Nigdy cię nie opuszczę (okładka  miękka)

Wyjatkowo slaba ksiazka. Przewidywalna i nie majaca nic wspolnego z tzw „dobra literatura”. Kilka opisow zwracajacych uwage na szczegoly ktore wiadomo ze pozniej beda wykorzystane. Totalne rozczarowanie i calkowita strata czasu.

Ujdzie. Mam nadzieję że będzie kontynuacja tej książki to z pewnością przeczytam

Książka potrafi wciągnąć, trzyma w niepewności do samego końca. Polecam!

Najpierw był jej klientem, następnie kochankiem. Dziś jest gotowa zrobić dla niego wszystko. Czy panią mecenas stać jednak na morderstwo? A może to on stoi za zabójstwem żony? A jeśli żadne z nich nie jest winne, to komu zależało na śmierci Donny Joy? “Nigdy cię nie opuszczę” to thriller w bardzo kobiecym wydaniu. Z jednej strony bowiem autorka skupia się na relacji łączącej Francine z jej klientem- chemię między nimi, uczucie przeobrażające się w obsesję, wszystkie tajemnice i sekrety z przeszłości. Z drugiej strony zaś rozwija bardziej mroczny, oparty na przemilczeniach i niedopowiedzeniach wątek. Taki połączenie wypadło w moich oczach dość ciekawie, w końcu nie od dziś wiadomo, że miłość bardzo często prowadzi prosto do zbrodni. Fabuła powieści rozwija się powoli. Butler leniwie krąży między Francine i pozostałymi bohaterami, ukazując łączące ich związki. Obserwujemy życie prawniczki, poznajemy problemy, z którymi się zmaga, zwracamy uwagę na niepokojące aspekty jej osobowości. I zastanawiamy się oczywiście, jak wiele wspólnego miała z zaginięciem żony swojego kochanka. Bo, że maczała w tym palce wydaje się oczywiste. Tylko czy na pewno? A może w ten sposób autorka jedynie nas podpuszcza, igrając i wodząc za nos? Francine nie jest takim typem postaci, o której łatwo wyrobić sobie opinię. Przyznam szczerze, że momentami wydawała mi się dość mdła, nudna, bezbarwna i niewnosząca wiele do tej historii. Przekornie autorka pozwoliła mi sądzić, że kryje się w niej jednak coś więcej, coś, co mogłoby pchnąć ją do zbrodni. Problemy, choroby, cechy osobowości i pojawiająca się na końcu iskra, jakie bardzo pasowałyby do profilu morderczyni. Długo zastanawiałam się nad możliwością przypisania jej tych najgorszych czynów, po cichu licząc mimo wszystko na to, że autorkę powieści stać na więcej, a winny okaże się dużą niespodzianką. Dość długo czułam się lekko znużona tą powieścią. Choć czytało mi się naprawdę dobrze, to nie mogłam poczuć tej atmosfery, która powinna być charakterystyczna w tego typu książkach. Moim zdaniem akcja rozwijała się zbyt wolno, przynajmniej w pierwszej części. Później całość przyspieszyła, nabrała rumieńców, klimat stał się bardziej wyrazisty, mroczniejszy. Pojawiły się zwroty akcji, kolejne tajemnice, nowe podejrzenia, zmieniła się również sama bohaterka. Powieść zaskakuje także niezłym finałem. Nie jestem pewna, co powinnam sądzić o istotnej roli, jaka została przypisana romansowi łączącemu Francine i jej klienta. Wątek ten bez wątpienia wzbogaca treść, pozwala skierować podejrzenia w konkretnym kierunku, nadaje całości nieco charakteru i udowadnia, że nie wszystko jest białe lub czarne. Nie podoba mi się natomiast zachowanie kobiety, obsesja jakiej dostaje ona na punkcie tego mężczyzny i poczucie konieczności bycia z nim za wszelką cenę, chęć zrobienia wszystkiego, by mu pomóc, choć nie wiadomo, jak wiele on sam ma na sumieniu. Nie do końca przekonał mnie ten wątek, albo raczej sposób w jaki został poprowadzony. „Nigdy cię nie opuszczę” to całkiem przyjemny thriller, jednak dla mnie zbyt subtelny i nieco zbyt grzeczny. Mam wrażenie, że autorka nie wykorzystała do końca potencjału tej historii. Książka zyskałabym również, gdyby została trochę okrojona z opisów i refleksji. Można spędzić z tą historią kilka przyjemnych wieczorów, nie mam jednak pewności, czy przekona ona do siebie osoby sięgające po thrillery i kryminały na co dzień.

Zawsze lubiłam powieści, w których zręcznie łączono intrygę kryminalną z wątkiem romansowym. W przeszłości namiętnie zaczytywałam się w książkach Eriki Spindler, Heather Graham czy J.T. Ellison. Gdy więc wśród lutowych premier wydawnictwa Edipresse dostrzegłam „Nigdy cię nie opuszczę”, od razu wiedziałam, że to lektura zdecydowanie w moim guście. Bardzo się nastawiłam na trzymającą w napięciu psychologiczną rozgrywkę, w której obsesja i pożądanie będą się mieszać z wątkiem detektywistycznym. Liczyłam na mrożącą krew w żyłach historię, w której napięcie będzie sięgać zenitu. Czy to właśnie dostałam? Za chwilę poznacie odpowiedź :) Ku mojemu zaskoczeniu od samego początku nie potrafiłam wgryźć się w tę świetnie rokującą historię. Z niemałym trudem pokonywałam kolejne strony, raz za razem dochodząc do wniosku, że lektura mi się dłuży, ponieważ w książce brakuje większych zaskoczeń. Monotonne tempo, zero zwrotów akcji, brak napięcia – taka historia może uśpić nawet najzagorzalszych miłośników gatunku. A przecież zapowiadała się fantastyczna przygoda! Środowisko prawnicze, tajemnicze zniknięcie przedstawicielki londyńskiej elity, szczegółowe opisy zachodniej części miasta, tak dobrze mi znane z podróży do stolicy Anglii – wszystko wydaje się wręcz skrojone pod doskonałą historię. A jednak w trakcie lektury ciągle czegoś mi brakowało. Zakończenie z pewnością nie jest spektakularne, ale autorka niewątpliwie stworzyła intrygę niełatwą do rozgryzienia. Oczywiście przynajmniej po części. Podczas czytania kilkakrotnie zastanawiałam się, jaki los spotkał Donnę. Czy ukrywa się przed mężem ze strachu? Czy zdecydowała się na spontaniczny wyjazd do jakiegoś spa lub zagranicznego kurortu, by zapomnieć o problemach? Czy – najbardziej niepokojąca opcja – została zamordowana? A jeśli tak się stało, to przez kogo? Miałam trzy typy i choć koniec końców coś tam się zgadzało, to jednak rozwiązanie mnie zaskoczyło. Nie będę ukrywać, że na moje lekturowe wrażenia duży wpływ mieli również bohaterowie, a w szczególności Francine Day. Już dawno zrozumiałam, że gdy postaci pierwszoplanowe nie zyskują mojej sympatii, to automatycznie cierpi na tym całościowa ocena książki. Kolejne podejścia i próby polubienia się z bohaterami, których lubić się po prostu nie dało, tylko utwierdziły mnie w tym przekonaniu, przypominając jednocześnie, jak ważnym elementem w przypadku oceny książki są jej bohaterowie. „Nigdy cię nie opuszczę” to książka, której ewidentnie brakuje napięcia i mrocznego, klaustrofobicznego klimatu. Miłośnicy lekkich thrillerów doprawionych szczyptą gorącego, najlepiej zakazanego romansu, mogliby być usatysfakcjonowani, zwłaszcza jeśli po literaturę z dreszczykiem sięgają rzadko, ale wytrawni wielbiciele gatunku będą pewnie zawiedzeni, bo w gruncie rzeczy w powieści J.L. Butler nie dzieje się nic, co by powodowało wypieki na twarzy i przyspieszone bicie serca. Plus za potencjał, minus za realizację. Zapowiadało się świetnie, wyszło mocno tak sobie. Szkoda.

Zwykle odpuszczam sobie kryminały, bo na starcie wiem, że to gatunek nie dla mnie. Jednak, czy to czasem nie za proste rozwiązanie? Nie lepiej zabierać się też za książki, które już od początku uważamy za mało interesujące? W tym przypadku trafiłam na pozycję, która o dziwo mnie nie zawiodła! Jedna sprawa, która na zawsze może odmienić życie naszej bohaterki Francine Day! Tylko jeden przypadek, dzieli ją od awansu na królewskiego adwokata! Gdy jednak, okazuje się to nie być takie proste. Komplikacja przez uczucie, które na zawsze może skreślić jej marzenia. Bo jaki prawnik, zakochuje się w swoim kliencie? Nikt inny tylko Francine! Kariera jest już na wyciągnięciu ręki, gdy Francine nagle postanawia wdać się w romans ze swoim klientem. Czy to był dobry pomysł, czy kompletna klapa? Wszystko co do tej pory wydawało się dobrze układać, tak naprawdę zaczęło się sypać. Zaciekawił mnie sposób w jaki Francine i jej klient Martin, wdali się w romans. Gdyż Francine na pozór zawsze myśli trzeźwo i do swojej pracy zawsze pochodzi z rozwagą, gdy wystarczył urok maklera, przez którego kompletnie straciła głowę. Zaciekawienie bardzo szybko zamieniło się w zauroczenie, a zauroczenie w miłość, która ostatecznie ją pogrążyła. Te wszystkie lata, które spędziła na studiach, i w końcu jako prawna Pani adwokat, spaliły na panewce w dniu, kiedy poznała Martina. Zaczęła ufać w jego kłamstwa, na domiar złego, zaczęła poszukiwać najróżniejszych śladów, które przemawiały by za jego niewinnością, ale w trakcie sprawy wychodzi na jaw nowy zarzut! Martin zostaje oskarżony o zaginięcie swojej żony, co tylko jeszcze bardziej pcha ją do działania. I nawet do głowy jej nie przychodzi, że faktycznie może mieć coś wspólnego z jej zaginięciem, lub też możliwością jej zamordowania. Adwokat to osoba odpowiedzialna i wykształcona, która trzeźwo i sumiennie podchodzi do swoich obowiązków. Umie oddzielić prywatne pobudki i uczucia, z każdą sprawą i do każdego klienta. Autor tak przedstawił nam na początku swoją bohaterkę, gdy wystarczyła chwila spotkania z klientem, którego musiała bronić, gdy tak naprawdę stała się prostą kobietą, rozmyślającą tylko o jego przystojnej buźce i każdym najdrobniejszym geście. Zupełnie zapomniała o swoich powinnościach, co tylko wprawiło mnie w zdumienie! Myślałam, że bohaterka będzie próbowała bronić się ze swoimi uczuciami, i będzie starała się nie dawać im dojść do głosu, jednakże o tym nie było nawet mowy. Fabuła nie była najgorsza, choć opowieść moim zdaniem była trochę płytka, i brakowało tego czegoś by zaciekawić czytelnika. Zakończenie uratowało ocenę tej książki, które naprawdę zrobiło na mnie wrażenie. Niestety motyw romantyczny troszeczkę przyćmił to, co mogło naprawdę wybić tą powieść naprawdę wysoko. Choć thriller i intryga, jaka została tu przedstawiona, była naprawdę intrygująca! Zachęcam was do spróbowania i przekonania się, co o niej myślicie. Zapraszam na blog -> https://witchmargoczyta.blogspot.com/

Francice Day jest obiecującą prawniczką, która praktycznie nie ma życia prywatnego. Cały swój czas poświęca pracy, a teraz dodatkowo ubiega się o jedwabną togę, by ją zdobyć, musi wziąć na siebie jedną prestiżową sprawę. Idealny do tych celów staje się rozwód Martina Joya. Sprawy komplikują się, kiedy między nimi rozkwita uczucie, a żona biznesmena znika w niewyjaśnionych okolicznościach. W tej książce nic się nie dzieje. Zupełnie nic! Zastanawiam się, czy autorka podczas jej pisania nie przysypiała, ponieważ ja ledwo dałam radę ją przeczytać. Przed snem działa lepiej niż liczenie owiec, ale chyba nie takie jest założenie pisarzy. Czuję się sfrustrowana, ponieważ „Nigdy cię nie opuszczę” miało być thrillerem, a tymczasem okazało się romansem, do tego nudnym i przewidywalnym. Nie został on nakreślony ani w sposób romantyczny, ani erotyczny. Powiedziałabym, że pomiędzy szczątkowo opisanym seksem, bohaterowie tylko gadają i gadają. Nie ma w tej książce żadnych zwrotów akcji, która do tego ciągnie się jak flaki z olejem. Znika żona Martina i nic się więcej spektakularnego nie dzieje, aż do zakończenia. Cóż mogę powiedzieć o bohaterach? Sztampowi, powielający schematy, które znam już z dziesiątek innych powieści. On: bogaty, tajemniczy, przystojny. Ona zaradna, niezależna, pracowita i z modną ostatnio chorobą dwubiegunową. Poznają się z perspektywy prawniczka-klient, dosięga ich strzała Amora i bum! Nie mogą bez siebie żyć. Wszystko to jest tak naiwne oraz naciągane, że ciężko mi wyciągnąć jakiekolwiek pozytywy z tej pozycji. Może i bym przychylniej patrzyła na ich relacje, gdyby nie była tak nudna. Zero namiętności, porywających opisów, jakichkolwiek uniesień, czy wywołujących dreszcze scen, tylko jeden niekończący się dialog, który dotyczy w kółko tego samego. Na okładce jest napisane, że J. L. Butler jest bestselerową brytyjską pisarką i aż serce mi krwawi, gdy to czytam, ponieważ jeśli jej pozostałe książki zostały napisane w podobnym stylu, to nie wiem, na jakiej podstawie został jej nadany ten tytuł. Pamiętajcie, by nie wierzyć we wszystko, co znajduje się na okładce. W „Nigdy cię nie opuszczę” brakuje mrocznego klimatu, a wątek przewodni został stłumiony przez powieść obyczajową. Nie dostrzegłam też obsesji, którą Francine miała darzyć Martina. Kobieta ta jest jedną z tych irytujących postaci, którymi czytelnik ma ochotę potrząsnąć. W pewnym momencie jakby zapomniała w ogóle o toczącym się śledztwie, jej myśli krążyły wyłącznie wokół układania sobie życia z biznesmenem. Zagadka co prawda jest, ale nie jest zbyt trudna i łatwo można odgadnąć jej rozwiązanie. Samo zakończenie jest płytkie i ekspresowe. Przez całą długość książki czekałam, by choć jej finał był spektakularny, ale nic z tego. Ode mnie ta powieść dostaje trzy razy nie: za całą historię, za styl autorki oraz za wszechogarniającą nudę.

"Kiedy doświadcza się kilku poważnych wzlotów i upadków, człowiek zaczyna tęsknić za przewidywalnością." Wielka szkoda, że rewelacyjnie zapleciona intryga thrillera popsuta została irytującym klimatem obyczajowej opowieści. Tak jak bardzo wkręciłam się w kryminalną odsłonę powieści, tak za nic nie mogłam przełknąć miałkiej romansowej historii. Uproszczone i spłycone nuty obsesji miłości, oparte na wytartym schemacie bogatego samca alfa i uległej kobiety, zafascynowanej nie tyle jego intelektem, co ciałem. A przecież kluczowa postać powieści jest wykształconą osobą, odnoszącą znaczące sukcesy w zawodzie prawnika, może nieco zakompleksioną, ale znającą własną wartość. Nie wystarczy napisać, że gorące uczucie, którym obdarza kochanka ją zaślepia, ono ją całkowicie zmienia, skazuje na bezmyślność i marionetkowość. Rozumiem przesłanie płynące z jej skomplikowanej osobowości, dwubiegunowej choroby, ale żeby być aż tak niezdecydowaną i pełną sprzeczności osobą, to już sobie nie wyobrażam. Francise Day ma trzydzieści siedem lat, a wciąż sama do końca nie wie, ani czego chce i pragnie, ani co będzie dla niej dobre i słuszne. Sprowadza na siebie kłopoty, podejmuje irracjonalne decyzje, pozbawione logicznego wyjaśnienia i sensu. Profesjonalizm wyciekł z jej repertuaru szybciej niż można było się spodziewać. Mam wrażenie, że nawet sama główna bohaterka była zdezorientowana i zaskoczona skalą naruszenia moralnych wzorców i etycznych zasad zawodu. Przyznam, że trudno było mi zrozumieć skalę jej głupoty i egoizmu. Romansowe odcienie thrillera nie wybrzmiewały przekonująco, ale za to pomysł na intrygę uznaję za ciekawy i zajmujący. Wielokrotnie łapałam się na tym, że snuję frapujące przypuszczenia i dokonuję złożonych interpretacji. Detektywistyczna zagadka, wcale nie tak łatwa do rozwikłania w ostatecznej odsłonie, choć kilka jej elementów jest przewidywalnych na wczesnym etapie książki, nieoczekiwane zwroty akcji, nieźle mieszające w scenariuszu zdarzeń, podkręcające napięcie, a także pakiet tajemnic i sekretów, pozornie pozostających w ukryciu, a jednak domagających się ujawnienia i rozgryzienia. Dobrym kąskiem okazały się też echa traum przeszłości, determinujące charakter, postawy i zachowania bohaterów. Jeśli lubicie klimat ponurego i zalanego deszczem Londynu, również odbierzecie to jako atut powieści. Zamęt i destabilizacja panują w życiu Fran po pojawieniu się klienta Martina Joya, geniusza finansowego, prezesa prężnie działającej firmy. Z każdym dniem mroczna atmosfera zagęszcza się, tu już nie chodzi o zawirowania na pewnym etapie życia, ale o równowagę psychiczną, poczucie bezpieczeństwa i ratowanie kariery. bookendorfina.pl

Książka trzymała mnie w napięciu do ostatniej strony. Główną bohaterką jest Francine młoda prawniczka. Poznajemy ją kiedy dostaje nową sprawę rozwodową. Dla inteligentnej i ambitnej dziewczyny ta sprawa może być kolejnym krokiem do osiągnięcia celu, którym jest otrzymanie jedwabnej togi. Bardzo prestiżowego wyróżnienia które łączy się z byciem królewskim adwokatem. Wszyscy z kancelarii wspierają je i popierają jej wniosek. Jej klientem okazuje się być szaleni przystojny i intrygujący makler Martin Joy. Dziewczyna wie, że najgorsze co mogłoby się stać w tym momencie jej kariery jest romans z klientem - do tego jeszcze nie rozwiedzionym. Tylko co zrobić jak mężczyzna tak podziałał na nią że zupełnie straciła dla niego głowę, rozum i resztki przyzwoitości?? Jest zupełnie oczarowana urokiem osobistym maklera. Zaraz po wstępnej rozprawie żona Marina Donna nagle znika. I co rusz okazuje się, że sytuacja staje się coraz gorsza. A kochanek Fran zostaje uznany za podejrzanego. Ona sama jest ostatnią osobą która widziała zaginioną żywą. Wychodzą na jaw sekrety dziewczyny, jej problem z alkoholem. A połączenie tego z silnymi lekami na chorobę psychiczną tworzą niebezpieczny koktajl. Kolejne problemy zaciskają powoli pętle na szyi głównej bohaterki. Nie ma już oparcia w swej przyjaciółce, jej sąsiad zaczyna ją nachodzić, a w kancelarii zaniedbuje inne ważne rozprawy. Wszystko wali jej się na głowę! Ja byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy młodej prawniczki i czy wpadnie w kolejne kłopoty, czy uda jej się je rozwiązać. Co się stało z Donną po tym jak zniknęła? Czy Martin maczał w tym palce a może ktoś inny jest zaangażowany w tą sytuację? Aby się przekonać musicie sięgnąć po książkę. Na pierwszy rzut oka Fran wydaje się naiwna. Tak szybko zakochuje się w przystojnym i bogatym maklerze, że nie widzi że czasem taki ideał może być podejrzany.. Ale z drugiej strony jak ktoś się zakochuje często ślepnie z miłości i tak było w tym przypadku. Dziewczyna szukała dowodów na to że jej kochanek jest niewinny, szybko przebaczała mu jego kłamstwa. Jak wiele można znieść dla miłości ? Gdzie kończy się zaufanie? Książka kilka razy mnie zaskoczyła - a zwłaszcza zakończenie. Łatwo wczuć się w sytuacje bohaterów i zrozumieć ich postępowanie. Książkę czytało mi się dobrze. Ostatnio nie jestem fanką jakiś mega wstrząsających thrillerów - i dlatego ten bardzo przypadł mi do gustu.

"Nigdy cię nie opuszczę" to thriller, który miał przeniknąć mnie do głębi, wstrząsnąć moim światem i zaskakiwać na każdej stronie. Jednak to, co otrzymałam znacząco odbiegało od zapewnień na okładce. Chciałabym móc napisać coś pozytywnego o tej książce, ale zawiodłam się na całej linii. Na plus to ciekawa fabuła, która rzeczywiście może się podobać, jednak nie w takim wydaniu. Nie wiem czy to wina tłumaczenia, czy też taki jest styl tej autorki. Brakowało mi tu emocji i akcji. Dwie rzeczy, bez których książka nie jest w stanie mi się spodobać. A tak bardzo czekałam na tę elektryzującą historię, która miała pozostawić mnie w osłupieniu. Książka opiera się na nużącym i przeciągniętym śledztwie oraz głównej postaci, czyli zakręconej pani prawnik, która zmaga się z chorobą dwubiegunową. Dodatkowo autorka serwuje nam tajemny romans i jeszcze bardziej zagadkowe zniknięcie żony klienta Francine. Co prawda zakończenie mnie zaskoczyło, bo od samego początku obstawiałam na inny koniec, ale poza tym nie doszukuje się w niej innych zalet. Potencjał miała ogromny, nie czytałam nigdy tak skonstruowanego thrillera, a pomimo to nie jestem do niego przekonana. Niestety, lektura tej powieści nic nie wniosła w do mojego życia, a była po prostu zwykłą powieścią, którą przeczytałam w wolnym czasie. Zapowiadała się świetna lektura, thriller z wątkiem romansu, czyli połączenie może i kontrowersyjne, ale ja bym się w nim całkiem dobrze odnalazła, dlatego też oczekiwania miałam duże. Ostatecznie wyszło jak wyszło. Brakowało mi w niej tego zapowiadanego dreszczyku emocji, dynamicznej akcji i bardziej wyrazistych bohaterów, bo choć Francine to ciekawie wykreowana postać, to reszta, która odgrywała równie ważną rolę są tacy bez charakteru. Trudno też przez tę książkę przebrnąć, każda strona sprawiała mi duże trudności, a chciałam ją skończyć, żeby przekonać się czy warto poświęcić jej czas czy też nie. Wniosek? Strata czasu to nie była, ale zdecydowanie wolałabym przeczytać inną książkę. Jeśli macie na oku inną książkę, która czeka na swoją kolej, to "Nigdy cię nie opuszczę" możecie odłożyć na później. Nic ważnego Wam nie umknie, a przeczytacie książkę, którą być może lepiej odbierzecie. Mam nadzieję, że to ostatnia ze słabszych książek, które przeczytałam, bo ostatnio nie mam szczęścia.