Padlina (okładka  miękka)

zacznijcie troche mysleć. parę dni temu odebrałem książkę i juz mam miec przeczytaną???? za miesiąc to tak. wy się nudzicie i macie czas na czytanie. tu sie pracuje

Fajna książka, czyta się jednym tchem , trudno się oderwać! Zaskakujacy finał ! Polecam !!!

Książka rewelacyjna! Od początku do końca trzyma napięcie

Super

Autor, który debiutował pozycją „Nieco bliżej piekła” świetnym kryminałem. Na rynku czytelniczym pojawia się kolejna jego pozycja- „Padlina”. Czy również utrzyma wysoki poziom? Marek Taran opuszcza przedwcześnie więzienne mury, skrócony wyrok teoretycznie powinien być powodem do zadowolenia, przepustką do nowego życia, które zaczyna się na nowo. Kiedy już jedną nogą jest na wolności na pożegnanie dostaje jasny komunikat „Sęp krąży” „Sęp czeka”. Nic nie ma za darmo, a od konsekwencji swych czynów nie da się uciec. Życie weryfikuje i wystawia odpowiedni rachunek, niczym księgowy rozlicza do ostatniego grosza. Jedyną opcją dla zaczynającego nowe życie Marka jest brat, który zaprasza go do siebie. Nowe plany o legalnej pracy, rozważania nad uczciwym życiem to wszystko odchodzi na drugi plan. Swoją osobą zaburza domowe ognisko rodziny brata, podsycając ogień, a na koniec gwałtownie gasząc zostawiając po sobie zgliszcza. Wracając do przeszłości decyduje się na szybki zarobek, perspektywa pracy na etacie, z jego bagażem kryminalnym jest jak kula u nogi, nie rokuje dorodnych owoców. Świadomość, że żona brata ma pretensję i traktuje go powierzchownie, a bratanek kompletnie nie pamięta przekonuje do szybkich pieniędzy. Okazja nadarzyła się sama. W drodze do sklepu wpada na dawnego kamrata, który zmusza go do przyjęcia drobnego zlecenia i odzyskania długu. Niechętnie, a w zasadzie bez możliwości odmowy decyduje się przyjąć propozycję mając świadomość, iż jest na wolności dopiero chwilę, a potencjalny dłużnik jest synem policjanta. To nie wróży nic dobrego. Po powrocie do mieszkania brata zastaje obraz, który dożywotnio zapisze się w jego pamięci. Brutalne morderstwo brata i bratowej, upozorowane na styl kolumbijskich porachunków. Z życiem udało się ujść jedynie siedmioletniemu bratankowi. Taran mając świadomość, że jego przeszłość domaga się uiszczenia zapłaty niczym komornik zabiera to co mu najbliższe, zabiera ze sobą małolata chcąc go uchronić przed losem jaki przytrafił się jego rodzicom. Adam Dzierżek serwuje świetną opowieść, thriller trzymający do samego końca w napięciu. Historia, która szokuje swą brutalnością, pozbawiona możliwości dokonania dobrych decyzji, gdyż obojętnie, którą drogę się wybierze jest i tak tą złą. Rewelacyjnie wykreowane postacie, które podczas czytania nie są obojętne pomimo swojej przeszłości i czynów dalekich od idealnych. Czuć emocje z każdą następną stroną. Śmiało stwierdzam, że „Padlina” to świetna historia z cyklu tych „ ..jak już zacząłeś czytać nie odłożysz nim nie skończysz „ ,a Pan #PiotrKościelny i #MichałŚmielak zdecydowanie mogą poczuć konkurencję na swoich plecach oraz rozpychające się łokcie Adama Dzierżka na rynku wydawniczym. Dodajemy Pana Adama Dzierżkę do listy autorów których książkę kupię w ciemno ! 🙂 Nie pozostaje nic jak wyczekiwać kolejnych pozycji autora i ewentualnej ekranizacji „Padliny” która według prosi się o szansę na zaistnienie na dużym ekranie ! 🙂 Poniżej link do debiutanckiej pozycji autora : https://www.facebook.com/photo/?fbid=168142802635402&set=a.134378262678523

"Sępy - wszędzie, gdzie nie spojrzał. Sępy chcące rozszarpać jego truchło". Jak oceniam pierwsze spotkanie z twórczością autora? Nie, lektury „Padliny” nie można nazwać spotkaniem, a zderzeniem niczego niespodziewającego się pieszego z rozpędzoną ciężarówką, którego impet wyrzuca wysoko w powietrze, a upadek jest bolesny i zostawia uszczerbek na zawsze. Tu dynamika fabuły konkuruje z wejrzeniem w emocje bohaterów, a opisy brutalnych mordów z lekkim w odbiorze językiem. Tu w serce zapada obraz szarego człowieka, który wkręcony w machinę przeznaczenia może próbować jedynie przetrwać, a każdy dokonywany przez niego wybór niesie nieprzewidywalne konsekwencje. Bo Marek Taran wychodząc z więzienia, nie dopuszcza do siebie myśli, że już jest „padliną”, że już krąży nad nim Sęp. Nie wie też, że chęci nie wystarczą, by odciąć się od kryminalnej przeszłości i środowiska, w którym działał, a świat poza więzieniem jest bardziej nieprzewidywalny i nieprzychylny, niż ten, w którym spędził ostatnie lata płacąc za dokonane wybory. Co może zrobić, gdy krąg wokół niego się zacieśnia i zaczyna szamotać się jak zaszczute zwierzę, któremu kończą się opcje? Gdy przeszłość podążająca za nim zadaje najdotkliwsze ciosy wykorzystując jego słabości? Sęp tylko czeka, aż podejmie tę ostateczną decyzję… Nie spodziewałam się, że tak porwie mnie ten brutalny, bezkompromisowy świat, w którym trup ściele się gęsto. To świat mafii, narkotyków, prostytucji, patologii i często niewinnych ofiar, które dosięga rykoszet cudzych wyborów, którym przyjdzie zapłacić wysoką cenę za to, że są dla kogoś ważne. Konsekwencje podejmowanych wyborów są nieubłagane, dla nikogo nie ma taryfy ulgowej, a kolejne kostki domina wpadają na siebie z łoskotem. Autor nie oszczędza bohaterów ani czytelnika serwując im zbryzgany posoką wir, który pochłania coraz bardziej i bardziej, na którego końcu nie widać światła, a mrok pochłaniający duszę. W tym świecie nie ma dobrych i złych, tu wszechobecna degrengolada i ustanawiane własne prawa, służą tym, którzy dzierżą władzę. To genialna ucieczka przed przeznaczeniem, które podąża za swymi ofiarami nieubłaganie dopadając i rozszarpując na strzępy. Nie znajdziecie tu niepotrzebnych opisów, spowalniających wartką akcję dywagacji, a pełną niespodziewanych zwrotów i silnych emocji walkę człowieka z góry skazanego na porażkę. Bo chęć bycia prawym nie wystarcza, podobnie jak zawierzenie ludziom reprezentującym prawo. Czy powieść jest nieodkładalna jak twierdzi Piotr Kościelny? Zdecydowanie tak. Wychodząc z bohaterem w światło wolności nie spodziewałam się tego samego wieczoru ujrzeć mroku zakończenia.

Post powstał dzięki współpracy reklamowej z wydawnictwem @wydawnictwo_initium Padlina Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, moc bólu, troski, targających emocji, przemieszana z agresją, brutalnością, niesprawiedliwością i na koniec wszędzie skorumpowana policja. Na początku poznajemy Marka który wychodzi z więzienia..tuż przed opuszczeniem dostaje wiadomość... Wrócił do brata jego żony i bratanka. Nie wszystko poszło po ich wspólnej myśli ale czy da się życie zacząć od nowa? Pogodzenie demonów przeszłości z nowym życiem..kapusia? Wyszedł wcześniej za "dobre sprawowanie" ale wszyscy wiedzą dlaczego..i właśnie dlatego musi unikać Sępa... Będąc poza domem miał zlecenie, musiał zdobyć szybko pieniądze by wynieść się z tego miejsca..nawet nie sądził że powrót do domu będzie początkiem jego największego koszmaru. Jego brat z żoną zostali zabici , przy życiu został tylko Maciek jego bratanek, zrozumiał że musi jedno jak najszybciej uciekać z dzieckiem z tego domu. Nastąpiła tułaczka po różnych miejscach w których nigdy nie powinno lądować dziecko ..Ludzie którzy mieli mu pomóc wcale tego nie chcieli a w afekcie tracili potem życie. W jednym z hoteli pozna tajemnicza Agatę..czy jego życie może jeszcze bardziej się skomplikować? Oczywiście i do stopnia że ledwo można to wszystko ogarnąć na spokojnie. Maciek i córka Agaty zostają porwani przez Sępa jedynym wyjściem jest konfrontacja z mordercą. W międzyczasie komisarz Wagner ...skorumpowany policjant próbuje wszystko tak odkręcić by tylko jego źródło lipnych dochodów nie odcięło się a jego rodzina nigdy nie będzie podejrzewana o rzeczy niezgodne z prawem. Co w tym wszystkim robi zdruzgotany ojciec zmarłej dziewczyny? Mocne wejście , jak na pierwsze spotkanie z piórem autora @dzierzekadam jestem mile zaskoczona rozbudowana fabułą, szczerością aż do bólu, i ogromem emocji jakie wywołała na mnie cała historia. Prawdziwe życie bez ściemy, z brutalna otoczka świata przestępczego. Ich wewnętrzne przemyślenia i targające nimi demony, sytuacje bez wyjścia i rzeczy o których niektórzy nigdy nie zapomną..

Idąc korytarzem ku wyjściu z więzienia nie myślisz o tym, że to droga ku bramie do raju. W więziennych murach wiedziałeś, co przyniesie każdy kolejny dzień, każda minuta, sekunda. Codziennie ten sam schemat- pobudka, apel, śniadanie... Teraz jesteś wolny, stawiasz stopę na ziemi, która szybko okazuje się być "skażoną" ziemią. Próbujesz ułożyć w głowie "mentalne puzzle" na nowo, nie poddać się paranoi, nie szukać zagrożenia w każdej napotkanej osobie. Ale strach jest jak trucizna, która powoli rozchodzi się po tkankach organizmu. Zżera od środka, utrudnia podejmowanie racjonalnych decyzji. Przez chwilę balansujesz na granicy dwóch światów, by ostatecznie obudzić się w tej gorszej nawet od więziennej rzeczywistości, gdzie rządzi "fatalizm w najczystszej formie", który rzuca cię z miejsca na miejsce, powodując, że wszystko staje się dziwne, nienaturalne, traci swój sens. . Świat "Padliny" mógłby być tylko rodzajem złego snu, który nie chce zniknąć. Ale dla głównego bohatera jest całkiem odwrotnie. W skondensowanej formie mamy tutaj nagromadzenie traum, brutalności, ludzkiej krzywdy, przypadkowości ludzkiego losu, który niesie cierpienie, a nie szczęście, zadr w sercu, zdrad, patologii i bólu fizycznego. Czuć nieco konwencję "postapo" - samotny bohater przemierzający wraz z siedmioletnim chłopcem ziemski padół, na którym czekają na nich spotkania z narkomanami, sępami żerującymi na ludzkiej krzywdzie, prostytutkami, gangsterami, dilerami, zabójcami. Cała galeria postaci- straumatyzowanych, upodlonych, życiowo skorumpowanych. Nie ma tutaj prawych i nieprawych. Nawet krocząc w imię prawa jesteś zakładnikiem swojego losu. Świetnie ukazany determinizm ludzkich wyborów i losów. I refleksja- jakże łatwo z człowieka stać się zwykłym truchłem. Mnóstwo brutalnych fragmentów, działających na wyobraźnię. Posoka leje strumieniem, a w powietrzu unosi się krwawa papka z ludzkich tkanek. Dzieje się dużo, intensywnie, mocno, krwawo. Sporo wątków, brak rozbudowanych opisów, nieustanna akcja- "Padlina" jest nieodkładalna.

Po udanym debiucie książki „Nieco bliżej piekła” Adam Dzierżek tym razem wziął na warsztat mafijne porachunki, gdzie głównym bohaterem jest wychodzący na wcześniejsze zwolnienie egzekutor mafii Marek Taran. Już przy wyjściu z więzienia dostaje informację, że zapadł za niego wyrok a Sęp już krąży nad nim. Legendarny Sęp to egzekutor mafii, o którym wszyscy słyszeli ale wielu myśli, że to tylko straszak na nieposłusznych członków mafii. Taran ma prosty wybór – albo samobójstwo albo Sęp zamorduje mu całą rodzinę. Zegar tyka i wkrótce pobyt na wolności okaże się wielkim koszmarem nie tylko dla niego ale i całej jego rodziny. O ile debiut była dobry, to w tutaj widać jak duży postęp zrobił autor przy pisaniu tej historii. Pod każdym względem nowa powieść autora bije tą debiutancką. Czy to pod względem bohaterów, których ciężko zaszufladkować a każdy z nich, nawet Ci drugoplanowi po coś są i nie są to postacie papierowe, czy pod względem samej fabuły, która nie tylko była ciekawa ale tez z odpowiednią dynamiką, bez zbędnych opisów czy wątków pobocznych, które by ją wstrzymywały. Choć świat wykreowany przez autora jest pełen przemocy, a z każdym rozdziałem trupów tylko przybywa a krew płynie strumieniami to dla mnie kluczowym aspektem tej historii był ból wywołany stratą najbliższych osób a także wzięcie odpowiedzialności za dziecko, które może podzielić los kolejnych ofiar. Decyzje przed jakimi postawił Tarana pisarz pozwoliło ukazać, że nawet zło w pewnych uwarunkowaniach może być akceptowalne. W świecie przemocy nic nie jest czarno białe a każda decyzja niesie za sobą konsekwencje z którymi prędzej czy później trzeba będzie się zmierzyć. „Padlina” to jedna z tych powieści, które wciągają dosłownie od pierwszej strony, a do tego od razu ujął mnie sposób, w jaki jest napisana. Nie spodziewałem się, że będzie to aż tak dobra i trzymająca w napięciu aż do znakomitego finału. To kawał porządnej literatury sensacyjnej, która aż się prosi o przeniesienie na duży ekran.

Adam Dzierżek zaprasza do świata, w którym szara strefa kwitnie jak kwiaty na polach. A próba odcięcia przeszłości grubą kreską jest karkołomnym i krwawym zadaniem,bo obawa o własne bezpieczeństwo ściska krtań,zmusza do trudnych, często dojmujących wyborów.Gdzie Temida odwraca wzrok.Tu codzienność jawi się barwami nieszczęścia, ludzie są zdegenerowani i skorumpowani ,uzależnieni od narkotyków,mocnych wrażeń i szybkiego zarobku. Mają własny, okrutny kodeks honorowy. Zaś dzieciństwo ma determinujący wpływ na dalsze koleje losu postaci, wpływa na zawoalowane relacje między elementami rodziny,ich osobliwe zażyłości. Pisarz opisuje rzeczywistość, która pozbawia złudzeń o możliwości poprawy żywota przy pomocy narracji dwutorowej i postaci będących na dwóch stronach barykady -a mimo wszystko w wielu aspektach podobnych do siebie.Ich portrety psychologiczne są ciekawie przedstawione, nie inaczej optyka na prawo i porządek. Akcja niczym przejażdżka diabelskim młynem-bardzo emocjonująca i zaskakująca. Autor przypomina ile może kosztować wolność i próba odcięcia kajdan przeszłości. Już dawno nie czytałam historii,w której na tak małej przestrzeni umieszczono tak wiele socjopatycznych jednostek i śmierci,jak ma to miejsce tutaj. Nie mówiąc już o interesującym rozpisaniu studium zmiany i ucieczce przed przeznaczeniem.Dobrze sobie było przypomnieć, dlaczego przez wiele lat zaczytywałam się w tym gatunku.Ale nie planuję tego zbyt często powtarzać. Jednak literatura piękna żyłuje mnie bardziej,jednocześnie dając więcej. Rzecz zdecydowanie dla czytelników o mocnych nerwach.Opisy mordów działają na psyche.Egzageracja przemocy,krwawe jatki i wciągająca rozrywka- gwarantowane.Bawiłam się świetnie,na co wpływ miały twisty fabularne i dążenie za enigmatycznym ,,Sępem."Polecam dla relaksu nie tylko papier, ale przede wszystkim audiobook czytany przez Wojciecha Maciacha.On głównie umilał mi dzień w trakcie domowych obowiązków.