Paprocany (okładka miękka)

Ta książka to mistrzostwo! Jest tak dobra, że nie można oderwać się od czytania. Polecam wszystkie książki Pauliny Świst.

Zachęcona bardzo pozytywnymi recenzjami, zdecydowałam się na przeczytanie "Paprocan" i niestety bardzo się rozczarowałam. W mojej ocenie, fabuła jest totalnie infantylna, zupełnie nieskomplikowana, nie wymaga od czytelnika kompletnie żadnego intelektualnego zaangażowania, a dialogi są nie zabawne, a groteskowe i miejscami wręcz żałosne. To fakt, że język, którym pisze autorka jest potoczny i przez to bardzo szybko czyta się tę książkę, ale prawdę mówiąc, ona kompletnie nie wnosi niczego do dorobku czytelniczego. Miałam nadzieję na dobry kryminał z erotyzmem, a dostałam kiepskiego harlekina z podróbą wątku kryminalnego. Te wrażenia sprawiają, że twórczość autorki będę omjała.

Zdecydowanie mocną stroną książki są dialogi. Cięte riposty i sarkazm są rewelacyjne. Książkę czyta się bardzo szybko. Wątek kryminalny jest ciekawy, chociaż toczy się powoli, aby na samym końcu przyspieszyć. Za to relacja między panią prawnik i Strzeleckim rozwija się w tempie błyskawicy. Sceny seksu nie są wulgarne i przerysowane. Nie przesłaniają też reszty akcji. Język jest dosyć potoczny, a rozdziały krótkie i napisane z punktu widzenia Zosi i Krzyśka

„Rozległ się wrzask ptaka, to chyba była gęgawa. Przypominał darcie japy przez starą i złośliwą babę. -Mówiłaś coś, kochanie? — Zapytał. Nie mogłam się nie roześmiać” Wybucha afera, rzekomo policjant zgwałcił prostytutkę. Krzysztof jest mężczyzną do rany przyłóż, wszystkiego się oczywiście wypiera jednak i tak zostaje oddelegowany na przymusowy urlop. W tym samym czasie Zośka martwi się o swoją bratanicę, która zniknęła. Mimo, że u dziewczyny zdarza się to notorycznie, kobieta czuje, że stało się coś złego. Los stawia na swojej drodze tę dwójkę, ale nikt nie zdaje sobie sprawy z tego w jakich znajdę się tarapatach... Boże dawno się tak nie uśmiałam jak podczas czytania tej książki! Co za humor, boziu jakbym słyszała momentami siebie! Genialne, kilka razy dosłownie się popłakałam ze śmiechu. Pokochałam Zośkę, jej się chyba nie da nie kochać! Kobieta z pazurem, genialne poczucie humoru no i najważniejsze- zawsze przygotowana riposta, „baba z jajami” bym rzekła! Sceny erotyczne były i nie mam do nich zaostrzeń, nie było ich ani za dużo, ani za mało. Wszystko było wyważone. Co zabawne akcja toczy się w naszej teraźniejszości gdzie wszystkim rządzi wirus. I teraz wyobraźcie sobie jak trudne jest ustalenie tożsamości mężczyzny, który bez problemu zasłania swoją twarz chustką- bo przecież takie są wymogi. Więc kim jest tajemniczy mężczyzna? Niewiadomo... Lubię książki, które są pisane zarówno z perspektywy kobiety jak i mężczyzny. Bardzo przyjemnie i szybko mi się wtedy to czyta. No książkę pochłonęłam w kilka godzin. Książki Pauliny Świst od dzisiaj kupuje wszystkie w ciemno. Mistrzyni!

Tytułowe Paprocany to popularne miejsce spotkań i wypoczynku nad jeziorem dla mieszkańców Śląska. Właśnie tam dochodzi do dziwnych zniknięć młodych dziewczyn. Podejrzewa się, że zostają one uprowadzone przez motocyklistę… Kto zna autorkę wie, czego można się spodziewać po tej książce. Jest ostry język, jest akcja, szybkie tempo i dialogi z których można się pośmiać. Tak jak we wszystkich jej powieściach mamy tutaj połączenie świata przestępczego z wątkami prawniczymi. Główna bohaterka Zośka to pani mecenas, która jest typowym wulkanem emocji. Swoje prawdziwe uczucia ukrywa pod maską przeszłości. Sprawa, której tym razem poświęca się prywatnie stawia na jej drodze przystojnego mężczyznę – policjanta Komendy Miejskiej Policji w Tychach, który podejrzewany jest o gwałt prostytutki. O tym co wyniknie z tej znajomości - musicie przekonać się sami. Książkę czyta się niezwykle szybko, a dobrnięcie do ostatniej kartki to kwestia jednego wieczora. Akcja niesamowicie wciąga i daje do myślenia, a fabuła pozwala mieć nadzieję na kontynuację… Kto nie zna pióra autorki, a lubi książki z ostrym językiem – polecam, idealna lektura po ciężkim dniu…

"Jeśli była jakakolwiek dewiza, którą kierowałam się w życiu, to była to złota myśl Marii Czubaszek: "Prawdziwa tragedia to przystojny facet, ale durny i bez poczucia humoru"." Na komisariacie wybucha afera, której ofiarą pada porządny glina, Krzysztof Strzelecki. Przełożony wysyła go na przymusowy urlop i jednocześnie prosi aby w tym czasie pomógł jego pasierbicy, mecenas Zofii Bojarskiej, odnaleźć bratanicę, która uciekła z domu. Paulina Świst wraca i to w świetnym stylu, mamy nową parę bohaterów i nową aferę, ale poza tym dostaniemy to co lubimy, czyli genialne riposty, które bawią do łez, wartką akcje (trochę przewidywalną, ale co z tego) i pikantne sceny erotyczne. Jeżeli obawiacie się czy Zośka i Krzysztof (vel Krzysio), którzy są dobrani na zasadzie, że "przeciwieństwa się przyciągają" dają radę, to od razu uspokajam, że tak, dają radę. "Paprocany" podobnie jak pozostałe książki autorki, są schematyczne i dosyć przewidywalne, ale powiedzmy sobie szczerze, nie jest to literatura piękna tylko rozrywkowa i jako taka sprawdza się genialnie. Idealna pozycja, jeżeli potrzebujecie chwili oddechu i relaksu. Mam głęboką nadzieję, że to początek nowej serii, bo ja już chcę więcej.

O Pani Paulinie Świst słyszałam niejednokrotnie — widywałam jej książki w księgarniach (internetowych, jak i tych stacjonarnych), natomiast nie było nam ze sobą po drodze. W końcu podjęłam „męską” decyzję i postanowiłam zapoznać się z piórem tejże Autorki. Czy spotkanie było udane? Owszem, aczkolwiek mam swoje małe „ale". Fabuła — przyznam, że opis okładkowy bardzo mnie zaciekawił, ale mam pewne spostrzeżenia dotyczące treści, o których zaraz wspomnę. W Komendzie Miejskiej w Tychach wybucha afera — prostytutka oskarża wzorowego funkcjonariusza o gwałt. Krzysztof (wspomniany policjant) twierdzi, że jest niewinny, mimo tego zostaje wysłany na przymusowy urlop. W tym samym czasie bez śladu znika bratanica szefa Krzysztofa. Z bratanicą bardzo mocno związana jest Pani Adwokat — Zośka (będąca przybraną córką szefa oskarżonego policjanta). Drogi Zośki i Krzyśka łączą się, gdy przełożony funkcjonariusza prosi go o pomoc w prywatnym śledztwie, które funkcjonariusz ma prowadzić z Zofią. I tu zaczyna się to moje „ale". Według mnie śledztwa jest dosyć mało! Liczyłam na to, iż będzie go zdecydowanie więcej. W całości książki, śledztwo to może 40%, resztę stanowi relacja Zofii i Krzysztofa, która rozwija się w niebywale szybkim tempie! Nie wiem, jak wygląda to w innych książkach Pani Pauliny Świst, natomiast tu troszkę brakowało mi śledztwa w śledztwie. Książkę bez wątpienia wyróżnia cięty jak brzytwa język i konkretny seks, którego Autorka nie boi się opisać. Paulina Świst nie owija w bawełnę, nie bawi się w cukierkowe podchody — wali prosto z mostu, seks wykłada jak kawę na ławę. Osobiście uważam to za plus. Zdecydowanie wolę, gdy Autor potrafi pisać o seksie, a nie gdy traktuje to jako wstydliwy temat. Postacie wykreowane przez Paulinę Świst są bardzo konkretne, twardo stąpające po ziemi, wręcz namacalne. Może troszkę zbyt wyidealizowane (Zośka przyciąga wzrok WSZYSTKICH mężczyzn swoim idealnym biustem, wyrzeźbionymi pośladkami i nogami do nieba), Krzysztof zaś ma klatkę jak Apollo — niektórym może to troszkę przeszkadzać. Mnie w pewnym momencie pojawiał się uśmiech na twarzy właśnie ze względu na to pokazywanie, jak bardzo bohaterowie są idealni fizycznie. Psychiczne rysy bohaterów są dobre — każda z osób jest bardzo dobrze przemyślana, ma swoje wady i zalety. Cieszy mnie to, że bohaterowie nie są jak przysłowiowe „ciepłe kluchy". Na duży plus zasługuje styl pisania i język — Pani Paulina pisze w sposób dość prosty, ale niebanalny zarazem. Treść pochłania się bardzo szybko — lubię to, bo mam wrażenie, iż nie męczę się podczas lektury. Dzięki stylowi pisania można utrzymać dobre tempo czytania. Jest jednak coś, co troszkę mi przeszkadzało. Czasami miałam wrażenie, jak gdyby niektóre zwroty były żywcem wyjęte z internetowych memów. Nie lubię tego typu zabiegów — wiem, że dzięki temu książka jest „na czasie”, jest aktualna, ale jakoś tak ten slang, jaki wplata Pani Paulina nie do końca mnie przekonuje. Oczywiście to tylko moje osobiste zdanie, innym osobom może to zupełnie nie przeszkadzać. Podsumowując - książka jest dobra. W moim oczach ma pewnego rodzaju mankamenty, acz czytając ją bawiłam się naprawdę bardzo dobrze. Pochłonęłam ją na jeden chaps. Czuję niedosyt w sprawach kryminalnych, ale ostatecznie stwierdzam, że spotkanie z Autorką było udane.

Wiele słyszałam o umiejętnościach Pauliny Świst, jednak wcześniej nie było mi dane zapoznać się z jej twórczością. Nadszedł temu kres i postanowiłam sprawdzić, co znajdę w książce pod dziwną nazwą „Paprocany”. I znalazłam coś zdecydowanie dla mnie! Po pierwsze wyraziści bohaterowie. Zośka totalnie skradła moje serce, a jej bezczelny język i bezbłędne riposty sprawiły, że uśmiałam się niemiłosiernie. Ba, część jej tekstów będę chciała wcielić we własne życie, bo były niesamowite. Reszta osób występujących w książce również nie znalazła się tam przypadkiem. Widać, że autorka dokładnie przemyślała fabułę i doskonale wpisała w nią „aktorów”. Z tego co słyszałam, autorka jest znana z mocnych erotyków, namiętnych scen zbliżeń, często wulgarnych i mocnych. W „Paprocanach” dostajemy dużo namiętności, zmysłowości i zbliżeń, jednak wszystko jest przekazane czytelnikowi ze smakiem i w dobrym tonie. Ja osobiście lubię takie subtelne, często pikantne, ale zdecydowanie nie wulgarne akcje. Co jest ważne w książce oprócz bohaterów? Sama fabuła! Tutaj działo się, oj działo. Fajne zwroty akcji, budowanie napięcia oraz ciekawa historia, od której nie można się oderwać. Ta pozycja jest zdecydowanie na jeden wieczór, wiec jeśli nie masz tyle czasu to po nią nie sięgaj, bo nie odejdziesz 😊 Polecam na długie, jesienne wieczory. Lekka, przyjemna i relaksująca.

Cześć, cześć 🖐🏻 Lubicie książki @paulina_swist? Ja jestem po serii "Karuzela" i bardzo mi się podobała 😃 a dziś zapraszam Was na recenzję książki "Paprocany" 😉 ⭐RECENZJA⭐ Czy jest możliwość wybuchu afery na komisariacie? W tej powieści przekonujemy się, że tak. Paru gliniarzy ponoć zgwałciło kobietę. Wzorowy funkcjonariusz Krzysztof Strzelecki jest głównym podejrzanym, inaczej mówiąc - prowodyrem. Zostaje wysłany na przymusowy urlop. Szef wierzy w jego niewinność i prosi go o pomoc w sprawie zaginięcia bratanicy swojej przybranej córki. Czy wszystko się wyjaśni? Czy Krzysztof zostanie oczyszczony z zarzutów i uda mu się odnaleźć zaginioną dziewczynę? 👠 O tak! To była książka! 😁 Potrzebowałam takiej lektury na odstresowanie się, zapomnienie o tym wszystkim, co się obecnie u mnie dzieje. @paulina_swist po raz kolejny pokazała, że można stworzyć powieść prostym językiem, nie dającą dużo do myślenia. No taką odmóżdżającą! Takie też są potrzebne, prawda? Śledztwo, intryga, romans - wszystko tutaj znalazłam i nie było niczego za dużo ani niczego za mało. Wszystko było klarowne i łączyło się w całość. Historia porywa od pierwszych stron i nie można się od niej oderwać. Bohaterów się lubi, są charakterni, tacy z pazurem. Kolejne spotkanie z pisarką uważam za udane! Gorąco polecam! 😃 👠 Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwomuza 🖤 👠

Czcionka dla niewidomych. Czyta się w jedno popołudnie. Szybka akcja, dużo sejsu, płaska fabuła. Przeciętność.