W samo sedno. Odyssey One. Tom 2 (okładka  miękka, 05.2014)

Świetna kontynuacja. Jeśli po pierwszej części zżera cię ciekawość co będzie dalej to właśnie tutaj pojawi się cześć odpowiedzi na pytania, które zapewne pojawiły się po pierwszej części serii. Niestety to dopiero druga część więc nie wyjaśni ona wszystkiego, ale rzuci nowe światło na to uniwersum, część stanie się jasna ale pojawi się także więcej zagadek.

Kolejna porcja, bitew kosmicznych. Mam wrażenie że Odyseja jest niezniszczalna :)

Świetna jak cała seria. Lekkie pióro. Trzyma w napięciu

Polecam

Na powieść składają się prawie te same elementy co poprzednio , ponieważ akcja rozgrywająca się na orbicie planety Ranquil, a także na jej powierzchni, przypomina do złudzenia wydarzenia z poprzedniego tomu. Za to jest wprowadzonych kilka nowych elementów - przede wszystkim więcej statków Priminae, także tajemniczy byt zwany "Centralą" oraz pierwsze spojrzenie na konflikt oczami obcej rasy Drasinów. Są to ciekawe elementy, które wzbudzają zainteresowanie czytelnika. W tworzeniu takich pomysłów autor wydaje się być mistrzem, aczkolwiek o wiele gorzej wygląda już sprawa postaci i relacji między nimi. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, że postacie są strasznie płaskie w tym konflikcie. Mamy tutaj dużo wojskowych, a jak wiemy od nich oczekuje się tylko ślepego wykonywania rozkazów - i to może maskuje część postaci, ale od samego dowódcy okrętu, na którego barkach spoczywa odpowiedzialność za przyszłość części sektora, oczekiwałbym głębszego wglądu w psychikę - tymczasem wydaje się on być do bólu sztampowym odpowiednikiem przykładnego kapitana Gwiezdnej Floty. Podobnie ma się sprawa z przedstawicielami Priminae, o których wiemy zasadniczo tyle, że są naiwnymi głupkami.

W odróżnieniu od poprzedniej części autor wprowadza do swojej historii więcej teorii. Przede wszystkim rozpisuje się przez chwilę o klasyfikacji cywilizacji wg Kardaszewa, która zakłada podział cywilizacji wg skali 0-3. Ciekawe ujęcie tematu i dość niecodzienne, tak samo jak wprowadzenie Chmury Dysona. Mam wrażenie, że autor rozkręcając się po pierwszym tomie próbuje nadać nowy charakter swojemu cyklowi, który miałby być skrzyżowaniem military sf z sielankową operą mydlaną podpartą elementami naukowymi. Nie jestem jednak do końca przekonany, czy to dobre rozwiązanie, i czy przypadkiem nie jest na to już za późno, ponieważ kładąc nacisk na więcej akcji, zignorował niemal wszystkie inne aspekty stanowiące o charakterze dobrej powieści sf.

Generalnie powieść zaliczam do udanych. Czuje się w tym nieco wtórności oraz ogromną kompresję materiału, zbyt duże upchnięcie wielu wątków batalistycznych na siłę. Książka mogłaby spokojnie zamknąć się w 400-500 stronach i też byłoby dobrze. Jest więcej akcji niż poprzednio, ale ciągła zmiana lokalizacji wprowadzała duże zamieszanie. Niemniej powieść jest preludium do zbliżającego się wielkimi krokami nieuniknionego konfliktu na galaktyczną skalę. Na który to właśnie czekam.

Zdecydowanie najmniej wciągająca część "Odysei". z ok. 600 stron 400 nie nadawało się do czytania. Kompletna zmiana formy względem części pierwszej, skakanie z miejsca do miejsca w losowy sposób. Musiałem pominąć kilkadziesiąt stron, bo zostały niechlujnie i nielogicznie napisane. Nie wiadomo co autor miał na myśli (chyba, że to błąd tłumacza, co się często zdarza, kupię wersję oryginalną i mam nadzieję dowiedzieć się dzięki temu co i jak) i tak przez pół książki. Większość treści to kompletnie nieinteresujące (nudne i mdłe) ćwiczenia na poligonie Priminae oraz polityka, której wszyscy wszędzie mają dość. Ponad pół książki jest nie do przetrawienia, ale muszę powiedzieć, że ostatnie 250 stron powoli odzyskuje poziom i wraca do formy. W okolicach 400 strony fabułą zaczyna się rozkręcać i w ogóle dowiadujemy się bardzo ciekawych rzeczy, chociaż będąc tak zmęczony poprzednimi stronami sam już nie pamiętam co się w tej książce działo (2 miesiące zbierałem siły by ją dokończyć)...

Po tę książkę sięgnąłem, ponieważ polecili mi go znajomi. Cieszę się z tego, że się na nią zdecydowałem bo przegapiłbym wspaniałą przygodę, a tak spędziłem wyśmienicie weekend :) Autor ma lekkie pióro oraz nienaganną fantazję przez co w ogóle nie poczuje się tu nudy. Ciągle coś się dzieje :) Moja ocena to 4/5.