Oto jestem (okładka  miękka, 04.2017)

Dostawa i realizacja zamówienia przebiegły błyskawicznie, natomiast książka ma lekkie uszkodzenie.

Ładna

"Oto jestem" to spokojna historia o burzliwym życiu jednej, żydowskiej rodziny. Jackob Blochow jest ojcem trzech synów: Sama, Maxa oraz Benyego. Od szesnastu lat pozostaje w związku małżeńskim z Julią. Mają wspólnego psa, Argusa. Wydawałoby się,że nie trzeba im nic więcej, gdyby nie fakt, że właściwie wszystko co ich łączy jest udawane. To co kiedyś było bliskością, zaufaniem, w jakiś dziwny sposób przekształciło się w dystans, udawaną grzeczność. Zamiast miłości, jest chowana uraza, niedopowiedzenia, niezrozumienia. Choć małżonkowie nie są ze sobą szczęśliwi, to trwają ze sobą dla dobra dzieci. A dzieci i tak swoje wiedzą. Punktem , w którym ten domek z kart się rozpada jest bar micwa Sama. Jak się okazuje, od niej będą zależeć losy tej rodziny, ale też i narodu żydowskiego. Książka jest ogromna. Liczy sobie prawie 800 stron. I choć dużo w niej rozmów nie jest przegadana. Czyta się ją lekko mimo, że akcja nie jest porywająca. Więcej tu rozmyślań, rozważań, niż fabuły. I choć książka nie spodoba się każdemu, to tematy w niej poruszane odzwierciedlają życie nie jednego śmiertelnika. Autor w niesamowity sposób pokazuje jak ludzie, którzy byli praktycznie jednością nie chcieli mieć przed sobą żadnej tajemnicy, przez rutynę, obowiązki, oddali się od siebie. Stali się sobie obcy. Mieli do siebie więcej pretensji, niż ciepła i pozytywnych uczuć. Wszystko odbierali na odwrót. Poza tym niesamowicie pokazana jest miłość rodzicielska. A także to, jak mało rodzice wiedzą o swoich dzieciach. Poświęcają im całe życie, swoje pasje i potrzeby odkładają gdzieś w cień, a tymczasem ich pociechy są ludźmi, których nie do końca znają, którzy wcale aż o takie poświęcenie nie proszą. Nie można też pominąć opisanej w książce, historii narodu żydowskiego i tego jak wielkie piętno odcisnęła ona na swoich obywatelach. Gdziekolwiek są rozsiani, czy w Ameryce czy w samym Izraelu, ciągle muszą borykać się z walką między przeszłością, a teraźniejszością. Z jednej strony chcą normalnie, współcześnie żyć, a z drugiej kładą wielki nacisk by nie zapomnieć o tym co ich spotkało. Autor w ciekawy sposób ujął bolączki, które dotykają tę specyficzna narodowość. Ten ciągły niepokój o własny kraj, przyjaźnie z państwami, które mogą okazać się tylko pozornym wsparciem. Książka jest niezwykła. Spotkałam się z opinią, że jest trochę zbyt nagłośniona, ale zyskuje po jej przeczytaniu. I chyba coś w tym jest. Parę razy próbowałam odłożyć ją na później, ale cały czas było mi szkoda. A kiedy skończyłam czytać, stwierdziłam, że to " kawał" dobrej literatury. Polecam ! Więcej recenzji na fifraku.blogspot.com Zapraszam!

Nie zdziwiło mnie, że ta książka była dobra. W końcu Jonathan Safran Foer napisał "Wszystko jest iluminacją" oraz "Strasznie głośno, niesamowicie blisko" czyli dwie wspaniałe powieści. Aż 11 lat trzeba było czekać na "Oto jestem". I oto jest! Powieść opisuje związek Jakuba i Julii. Mają za sobą szesnaście lat małżeństwa, trójkę dzieci i tysiące wspomnień. A przed sobą - poważny kryzys. Każde z nich ma swoje racje, których broni. I mimo wielu pozytywnych i budujących wspólnych chwil, nie uda się im wrócić do uczucia z pierwszych lat związku. Na nowo muszą określić swoje priorytety i dowiedzieć się, kim tak naprawdę są. Wiele kobiet mogłoby się podpisać pod słowami Julii, a drugie tyle mężczyzn - pod myślami Jacoba. Szczególnie ci, którzy mają za sobą nieudane małżeństwo.(lub są w trakcie). Gorzka prawda, studium rozpadu, przegląd małżeńskich problemów. Te wszystkie pojęcia odnoszą się do książki. Wątek rodzinny skłania do rozmyślań nad własnymi celami, hierarchią wartości i rodziną. Równocześnie z historia klanu Blochów poznajemy szeroki kontekst żydowski. Kultura, polityka i życie społeczności cztery pokolenia po Zagładzie. W książce przedstawiono różne podejścia do "żydowskości", w obrębie jednej rodziny. Podsumowując - to bardzo ciekawa, gorzko-prawdziwa powieść amerykańsko-żydowska. 800 stron krążących wokół stale aktualnych problemów rodzinnych, tożsamościowych i religijnych. Akcja nie jest porywająca, raczej przegadana, jednak książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością. Według słów autora, ta książka nie opisuje jego życia, ale jest nim. Może dzięki temu jest tak szczera, prawdziwa i po prostu dobra. A może to po prostu dlatego, że Jonathan Safran Foer jest świetnym pisarzem. Polecam! www.kawazliterami.wordpress.com www.instagram.com/kawazliterami www.facebook.com/kawazliterami

Bardzo długo czekałam na tę książkę, ponieważ znam wcześniejsze propozycje tego autora. Szczególnie bardzo mi się podobały "Wszystko jest iluminacją" i "Strasznie głośno, niesamowicie blisko". Wiedziałam, że książka zapewni mi wiele emocji. Tak też właśnie było. Nie mogłam oderwać się od tej książki. Bardzo mi się podobało, że książka ukazuje relacje w rodzinie, która z pozoru wydają idealna. Gorąco polecam wszystkim te książkę. Na pewno doskonale sprawdzi się ona podczas tego majowego weekendu. Od razu zarezerwujcie sobie kilka wieczorów.

A nie ma czegoś o katolickiej rodzinie amerykańskiej ???? ...bo wolałabym.....np z wątkiem 1szokomunijnym ;) ;) ;)