Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Wschód-Zachód (okładka twarda)

O ile pierwszą część przeczytałam z wielkim zadowoleniem, o tyle w drugiej autor mnie zgubił, nie polubiłam ani bohatera, ani scenerii, w którą go wstawiono. Fani Wegnera niewątpliwie będą jednak zadowoleni.

Bardzo dobra seria. Przyjemnie się czyta i jest kilka zaskoczeń

Wschód-Zachód to drugi tom Opowieści z Meekhańskiego Pogranicza, który latach ponownie podbił moje serce. Pierwsza część - Wschód rozgrywa się na rozległych stepach, z dziesiątkami mil otwartych przestrzeni, po których wędrują liczne plemiona koczowników i małych oddziałów Imperium. Prawo nie jest tutaj tak mocno egzekwowane, liczą się umiejętności i lojalność, a nie pochodzenie człowieka. Akcję obserwujemy za sprawą Kaileen z czaardanu dowodzonego przez Genno Laskolnyka, człowieka będącego żywą legendą, który stworzył armię konną Meekhanu i pokonał Se-kohlandczyków. Obecnie na stepach znów następują wzmożone ruchy koczowników, a wszystko przez to, że ponoć Ojciec Wojny jest umierający, a nic tak nie cementuje wyboru nowego wodza jak wygrana wojna ze starym wrogiem... Natomiast druga część - Zachód przedstawia wydarzenia rozgrywają się w jednym z największych miast na wybrzeżu - Ponkee Laa, poza samym Imperium Meekhańskim. Głównym bohaterem tej części jest Altsin Awendeh - dość zwyczajny złodziej i oszust, odznaczający się wysoką inteligencją. Z tego właśnie powodu wplątuje się w dziwną historię zniknięcia pewnego miecza, który jest bezcenny dla jednej z dominujących religii w mieście. To wydarzenie naznaczy go na zawsze... Robert Wegner ponownie zestawił ze sobą dwa skrajnie różne tereny geograficzne - o odmiennych historiach, narodach, językach i wierzeniach. To też powoduje, że trudno mi wybrać, którą część polubiłem bardziej. Skłaniam się jednak ku Zachodowi, głównie ze względu na Altsina. Nie jest to bohater bez wad, popełnia błędy i za nie płaci, ale pomimo tego, zdobył moją ogromną sympatię swoim humorem, inteligencją oraz ciekawą osobowością. W połączeniu z intrygami, walkami skrytobójców w zaułkach i tajemniczą sprawą z mieczem, nikt nie powinien się dziwić, że bardziej polubiłem tę cześć książki. Jednakże Wschód nieznacznie ustępuje Zachodowi i reprezentuje równie wysoki poziom. Jest to część obfitująca w liczne potyczki z przeważającym wrogiem i wyczerpujące pościgi, w czasie których czaardan Laskolnyka musi wykazać się niebywałym sprytem i umiejętnościami, aby nie stali się kolejnymi trupami na stepie... Ta część urzekła mnie głównie za sprawą Laskolnyka, a nie Kaileen, która jest główną bohaterką tej części. Genno jest osobą o niezwykle złożonej osobowości, charakterze oraz historii, a każdy szczegół o nim czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Nie zależy mu na zaszczytach, ani pieniądzach, lecz na własnym oddziale, dla którego jest gotów nawet zginąć. Jest przy tym, niezrównanym wojownikiem a przede wszystkim strategiem, który potrafi wyprowadzić w pole wielu największych generałów Imperiów i Se-kohlandczyków. Wschód-Zachód to również bardzo mocne zaakcentowanie spraw dotyczących magii. Wegner rozwija tutaj cały wachlarz swoich pomysłów, i co ciekawe, najwięcej czasu nie poświęca magii aspektowanej, czyli tej uznawanej za bezpieczną przez Meekhan, lecz nieaspektowanej, czyli zakazanej i niebezpiecznej. Za sprawą Kaileen poznamy czym jest magia duchów, na czym ona polega i jakie daje przewagi nad innymi, Źrebiarze zdradzą niejedną tajemnicę, a za sprawą Altsina dowiemy się czegoś więcej o tajemniczych awenderi. Nie sposób się nudzić i z pewnością autor posiada niejeden pomysł w swojej głowie. Ponadto, autor dalej zarysowuje historię swojego świata, nie tylko na podstawie bieżących wydarzeń, lecz również przedstawiając sceny z zamierzchłej wręcz przeszłości. Niektóre z wydarzeń z pierwszego tomu, zaczynają się zazębiać z tymi z drugiego, przez co jeszcze bardziej daje się odczuć, że nadchodzą niezwykle ważne wydarzenia, które odmienią bohaterów, a przede wszystkim świat, jaki do tej pory poznaliśmy... Wschód-Zachód to ponownie bardzo dobry zbiór opowiadań, dzięki którym poznamy dwie skrajnie różne strony geograficzne. Bohaterowie z krwi i kości, emocjonujące pojedynki, bitwy oraz magia, to tylko niektóre elementy warte uwagi, które powodują, że trudno odłożyć książkę Wegnera choć na chwilę. Polecam! hrosskar.blogspot.com

Robert M.Wegner powraca w drugim tomie opowiadań i jest to równie udany zbiór ośmiu opowiadań, co poprzednio.Tym razem Wschód, to bezkresne stepy, a Zachód, to morze i nadmorskie miasta.W każdej z tych lokacji poznajemy nietuzinkowe osoby, który swoim zachowaniem, charyzmą, wpływają znacząco na na swoje otoczenie.

Na Wschodzie to generał Laskolnyk, drugi po cesarzu-człowiek legenda, za którym podążają tłumy, gotowe skoczyć za nim w ogień i nie jest to tylko czcze gadanie.I dziewczyna, która mimo, że nie należy do ludu, przemierzającego stepy, jest traktowana na równi z najwaleczniejszymi z nich.Intryga, która może zachwiać w posadach Imperium, wielka polityka i maluczcy, którzy próbują nie dać się sprowadzić do roli podludzi.

Zachód, to piękne nadmorskie tereny i honorowy złodziej, który, mimo złej sławy, stara się mimo wszystko żyć, według zasad, które uważa za ważne.Nie waha się przed niczym, aby dowieść swych racji, a nawet posunie się do walki z najpotężniejszą osobą w mieście.

Cóż mogę dodać więcej?Ten tom, jak i poprzednia część, sprawiły, że na kilka godzin zapomniałem o bożym świecie.Wspaniały świat z realnie istniejącą magią, i ludzie, z którymi praktycznie każdy może się utożsamiać.Polecam.
Książkę otrzymałem, dzięki uprzejmości Wydawnictwa Powergraph.

Ucieczka przed snami, przed własną historią, która podąża za nami. Bohaterzy to osoby przeklęte, naznaczone przez życie i borykające się z ciężkim losem. Są jednak wzorem mocy i cierpliwości w dążeniu do celu.

Tajemnicze komnaty, magiczne przedmioty, ludzie rozmaitych profesji i pochodzenia po rozmaitych przejściach. Wszystkie epizody dopracowane przez autora, wszystkie interesujące. Mistrzowsko napisana książka.

Historie ludzi, którzy z dnia na dzień stawali się bogaczami, a potem tracili wszystko. Wspomnienia żołnierzy, dla których wojskowe rzemiosło jest całym życiem i któremu powierzyli swój los.

Opowieści o honorze wojownika, o jego triumfach na polu bitwy i umieraniu w chwale. O niebezpiecznym życiu na dzikim pograniczu meekhańskim. Wschód- zachód to kolejny genialny tom Wegnera.

Świetnie napisana książka. Czytanie od pierwszej strony sprawia niesamowitą przyjemność. Kolejnych bohaterów poznajemy w sposób naturalny, nie z przypadku, poznając ich historię bezpośrednio lub ze wspomnień, stanowiących kompletną część opowieści. Książka napisana jest w taki sposób, że pochłaniamy ją jednym tchem a przerwy w lekturze przynoszą odczucie niedosytu i głód dalszego czytania, Akcja zwarta ciągła. Świetna lektura.

Wegner powraca z drugim zbiorem „Opowieści z meekhanskiego pogranicza” i robi to naprawdę w świetnym stylu!

Zanim przystąpiłem do lektury tego tomu, sięgnąłem po jego recenzję w jednym ze starszych numerów „Nowej Fantastyki”. Jej autor, zachęcając czytelników do sięgnięcia po książkę, zaznaczał jednak, że jest dziełem słabszym od poprzednika. Nie miał racji – „Wschód – Zachód” nie tylko nie ustępuje pola „Północy – Południu”, ale przede wszystkim jest jeszcze lepsze. I tak, jak w przypadku części I stwierdzałem, że jest to jedna z ciekawszych rodzimych opowieści fantasy, tak tutaj mogę z czystym sumieniem rzec, że jest to także jedna z najlepszych Polskich historii tego gatunku.

Ten tom to kolejne osiem opowiadań toczących się na ziemiach meekahńskich, podzielonych na dwie części. Mniej wyraźny jednak jest podział kulturowy. Mieszkańcy tak wschodu jak i zachodu tej krainy to wybuchowa mieszanka charakterów najróżniejszych nacji, a odkrywanie tych niuansów staje się dla czytelnika dodatkową przyjemnością.

Na wschodzie poznajemy ludzi generała Laskolnyka, a w szczególności jedną z nich – Kailean. Kobietę silną i waleczną, a nade wszystko intrygującą. Jak każdy bowiem przynależny Laskolynkowi, posiada swoje niepowtarzalne zdolności i tajemnice. Cztery opowiadania o Kailean i jej towarzyszach to chyba najlepsze meekhańskie teksty jakie znalazły się w obu zbiorach. Kulturowo osadzone we wschodnich także dla nas klimatach, z akcją toczącą się na stepach, podlane odrobiną cyganerii i nutą jakby afrykańskich wierzeń. Za drugą historię z tego tomu Wegner otrzymał nominację do Zajdla i nagrodę Sfinksa (za cały tom zaś Fantastykę 2010 dla najlepszej polskiej książki) – i są to wyróżnienia w pełni zasłużone.

Bohaterem czterech kolejnych, zachodnich, tekstów – dla odmiany po tylu znakomitych kobiecych charakterach – zostaje honorowy złodziej, Altsin, który miesza się w coraz to większe afery. Zdradzać treści nie zamierzam, w obu częściach – tak jak i w „Północy-Południu” – opowiadania z poszczególnych stron świata łączą się w jedną historię. Powiedzieć mogę jednak, że kultura zachodu to zlepek wierzeń i kultur germańskich, brytyjskich (już nie anglosaskich) i staro kontynentalnych, z silnymi akcentami nadmorskimi i wyspiarskimi.

Niezależnie jednak od różnic kulturowych, całość napisana jest tym samym, klasycznym stylem ciężkiego fantasy, bogatym w szczegóły, czasem poetyckim, czasem brutalnym. Wegner zadbał także o poszerzenie samej historii Meekhanu i wierzeń, oraz o odpowiednie retardacje, które pozostawiają uczucie niedosytu i chęci sięgnięcia po kolejny tom.

Dlatego też jeżeli lubicie dobre, solidne fantasy, sięgnijcie śmiało, zachęcam a wydawnictwu Powergraph składam podziękowania za udostępnienie mi egzemplarza do recenzji.