Niebezpieczne istoty. Kroniki obdarzonych. Tom 1 (okładka miękka)

Nuda. Po przeczytaniu poprzednich tomów tworzących zwartą całość, ten różni się przede wszystkim stylem. Jest po prostu kiepski, kompletnie nie oddaje klimatu poznanego wcześniej. Szkoda. Mocno się zawiodłam mimo tego, iż opowiada o bohaterach, którzy byli naprawdę interesujący gdy poznawaliśmy ich w "Pięknych Istotach".

Strasznie się ucieszyłem, bardzo lubię Ridley, jest taka tajemnicza, mroczna, zabójcza. Uwielbiam takie niezależne postacie. Są o wiele ciekawsze niż inne. Autorki niesamowicie wykreowały bohaterów książki. Całkowicie mnie wciągnęła, lecz trochę to zajęło, aż w końcu coś się zaczęło dziać. Na początku mnie po prostu nudziło, ale jak przyszedł czas, historia się rozwinęła i w pewnych chwilach wgniatało mnie w ziemię. Autorki znają się na rzeczy i wiedzą jak łamać serca w paranormalnych romansach. Pojawia się wątek miłosny, który łamie serce na finale. Postacie są o wiele ciekawsze niż w Piękne Istoty. Bardzo się boję co będzie dalej! Nie brak było humoru, który towarzyszy Ridley. Jestem szczęśliwy, że przeczytałem tą książkę i w pełni usatysfakcjonowany, nic nie brakowało, tylko gdyby początek był ciekawszy byłoby idealnie. Jestem ciekawy dalszych losów bohaterów.

Każdy fan gatunku, jakim jest paranormal romance na pewno słyszał o "Pięknych istotach" - pierwszym tomie otwierającym serię Kroniki Obdarzonych. Tytułowi Obdarzeni dzielą się na wiele różnych rodzajów, z czego każdy z nich posiada nietypowe umiejętności, które odróżniają ich od siebie nawzajem. Pomysł ten daje ogromne pole do manewru, dlatego cieszę się, że Kami Garcia oraz Margaret Stohl postanowiły rozpocząć nową sagę, opowiadającą właśnie o tych istotach, ale w której drugoplanowi bohaterowie, których czytelnik poznał z poprzedniej serii, grają pierwsze skrzypce. Przygotujcie się na historię, która po prostu Was pochłonie!

Poznajcie Ridley Duchannes, siostrę Leny z cyklu Kroniki Obdarzonych, która została naznaczona przez Ciemność. Jako Istota Ciemności reprezentuje sobą gatunek syreny, czyli krótko mówiąc jest mistrzynią manipulacji. Wesley "Link" Lincoln, najlepszy przyjaciel Ethana, oprócz poczucia humoru, ma jedno marzenie i za wszelką cenę postanawia je spełnić: pragnie on rozpocząć karierę muzyczną i w tym celu wraz ze swoją dziewczyną Ridley wyjeżdża do Nowego Jorku. A tam czeka na nich wiele niebezpieczeństw... Poza tym ich związek nie należy do najłatwiejszych, nieustannie się kłócą, po czym się godzą i tak w kółko. Czy uda im się wyjść cało z opresji? I czy nadal pozostaną razem, pomimo tego, że różnią się od siebie jak ogień i woda?

Z Kronikami Obdarzonych jest całkiem nieciekawa i nieprzyjemna sytuacja. Mianowicie w Polsce zostały wydane tylko trzy z czterech tomów tej sagi, więc w zasadzie nikt z nas nie miał możliwości poznania zakończenia historii Leny i Ethana. A za tydzień będzie miała swoją premierę pierwsza część spinoffu pt. tego cyklu - "Niebezpieczne istoty", dlatego jestem po prostu pewna, że niedługo pojawią się pytania, czy jest w ogóle sens zaczynia całkowicie nowej historii, która przecież nawiązuje do pierwowzoru. Jeśli ktoś chce się czuć pewniej w temacie Obdarzonych, może przeczytać "Piękne istoty", moim zdaniem nie jest to jednak obligatoryjne. Każdy czytelnik bez problemu powinien się odnaleźć w "Niebezpiecznych istotach", ponieważ to jest nowa historia, a jakiekolwiek wątki czy bohaterowie z Kronik Obdarzonych występują raczej znikomo. Fakt, nie ma tutaj zbyt wiele wytłumaczeń związanych z Obdarzonymi, czy generalnie światem stworzonym przez pisarki w poprzednim cyklu, jednak myślę, że uważny czytelnik bez problemu da sobie radę z przyswojeniem tych informacji. Jeśli chodzi o spojlery - cóż, pojawiło się ich kilka, ale to jest ryzyko, które trzeba podjąć, jeśli nie zna się zakończenia poprzedniej sagi. Zapewne pojawi się kilka luk, których nie będzie można wypełnić, ale na szczęście nie jest to nic tak dużego, na co bym zwróciła większą uwagę. Autorki postanowiły zostawić wątek Ethana i Leny w spokoju, i pozwolić im usunąć się z drogi dla niezwykle pasjonujących Ridley i Linka. I och, cóż to za historia...

Na Linka i Ridley nie sposób nie zwrócić uwagi w czasie lektury "Pięknych istot". Są na tyle wyrazistymi osobowościami, że jest to po prostu niemożliwe. Są to bohaterowie, do których zapałałam sympatią już od pierwszej strony, na której się pojawili, dlatego ogromnie się ucieszyłam, gdy w moich rękach wylądował przedpremierowy egzemplarz "Niebezpiecznych istot". Z pewnością mogę napisać, że są to postaci o wiele ciekawsze, niż Ethan i Lena. Powiedziałabym, że razem tworzą iście diabelski duet i wspaniale razem współgrają. Ich dialogi są pełne ikry i emocji, zawsze mają do powiedzenia coś interesującego, z poczuciem humoru, co wywołuje u czytelnika natychmiastowy szeroki uśmiech. Tak nietypowej pary, która by w takim stopniu mnie zaciekawiła, jak oni, nie spotkałam dotychczas chyba w żadnej książce. To dzięki nim nie mogłam wprost oderwać się od czytania tej powieści, aż do ostatniej strony, a nawet po jej przeczytaniu chciałam krzyczeć: więcej!

"Niebezpieczne istoty" są o wiele lepsze od "Pięknych istot". Nie tylko przez wzgląd na ciekawszą fabułę, ale także i to, że zostały o wiele lepiej jakościowo napisane. Ta książka jest dopracowana, nie ma w niej rażących niedociągnięć. Kami Garcia i Margaret Stohl poprawiły błędy, które mnie zraziły i spowodowały niedosyt w Kronikach Obdarzonych. Tutaj nie ma tak dużego natężenia refleksji i bezsensownych irytujących przemyśleń (może dlatego, że Ridley i Link po prostu działają spontanicznie i uparcie wszystkiego nie analizują). Akcja jest pełna dynamizmu, a czytelnik z każdą kolejną stroną w zasadzie nie wie, czego się spodziewać. Byłam nieustannie zaskakiwana, co powodowało potęgujące się coraz bardziej napięcie i ciekawość, którą chciałam zaspokoić. I tak zrodziło się błędne koło, ponieważ po prostu nie dałam rady oderwać się od tej wciągającej historii, bo nieustannie dociekałam, co będzie dalej.

"Niebezpieczne istoty" to prawdziwa gratka dla fanów połączenia fantastyki i romansu, bo to przecież idealny duet na długie wieczory. Zawiera wszystko, czego poszukuję w tego rodzaju książkach: całą szeroką gamę emocji, wyrazi

Stoisz na recepcji pewnego luksusowego hotelu. Powoli zaczyna się ściemniać. Nagle drzwi się otwierają, a ty zrywasz się z miejsca. Przywołujesz na twarz sztuczny uśmiech. Kobieta powoli podchodzi do lady. Mówi, że ma zarezerwowany pokój. Unosisz brew. Nie wydaje ci się to prawdą, zwłaszcza, że przybyła wygląda na lekko zdenerwowaną. Nachylasz się nad komputerem i wpisujesz nazwisko. Niestety nic ci nie wyskakuje. Tak jak myślałeś. Mówisz o tym kobiecie. Ona otwiera torebkę i wyciąga czerwonego lizaka. Zaczyna się przekonywać, że jednak ma tu pokój, wyczuwasz, że jest syreną i stara się użyć na tobie swoich mocy. Ty jednak jesteś odporny. Jesteś Obdarzonym.

Ridley to istota, z którą lepiej się nie zadawać. Nie można jej ufać, a co gorsza, nie można zaufać też sobie, gdy jest się obok niej, bo wtedy zrobisz wszystko, czego ona chce. O zakochiwaniu się lepiej nawet nie myśleć… Link jest muzykiem i na szczęście nikogo nie słucha. Nie obchodzi go, czy Ridley jest dla niego odpowiednia, czy nie. Razem wyjeżdżają do Nowego Jorku, gdzie Link ma nadzieję rozpocząć karierę. Dołącza do zespołu i wygląda na to, że jego marzenie się spełnia. Wkrótce okazuje się jednak, że Nowy Jork jest niebezpieczny zarówno dla Obdarzonych, jaki i śmiertelników, a kumple Linka skrywają groźne tajemnice .Za jego głowę wyznaczono bardzo wysoką cenę. Cała nadzieja leży w Ridley.

Przeżyliście kiedyś taką sytuację, że po przeczytaniu opisu nie mogliście uwolnić się od książki? To jest okropne! Kiedy zobaczyłam zapowiedź Niebezpiecznych istot, to stwierdziłam, że z chęcią zapoznam się z tą książką. Później zorientowałam się, że jest to spin-off Pięknych istot których nie czytałam, nawet nie mam ich na półce. Więc zrezygnowałam. Przez następne trzy dni nie myślałam o niczym innym. Po prostu ta książka mnie prześladowała, a jakiś głos w mojej głowie bezustannie powtarzał „przeczytaj ją”. No i w końcu się zdecydowałam. Niebezpiecznie istoty przeleżały jakiś czas na mojej półce, ale gdy powstała akcja nosząca nazwę Noc Książkoholików zdecydowałam się wtedy za nią zabrać i okropnie się cieszę, że to zrobiłam!

Mimo tego, że tak jak wcześniej wspominałam, Niebezpiecznie istoty są spin-offem Pięknych istot, czyli prezentują przygody drugoplanowych bohaterów serii pierwotnej, rozwijając wątki poboczne (wikipedia), nie odczuwa się tego tak bardzo. Na początku miałam małe problemy ze zrozumieniem bohaterów i wydarzeń, ale przez to, że oglądałam ekranizację, znałam już Lenę i Ethana, co znacznie ułatwiło mi sprawę, ponieważ są wielokrotnie wspominani. Prawdę mówiąc, nie znalazłam tu dużych spoilerów. A przynajmniej nie na tyle ważnych, że je zapamiętałam. Kami i Margaret piszą językiem nie tylko plastycznym, lekkim i przyjemnym, lecz także skrywającym pewną tajemnicę. Naprawdę trudno się oderwać od lektury Niebezpiecznych istot. Ta powieść jest przedstawiona nie tylko z punktu widzenia Ridley ale także Linka, co jest ciekawym rozwiązaniem, bo czytelnik poznaje historię z perspektywy obu postaci. Myślicie, że narracja jest pierwszoosobowa? Nic bardziej mylnego. Mamy tu styczność z narracją trzecioosobową, co tylko dodaje smaczku książce!

Bardzo polubiłam postać Ridley Duchannes. Może nawet po części się z nią utożsamiałam, ponieważ jest tak samo wredna i arogancka. Jednak niekiedy zachowuje się jak głupi dzieciak i staje się za bardzo ufna, co odrobinę mnie denerwowało. Link, a w zasadzie Wesley, zdecydowanie przypadł mi do gustu. Chociaż zdarzało mi się nie rozumieć jego rozumowania, stał się bliską mi postacią. Jeśli chodzi zaś o tajemniczego właściciela klubu, to zdecydowanie go nie lubię i lubić nie będę, przykro mi. W Niebezpiecznych istotach jest naprawdę garstka postaci, ale każdy z nich ma swoją osobowość i czymś się wyróżnia.

Niebezpieczne istoty to naprawdę dobra książka, która pochłonęła mnie całą. Jest to powieść, która łączy różne gatunki – fantastykę, romans i może trochę kryminał. Nie wspominając o tym, że oprawa graficzna również jest niesamowita. Nie żałuję, że sięgnęłam po dzieło pań Kamili Garci oraz Margaret Stohl. Przeczytana w jeden wieczór, pokochana i z niecierpliwością czekam, aż znajdzie się możliwość poznania następnej części.

7/10

„Nie da się walczyć z przeznaczeniem. Nie, kiedy przeznaczenie to tylko kolejne drzwi, które zatrzaskują ci się przed nosem, czy na to zasługujesz, czy nie.”


http://boook-reviews.blogspot.com/2015/07/niebezpieczne-istoty.html

Ridley Duchannes, siostra Leny - głównej bohaterki książki "Piękne istoty" - zawsze liczy na dobrą zabawę. Szczególnie, że nie jest zwyczajną dziewczyną. Naznaczona przez Ciemność stała się syreną i zyskała moc nieograniczonej manipulacji. Wraz ze swoim chłopakiem Wesley'em Lincoln'em zwanym po prostu Linkiem - który jest przy okazji przyjacielem Ethana, chłopaka Leny - wyruszają gonić za marzeniami Linka. Chłopak pragnie rozpocząć karierę muzyczną, dlatego ich celem staje się Nowy Jork. Czy macie ochotę poznać nietypową parę, która nie tylko kocha się nad życie, ale i równie mocno nienawidzi? Macie ochotę na podróż pełną kłótni, przepychanek i liczną falę pogodzeń? Wspaniale! Podróż pełna humoru i - przy okazji - niebezpieczeństw czyhających na parę, właśnie się rozpoczyna...

"Jej smak tak kusił, że zwać się powinna Lucy.
Przez przypraw parę pokochałem ją jak gitarę.
A kiedy trafiła w sos, wiedziałem, to ona jest boss."

Często zdarza się tak, że poza głównymi bohaterami moją wielką sympatię zjednują sobie ci poboczni, drugoplanowi. Dla czytelników, którzy tak jak ja chętnie zajrzeliby do ich świata powstała - kiełkująca dopiero jako gatunek - seria książek, będących spinoff'ami popularnych serii. Dzięki temu fabuła zmienia swoje tory i główni bohaterowie schodzą na plan dalszy ustępując miejsca pobocznym bohaterom, wskakującym na pozycje czołowych postaci. "Niebezpieczne istoty" są właśnie takim przykładem i spinoff'em serii "Piękne istoty". W roli głównej zatem pojawia się nie kto inny, jak żywiołowa Ridley i Link, tworzący duet nie do zdarcia. Dwójka tych bohaterów doskonale odnalazła się w nowej roli i skupiła na sobie całą moją uwagę. Co dziwne bawiłam się w ich towarzystwie doskonale, a do podobnych postaci podchodzę bardzo sceptycznie. W końcu zerwano z typowymi założeniami grzecznej dziewczynki i powołano do życia pełnokrwistą bohaterkę, która nie boi się mieć własnego zdania. Dziewczyna potrafi każdego doskonale zmanipulować, zasiać ziarno niezgody w każdym możliwym miejscu, a każde wypowiedziane przez nią słowo ma dwie opcje: jest albo kłamstwem, albo prawdą. Tego nigdy nie można być do końca pewnym. Cóż, w końcu Ridley została naznaczona przez Ciemność, więc ma pełne prawo do nieczystych zagrywek, prawda?

Ridley i Link dodają książce kolorytu i stoją na straży wiecznej przygody, skrupulatnie pozbywając się nudy. Bohaterowie działający pod wpływem impulsu i cechujący się ogromną spontanicznością są niemal legendą. A kiedy tacy bohaterowie biorą w swoje ręce losy toczącej się historii i wprowadzają do akcji wielki, przyjemny chaos książka nie może się nie udać. Akcja brnie na przód niczym taran pozbywający się nudnego tłumu i przebija przez zainteresowanie czytelnika z idealną wręcz precyzją. Cieszę się również, że kluczową bohaterką okazała się właśnie Ridley, która musi podjąć się wyzwania ocalenia ukochanego i rozwiązać tajemnicę. Zwykle to postacie męskie wiodą prym w podobnych sytuacjach, dlatego chętnie śledziłam losy dziewczyny, której z drogi ustępuje prawie każdy. Nawet najmniej interesująca sytuacja nabierała na znaczeniu, kiedy w pobliżu pojawiała się dziewczyna.

"Miłość i bycie razem to przeciwieństwo niekochania i samotności. "

Nie czytałam pierwotnej serii i nie znam losów Leny i Ethana z serii Kronik Obdarzonych. Mimo wszystko sięgnęłam po jej serię spinoff. Dlatego z pełną świadomością mogę Wam powiedzieć, że brak znajomości poprzedniego cyklu nie koliduje w czytaniu "Niebezpiecznych istot". Co prawda, być może poprzednia historia trochę podniosłaby moją wiedzę na temat wydarzeń, ale nie uważam, żeby było to istotne, ponieważ doskonale rozeznawałam się w sytuacji i nie doszukałam się żadnej nie wyjaśnionej sytuacji.

"Niebezpieczne istoty" to książka, która czyta się sama. Szybka akcja, wyjątkowi bohaterowie i liczne przygody są jedynie jej podstawowymi zaletami. Co raz rzadziej sięgam po taką literaturę, bo po prostu wiele razy zawiodłam się na podobnych książkach. Tym razem jednak przypomniałam sobie wszystko to, co kiedyś tak bardzo mnie do siebie przyciągało. Mam wielką ochotę zapoznać się z kolejnymi tomami serii i mam nadzieję, że nastąpi to szybciej niż się spodziewam. Tylko ostrzegam Was! Ridley i Link potrafią nieźle zmanipulować czytelnika i łatwo przeciągają go na swoją stronę. Mnie już kupili, a co z Wami?

Witajcie w spokojnym Gatlin, gdzie prym wiedzie kółko katolickie. Typowe senne amerykańskie miasteczko, gdzie nic się nie dzieje. Jednak to tylko pozory. W tym miejscu od kilkuset lat mieszkają osoby, które są obdarzone niezwykłymi mocami. Jedną z nich jest Ridley, która jest syreną. Jej specjalnością jest manipulowanie zachowaniem ludzi, przez co nie ma za wielu przyjaciół. Jednak wśród mieszkańców Gatlin znalazł się ktoś, komu udało się zawrócić w głowie Obdarzonej. To Link, przyjaciel Ethana, głównego bohatera "Pięknych istot". Niepozorny chłopiec, który żyje w swoim świecie, gdzie jest gwiazdą rocka.

Jednak przyjdźmy do fabuły. Wakacje się kończą. Lena i Ethan wybierają się na studia, Liv i John wracają do Wielkiej Brytanii, gdzie dziewczyna będzie kontynuować swoją naukę, by w przyszłości zostać strażniczką. Link planuje wyjechać w tajemnicy przed matką do Nowego Jorku, gdzie zamierza zostać najlepszym perkusistą na świecie. Jedynie Ridley nie ma planów na przyszłość. W ostateczności decyduje się wyjechać z Linkiem od nieznanego miasta i zostawiają stare życie i problemy za sobą. Jednak okazuje się, że początek w Nowym Jorku nie będzie taki łatwy, zaś Rid stara się uciec przed czyhającym na nią niebezpieczeństwie. Czy uda jej się?

Spin-off bestsellerowej sagi "Piękne istoty", z którą zapoznałam się jakiś rok temu. Jednak tutaj nie mamy do czynienia z Leną i Ethanem, którzy byli głównymi bohaterami tamtej serii. Tutaj na pierwszy plan wychodzą postacie drugoplanowe: Link - przyjaciel Ethana, oraz Ridley - kuzynka Leny. Muszę przyznać, że jest to bardzo ciekawy pomysł, szczególnie, że czytając poprzednią sagę, polubiłam Linka, który stał się w 1/4 inkubem i musi nauczyć się innego stylu życia. Poczciwy chłopiec, któremu marzy się pełna sala fanów, którzy będą gotowi wysłuchać jego utworów rockowych. Jak go nie lubić?? Z drugiej strony mamy Ridley - Istota Ciemności, która od samego początku wprowadzała istny chaos tam, gdzie tylko się pojawiła. Syrena, która potrafi omamić każdego za pomocą swoich umiejętności manipulacji. Znakiem rozpoznawczym jest czerwony lizak, który towarzyszy jej wszędzie i to właśnie on jest narzędziem jej sztuczek.

Link i Ridley to para, która jest niczym ogień i woda. Chłopiec jest spokojny, ma ambitne plany na przyszłość i w celu ich realizacji ucieka z domu. Ridley to niebezpieczna dziewczyna, egoistka, która nie interesuje się sprawami innych. Pomimo tylu różnic, tworzą elektryzującą parę, od której nie mogłam się oderwać. Z nimi nie można się nudzić, zawsze coś się wokół nich dzieje.

Akcja skupia się wyłącznie na poczynaniach tej dwójki, które z kartki na kartkę są coraz ciekawsze i co najważniejsze wszystko jest dynamiczne, czytelnik nie ma czasu na nudę. Ridley jako główna bohaterka funduje wiele zwrotów akcji i nikt nie wie co wydarzy się w kolejnym rozdziale.

Z pewnością ogromnym plusem jest różnorodność głównych bohaterów, którzy nie są tak przewidywalni jak ci z "Pięknych istot" i dzięki nim lektura "Niebezpiecznych istot" to czysta przyjemność. Niekiedy czytając książkę, zaśmiewałam się do łez z poczynań Ridley, jednak nie będę zdradzać szczegółów, by nikomu nie spoilerować.

Widać, że ta część jest lepiej dopracowana niż poprzednie, dzięki czemu czyta się ją o niebo lepiej. Dynamizm, ciekawe kreacje bohaterów, którzy nie są jednowymiarowi, liczne zwroty akcji, nieprzewidywalność - to największe zalety tej powieści. Warto także zauważyć, że poszczególne rozdziały noszą tytuły ballad autorstwa najlepszych zespołów rockowych na świecie. Jak można się nie uśmiechnąć, gdy książka obfituje w nawiązania do mojego ulubionego gatunku muzycznego? :)

Jedynym minusem z pewnością jest to, że nie jest to książka dla wszystkich. Adresatami "Niebezpiecznych istot" są młodzi ludzie, którzy lubią fantastykę oraz twórczość tego duetu pisarskiego lub osoby, które zaczytują się w tego typu powieściach. Osobiście należę do tej drugiej grupy i muszę przyznać, że nowa saga Kami Garcii i Margaret Stohl jest naprawdę dobra. O ile seria "Piękne istoty" była do bólu przewidywalna, to "Niebezpieczne istoty" to ogromna dawka spontaniczności.

Nie znając Pięknych istot i tym samym ryzykując całkowite niezrozumienie spin-offu, który ma premierę 3 grudnia tego roku, zaczęłam czytać Niebezpieczne istoty Kami Garcii i Margaret Stohl ostrożnie i z wahaniem, ale pełna nadziei na dobrą, a przynajmniej lekką, powieść.

Link i Ridley wyruszają na swoją wielką wyprawę do Nowego Jorku, zostawiając stare życie za sobą. Link uczy się, jak żyć, będąc w jednej czwartej inkubem, a Ridley próbuje być zwyczajnym człowiekiem - co dla syreny, która wciąż i wciąż korzystała z mocy manipulacji, jest trudnym zadaniem. Jej chłopak nie wie, że przehandlowała go w magicznej grze hazardowej; myśli jedynie, że to właśnie Rid znalazła mu kapelę poszukującą perkusisty, do której zresztą dołącza. A potem okazuje się, że oboje są w śmiertelnym niebezpieczeństwie - i to nie tylko dlatego, że Ridley jest nieciekawie związana z Lennoxem Gatesem, jednym z najniebezpieczniejszych Istot Ciemności...

Znajomość Pięknych istot jest opcjonalna, równie dobrze można się bawić, czytając Niebezpieczne istoty, nie poznawszy losów Leny i Ethana. W gruncie rzeczy nie pojawiają się w książce pojęcia, których nie można zrozumieć z kontekstu, a niektóre są nawet na bieżąco wyjaśniane. Fabuła jest miejscami tajemnicza, zwłaszcza w przypadku przeszłości Ridley, ale z czasem wszystko zostaje wyjaśnione, więc Niebezpieczne istoty można spokojnie traktować jako samodzielną serię, a nie spin-off.

Kto się czubi, ten się lubi. Link i Ridley są jak ogień i woda, diametralnie różni i wydawałoby się, że nie pasują do siebie, ale jednak pokonują wszystkie przeciwności losu, by być razem. Daje to iście wybuchową mieszankę, która jednak nie potrafi zagarnąć dla siebie całej fabuły, bo z każdym pojawieniem się na horyzoncie Lennoxa Gatesa, to na nim się koncentrujemy.

Główni bohaterowie są siłą napędową, jednak imponujące wrażenie zrobił na mnie drugi plan. Począwszy od Lennoxa Gatesa kuszącego swoją enigmatycznością i emanującego niebezpieczeństwem i kłopotami, przez członków kapeli Syreni Śpiew - Necro zdecydowanie była jedną z lepszych drugoplanowych postaci, o jakiej kiedykolwiek czytałam, a Sampson intrygował swoim dziwacznym charakterem - po wrogów chcących zemsty, o których było w sumie niewiele, ale i tak zdążyli pobudzić moją ciekawość.

Fabuła nie jest specjalnie skomplikowana; pojawiają sie wątki poboczne, które - jak się okazuje - mają później znaczenie dla głównej osi fabularnej, zazębiają się ze sobą. Autorki nie poszły na łatwiznę, ale i nie wspięły na wyżyny swoich możliwości fabułotwórczych i pisarskich. Niebezpieczne istoty czarują złożonością świata magicznego i sposobem przenikania się tego świata z ludzkim, dając nam obraz niesamowitości skrytej przed okiem zwykłego śmiertelnika. Będąc spin-offem, Niebezpieczne istoty nawiązują do wątków znanych z poprzedniej tetralogii autorek, jednak nad wyraz subtelnie - nie czułam się skołowana nieznajomością wspominanych wydarzeń z powodu sposobu, w jaki zostały one przedstawione - prawie że streszczającym je.

Niebezpieczne istoty są bardzo przyjemną lekturą, która idealnie nadaje się na relaks. Historia Linka i Ridley wciąga i trudno oderwać się od znanego nam, ale jednak całkiem innego świata, przedstawionego nam przez Kami Gracię i Margaret Stohl. Nie sposób nie śmiać się (teksty piosenek Linka!) czy nie smucić, nie czuć się zaskoczonym z powodu urwanego w nieodpowiednim momencie zakończenia. Nie mogę porównać tej powieści do Pięknych istot, aczkolwiek autorki wykonały dobrą robotę i widać jak na dłoni, że nie (tylko) dla pieniędzy przybliżyły nam losy Linka i Ridley. Nie jest to oczywiście niesamowita, zapierająca dech w piersiach książka - nie zmarnujecie jednak czasu, czytając ją. Ba!, spędzicie miłe chwile poznając ćwierćinkuba, Syrenę i naprawdę tajemniczego właściciela klubu...

W 2013 roku w moje ręce trafiła pierwsza książka z pod pióra Kami Garcia i Margaret Stohl. Był to pierwszy tom Kronik Obdarzonych – Piękne istoty. Seria przypadła mi do gustu, dzięki czemu przeczytałam trzy tomy tej historii, które są dostępne na naszym rynku wydawniczym. Teraz wydawnictwo Feeria prezentuje nam kolejną pozycję tych autorek, która jest początkiem kolejnrj sagi o Obdarzonych i ich świecie.

Ridley grzeczną dziewczynką? To nie może być prawda. Kłopoty ciągną do niej bardziej niż by tego chciała. I tym razem znów tak jest. Przegrana w „Udręce” może mieć większe konsekwencje, a dług przecież trzeba spłacić. Syrena musi podjąć ryzykowną grę i wraz z Linkiem wyrusza do Nowego Jorku, aby spłacić pierwszą część długu, druga już nie zależy od niej…
W co tym razem wpakowała się Ridley? Jakie konsekwencje poniesie ona i Link?

Z tą książką jest jeden problem, mianowicie na naszym rynku możemy znaleźć trzy z czterech pozycji, które wchodzą w skład „Kronik Obdarzonych”. I to jest najgorszy minus w tym wszystkim, bo niestety ale nie wiemy jak kończy się poprzednia saga, a nagle poznajemy dalsze losy bohaterów. Może nie jest to opowieść o Lenie i Ethan’ie, a o Ridley i Linku, którzy też mieli znaczące miejsce w świecie Obdarzonych. Skoro nie znamy poprzedniego zakończenie, trzeba przygotować się na pewne niewiadome i luki, których nie jesteśmy w stanie zapełnić.

Ridley to typowa jędza, lepiej trzymać się od niej z daleka, inaczej kłopoty same przyjdą. Posiada swój nietypowy charakterek oraz pazurki, których nie waha się użyć. W końcu jest Istotą Ciemności, jest Syreną i najlepiej potrafi manipulować ludźmi. Taką ją zapamiętałam, jednak teraz przeżyłam szok, ona także ma uczucia, ale boi się głośno o nich mówić, a tym bardziej nie chce aby inni wiedzieli, że je posiada. Link wiele się nie zmienił. Dalej jest typowym półgłówkiem marzącym o karierze rockmena. Jego teksty nadal są beznadziejne, a każda jego kapela rozpada się. Wart pamiętać, że jest także ćwierć inkubem i jest już na zawsze związany z Obdarzonymi, podziemiami i całym tym światem.

Pierwsze moje wrażenia, po tej lekturze, są pozytywne. Byłam zaskoczona zmianami jakie nastąpiły w całym świecie przedstawionym przez autorki. Cała historia od samego początku niesamowicie wciąga, bardzo ciężko się od niej oderwać, dodatkowo cały czas nas zaskakuje. Tempo akcji, przez całą książkę, utrzymuje się na równym poziomie, aby pod koniec przyspieszyć i trzymać nas w jeszcze większym napięciu. Samo zakończenie wprawia w osłupienie, daje dużego „kopa” i wzmaga apetyt na kolejne części. Jednym słowem typowy przepis na sukces.

To już nie ten sam cukierkowy świat. Odkąd Ridley jest główną bohaterką można spodziewać się wszystkiego, co najgorsze, a i tak nigdy nie da się niczego przewidzieć. A nasza Syrena nie raz udowodniła na co ją stać. Zmiany jakie w niej zachodzą są zaskakujące, ale na ten temat nic więcej wam nie zdradzę, musicie sami sprawdzić o czym piszę.

Oprócz fantastyki znajdziemy także elementy sensacji połączonej z wątkiem kryminalnym. Jakby wykreślić wszystkie elementy fantastyczne byłby z tego bardzo dobry kryminał. Inaczej nie mogę tego określić, brakuje mi słów aby przekazać ile ta pozycja może namieszać w głowie czytelnika. Lektura jest niebezpieczna jak istoty w niej opisane.

„Kami Garcia jest nauczycielką i specjalistką od literatury dla dzieci i młodzieży. Margaret Stohl uwielbia literaturę amerykańską. Ukończyła filologię angielską i studiowała kreatywne pisanie pod kierunkiem George'a MacBetha, szkockiego poety i pisarza. Obie wraz z rodzinami mieszkają w Los Angeles w Kalifornii. Piękne istoty są ich debiutem literackim.”


Moja ocena: 8/10

Hazard nie jest tak do końca bezpieczną formą rozrywki. Fakt ten jest chyba wszystkim znany. Żeby grać, trzeba umieć to robić, bo inaczej może dojść do różnych nieprzyjemnych konsekwencji. Tak właśnie było z Ridley. Grała, ale przegrała. Dokładnie dwa żetony. Od tego momentu jej celem było jedno - jej chłopak, Link, musi pojawić się w Nowym Jorku i zostać perkusistą jednej z kapel. Na dodatek nie może dowiedzieć się, że tak naprawdę wszystko to dzieje się za sprawą Ridley. Niby wszystko jest dla niej jasne, ale okazuje się, że przeszłość daje o sobie znać. Pozornie zakończone sprawy ponownie wychodzą na wierzch, domagają się ponownej uwagi. Nic nie jest tak proste, jak się wydaje.

Ridley nie jest w prostej sytuacji. Ma swoją moc manipulowania ludźmi, ale nie sprawia ona, że życie dziewczyny jest prostsze. Przecież w Nowym Jorku jest taka ilość Obdarzonych, że wcale nie czuje się taka wyjątkowa. To, że jest syreną nie daje jej przewagi. W krótkim czasie zdaje sobie sprawę z faktu, że musi ratować nie tylko Linka, ale i siebie. Żeby ujść z życiem będą musieli przyjąć pomoc od ostatniej osoby, jaka w ogóle przyszłaby im do głowy. Nie jest to dla nich łatwe. Wiadomo, że mają swoją dumę, ale muszą ją schować do kieszeni, jeśli chcą przeżyć.

Nie czytałam trzech pierwszych części Kroniki Obdarzonych. Tym sposobem zaczynając czytać Niebezpieczne istoty nie wiedziałam, czego powinnam się spodziewać. Nie miałam zielonego pojęcia o tym, co działo się wcześniej, jacy są bohaterowie tych książek. Zupełna pustka. Pewnie dlatego na początku książki nie do końca orientowałam się, o co chodzi, ponieważ nie było w zasadzie żadnych odniesień do poprzednich części. Ale po kilku stronach już wiedziałam na czym stoję, mogłam zagłębić się w kolejnych stronach.

Jaka jest Ridley? Niebezpieczna. Nie tylko dla innych, ale dla siebie również Manipuluje ludźmi dzięki słodyczy, zdobywa to, na czym jej zależy, co nie zawsze przynosi pozytywne skutki. Uważa, że nie można jej szczerze kochać. Według niej uczucia, jakie inni do niej czują nie pochodzą od nich, ale od jej manipulacyjnych działań. Właśnie dlatego trzyma wszystkich na dystans, zachowuje się tak, a nie inaczej. Jest odważna, przebiegła, dominująca. Jednocześnie bardzo wrażliwa, czego nie jest w pełni świadoma. Często jej się zdarza, że najpierw coś robi, a dopiero potem zastanawia się, co może z tego wyniknąć. Życie z nią nie jest proste, bo nie wiadomo, czego można się po niej spodziewać, ale jednocześnie można być pewnym, że kiedy trzeba, to daje z siebie wszystko.

Paranormal romace jest gatunkiem specyficznym, przeznaczonym raczej dla młodzieży. Jednak wcale to nie oznacza, że starsze osoby od razu powinny go przekreślać. Mam za sobą kilka książek z tego gatunku i muszę przyznać, że jest w nim coś, co człowieka wciąga i sprawia, że chce się wiedzieć, co będzie dalej, choćby traktowało się całą historię z lekkim przymrużeniem oka. Tak właśnie było w przypadku Niebezpiecznych istot. Jestem bardzo ciekawa, co wydarzy się w kolejnej części. Tym bardziej, że zakończenie utrzymuje napięcie na wysokim poziomie, ale szczegółów nie będę zdradzać;) Powiem tylko tyle, że w zasadzie nic nie wiadomo, ale rozsądek podpowiada przypuszczalne dalsze losy:)

Podsumowując. Literatura dla młodzieży, ale nie tylko. Ja się odnalazłam w tym gatunku i w tej książce. Jeśli ktoś miał wcześniej kontakt z tego typu książkami i był z niego zadowolony, to również się nie zawiedzie.

„Ustalmy jedno: pisane mi jest być czarnym charakterem. Zawsze sprawię wam zawód. Wasi rodzice mnie znienawidzą. Nie powinniście na mnie stawiać.”

Akcja rozpoczyna się po decydującej bitwie, jaka rozegrała się w czwartym tomie „Pięknych Istot”. Tym razem jednak autorki wprowadzają nas w świat wcielenia zła – dziewczyny z czerwonym lizakiem – Ridley.
Fabuła powieści oczywiście nadal krąży dookoła Obdarzonych – w końcu ten świat należy do nich. Cała historia jednak snuje się wokół Syren i ich najbardziej obleganego miasta, którym jest Nowy Jork.

Zdecydowanie ogromnym plusem powieści jest kreacja Lennoxa Gatesa. Po prostu pokochałam tego faceta (zawsze ciągnie mnie do tych złych)! Zabawny, uwodzicielski, potężny... a jednocześnie troskliwy, szarmancki oraz ukrywający masę tajemnic. Od poznania Lenoxa mocno trzymałam kciuki, by Rid to właśnie z nim się związała...
I to co zrobił pod sam koniec powieści – po prostu urocze. Autorki wykreowały naprawdę ciekawą od początku do końca postać, przez którą czytelnik przechodzi całą gammę emocji: zaczynając od nienawiści oraz lęku, kończąc na pożądaniu, wspieraniu i współczuciu.

Ridley natomiast bardzo dobrze pamiętam z poprzedniej serii Garcii & Stohl. Zawsze ciekawiło mnie co tak naprawdę w swym wnętrzu ukrywa dziewczyna lubująca się w czerwonych lizakach. Dzięki tej książce mogliśmy poznać fragmenty jej przeszłości, jak i emocji, które tak dogłębnie próbuje ukryć za swą egoistyczną oraz idealną maską, utkaną ze zła. Naprawdę fajnie było poznać ją od zupełnie innej strony.
Link natomiast nie za bardzo należy do grupy postaci, które lubię... ale dzięki swojemu poczuciu humoru nie jest taki najgorszy. Czasem potrafi trochę pomyśleć i nie dać się omamić czarą, jakoś jednak nie zainteresowała mnie jego osoba.

Długo odkładałam lekturę na później obawiając się, że nie zbyt bardzo odnajdę się w świecie, który znam zaledwie z jednego tomu, nie mając pojęcia co się wydarzyło przez kolejne trzy części. I faktycznie – na samym początku nie rozumiałam co się dzieje, lecz po kilku stronach miałam już ogólny zarys wydarzeń i książka stała się prostsza. Oczywiście zostały tutaj wplecione wątki z poprzedniej sagi, nie przeszkadzało to jednak w rozumieniu historii.

Patrząc już okiem osoby mającej o wiele większe doświadczenie w czytaniu, niż ponad dwa lata temu – z pewnością nie jest to powieść ambitna, posiada wady. Ma jednak również przyjemny klimat i dużą dozę humoru. Niestety ja chyba już powoli „wyrastam” z książek tego typu. Mi potrzeba więcej akcji, więcej oryginalności. Tutaj znalazłam tego mniejsze ilości, przez co czytanie szło mi troszkę wolniej.

Ta książka to prosta i przyjemna lektura, która z pewnością powinna spodobać się fanom „Kronik Obdarzonych”. Dzięki niej poznacie Rid i może nawet zrozumiecie jej tok rozumowania. Jak już wspominałam powyżej – osoby, które nie znają serii, lub przerwały na jakimś tomie, mogą również śmiało przeczytać tę powieść. Ale jeśli zamierzają kiedyś sięgnąć po „Kroniki”, to nie radzę – nadziejecie się na kilka spojlerów, które zepsują Wam historię.
Pozostawiam więc Wam decyzję. Sama może skuszę się na kolejną część... ciekawość to jednak czasem potrafi dać człowiekowi w kość. Pewnie przeczytam dla Lennoxa, on jest płomykiem dającym tej książce nadzieje.