No pasa nada! Nic się nie dzieje. Kobiece oblicze Meksyku (okładka twarda)

Fantastyczna, interesująca lektura, absolutnie godna polecenia. Opisy życia meksykańskich kobiet, o których można by pomyśleć, że zostały zaczerpnięte z bardzo odległych czasów, a jednak...

Wyobraź sobie abstrakcyjny obraz, na którym każda plama fabry opowiada odrębną historię. Bohaterki książki "No pasa nada! Nic się nie dzieje" autorstwa Beaty Kowalik, są niczym osobne barwy, tworzące pełny obraz, opowiadający o tym, w jaki sposób traktuje się kobiety w Meksyku.✴️ W każdym regionie kraju, meksykańskie kobiety próbuje się wcisnąć pod ciężki bucior "macho". W niektórych miejscach nie jest to metafora...✴️ Spaczone pojęcie miłości, obowiązku i oddania jest przekazywane z babki na matkę, z matki na córkę. "Asi es". Tak już jest...✴️ Przeczytaj ten fragment: Jedna z nieletnich ofiar "zakochanego" alfonsa wspomina, że po pierwszym dniu "pracy" (jako świeże mięso obsłużyła czterdziestu klientów) dostała bukiet kwiatów i pochwałę: "świetnie ci poszło, kochanie!". ✴️ Boli od samego czytania, prawda? Jaki zatem ból muszą odczuwać ofiary takich praktyk? Niestety, to co dla nas jest przestępstwem, w niektórych rejonach Meksyku jest style życia, częścią kultury, codziennością...✴️ Edukacja seksualna woła o pomstę do nieba. A raczej jej brak. Niewiedza doprowadza do tego, że część tamtejszych kobiet nie zdaje sobie sprawy z tego, że w ogóle mają jakieś prawa. Że współżycie seksualne nie jest brutalnym aktem, mającym na celu zaspokojenie męskich potrzeb.✴️ "(...)nigdy nie miała orgazmu, mając sześćdziesiąt pięć lat, pięć córek i czterdzieści lat małżeństwa za sobą."✴️ Autorka skupiła się na przedstawienia historie kobiet z różnych części Meksyku. Starała się przybliżyć tamtejszą kulturę, wierzenia i sposób życia. Dążyła do przestawienia ogromnego problemu, jakim jest dyskryminacja kobiet.✴️ Czy jej się to udało? Tak.

Bohaterki - kobiety, to mieszkanki Meksyku przedstawione w codziennym życiu, smutkach, troskach, walce o siebie oraz krótkich czasach radości. Meksyk to kraj wielokulturowy, w którym wierzenia rdzennych mieszkańców przeplatają się z wiarą katolicką. Reportaż ukazuje przeróżne osobowości - aktywistki, szamanki, lesbijki oraz tzw. kury domowe, których dni mijają na zajmowaniu się domem i dziećmi. Ich historie ukazane są w sposób bardzo dogłębny - są to ich własne przeżycia, doświadczenia, często niełatwe dzielenie się tym, co dzieje się w ich życiu. Reportaż Beaty Kowalik czytało mi się momentami bardzo ciężko i nie chodzi o styl pisania autorki, jest on bowiem bardzo lekki i przystępny. Ciężkość wynikała z tego, że momentami wręcz bolesne było mi uwierzyć, że opisane rzeczy naprawdę mają miejsce w naszych czasach. Tak przejmujący i niełatwy reportaż powinien być skierowany do szerszego grona odbiorców, aby zwrócić uwagę na sytuację Kobiet (i nie tylko). Myślę, że pozwoli to spojrzeć na Meksyk nie tylko jako kraj pełen atrakcji turystycznych i miejsce występowania bogactw naturalnych, ale również kraj, gdzie żyją (nie)zwykłe Kobiety.

Beata Kowalik, przedzierając się przez strach, bezradność i ciszę, dotarła do współczesnych mujeres - meksykańskich kobiet, które podzieliły się z nią swoimi historiami. Odsłaniają one kulisy życia w męskim świecie i opowiadają o swojej codziennej walce. Autorka oddaje głos kobietom, by mogły mówić głośno o tym, co je spotyka. Reportaż "No pasa nada. Nic się nie dzieje" to bardzo ważna i cenna publikacja, która otwiera oczy, poszerza horyzonty i pozwala spojrzeć z większą świadomością na sytuację współczesnych kobiet, a jak wiadomo bywa ona trudna nie tylko w Meksyku. Polecam.

Ciekawie przedstawione losy kobiet żyjących w Meksyku w ujęciu lokalnym i globalnym w skali kraju. Interesujące wyjaśnienia kultury, tradycji, zjawisk społecznych, które wynikają z głęboko zakorzenuonych wierzeniach. Zdecydowanie książka do polecenia.

Dobrze, przyznaję bez bicia, początek tej książki mnie nie uwiódł. Szczęśliwie, całokształt wypada dobrze. Zacznę jednak od minusa. Jest nim niedosyt. Wszystkiego za mało. Coś mnie zaciekawiło i już było koniec. Stron jest 250, format mały, więc sami rozumiecie. Jest to wszystko i ciekawe i prawdziwe ale... no niewiele. Przeczytamy od indiańskich wierzeń, po kult kukurydzy, oczyszczający taniec, Marsz Dziwek do systemu edukacji czy medycyny ludowej i in. 17 kobiet. 17 historii. Każda historia to portret innej kobiety. Bogatej, biednej, silnej, słabej, wykształconej, niepiśmiennej, przedsiębiorczej, wykorzystywanej. Każda z historii jest pretekstem do ukazania konkretnego tematu, nawiązania do historii, czy przedstawienia statystyk. Życiowe obrazy z meksykańskiego podwórka. Meksyk to wszak stan umysłu. Chwilę temu za sprawą "Granicy" Dona Winslow mogłam poczytać o panującym tam prawie ulicy. W reportażach nawiązania do tego co dzieje się na ulicach; bezkarność, porachunki, morderstwa są nieuniknione. Można uznać, że ulica jest odzwierciedleniem tego jak traktuje się kobiety w domach. "Każda kobieta ma swojego macho. Bije? Bije, ale tylko w weekendy!" I znowu dosięga czytelnika ta niemoc, przecież to nasze, współczesne czasy. Przecież świat wie co się tam dzieje i nikt z tym nic nie robi. W Meksyku zdaje się, że nie obowiązują żadne prawa.  Zachęcam Was do przeczytania, bo naprawdę jest tam sporo wszystkiego, jak ktoś jeszcze lubi krótkie formy to strzał w dziesiątkę. Ale Pani Beato why?! why?! Dlaczego tak krótko?

Byłam świadoma, że Meksyk jest skorumpowany i niebezpieczny, że z pewnością nie żyje się tam łatwo. Nie miałam jednak pojęcia jak wyglądają wiejskie realia czy sytuacja tamtejszych kobiet. To koszmar. I ten wszechobecny maczyzm, wzmacniany brakiem wiedzy i wykształcenia...⠀ ⠀ Beata Kowalik opowiada historie kobiet poznanych w czasie pobytu w Meksyku. W książce przeczytamy o wiejskich gospodyniach domowych, aktywistkach, uzdrowicielkach, prostytutkach, emigrantkach, transseksualistkach, akuszerkach, mieszkankach rajskich wysp... A to wszystko okraszone solidną dawką wiedzy na temat meksykańskiej kultury, wierzeń i folkloru.⠀ ⠀ Wiecie, że w Meksyku związki "partnerskie", bardziej przypominają związki niewolnicze? Kobiety traktowane są jak ludzie drugiej kategorii, mężczyźni nie rozmawiają z nimi o problemach, nie dyskutują. Zadaniem kobiety jest usługiwanie mężowi, zajmowanie się domem. Często nie wolno im wychodzić samym z domu ani mieć koleżanek. To mężczyzna przynosi pieniądze; macho decyduje, macho rządzi. Dobry mąż nie bije, a bardzo dobry pozwala nawet chodzić do pracy. To co dla nas szokujące i niedopuszczalne, tam jest na porządku dziennym. Nieliczne odważne, które podejmują walkę z systemem, często żyją w ciągłym strachu o swoje życie. Większość kobiet po prostu wzrusza ramionami i mówi: "Asi es" (Tak już jest). Wygląda na to, że bez gruntownej edukacji seksualnej i psychologicznych podstaw budowania zdrowego związku partnerskiego niewiele się tutaj zmieni. Dwunasto-, trzynastoletnie dziewczynki wydawane są na wsiach za mąż na zasadzie transakcji wymiennej, najczęściej w zamian za zwierzęta gospodarskie. Powszechne są gwałty, handel dziewictwem. A to dopiero wierzchołek całej góry nadużyć... Beata Kowalik w swoim reportażu oddaje hołd dzielnym kobietom, które podzieliły się z nią swoją historią, ale także nawołuje do działania. W czasie lektury towarzyszyło mi niedowierzanie, złość i frustracja, miałam ochotę wstrząsnąć tym całym chorym systemem u samych podstaw.⠀