Szczerze? Okropna.... nudna i monotonna czytałam ją na siłę... jedyne co mnie przy niej trzymało to świadomość tego że za nią zapłaciłam...

Piękna historia, w której zawarto problemy obecnego społeczeństwa w nie dramatyczny sposób lecz taki delikatny. Zakończenie przyprawiło mnie o wzruszenie przyznam szczerze, a rzadko kiedy płaczę przy literaturze. Edyta spisała się na medal!!

Przez tą książkę wpadłam w zastój czytelniczy i trwa on już kilka miesięcy:(((

Książka wprowadza w zastój czytelniczy. Kompletnie nic sie nie dzieje. Nudy

Nie czytałam nigdy tak wspaniałej książki jak ta! Niesamowita!❤️

Fajna książka 😉 moja córka poleca 😉

Jak tylko zobaczyłam tą książkę na tiktoku, wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Zakochałam się w okładce od pierwszego wejrzenia. Nie spodziewałam się wiele po tej książce, ponieważ był to debiut autorki. Jednak dość szybko przekonałam się, że zakładanie z góry, że będzie to opowiadanie na poziomie wattpada, jest dużym błędem. Książka jest napisana pięknym językiem, autorka dobrze przekazała wszystkie emocje czytelnikowi. Mogę śmiało przyznać, że NIGDY nie czułam tylu emocji czytając jakąkolwiek książkę. Do tego ta cudowna playlista na spotify. Słuchałam jej zawsze przy czytaniu i na pewno będę jej słuchać nadal (słucham jej podczas pisania tej recenzji). Autorka w książce porusza bardzo ważne tematy i uważam, że każdy powinien ją przeczytać. Ta historia bardzo zmieniła moje spojrzenie na świat i życie codzienne. Może to zabrzmi dziwnie, ale czuję się dzięki niej bogatszym wewnętrznie człowiekiem.

Pokochałam książkę od pierwszego wejrzenia. Okładka jest naprawdę prześliczna, choć mówiąc szczerze opis z tyłu mnie troszkę zniechęcił. Mimo tego kupiłam to. Otworzyłam książkę i zaczęłam czytać. Ku mojemu zaskoczeniu, czytało mi się to bardzo dobrze. Pokochałam niemal natychmiast w postaci Plutona, który mimo choroby był spokojny. Ja od zawsze boje się śmierci, więc spotykając taki charakter zrobiło mi się lepiej. Rozpłakałam się pod koniec, mimo że odejście Plutona było wiadome. Polecam całym sercem ❤

Stwierdziłam, że sięgnę po ten tytuł ze względu takiego rozgłosu jaki się wokół tej książki pojawił. Widzialam ją na tiktoku, Facebooku, instagramie, Twitterze właściwie wszędzie gdzie to możliwe. Widząc tyle zachwycenia stwierdziłam, że muszę również ją przeczytać. Oceniając pierwszą połowę książki pomyślałam sobie, że właściwie nie do końca wiem skąd wziął się taki rozgłos na jej temat, ponieważ nie wciągnęła mnie a nawet mogę powiedzieć, że miałam ochotę ją odłożyć na półkę i dać jej kiedyś drugą szansę. Lecz jestem z tego typu ludzi, którzy muszą doczytać książkę choćby niewiadomo jaka była. Historia trójki przyjaciół, pokazuje nam ich podejście do straty, do śmiertelnej choroby, do życia i do tego jak można żyć beztrosko. Druga połowa książki zdecydowanie zmieniła moje postrzeganie tego tytułu, najzwyczajniej w świecie pochłoneło mnie w swoje sidla. Autorka bardzo ciekawie przedstawiła ich poglądy, oraz napisała książkę lekkim językiem i prostymi słowami więc myślę, że ze zrozumieniem przekazu zawartego w tej książce nie będzie żadnego problemu. Bardzo spodobała mi się postać Plutona, który pomimo ciężkiej choroby, która stanęła na jego drodze potrafił korzystać z wszystkiego co dobre oraz w późniejszej części książki walczył o siebie, ponieważ miał dla kogo. Niesamowicie złamała mnie końcówka książki, ale nie mogę powiedzieć tutaj dlaczego, ponieważ zaspojleruje koniec historii a wolałabym tego nie robić bo naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł.

[q] Czytaliście już tę książkę? „ Jeśli jutro miałby być koniec świata, zostałabym tu. Nie ruszałabym się stąd nawet na chwilę. Spędziłabym z tobą każdą sekundę, aż do momentu, w którym oboje rozpadlibyśmy się w nicość”. Dlaczego słowa napisane na papierze potrafią wycisnąć z człowieka tyle łez? Dlaczego abstrakcyjna historia nie mająca nigdy miejsca tak bardzo skłania do refleksji? I dlaczego podczas czytania tej książki czułam się tak bardzo bezsilna i ta bezsilność z każdą stroną rosła? Książka opowiada o młodej dziewczynie, Astrid, która musi pogodzić się ze śmiercią swojej siostry. Mieszka w mieście, którego szczerze nienawidzi i jej jedynym marzeniem jest opuszczenie go. W trakcie historii poznaje nowego znajomego, Plutona, i wraz z jeszcze jednym przyjacielem - Jajem - wybierają się w podróż, której celem jest spełnianie marzeń jednego z bohaterów. Pomimo tego jak ciężkie tematy porusza debiut Edyty Prusinowskiej, czyta się go tak przyjemnie i nie ma ochoty go odłożyć. Na temat tej książki jest mnóstwo różnych opinii, ja jednak zaliczam się do grupy osób, którym bardzo się podobała. Polecam ją wszystkim, którzy lubią książki młodzieżowe. Lekkie do czytania, lecz też poruszające ważne tematy. Myślę, że podczas czytania „Opowiem o tobie gwiazdom” łzy będą płynąc po waszej twarzy jak mi. Bardzo czekam na kolejną książkę autorki, której premiera już 28 września. [ we współpracy z @moondrive.books ]

Książka, która od początku do końca umie pochłonąć swoją genialną fabułą oraz bohaterami. Byłam w szoku , gdy dowiedziałam się, że jest to debiutancka powieść Edyty Prosinowskiej. W czasie czytania czułam , jakby wydała tą książkę osoba , która napisała już paręnaście swoich dzieł. Klimat książki w mojej opinii jest cudowny oraz dzięki książce można docenić to , co mamy. Powieść opowiada o pięknej przyjaźni, miłości , ale również wielkim cierpieniu. Ukazuje również determinację młodych ludzi do spełniania swoich marzeń. Książka w żadnym momencie mnie nie znudziła fabułą, już na samym początku poleciały pierwsze łzy, przeczytałam w około 3 dni i z wielkim zainteresowaniem czekam na kolejną książkę tej autorki 😻😻

REWELACYJNE, ale niestety jestem zawiedziona, że książka wiele razy wspominana w opowieści "Pchła na globusie", nie istnieje :((. Mega bym chciała ją przeczytać i mam pomysł do autorki - może byś ją napisała? Twój styl jest niesamowity, postacie nietuzinkowe i momenty zapierające dech w piersiach. Moim zdaniem masz wielki talent. Plus super by było o kolejne części Opowiem O Tobie Gwiazdom. Osobiście odnajduję siebie w zarówno jak i w Plutonie jak i w Sydney. Sydney ma bardzo fioletową aurę. Pozdrawiamm

Jedna z moich ulubionych książek. Właśnie skończyłam czytać i nie mogę przestać płakać. Każdemu kto jeszcze nie zdecydował się na kupno, bardzo mocno polecam! Jeśli Pani Edyta wyda jeszcze jakieś pozycje na 100% je przeczytam. Podsumowując książka godna przeczytania

Nie wiem co o niej myslec, jest troche dziwna i taka dla osob w wieku moze 12/13 lat. Dlugo sie meczylam z ta ksiazka i raczej mi sie nie podoba. Akcja rozwija sie strasznie wolno i mam wrazenie ze niektore watku sa zbyt moralizatorskie i wciasniete na sile.

No raczej bardzo średnie, da się przeczytać. Momentami zanudza, ale ma też piękne momenty

Książka o problemach młodych ludzi, uważam że mogła by być bardziej rozwinięta

Dość nudna, wracałam pare razy, ciężko było skończyć. Przehypowana na tiktoku

Na początku trochę nudne ale za to później o wiele bardziej mi się spodobała

Słabe. Bohaterowie nie wiadomo skąd się biorą. No i ogółem książka bez sensu

Książka wprowadziła mnie w zastój i nie wiem czy ją jeszcze kiedyś dokończę