzuty do świata przedstawionego i bohaterów, tak do fabuły już nie. Akcja w powieści pędzi, wydarzenia następują jedno po drugim bez chwili na oddech. W tym wszystkim autorowi udaje się zmieścić sporo tajemnic dotyczących zamierzchłej historii świata, nawiązując przy tym do wielu wierzeń. Czytelnik pewne rzeczy próbuje sobie składać szybciej niż bohaterowie, bo ma ogląd sytuacji z różnych perspektywy i większą wiedzę na temat wierzeń niż postaci (a przynajmniej tak mi się wydaje). Są to jednak próby w dużej mierze skazane na porażkę, ponieważ Tojza prowadzi fabułę w bardzo nieoczkiwane rejony. Nadal jestem ciekawa czy kilka z moich teorii sprawdzi się w kolejnych tomach, ale część z nich już upadła. Piekło kosmosu to jednak nie tylko gwiezdne potyczki i tajemnice sprzed mileniów – to także życie osobiste kilku postaci, których młodość i czasy przed narodzinami skrywają sporo tajemnic. Losy niektórych z nich się łączą i choć co do części powiązań można mieć dość wcześnie pewne podejrzenia, to najciekawsze jest pytanie dlaczego ich losy potoczyły się tak, a nie inaczej. Nie zawsze otrzymamy odpowiedź w tym tomie, niemniej są to jedne z ciekawszych elementów powieści. Kiedy zaczynałam czytać Piekło kosmosu spodziewałam się zwykłej space opery, w której bohaterowie zbierają łomot od kosmitów, a później zaczynają wygrywać. Nic bardziej mylnego – choć walka jest tu ważna, to jednak w zupełnie inny sposób niż się spodziewałam. Poza tym fabuła oferuje znacznie więcej, jest znacznie bardziej skomplikowana i interesująca. To jedna z tych książek, które wprawdzie mają swoje wady, ale jednak od razu chciałoby się sięgnąć po kolejny tom.//Recenzja także na szarakawiarenka.pl

Ahh. Ile emocji ma ta książka. Zastanawiam się jak dobrze zacząć. Jest to książka z podgatunku fantastyki zwanego "space opera". Charakteryzuje się ona między innymi, tym, że występują w niej podróże między gwiazdami lub bitwy kosmiczne, w których są liczne konflikty międzyplanetarne i prywatne odczucia bohaterów. To właśnie przede wszystkim możemy spotkać w tej pozycji. Dużo bitew, dużo konfliktów i walk, które przeważnie nie kończą się dobrze, bo jak się okazuje rywal jest zbyt silny. Na terenie galaktyki zaczyna dochodzić do wielokrotnych ataków przez nieznanych sprawców. Wiadomo tylko, że są dużo szybcy, sprytni a ich technologia przewyższa dosłownie o głowę to, z czym mieli doczynienia dotychczas mieszkańcy planet. Wiadomo tyle, że wróg niszczy absolutnie wszystko na swojej drodze, jednak nie kradnie ani nie bierze zakładników, co jest bardzo zagadkowe. By dowiedzieć się, z czym muszą się zmierzyć, Federacja Galaktyczna postanawia wynająć najemników, którzy posiadają nieoceniony statek Dark Hurricane. Dodatkowo zawiązują między sobą sojusze, którym nie wszystkim przypadają do gustu. Jednak w obecnej sytuacji, liczy się każda pomocną dłoń. Dlatego wszystkie wrogie klany postanawiają ogłosić tymczasowy rozejm, by wspólnie stawić czoło niebezpieczeństwu i nie dopuścić do zagłady ich świata. Czy jednak im się to uda ? Czy wróg nie okaże się za silny ? Czy zjednoczenie wszystkich klanów i gatunków pomoże w przetrwaniu ich cywilizacji ? I przede wszystkim - kim okaże się wróg ? Na te wszystkie pytania, poznacie odpowiedzi czytając tę publikację. Jest to tak jak wspomniałam, space opera. Dla mnie gatunek zupełnie nowy, z którym nie miałam wcześniej doczynienia. Dlatego nie mogę tego do niczego porównać. Ponadto ", Piekło kosmosu" jest 1 częścią serii "Hellspace" więc możemy spodziewać się kolejnych części, by dowiedzieć się jak potoczyły się dalsze losy bohaterów. No właśnie bohaterowie. Jak dla mnie było ich trochę za dużo, przez co na początku trudno mi się czytało tę pozycję. Nie mogłam się skupić ani zapamiętać kto jest kim. Z czasem zaczęłam wchodzić w ten świat i powoli rozpoznawałam już, kto jest kim, gdzie należy i z kim się przyjaźni. Autor bardzo dobrze przedstawił światy planetarne i wzajemne relacje między bohaterami. Bardzo dobrze mi się to czytało i dosyć szybko. Książka zawiera 26 rozdziałów ale również każdy rozdział zawiera sporo podrozdziałów, dzięki czemu możemy sobie dokładnie wyobrazić co i gdzie ma miejsce. Myślę, że dla fanów fantastyki jest to bardzo dobra pozycja, gdzie wszystkie elementy fantastyki zostały zawarte. Doskonale można się wczuć w tę historię i wyobrazić sobie dokładnie każdego z bohaterów. Trzymająca w napięciu do samego końca , bardzo intrygującą pozycja. Myślę, że jeśli lubicie tego typu książki a już w ogóle z tego gatunku, to powinniście być zadowoleni. Książkę póki co możecie nabyć tylko w formie e-booka ale bardzo gorąco Wam polecam ;) Bardzo dziękuję za egzemplarz autorowi - Artur Tojza - książki i przyznaję ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10 punktów ;)

Książkę polecam osobom, które oglądały Titan: Nowa Ziemia oraz Gwiezdne wrota, bo jak informuje nas sam autor to właśnie te produkcje były główną inspiracją do napisania trylogii Hellspace w której skład wchodzą: Piekło kosmosu, Demony kosmosu i Otchłań kosmosu. Ja czytając tę pozycję czułam nostalgię właśnie w nawiązaniu do “Planety skarbów”, miałam wrażenie, że jest to doroślejsza wersja tej bajki, chociaż te dwie historie nie mają ze sobą fabularnego związku. Mimo,że s-f to jeden z moich ulubionych gatunków, to jeszcze nigdy nie czytałam space opery. I gdyby nie zrządzenie losu, przez które przeczytałam tę książkę, chyba jeszcze długo nie sięgnęłabym po ten podgatunek. Pierwsze 40% książki bardzo mi się dłużyło przez ogrom terminologii technicznej, opisy składów flot kosmicznych, oraz zasyp bohaterów. Ciężko mi się było w tym wszystkim połapać, szczególnie, że niektóre postacie były wprowadzone tylko po to, by pokazać nam działania antagonisty. Ta część książki rodziła głównie pytania. Za to w pozostałych 60% stopniowo otrzymujemy odpowiedzi na wszystko co zastanawiało nas w pierwszej połowie. Autor nie zostawia nas z dużymi niedopowiedzeniami w oczekiwaniu na drugi tom. Przez większą część książki cały czas się coś działo, przez co gdy doszło do punktu kulminacyjnego zastanawiałam się czy to już. I gdyby nie najważniejsza informacja na jaką czekamy przez większość historii to nie zorientowałabym się, że to właśnie na ten moment. Historia posiada dużo nawiązań do Ziemskiej kultury, zarówno do czasów, w których żyjemy obecnie, jak i do starożytności. Bardzo naturalnie połączone są ze sobą pradzieje z opisywaną przez autora technologią, z lekką nostalgią, ale bez zbędnej przesady. Widać, że autor bardzo interesuje się wszelkiej maści mitologią. Mam lekki problem z postaciami, a raczej z tajemnicami, które je owiewiają. Z jednej strony jestem ciekawa co zaszło pomiędzy niektórymi osobami w przeszłości, a z drugiej nie czuje do żadnej z nich zbytniego przywiązania. Najbardziej ze wszystkich zaciekawiła mnie kreacja pijaczka. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach wyjaśni się jego historia i jednocześnie będzie odgrywać bardziej znaczącą rolę. Podsumowując: widać te lata pracy jakie autor włożył w swoje dzieło. Historia jest niesamowicie dobrze dopracowana, nie wyłapałam żadnych nieścisłości, a o takie bardzo łatwo gdy tworzymy swoje własne uniwersum. Dobrze się przy niej bawiłam, a to najważniejsza kwestia, jeśli książka jest pisana typowo dla rozrywki. Jak tylko autor uzupełni blog z terminologią swojego świata, czytanie jego historii będzie jeszcze przyjemniejsze i łatwiejsze w odbiorze!

Świetna książka dla miłośników dynamicznej akcji w konwencji space opery. Powinna spodobać się miłośnikom gier takich jak Mass Effect oraz fanom kina SF: autor serwuje w powieści mnóstwo smaczków-odniesień do filmów czy produkcji cyfrowych. Wielowątkowa, nieco zakręcona fabuła - przyznam, że momentami się w niej gubiłam, ale sam autor świetnie panuje nad opowieścią. Bardzo dobrze skreślone postacie, co jest dużą umiejętnością pisarza, zwłaszcza gdy bohaterów jest dużo i nie zawsze łatwo zapamiętać wszystkie nazwiska. Intrygujący wątek mitologiczny. Tajemnice, których wyjaśnienie jest dawkowane stopniowo, przez co czytelnik nie ma czasu na nudę. Lekki styl, który sprawia, że przez książkę się "płynie". Być może nie jest to materiał na Nobla, jednak z pewnością stanowi kawał dobrej, przyjemnej literatury rozrywkowej. Polecam :)

Świetna pozycja dla fanów Gwiezdnych Wojen, Mass Effecta i nie tylko! Dużo akcji, ciekawe postaci i wiele zaskakujących momentów. Lekki i filmowy styl autora. Aż się prosi, żeby Netflix zekranizował tę historię :)

Dobrze napisana książka. Polecam!

Język toporny, postacie sztampowe, całość - naiwna. Spodziewałem się czegoś znacznie lepszego.

Fajna strzelanka w kosmosie :)