Ostatnie dni Ptolemeusza Greya (okładka  miękka, 2022-04)

Ptolemeusz Grey to człowiek, który bez pomocy drugiej osoby mógłby już sobie nie poradzić. Wie, że może liczyć jedynie na pomoc siostrzeńca, ponieważ przez resztę rodziny został zapomniany. W wieku dziewięćdziesięciu jeden lat, pogrążył się w swoich własnych wspomnieniach, które dość często, niechciane pojawiają się w jego umyśle, tworząc blokadę dla rzeczywistości. Gdy na pogrzebie swojego opiekuna spotyka młodą dziewczynę, jego życie się odmienia. Robyn postanowiła zadbać, by mężczyzna żył w lepszych warunkach, a także prowadzi go do lekarza, który proponuje eksperymentalną terapię, by przywrócić Ptolemeuszowi klarowność umysłu. Wiedząc, że jego życie dobiega końca, Grey decyduje pozamykać najważniejsze sprawy i odkryć swój największy sekret przed jedyną osobą, której w tym momencie ufa. Ogromnie się cieszę, że ta książka trafiła w moje ręce. Emocje niemalże wypływają z jej stron, a ja nie mogłam się oderwać od historii człowieka zapomnianego przez świat. Przepełniał mnie smutek, wzruszenie, ale i strach. Będąc młodym, człowiek na ogół nie zastanawia się jak to będzie, gdy stuknie nam 60, 70 czy więcej lat. Jak będziemy funkcjonować? Czy będziemy w stanie sobie sami poradzić? Czy w naszym życiu jest osoba, która zapewnił nam godne życie na starość? I przede wszystkim, czy szczęśliwie doczekamy ostatnich dni, czy tak jak Ptolemeusza, zawładnie nami choroba odbierająca nam świadomość. Autor ma bardzo lekkie pióro, a pomysł na narrację pozwala wpuścić czytelnika w głąb umysłu głównego bohatera. To było dość niezwykłe, ponieważ razem z nim gubiłam się pomiędzy przeszłością i wspomnieniami, a tym co działo się tu i teraz. "Ostatnie dni Prolemeusza Greya" to książka z przesłaniem, a co więcej, tą historię możecie również zobaczyć na ekranie. Sięgnąć po ten tytuł naprawdę warto, a jeśli chodzi o serial, sama zamierzam niebawem przy nim usiąść.

Cóż to za książka, cóż za emocje we mnie wzbudziła! Nie wierzę, że autor ten zmusił mnie do przemyśleń na tematy, które zazwyczaj oddałam od siebie.  Poznajemy w tej książce Ptolemeusza Greya, człowieka u schyłku życia. Cierpi on na demencję, żyje w strasznych warunkach, nie jest w stanie żyć samodzielnie. Czasem odwiedza go wnuk siostry, by pomóc mu w drobnych czynnościach. Oprócz niego, Ptolemeusz nie istnieje dla całego świata. Chłopak ginie, a do domu starca dziwnym zrządzeniem losu trafia sierota, która zmienia jego życie. Szereg zdarzeń sprawia,iż P.G odzyskuje sprawność umysłu i poznajemy cienie jego przeszłości... Obrazy z przeszłości spacerują po jego głowie i poznajemy dramatyczne wydarzenia z dzieciństwa, które układają się w nietuzinkową mozaikę,a także losy czarnoskórych niewolników. Poznajemy również jego wielką i bezwarunkową miłość oraz niesamowitą historię tego zapomnianego przez świat człowieka. Człowieka, który po powrocie do świetności umysłu, był krok przed całym światem i sam wymierza należytą sprawiedliwość. Okazuje się, że coś przyciągnie uwagę całego świata... Co to będzie? Zapraszam do lektury 🙂 Cudowna historia, która zawiera ogrom mądrości, przekazuje uniwersalne wartości oraz  wywołuje lawinę emocji, wyciska łzy i...pozwala docenić życie i zdrowie umysłu.  Świetna historia, którą czyta się sama.  Nic dodać, nic ująć!  Warto również wspomnieć, iż na podstawie tej książki powstał serial. Jeśli w choć 1/10 jest tak wspaniały jak ta lektura, to nie będę zawiedziona. Czytajcie, nie zwlekajcie 🙂

„Bogaty człowiek to taki, który potrafi żyć we własnej skórze.” Poznajemy Ptolemeusza Greya, człowieka, którego czas się kończy. Jest stary, schorowany, cierpi na demencję i żyje w strasznych warunkach. Zapomniany przez ludzi, jest zupełnie sam, czasami tylko odwiedza go wnuk siostry. Kiedy chłopak ginie, los Ptolemeusza wydaje się być przesądzony. Dziwnym zbiegiem trafia do niego siedmioletnia Robyn – sierota, która już wkrótce całkowicie odmieni życie starca. Między nimi nawiązuje się szczególna, silna więź. Jego serce na nowo ożywa, wracają chęć i radość, umysł odzyskuje sprawność, a powracające wspomnienia, które stopniowo poznajemy głęboko poruszają. Wielowątkowa, wnikliwa opowieść. Krok po kroku poznajemy przeszłość Ptolemeusza, dramatyczne wydarzenia z dzieciństwa, jego wielką miłość, losy czarnoskórych niewolników. Nasz bohater chciałby pozamykać wszystkie niedokończone sprawy z przeszłości. Czy mu się uda, czy zdąży? Styl autora jest bardzo przyjemny, naturalny, okraszony dobrym humorem. Głównego bohatera łatwo polubić, nie da się inaczej. Z całego serca mu kibicowałam. Przez powieść się płynie, niesie przesłanie, ukazuje dobroczynne działanie młodości na podeszły wiek. Piękna historia o miłości, przyjaźni, uniwersalnych wartościach, które nigdy nie słabną. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki.