Pani Kaladanu. Diuna. Tom 2 (okładka  twarda)

Klasyka

Chcę Wam dziś opowiedzieć o książce w niezwykłej graficznej oprawie, mowa tutaj o „Diuna. Pani Kaladanu” autorstwa Briana Herberta i Kevina J. Andersona, osadzona w uniwersum Diuny stworzonym przez Franka Herberta. Jest to drugi tom Trylogii Kaladanu, cieszę się, że mogłam wkroczyć w świat Diuny, który nie tak dawno temu mogłam okazję poznać w sposób kinematograficzny. Film jest genialny i jeśli macie okazję go zobaczyć to polecam, aby lepiej zrozumieć uniwersum, do którego nas zaprosili autorzy. Książka, o której dziś Wam opowiem z pewnością wyjaśni wiele luk, które gdzieś tam mnie męczyły, mam nadzieję, że tak samo będzie z Wami. Wydarzenia rozgrywające się w „Pani Kaladanu” mają miejsce przed wydarzeniami z „Diuny”, okazuje się, że doszło do buntu przeciwko cesarzowi Shadamowi. Pewna grupa próbuje go obalić, co powoduje wiele zniszczeń. Akcja książki rozgrywa się tuż przed wysłaniem Atrydów na Arrakis, dotyczy zaangażowania księcia Leto w politykę Wielkiego Domu, jego spotkań z hrabią Fenringiem i rosnących napięć z wrogiem. Paul ma dopiero czternaście lat i pod nieobecność ojca próbuje prowadzić Kaladan. Lady Jessica jest matką Paula i małżonką Leto Atreidesa. Dokonane przez nią wybory ukształtowały imperium, ale musi liczyć się z własną zdradą swojego starożytnego zakonu. Musi zdecydować, czy jej lojalność wobec zakonu jest ważniejsza niż miłość własnej rodziny. W „Pani Kaladanu” dowiadujemy się, w jaki sposób Atrydzi zdobył Arrakis, co lepiej nakreśla fakt z czym musiał się mierzyć młody książę Leto. Motał się między wypełnieniem obowiązku, honorem a tym, co gdzieś w środku podpowiadało mu serce. Akcja powieści rozgrywa się w odległej przyszłości, bohaterowie żyją w feudalnym społeczeństwie. Większość postaci kobiecych pełni w nim uległe role. „Pani Kaladanu” jest pełna wskazówek dotyczących tego, co już wiedzą czytelnicy „Diuny”, bądź dopiero się dowiedzą, jeśli jeszcze jej nie czytali. Poznałam, szczegóły międzyplanetarnej intrygi, która tak bardzo mi się spodobała. Historia jest wciągająca, zabawna i dobrze skomponowana, ma wiele zalet. Nawet, jeśli może się wydawać, że niektóre fakty są pomijane, książka zrobiła na mnie wrażenie, wszystkie postacie tonące w machinacjach różnych organizacji, które chcą, aby pełniły określone role, a nie przeżywali swoje doświadczenia i realizowali pragnienia. Z ogromną przyjemnością zgłębiłam wiedzę zawartą w książce i mam nadzieję, że jeszcze nie raz będę mogła przenieść się w tamten świat.

[współpraca reklamowa] Dom Wydawniczy Rebis Akcja „Pani z Kaladanu” podobnie jak pierwszy tom „Książę z Kaladanu” osadzona jest przed wydarzeniami zawartymi w oryginalnej „Diunie”. Skupia się ona przede wszystkim na Jessice, ale nie tylko. Przełożona Heriszka zmusiła Jessikę do powrotu do szkoły matek. Kobieta zastanawia się czy jeszcze kiedykolwiek wróci na Kaladan i zobaczy się z Leto i swoim synem, Paulem. Po powrocie matka przełożona zaprowadza ją pod drzwi, za którymi zamknięta jest stara kobieta. To Kwisatz Matka – Lethra. To ona nakazała sprowadzić z powrotem Jessikę, mówiąc, że tylko od niej zależy ich los. Uważa, że Paul zagrażam im wszystkim. Dlaczego? Jessika już kiedyś dokonała wyboru, który zaważył na losie całego Kaladanu. Ponownie musi wybrać. Jest rozdarta pomiędzy lojalnością wobec zgromadzenia a wiernością rodziny. Co wybierze tym razem? Jednak nie tylko Jessika opuszcza Kaladan. Na jakiś czas Leto również opuszcza dom, w którego zostawia samego czternastoletniego syna, Paula. Chłopiec stał się buntownikiem i krnąbrnym chłopakiem. Ma on również sny o dziewczynie na wydmach. Kim ona jest? „Diuna. Pani Kaladanu” to drugi tom trylogii Kaladanu. Akcja książki osadzona jest w uniwersum słynnej Diuny Franka Herberta. Książka dla kogoś kto zna już los głównych bohaterów, jest czymś co już czytał. Natomiast dla tych, którzy nie mieli jeszcze okazji czytać „Diuny”, na pewno jest wspaniałą przygodą. Ja należę do tej pierwszej grupy. Chociaż czytałam już wcześniej tę lekturę, to uważam, że „Pani Kaladanu” wprowadza pewną świeżość do świata Atrydów. Na pewno czyta się łatwiej tę trylogię niż właściwą „Diunę”. Frank Herbert zawarł w swoim dziele wiele filozofii, tutaj mi jej z jeden strony brakowało, a z drugiej strony książkę o wiele lepiej mi się czytało bez niej. Jest to na pewno kwestia gustu. Komu polecam tę książkę? Na pewno każdemu fanowi oryginalnej „Diuny”. Może nie jest to ta sama książka, ale myślę, że duet Briana Herberta i Kevina J. Andersona świetnie sobie poradził pisząc ponownie o rodzie Atrydów. Jest mniej filozoficzna, ale utrzymuje klimat popularnej książki Franka Herberta. Znajdziemy w niej wiele kłamstw, intryg i zawirowań typowych dla tego uniwersum. Uważam, że ci co jeszcze nie czytali książek z tej serii, a chcą zacząć od „trylogii Kaldanu” nie stoi nic na przeszkodzie by tak zrobili. Nie trzeba bowiem znać książek Franka Herberta by zrozumieć to co dzieje się w najnowszej serii.

Cykl książek wchodzących w skład "Uniwersum Diuny" z roku na rok sukcesywnie się powiększa. Na chwilę obecną, obejmuje dwadzieścia jeden pozycji. Świat wykreowany przez Franka Herberta i rozwinięty przez jego syna Briana Herberta i Kevina J. Andersona wciąż stanowi inspirację zarówno dla pisarzy, filmowców, jak i artystów tworzących na potrzeby kultury masowej. "Diuna. Pani Kaladanu" to druga część "Trylogii Kaladanu", której akcja rozgrywa się tuż przed wydarzeniami znanymi nam z oryginalnej powieści z 1965 roku. Fabuła książki W pierwszym tomie czytelnicy poznali kulisy zakończenia związku i rozstania księcia Leto z lady Jessicą, która została wezwana przez zakon żeński na planetę Wallach IX. Przygnębiony książę zdecydował się udać na stołeczną planetę Kaitain w celu wzmocnienia pozycji Atrydów pośród innych rodów. Na swojego zastępcę na Kaladanie wyznaczył Paula, który staje się celem jednego z najlepszych asasynów w imperium. Autorzy w kolejnym preludium do Diuny, skupili się na ukazaniu wielkiego planu zakonu Bene Gesserit, mającego na celu stworzenie Kwizatz Haderah - nadczłowieka, który miał dokonać wielkich czynów. Ta z pozoru hermetyczna i hierarchiczna organizacja, okazuje się borykać z problemem, jakim są tlące się w każdym człowieku uczucia. Rozwinięty został również wątek walki Wspólnoty Szlacheckiej z Imperium Corrinów i nielegalnego przemytu przyprawy z Arrakis. Jako wierny i oddany fan "Diuny" muszę stwierdzić, iż "Pani Kaladanu" - mimo moich najszczerszych chęci - oceniam jako książkę średnią i daleką od fenomenalnych "Kronik Diuny", czy chociażby "Legend Diuny". Książka pełna jest drugo i trzeciorzędnych wątków i wszelakich dłużyzn, które nie popychają fabuły do przodu, a jedynie przypominają fakty związane z historią i funkcjonowaniem, chociażby Bene Gesserit, Gildii Kosmicznej czy konfliktu między Harkonnenami a Atrydami. Dla osoby zaznajomionej z cały uniwersum nie jest to potrzebne, a wręcz wydaje się nudne. Niestety podobnie jest z dwójką głównych bohaterów – Paulem i Jessicą - którzy wydają się niezdecydowani i niebywale ostrożni w swych działaniach. Jedynie książę Leto i baron Harkonnen trzymają poziom znany z poprzednich odsłon cyklu.

Pani Kaladanu to drugi tom Trylogii Kaladanu, kolejnej serii ze świata Diuny autorstwa Briana Herberta i Kevina J. Andersona. Książka ukazała się nakładem Domu Wydawniczego Rebis i jak cała seria opatrzona jest rysunkami jednego z największych współczesnych polskich artystów – Wojciecha Siudmaka. Jak sam tytuł wskazuje Pani Kaladanu w centrum stawia postać lady Jessiki. Konkubina Leto Atrydy i matka Paula Atrydy, miała pośredni, choć ogromny wpływ na losy wszechświata. Poza kilkoma znaczącymi faktami, nie znaliśmy jej dokładnej przeszłości. Wiemy przede wszystkim, że sprzeciwiła się woli swojego zakonu Bene Gesserit i urodziła syna. Wybór, którego dokonała wpłynął na losy Imerium, ale jej szczegółowe motywacje nie były do końca jasne. Teraz możemy bardziej szczegółowo przyjrzeć się tej enigmatycznej postaci, która musi zdecydować co jest dla niej ważniejsze. Lojalność wobec zgromadzenia, czy więzy krwi. Wszystko to oczywiście w tle imperialnych intryg i politycznych przetasowań. Politycznym tłem jest tu przede wszystkim bunt przeciwko imperatorowi wywołany przez Jaxona Aru i Wspólnotę szlachecką. To jest największy problem obecnego Imperatora Shaddama IV. Jednak Atrydów bardziej dotyczy rodzący się konflikt z Harkonnenami, co oczywiście pozwala nam bardziej zrozumieć to co wydarzyło się w pierwszym tomie Kronik Diuny. Pani Kaladanu podobnie jak pierwszy tom nie zachwyca porywającą fabułą. Twórcy bardziej skupiają się różnych wątkach i rozbudowaniu ich, a prowadzą narrację tak aby główną korzyścią czytania było odkrywanie historii postaci wprowadzonych powieści Diuna Franka Herberta. Mamy więc mocny wgląd w relacje między tymi postaciami jak Gurney Halleck, Duncan Idaho, Thufir Hawat i Wellington Yueh. Powieść przenosi się również na inne znajome twarze, dając nam zapowiedź świata samej Diuny. Drugi tom mocnego political fiction rzuca coraz więcej światła na postacie i wydarzenia, które w oryginalnym cyklu tylko zostały zarysowane. Poza tym mamy tu mnóstwo knowań, spisków i zdrad. Oczywiście do oryginału historii tej daleko. Mimo to warto poświęcić czas na lekturę.

„Kroniki Diuny" Franka Herberta to cykl literatury fantastycznej należący do kanonu arcydzieł gatunku. Po śmierci autora jego syn Brian i Kevin J. Anderson stworzyli kontynuację oraz całkiem sporą ilość opowieści z przeszłości oryginalnej historii. Nie mają one wprawdzie tego sznytu, dotknięcia geniuszu, wizjonerstwa co pierwowzór, lecz nie brakuje im rozmachu i są całkiem zgrabne. „Diuna. Pani Kaladanu" to drugii tom „Trylogii Kaladanu”. Opowiada o wydarzeniach bezpośrednio poprzedzających te opisane w „Diunie" i wyjaśnia, co przywiodło ród Atrydów z tropikalnego raju na pustynną planetę. Na skutek ultimatum postawionego przez zakon żeński lady Jessica z bólem serca opuszcza Kaladan i przybywa na Wallach IX. Przeżywając silny konflikt lojalności, musi zmierzyć się z wizjami szalonej Kwisatz Matki i targającym zgromadzeniem Bene Gesserit wewnętrznym buntem. Opuszczony przez piękną konkubinę książę Leto udaje się do stolicy Imperium, by zadbać o pozycję Atrydów wśród Wysokich Rodów Landsraadu. W tym gnieździe zepsucia pozna cenę sukcesu. Pod nieobecność ojca czternastoletni Paul samodzielnie włada planetą. Śni o dziewczynie wśród pustynnych piasków. Wkrótce stanie się celem groźnych zabójców, a przebyte szkolenie okaże się jedynym ratunkiem. Na Arakis kwitnie nielegalne wydobycie melanżu, terrorysta Jaxson Aru angażuje nowych sojuszników, baron Harkonnen wprawia w ruch misterny plan złamania imperialnego uwarunkowania doktora Yueh, zaś krwiożerczy bratankowie diabolicznego arystokraty rywalizują między sobą o schedę po nim. Kolejna odsłona sagi o lojalności, honorze, bezwzględności polityki i okrucieństwie powinności. Wartka akcja i zagmatwana intryga tym razem nie zachwycają. Duet kontynuatorów dziedzictwa F. Herberta zaliczył spadek formy, dostarczając produkt zaledwie znośny i to tylko z wielkiego sentymentu dla starego mistrza. Nie dla mentatów i purystów Diuny. Ale rzecz jasna przeczytam trzeci tom...

DIUNA!!! UWAGA !!!DIUNA!!! Po przeczytaniu pierwszej części, nie mogłam zacząć tego postu inaczej😍 Niecały rok temu, zaczęła się moja historia z poznawaniem uniwersum Diuny. A teraz mam już druga część: Diuna. Pani Kaladanu- Brian Herbert, Kevin J. Anderson Pochłonęłam ją tak szybko jak tylko pozwoliły mi dzieci, bo książka nie jest na jednej wieczór. Książka liczy niecałe sześćset stron i moje zdolności czytalnicze nie pozwoliły mi na przeczytanie jej jednego dnia🤣 Jednak miało to swoje plusy. Dodatkowy czas wyczekiwania na kolejną porcję historii tylko i wyłącznie podnosiło wrażenie cudowności tej książki. Zdecydowanie ta część czytało się o niebo lżej, gdy już człowiek mniej więcej, jest rozeznany w bohaterach, planetach, innych nazwach i zwyczajach. Jednak warto zaznaczyć, że to nie jest lekkie romansidło. Chwilami trzeba ( a przynajmniej ja tak miałam) wrócić do czegoś sprzed kilku stron żeby lepiej poukładać zdarzenia, rozeznać się z zawiłych perypetiach bohaterów, a czasem dostać olśnienia w cudownie skonstruowanej intrydze. W tej części przeznaczenie dalej nieodwracalnie pcha bohaterów do różnych czynów, przed którymi czasem chcą uciec. Czasem stawia ich przed trudnymi wyborami. A czasem intrygi same wplątują ich w sieci nieporozumień i trudnych sytuacji. Warto rowniez zaznaczy, że ta część tak jak tytuł wskazuje, w większości opowiada o Lady Jessice. Jeśli ktoś jest fanem Diuny, bedzie to ciekawe spojrzenie na jej postać. Jeśli ktoś nie zna tego uniwersum, książka na pewno jest dobrym wstępem do poznania tego świata.

Wydarzenia w drugim tomie Trylogii Kaladanu nabierają rozpędu, bardzo dużo się dzieje i to na wielu płaszczyznach. Bunt przeciwko imperatorowi wywołany przez Jaxona Aru i Wspólnotę szlachecką wciąż spędza sen z powiek Shaddamowi IV, Leto próbuje swoich sił w polityce na Kaitainie, Jessika musi się zdecydować co jest dla niej najważniejsze, a waśń między Atrydami i Harkonnenami rozgorzewa na nowo. Te wszystkie wątki pozwalają lepiej zrozumieć, co działo się przed wydarzeniami z Diuny Franka Herberta, co do nich doprowadziło i jakie to wszystko ma konsekwencje. Pani Kaladanu pozwala również lepiej poznać Leto i Jessikę, a także Paula i wielu innych. W Diunie dowiadujemy się o większości z nich dość niewiele, natomiast w Trylogii Kaladanu zdecydowanie więcej, dzięki czemu można lepiej zrozumieć dylematy Jessiki, honorowość Leto, obawy Yueha o swoją żonę, czy przywiązanie Gurney'a Hallecka i Duncana Idaho do Atrydów. Jednocześnie poznajemy coraz to nowe spiski i tajemnice, którymi całe Imperium i Wielkie Rody są przesiąknięte. Za sprawą Jessiki przekonamy się również jak wygląda siedziba Bene Gesserit na Wallachu IX, a dzięki Leto jak brutalna i pełna spisków jest polityka Imperium, w którym nie ma nic za darmo i wszystko ma swoją brutalną cenę. Pani Kaladanu to dobra i ciekawie napisana kontynuacja Księcia Kaladanu, która przedstawia dalsze wydarzenia, których finał obserwujemy w Diunie Franka Herberta. W drugim tomie dużo się dzieje, a intryga uknuta wokół księcia Leto coraz bardziej się zacieśnia.

Chyba każdy kojarzę kultową serię "Diuna". Sama przeczytałam dopiero pierwszy tom, ale pozostałe już sukcesywnie pojawiają się na mojej półce. I celowo zaprzestałam dalszej kontynuacji serii, ponieważ zaczęłam czytać trylogię "Kaladanu", która opisuje losy bohaterów sprzed Diuny. Jest zatem idealnym wprowadzeniem do fabuły. Ponad to w sposób precyzyjny nakreśla nam motywy bohaterów i stwarza idealną okazję, by ich lepiej poznać. "Pani Kaladanu" to drugi tom (po "Księciu Kaladanu") trylogii. W tej części prym wiedzie Lady Jessica, matka Paula. I jest to część, która zdecydowanie mocniej mnie ciekawiła niż poprzedniczka. Wiele zachowań, motywów znanych z pierwszych części "Diuny" czytelnik jest w stanie sobie usystematyzować. Czy podobną gratką będzie ta książka dla osób znających "Diunę" od podszewki? Tego nie wiem. Dla mnie, laika Diuny to bardzo duże ułatwienie. Łatwiej mi było w tej kolejności zrozumieć wykreowany świat, konsekwencje pewnych decyzji i zbliżyć się do samych bohaterów. Jest wolniej, ma się więcej przestrzeni.

"Pani Kaladanu" skupia się na lady Jessice - konkubinie księcia Leto i matce Paula Atrydy. W poprzednim tomie została ona wezwana do swego zgromadzenia Bene Gesserit. Nie muszę pisać, że nie spodobało się to jej rodzinie. Jessica musi więc wybrać między lojalnością dla zakonu a miłością do swej rodziny. Oczywiście autorzy w tej części rozwijają inne wątki znane z poprzedniej części. Leto opuszcza Kaladan pozostawiając go pod opieką swego młodego syna. Opisany jest też konflikt Wspólnoty Szlacheckiej z Imperium Corrinów oraz nielegalny przemyt przyprawy z Arrakis. Mamy tu walki, knowania, politykę oraz plan Bene Gesserit... Sądzę, że ta trylogia będzie świetnym rozwiązaniem dla osób, które jeszcze nie czytały "Diuny". Mogą oni wejść w ten świat, by lepiej go poznać, co może zachęcić ich to do sięgnięcia po oryginalną serię ☺️ Dobrze się to będzie czytać także tym wszystkim, którzy uważają, że rola Leto w oryginalnej Diunie była zbyt krótka 😏 Polecam fanom filmu oraz tego uniwersum ❤️