Panny młode. Jesień. Trzy historie (okładka miękka)

https://oczymszumiakartki.wordpress.com/ Trzy bardzo ładne historie o przyjaźni, miłości, niepewności i zaufaniu. Bohaterki przedstawionych opowiadań łączy jedno, wszystkie marzą o byciu kochaną. W pierwszej części autorka przedstawia nam uczucie niespodziewane, które szybko połączy obce sobie osoby. Emma szukając spokojnego miejsca trafia do małego miasteczka, nie wiedząc że spotka tam miłość swojego życia. W drugiej części autorka opisuje parę znającą się od lat. Jake od początku podkochiwał się w Emmie lecz ona wybrała jego przyjaciela. Teraz gdy jest wolna zamiast wyznać jej swoje uczucia proponuje ślub na niby, żeby spełnić marzenie jej umierającego ojca. Kiedy Emma rezygnuje z ich planów jest załamana gdy Jake jej nie zatrzymuje, lecz gdy po kilku godzinach oświadcza podczas deszczu Emma nie zastanawia się ani chwili. W trzeciej części również bohaterami są bliscy sobie przyjaciele. Erik poprzez zabranie na randkę swojej przyjaciółki próbuje jej udowodnić, że nie każdy mężczyzna jest chamem zrywającym przez esemesa. Sadie podchodzi do tych randek z dystansem i czasami nie bierze ich na poważnie. Autorki w swych historiach zabierają nas na trzy piękne i bajeczne śluby. Opowieści ukazują nam, że miłość może przyjść w każdej chwili niespodziewanie albo rodzić się z czasem lub trwać od momentu poznania przez lata przyjaźni. Bardzo dobrze dobrani bohaterowie, piękne opisy. Podobało mi się w każdej opowieści delikatne nawiązanie do wiary w Boga.

"Panny młode. Jesień" to ostatni tom serii "Rok ślubów". Książki można czytać osobno, bo zarówno poszczególne tomy, jak i opowiadania nie łączą się ze sobą, a wspólnym motywem, dla którego zostały wydane razem jest ślub. A raczej śluby. Historie zawarte w tej książce to trzy opowiadania - znajdziemy tu Pannę Młodą Wrześniową, Październikową oraz Listopadową. Wszystkie trzy historie są przyjemne, ciepłe, lekkie i owiane nutą romantyzmu i melancholii. Najbardziej podobało mi się opowiadanie, które opisywało lody Panny Młodej z września. Myślę, że było to spowodowane tym, że akurat ta bohaterka najbardziej przypadła mi do gustu. A poza tym, Annie została kierowniczką księgarni, więc w jej historii przewijał się motyw książek. A to zawsze jest na plus! Annie w wyniku przyjaźni z właścicielką księgarni poznaje jej syna, który nie do końca darzy ją sympatią. Ale "kto się czubi..." ;) Emma, czyli Panna Młoda z października również miała ciekawą historię. Znalazła pamiętnik chorego ojca, w którym są spisane jego ostatnie życzenia. Jednym z życzeń jej ojca jest "Poprowadzić Emmę do ołtarza". I tu pojawia się problem, bowiem kobieta nie ma narzeczonego, chłopaka, czy też adoratora. A życie ojca coraz bardziej mknie ku końcowi. Pewna sytuacja doprowadzi ją jednak przed ołtarz, ale nie zakończyć się tak, jak Emma planowała. Ostatnią Panną Młodą jest Sadie, której przypadł listopad. Kobieta jest znużona związkami "przez telefon" i banalnym romantyzmem. Pragnie dla siebie czegoś więcej, a marzenia czasem się spełniają. W tej powieści znajdziemy również motyw przyjaźni, bardzo bliskiej :) Podoba mi się konstrukcja tej książki, każde opowiadanie to zupełnie nowi bohaterowie, którzy będą doświadczać różnych wrażeń i przeżywać rozmaite emocje. Pewnie każda kobieta marzy o pięknym ślubie, lub ma go już za sobą. Ta powieść pozwoli Ci powspominać te piękne chwile lub odbiec w dygresji własnych myśli do tego, jakby mógł wyglądać Twój własny ślub. Każdą opowieść czytało mi się bardzo dobrze, napisane są w sposób, który odpręża. Jeśli szukacie czegoś lekkiego na jesień, aby rozgrzało Wasze serca i umiliło czas przy ciepłej herbatce oraz miękkim kocyku to ta książka jest idealna!

Kto z Was jeszcze nie był na żadnym ślubie w tym miesiącu, to ma teraz nieoczekiwaną okazję narobić zaległości. Zapraszam na lekturę „Panny młode. Jesień”. WRZEŚNIOWA PANNA MŁODA Annie, młoda kobieta po przejściach, uciekająca przed przeszłością, zamieszkuje w odległym zakątku kraju. Otrzymuje tam zatrudnienie – zostaje kierowniczką księgarni. Zaprzyjaźnia się z jej właścicielką. W niespodziewanych okolicznościach poznaje jej syna – policjanta Jesse. Z początku nie darzą się sympatią, są wrogo nastawieni do siebie. Jednak z czasem ich wzajemne relacje ocieplają się, zbliżają się do siebie, ich towarzystwo sprawia im wiele przyjemności i radości. W miasteczku jest organizowana historyczna inscenizacja wesela, w role bohaterów wcielą się Annie i Jesse. Czy „ślub” na niby coś zmieni w ich życiu? PAŹDZIERNIKOWA PANNA MŁODA Emma znajduje pamiętnik ojca, który w obliczu choroby i zbliżającej się nieuchronnie śmierci, spisał swoje ostatnie życzenia. Część z nich została przez niego zrealizowana, jednak na ostatniej pozycji jest wpisane życzenie: „Poprowadzić do ślubu Emmę”. Emmę – po przeczytaniu – zmroziło. Jakie niesamowite życzenie ma jej ukochany tata? Jak może go uszczęśliwić? Przecież on odchodzi, choroba postępuje, za chwilę może go zabraknąć? Postanawia pomóc tacie w realizacji jego życzeń. Na „niby” zaręcza się z kolegą, w którym podkochiwała się od lat szkolnych, jednak on nie był tego świadomy. On również się w niej podkochiwał, ona o tym też nie wiedziała. Jaki finał będzie miała ich zabawa „w ciemno”? Czy uda im się ukryć przed najbliższymi ich tajemnicę? Czy jednak wszystko się wyda? A może tata miał marzenia niemożliwe do wykonania, które przerosło jego córkę? LISTOPADOWA PANNA MŁODA Po trzeciej z rzędu miłosnej porażce, Sadie ma już dość romantycznych związków opierających się na wiadomościach tekstowych. Jedynym znanym jej mężczyzną, który jest gotów odłożyć swojego iPhone’a i odbyć z nią normalną rozmowę jest Erik, jej najlepszy przyjaciel. Czy mężczyźnie, który od lat skrycie podkochuje się w Sadie uda się ją przekonać, że randki „dla zabawy” są preludium do „dopóki śmierć nas nie rozłączy”? Kolejne historie z cyklu Panny Młode opisujące jesienne śluby są jeszcze bardziej zaskakujące i niesamowite niż poprzednie części. Zaskoczyły mnie swoją niezwykłością. Autorki w bardzo subtelny i delikatny sposób potrafią ująć czytelnika, wciągnąć w wir opisywanych wydarzeń. Miałam wrażenie, że uczestniczyłam w trzech ślubach, które tak naprawdę nie miały prawa się odbyć, a jednak … ktoś z góry czuwał nad bohaterami, wspierał ich, dodawał im siły i odwagi do podejmowania trudnych decyzji. Bohaterowie są ludźmi wielkiej wiary i dlatego mają moc od Pana, dlatego też ich historie miały prawo się zdarzyć. Kto wierzy i prosi o wsparcie, będzie ono mu dane. Lektura tych trzech jesiennych historii dodała mi skrzydeł, przeniosła mnie w dotąd nieznane mi miejsca i czas, wyzwoliła we mnie różnorodne emocje. Targał mną smutek i żal, czułam rozgoryczenie i złość na bohaterów i ich niezdecydowanie, miałam ochotę czasami dać im klapsa, aby dodać im otuchy i energii do działania, przyprawić im skrzydła. Ale im dalej brnęłam w ich przygody, tym bardziej ich rozumiałam i czasami przymykałam oko na ich niedoskonałości, a widząc efekty końcowe ich zmagań zapominałam o tym, co mnie denerwowało, robiło mi się ciepło na serduszku i byłam im wdzięczna, że miłość jednak zwyciężyła. Wypieki na twarzy po lekturze tej książki mam jeszcze do dzisiaj. Jak było mi miło i przyjemnie, że zaproszono mnie aż na trzy wesela jednej jesieni. Niewidoczne cząstki radości i miłości unoszą i rozsiewają się jeszcze w powietrzu. Kto może niech łapie, może jego też Amor ustrzeli tej jesieni. Złota, polska jesień jest doskonałym momentem na zanurzenie się w tych nietuzinkowych historiach. Babie lato, zamglone słoneczko, ciepły i delikatny wiaterek sprzyjają czytaniu na świeżym powietrzu. Nie marnujcie więc czasu, czym prędzej bierzcie „Panny młode” do ręki i pozwólcie sobie na chwilę zapomnienia. Czas się dobrze zabawić tej jesieni! Ambros

Mam wrażenie, że Panny Młode przeczytam niedługo jeszcze raz i kawałek po kawałku spędzę z nimi jesień. Książki pisane są lekko, przyjemnie i czas spędzony na czytaniu - a nie było go wiele - to czas spędzony naprawdę wspaniale. Jeśli miałabym ocenić je pod względem tego, która podobała mi się najbardziej to zdecydowanie była to “Październikowa panna młoda”, zaraz po niej “Wrześniowa”, a chociaż “Listopadowa” znajduje się na ostatnim miejscu to nie znaczy, że jej nie polecam. Wiem już, że z pewnością sięgnę po resztę książek z tej serii, bo nie tylko mają świetne historie, ciepłych, kochanych bohaterów, ale też cudownie nadają się do poprawiania humoru. No i mają cudowne okładki! :D Także: dajcie się zaprosić na śluby, nie pożałujecie.