Niewidzialny (okładka  miękka, 03.2016)

KARIN SLAUGHTER zdecydowanie zasługuje na swoje nazwisko! Mam ochotę mlaskać z zachwytu :)
Moje uczucia? Zachwyt nad koronkowo stworzoną historią, pełną niejednoznacznych bohaterów, wśród których najwięcej mieszanych uczuć nadal odczuwam wobec Leny Adams, bezwarunkowo kocham Willa Trenta, podziwiam bezkompromisowość Faith Mitchel i Amandy Wagner, a perfekcjonizm Sary Linton wciąż mnie denerwuje :) Jednak lubię te postaci i znowu z tęsknotą będę czekała na następną historię autorki.

Jak każda książka Karin Slaughter podczas czytania pochłania bez reszty....polecam serdecznie

Polecam. Uwielbiam ksiazki Karin Slaughter. Kazda wciaga od pierwszych stron.

Super kryminał, czytając nie można się oderwać, polecam

Czyta się jednym tchem

Świetna

Karin Slaughter przyzwyczaiła swoich czytelników do elektryzujących thrillerów z solidnie rozbudowanym wątkiem kryminalnym i obyczajowym, a to wszystko obficie zakroplone dawką grozy i odrobiną zniesmaczenia. Niewidzialnemu zabrakło dwóch ostatnich składników... ale czy wyszło to z korzyścią dla fabuły? Jak kto woli - jeśli jest się miłośnikiem literatury na pograniczu dobrego smaku, z plastycznym opisem niegodziwości naszego świata - Niewidzialny może znudzić. Jeśli lubi się zagmatwane intrygi, spektakularne zwroty akcji i zaskakujący finał - ta książka będzie idealna.

Czytanie Niewidzialnego do złudzenia przypomina siedzenie przy dogasającym, nie dającym już ciepła ognisku. Czujemy się zmęczeni, znużeni i znudzeni. Ci mniej cierpliwi przeniosą zziębnięte cztery litery swe do domu z centralnym ogrzewaniem i milutkim ciepełkiem bijącym od kaloryfera (czytaj: rzucą książkę w kąt i zaczną czytać inną). Ale dla wytrwałych - lekki podmuch wiatru sprawa, że ognisko płonie na nowo dając prócz ciepła także wrażenia estetyczne, cudowny zapach i specyficzną, oryginalną aurę - nie do podrobienia. Tak też jest z tą książką. Przez pierwsze 200 stron człowiek zastanawia się, czy autorką jest TA Karin Slaughter, ale kolejne 200 stron rekompensuje nam ówczesne ziewanie. I to z nawiązką! Intryga nabiera kształtu, wątki się splatają, podejrzenia mnożną. Policzki płoną ze zniecierpliwienia - co będzie dalej?

Lena Adams po raz kolejny uczestniczy w niebezpiecznej akcji. Za cel obrała sobie zneutralizowanie tudzież zlikwidowanie bosa narkotykowego, który zgrabnie uchyla się od odpowiedzialności, mimo iż na swoim koncie ma przestępstwa wszelkiej kategorii, gwałty i zabójstwo. Lena z wielka dokładnością planuje nalot na melinę zwyrodnialca. Poświecą nie tylko maximum swojej energii, sprytu i siły, ale także wielkie pokłady finansowe i cierpliwość swoich zwierzchników. Ta akcja nie może się nie udać! Lena chce dorwać zwyrodnialca, a ponieważ nie zadowala się samym "chceniem", poświęca się w stu procentach, aby zrealizować swoje plany.

Tymczasem Will bierze udział w mistyfikacji mającej na celu poznanie tożsamości Wielkiego Białasa. bardzo złego człowieka, który odznacza się dużą inteligencją i sprytem. Nikt nie jest w stanie powiedzieć czy Wielki Białas istnieje naprawdę, czy jest tylko wymysłem i swego rodzaju postrachem kryminalnego światka.

Czy te dwie sprawy mają ze sobą coś wspólnego? Co robi Will w domu Leny? Dlaczego Sara nie ma pojęcia o misji Willa? Skąd tyle tajemnic?

Niewidzialny rozpoczyna się wielkim BUM! po którym akcja spowalnia dużo poniżej dopuszczalnej prędkości...ale końcowe 200 stron to wyścig Formuły 1! Kolejno następujące po sobie zwroty akcji sprawiają, że wszystkie elementy układają się w jasną i klarowną całość. I już wiemy kto jest kim, jak i dlaczego. Nie ma żadnych niedociągnięć i niedomówień.

Na uwagę zasługują perypetie i rozterki moralne głównych bohaterów. Sara ma, jednym słowem, przerąbane...Non stop, niezależnie od siebie, uwikłana jest w trudne sytuacje.

Lena - mistrzyni nieodpowiedzialności, brawury i lekkomyślności... okazuje się być zupełnie inną niż czytelnik myśli.

I Will... z którym miałam przyjemność spotkać się po raz pierwszy. Stali i wierni czytelnicy Karin Slaughter wiedza, że rozpoczęcie cyklu Will Trent od Tryptyku, aby zaraz po nim przeczytać Niewidzialnego, nie jest zbyt dobrym pomysłem. Autorka w zgrabny i jasny sposób wyjaśnienia zawiłości i koneksje między poszczególnymi częściami serii. Nadal nie mogę uwierzyć, zupełnie tak jak Sara, ze Jeffrey'a już nie ma. Nadal nie potrafię wyobrazić sobie Sary z kimś innym... ale Will'a polubiłam, chociaż bardzo, ale to bardzo do siebie nie pasują. Małomówny, wycofany, niepewny i bardzo skrzywdzony przez los, Całkowite przeciwieństwo pewnego siebie Jeffreya. Ale, jeśli mnie przeczucie nie myli, z tej mąki jeszcze będzie chleb;)

"Przez całe życie byłem niewidzialny [...]. jesteś pierwszą osobą w moim życiu, która naprawdę mnie zobaczyła".

"Porozmawiaj ze mną. Mogę znieść twoją siłę, ale nie zniosę dłużej twojego milczenia".

Autorka, co typowe dla niej, dotyka trudnego problemu, którego nie sposób opisać tak, aby nie zdradzać fabuły;) kto czytał ten, wie, ze tego typu przestępstwa w oczach wielu stają na najwyższym miejscu w hierarchii zła i niegodziwości. Slaughter udowadnia, nie po raz pierwszy i zapewne nie ostatni, że przestępcą może być każdy, łagodnie wyglądający kelner, miliarder, lekarz, pani bibliotekarka.

Po lekturze Niewidzialnego nachodzi człowieka refleksja - uważaj co mówisz, jak mówisz i do kogo...bo a nuż znajdzie się w pobliżu osoba, która po prostu lubi intrygi... a intrygi to pierwszy krok do tragedii.

O Karin Slaughter słyszałam wiele. To autorka, która nie boi się drastycznych szczegółów, a także często porusza temat przemocy wobec kobiet. Zainteresowałam się nią bardziej przy premierze Moich ślicznych, jednak jakoś nie udało mi się sięgnąć po ten tytuł. Kiedy jednak dostałam propozycję recenzji Niewidzialnego, to nie przejmowałam się nawet, że jest to już siódma część z serii o Willu Trencie.

Główny bohater to agent GBI, biura policji stanowej. Bierze udział w tajnej misji związanej z handlem narkotykami, ale los niespodziewanie płata mu figla i znów miesza w sprawę Leny Adams. Półtora roku wcześniej prowadził śledztwo dotyczące ostrej policjantki, jednak nie zakończyło się ono zgodnie z jego przekonaniami. Czy tym razem będzie w stanie odsunąć swoje uprzedzenia i rozwiąże zagadkę brutalnego napadu, a także znajdzie Wielkiego Białasa, odpowiedzialnego za sprzedaż prochów nieletnim? Mężczyzna musi pracować pod przykrywką, która nie może się wydać nawet przed jego ukochaną Sarą Linton. W życiu jednak nic nie jest takie proste, jakbyśmy chcieli, a kłamstwo ma krótkie nogi.

Jak pisałam wcześniej, to moje pierwsze spotkanie z twórczością Karin Slaughter. Zaczynając lekturę trochę obawiałam się, czy bez znajomości wcześniejszych części, Niewidzialny będzie dla mnie zrozumiały. Na szczęście autorka przedstawiała pokrótce powiązania między bohaterami, więc połapanie się w ich relacjach nie nastręczało mi problemów. Co zaś się tyczy samej zagadki kryminalnej, stanowiła ona zupełnie nowy wątek, więc nie miałam żadnych trudności w nadążaniu za fabułą i rozwojem akcji.

Od samego początku dużo się działo. Nie miałam momentów, w których lektura zaczynała mnie nudzić. Ciągle pojawiały się nowe fakty, tropy, podejrzenia. Mój mózg pracował na najwyższych obrotach, chciałam wybiec w przód i odnaleźć sprawcę, a także uwolnić świat od przebrzydłego i bezlitosnego handlarza narkotyków. Przyznaję się, że zdarzyło mi się parokrotnie użyć soczystego słownictwa, kiedy bulwersowałam się nad wydarzeniami opisanymi przez Slaughter. Wciągnęłam się już na pierwszych stronach książki i ciekawość nie opuściła mnie do samego końca. A to chyba najlepsza reklama powieści, wraz z faktem, iż thriller wzbudził we mnie wiele emocji.

Zaczęłam serię czytać od końca, ale postaram się zapoznać z wcześniejszymi tomami. Polubiłam Willa Trenta, który sprawił na mnie wrażenie żywego, prawdziwego. Autorka nie wyidealizowała go, gdyż bohater ma swoje wady, a także słabości, dzięki czemu stał się dla mnie bardziej przystępny. Jest to już siódma część, więc zapewne wiele sekretów z jego przeszłości zostało rozwianych, ale na pewno jest to postać, która ma swoje tajemnice. Poboczni bohaterowie również zwrócili moją uwagę, stąd chciałabym lepiej poznać ich losy.

Pewna pani w księgarni polecała mi lekturę wcześniejszych tytułów i mocno zaśmiewała się ze mnie słysząc, że zaczynam dopiero od Niewidzialnego. Postaram się pójść za głosem tej pani, a Wam mogę polecić tą książkę jako godną uwagi. Jak wyczytałam w niezawodnym Internecie, z każdą kolejną pozycją w serii jest lepiej. Stąd też myślę, że fani Slaughter nie powinni być zawiedzeni.

Autorka pisze genialnie, książkę czyta się cudownie. Akcja trzyma w napięciu, emocje kotłują w człowieku. Bardzo dobra.

Bardzo fajna. Dobrze się czyta