Ostateczne starcie. Pierwsze starcie. Tom 4 (okładka  miękka, 09.2021)

Szczerze? O ile szanuję Vladimira Wolffa i jego twórczość o tyle tej książki nie polecam. Sprawia wrażenie pisanej na kolanie, byleby jak najszybciej skończyć tę historię. Wszystkie wątki, postacie, zalążki zostają nagle urwane jakby Vladimira znudził wykreowany przez siebie świat. UWAGA LEKKIE SPOILERY. Elais, opisywana jako baza ludzkości w Arkadii, główny przyczółek zajmuje góra 20 stron. Słoń, generałowie, major, Wieniawa, profesor potraktowani kompletnie po macoszemu jak postacie trzecioplanowe. Atlanci tak samo. Czytając miałem wrażenie jakbym miał przed oczami zupełnie innego autora. Zdecydowanie nie polecam.

W pozycji zakupionej w EMPIKU brakuje 12 rozdziału. Rozdział 11 kończy się na 192 stronnie, 209 i 210 arona to rozdział 12, 211 strona to początek rozdziału 13. Książka nie spełnia oczekiwań czytelnika, nie chodzi o treść.

Jak z globalnego konfliktu w całym Uniwersum przejść do Adama i Ewy. Gratuluję wyobraźni.

Bardzo dóbr fabuła, dobre zwroty akcji

,,Był wojownikiem. I to nie pierwszym lepszym rębaczem, ale mistrzem w swoim fachu. Dowodził grabieżczymi wyprawami, prowadząc pod swoim dowództwem setki zbrojnych. Palił miasta i wyrzynał mieszkańców. Jego imię było sławne w co najmniej trzech pogranicznych światach(...) Na pograniczu był panem. Tak mu się przynajmniej wydawało do czasu, aż spotkał Isseta i uległ jego namowom". Dla mnie jest to wspaniała seria, która niekoniecznie jest zwykłą fantastyką. Tutaj ludzie walczą nie tylko o swoje, ale i o innych. Wiedza, że tylko zespołowo mogą coś zdziałać i nawet nie wahają się walczyć. Choć wielu jest już zmęczonych, a jeszcze więcej z nich poległo, to jednak szukają wyjścia z tej sytuacji. Takim wspaniały,m pomysłem byłoby przeniesienie się do rajskiej Arkadii, tylko nie jest to takie proste. Brakuje już nie tylko jedzenia, ale i ludzi, którzy ocaleli po inwazji najeźdźców z innego wymiaru. Większa połowa nie żyje, a ci, którzy zostali zaczynają mieć złe myśli. Boją się tego, że niebawem kolejni najeźdźcy dobiją resztkę ludzkości, a wtedy nie będzie już nawet po kim płakać, o ile w ogóle będzie miał kto to robić. Szukają zatem ratunku i chcą się migrować. Czy jednak uda im się na czas dotrzeć do bezpiecznego miejsca? Sięgając po książki autora musicie pamiętać, że tutaj nic nie dzieje się bez przyczyny i nie ma czegoś takiego, jak domysły końca starcia. Prawie każdy ma tutaj jakieś nadzieje, walka jest dla nich jedyną formą i ucieczki i przetrwania. To taki moment, kiedy tonący brzytwy się chwyta. Wszelkie oznaki wojny są niemal dla nas słyszalne. Kiedy krzyczą o ataku, to słyszycie te okrzyki, wybuchy i głosy rannych. Nie jest to tylko opisane przez narratora, gdyż oni prawie cały czas ze sobą rozmawiają. My wiemy co czują, co ich boli, jakbyśmy stali obok i byli tego świadkami. Wypowiadają się dość prosto, ale na tyle płynnie, że nie traktujemy ich jako kogoś gorszego. To żołnierze do samego końca. Jak sadzicie, czy ocalą Ziemię?

Zawiodłem się jak można tak szybko i byle jak zakończyć serie