Nie kochaj mnie. Iskra bogów. Tom 1 (okładka miękka)

Zakochałam się w tej książce. Od pierwszych stron wciąga w świat mitologii, gdzie przeplata się z rzeczywistością.

Książka super, wciągająca fabuła, szczerze polecam:)

Interesująca książka

Nastoletnia Jess wraz ze znajomymi wyjeżdża na górski obóz, by wreszcie odpocząć od rodzinnych problemów. Już pierwszego dnia poznaje tajemniczego Caydena. Jess mogłaby przysiąc, że gdzieś już go wcześniej widziała. Chcąc rozwikłać tą zagadkę, mimowolnie staje się świadkiem wydarzeń, których nie sposób racjonalnie wyjaśnić. Bowiem okazuje się, że tegoroczny obóz będzie miejscem rozgrywki... olimpijskich bogów, którzy co jakiś czas schodzą na ziemię, żeby zasmakować ludzkiego życia. Zaś Cayden to tak naprawdę tytan Prometeusz, mający misję do wykonania i daje Jess wyraźnie do zrozumienia, że ma mu nie wchodzić w paradę. Ta jednak nie zamierza odpuszczać i w efekcie trafia w samo epicentrum boskich rozgrywek. Były już wampiry, wilkołaki, upadłe anioły, demony- teraz przyszedł czas na greckich bogów! Z nutką nostalgii przypominam sobie te wszystkie historie z gatunku "paranormal romance" w których zaczytywałam się jako nastolatka. Już dawno temu przestałam sięgać po tego typu książki- zmęczenie materiału, bo w gruncie rzeczy wszystkie te powieści były napisane na jedno kopyto. W przypadku "Iskry Bogów" Marah Woolf również oparła swoją opowieść na standardowych schematach, ale jednocześnie udało się zrobić to w taki sposób, że podczas lektury nie tłucze się wam po głowie myśl "to już było tyle razy". Owszem, mamy tutaj typowo przeciętną nastolatkę, która poznaje tajemniczego przystojniaka i odkrywa sekret dotyczący jego prawdziwej natury. Ale to dopiero początek! Jeśli obawiacie się, że już w drugim rozdziale bohaterowie będą sobie spijać z dzióbków a przed końcem co najmniej z dziesięć razy zadeklarują wzajemną miłość aż do grobowej deski (przynajmniej w jej przypadku), to w tym momencie możecie odetchnąć z ulgą. Wiadomo, między postaciami niemalże od razu pojawia się chemia, ale jednocześnie autorka bardzo stopniowo i naturalnie rozwija to co się pomiędzy nimi dzieje. Woolf na szczęście nie opiera całej swojej powieści wyłącznie na wątku romantycznym. "Iskra bogów" nie skupia się również wyłącznie na głównych bohaterach; mamy tutaj również całkiem szerokie grono drugoplanowych postaci mające większe pole do popisu niż tylko bycie tłem dla Jess i Caydena. Chociaż akcja toczy się ciągle w jednym miejscu i na przełomie zaledwie paru tygodni, to dzieje się naprawdę sporo i zdecydowanie nie można narzekać na nudę- autorka zaczyna z grubej rury i już niemalże od pierwszej strony wrzuca nas od razu w sam środek świata pełnego tajemnic i zaskakujących wydarzeń, nie zwalniając tempa aż do samego końca. Autorka pełnymi garściami czerpie inspiracje z greckiej mitologii. Pojawia się tutaj mnóstwo postaci oraz nawiązań do historii znanych nam z mitów, wymieszanych z interpretacją oraz autorskimi pomysłami. Pierwsze skrzypce gra tutaj Prometeusz i to na ramach jego historii jest oparta cała powieść, ale pojawia się tutaj również cały szereg innych postaci znanych nam z kart mitologii. Ja osobiście zawsze byłam noga jeśli chodzi o greckie mity, ale dla osób obcykanych w temacie z pewnością znajdzie się tutaj sporo smaczków. Chociaż "Iskra bogów" nie obyła się bez typowych dla tego gatunku klisz, to z pewnością można ją uznać za całkiem intrygujące otwarcie trylogii i zdecydowanie zachęcające do sięgnięcia po kontynuację. Napisana prostym i przyjemnym stylem z odpowiednią dozą humoru, wywołuje sporo emocji ( nie tylko zgrzytanie zębami wywracanie oczami) i zapewnia przyjemne spędzenie czasu z książką przez kilkanaście godzin, czyli dokładnie wszystko to, czego powinno się oczekiwać od tego gatunku. Jednocześnie był to miły powrót do czytelniczych korzeni, bo jak już wspominałam, właśnie w takich historiach zaczytywałam się jako nastolatka i to one otworzyły mi drzwi do literackiego świata. Jeśli więc szukacie prostej ale również angażującej rozrywki, to "Iskra bogów" zdecydowanie jest dla was!

Z początku byłam sceptycznie nastawiona do tej książki, ponieważ odrzucił mnie opis trąbiący o tym, że to kolejna, nowa romantyczno-przygodowa seria z mitologią w tle. Po pierwsze romantyczno-przygodowa wywołało u mnie jakieś dziwne uczucie kojarzące się z odrazą i powodujące, że od razu przyczepiłam książce łatkę bezmyślnej opowiastki o niewyżytej nastolatce, a po drugie to złowieszcze "z mitologią w tle" niebezpiecznie skojarzyło mi się z moją ostatnią powtórką na fakultet z polskiego. Szkoda, że ta książka nie wpadła mi w ręce parę dni wcześniej, bo miałabym świetny materiał do użycia w wypowiedzi mówiącej o wykorzystaniu mitów we współczesnej literaturze i sztuce. Jedno mogę powiedzieć na pewno, plusem jest to, że w końcu przyswoiłam sobie mit o Prometeuszu, który zawsze był moją piętą achillesową, ponieważ nigdy nie mogłam zapamiętać i zrozumieć co, jak i dlaczego. Ale wracając do książki... Kiedy przeczytałam pierwszą część opisu stwierdziłam, że chyba oszalałam, bo nie jestem fanką romantycznych historii i za mitologią też nie przepadam. Jednak kiedy zaczęłam czytać stwierdziłam, że książka to niesamowite połączenie mitologii, Zmierzchu, filmu Camp Rock i jeszcze paru innych elementów, które w pierwszym momencie mogą zupełnie do siebie nie pasować, a finalnie tworzą spójną całość, która przyciąga uwagę czytelnika. Na to, że mitologia jest elementem fabuły wskazuje samo to, że jednym z głównych bohaterów jest Prometeusz, którego większość z nas powinna kojarzyć. To właśnie ten, który stworzył ludzi i dał im ogień, a potem został za to ukarany przez Zeusa i przykuty do skały, gdzie co noc orzeł wydziobywał mu wątrobę. Można by z tego wywnioskować, że jego postać wygląda co najmniej mizernie, ale w tej historii jest on przystojnym nastolatkiem, którego opis spodobał się nawet mi ☺ Przybywa on na obóz górski, który bardzo kojarzył mi się z tym, jaki był w filmie Camp Rock, z tą różnicą, że tamten skupiał się na muzyce i tańcu, a obóz w książce oferuje szeroki zakres zajęć, między innymi szermierkę, język starogrecki, czy wspinaczkę. No i na końcu Zmierzch, a dlaczego? Bo mamy tutaj ciekawą parkę, która niby ma się ku sobie, ale jednak nie, a potem znowu tak i w sumie nadal nie i do samego końca nie wiadomo, co z tym wszystkim będzie. W Zmierzchu z tego co kojarzę, były też niesowite zdolności i niespotykane talenty, które tutaj też się pojawiają. Czy mi się podobało? BARDZO! Nie mogę się doczekać kolejnej części, bo jestem strasznie ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów! Bardzo podoba mi się pomysł wprowadzenia mitologii w historię książki, a jeszcze bardziej podoba mi się tak umiejętne wykorzystanie tego pomysłu. Można by się obawiać, że to będzie kompletna porażka, bo gdzie tam bogowie greccy w samym środku obozu dla nastolatków, ale okazuje się, że w rękach Marah Woolf to niesamowita wizja, która wciąga bez taryfy ulgowej, aż do ostatniej strony. Sam wątek romantyczny, który jest dość zawiły i skomplikowany nie pozwala się czytelnikowi nudzić, budzi wiele emocji i rodzi wiele pytań. Dla mnie wiele elementów, sytuacji, zachowań niektórych bohaterów wciąż stanowi zagadkę i mam nadzieję, że w kolejnych tomach wszystko się wyjaśni. Nie brakowało też w historii irytujących bohaterów, którzy pojawiają się zawsze. W tym przypadku jest to przyjaciółka głównej bohaterki, która jest chyba najbardziej samolubną i snobistyczną osobą o jakiej czytałam w ostatnim czasie. Takie postacie wywołują we mnie chyba najwięcej emocji, ponieważ zawsze bardzo denerwuję się podczas czytania i zastanawiam się, jak inni mogą się z nimi zadawać i nie widzieć tych wszystkich intryg, które tworzą. Krótko mówiąc: Tęsknię i czekam na kolejny tom. Chcę zobaczyć, jak potoczą się losy bohaterów i czy spełni się moja wizja.

Z początku byłam sceptycznie nastawiona do tej książki, ponieważ odrzucił mnie opis trąbiący o tym, że to kolejna, nowa romantyczno-przygodowa seria z mitologią w tle. Po pierwsze romantyczno-przygodowa wywołało u mnie jakieś dziwne uczucie kojarzące się z odrazą i powodujące, że od razu przyczepiłam książce łatkę bezmyślnej opowiastki o niewyżytej nastolatce, a po drugie to złowieszcze "z mitologią w tle" niebezpiecznie skojarzyło mi się z moją ostatnią powtórką na fakultet z polskiego. Szkoda, że ta książka nie wpadła mi w ręce parę dni wcześniej, bo miałabym świetny materiał do użycia w wypowiedzi mówiącej o wykorzystaniu mitów we współczesnej literaturze i sztuce. Jedno mogę powiedzieć na pewno, plusem jest to, że w końcu przyswoiłam sobie mit o Prometeuszu, który zawsze był moją piętą achillesową, ponieważ nigdy nie mogłam zapamiętać i zrozumieć co, jak i dlaczego. Ale wracając do książki... Kiedy przeczytałam pierwszą część opisu stwierdziłam, że chyba oszalałam, bo nie jestem fanką romantycznych historii i za mitologią też nie przepadam. Jednak kiedy zaczęłam czytać stwierdziłam, że książka to niesamowite połączenie mitologii, Zmierzchu, filmu Camp Rock i jeszcze paru innych elementów, które w pierwszym momencie mogą zupełnie do siebie nie pasować, a finalnie tworzą spójną całość, która przyciąga uwagę czytelnika. Na to, że mitologia jest elementem fabuły wskazuje samo to, że jednym z głównych bohaterów jest Prometeusz, którego większość z nas powinna kojarzyć. To właśnie ten, który stworzył ludzi i dał im ogień, a potem został za to ukarany przez Zeusa i przykuty do skały, gdzie co noc orzeł wydziobywał mu wątrobę. Można by z tego wywnioskować, że jego postać wygląda co najmniej mizernie, ale w tej historii jest on przystojnym nastolatkiem, którego opis spodobał się nawet mi ☺ Przybywa on na obóz górski, który bardzo kojarzył mi się z tym, jaki był w filmie Camp Rock, z tą różnicą, że tamten skupiał się na muzyce i tańcu, a obóz w książce oferuje szeroki zakres zajęć, między innymi szermierkę, język starogrecki, czy wspinaczkę. No i na końcu Zmierzch, a dlaczego? Bo mamy tutaj ciekawą parkę, która niby ma się ku sobie, ale jednak nie, a potem znowu tak i w sumie nadal nie i do samego końca nie wiadomo, co z tym wszystkim będzie. W Zmierzchu z tego co kojarzę, były też niesowite zdolności i niespotykane talenty, które tutaj też się pojawiają. Czy mi się podobało? BARDZO! Nie mogę się doczekać kolejnej części, bo jestem strasznie ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów! Bardzo podoba mi się pomysł wprowadzenia mitologii w historię książki, a jeszcze bardziej podoba mi się tak umiejętne wykorzystanie tego pomysłu. Można by się obawiać, że to będzie kompletna porażka, bo gdzie tam bogowie greccy w samym środku obozu dla nastolatków, ale okazuje się, że w rękach Marah Woolf to niesamowita wizja, która wciąga bez taryfy ulgowej, aż do ostatniej strony. Sam wątek romantyczny, który jest dość zawiły i skomplikowany nie pozwala się czytelnikowi nudzić, budzi wiele emocji i rodzi wiele pytań. Dla mnie wiele elementów, sytuacji, zachowań niektórych bohaterów wciąż stanowi zagadkę i mam nadzieję, że w kolejnych tomach wszystko się wyjaśni. Nie brakowało też w historii irytujących bohaterów, którzy pojawiają się zawsze. W tym przypadku jest to przyjaciółka głównej bohaterki, która jest chyba najbardziej samolubną i snobistyczną osobą o jakiej czytałam w ostatnim czasie. Takie postacie wywołują we mnie chyba najwięcej emocji, ponieważ zawsze bardzo denerwuję się podczas czytania i zastanawiam się, jak inni mogą się z nimi zadawać i nie widzieć tych wszystkich intryg, które tworzą. Krótko mówiąc: Tęsknię i czekam na kolejny tom. Chcę zobaczyć, jak potoczą się losy bohaterów i czy spełni się moja wizja.

Recenzja powstała dla grupy Fantastyka na luzie Niektóre książki zachwycają nas fabułą, rozbudowanym uniwersum lub wybitną kreacją bohaterów, a inne… po prostu przyjemnie się czyta. I tak właśnie jest w tym przypadku. Nikt nie marzy o wakacjach, tak jak Jess. Nie może się doczekać żeby wreszcie odciąć się od problemów, uciec przez matką alkoholiczką i odpowiedzialności od opieki nad młodszą siostrą i zwyczajnie w świecie, zrelaksować się. Dlatego kiedy wyrusza wraz ze swoją przyjaciółką Robyn, jej chłopakiem Cameronem i przyjacielem Joshem na obóz wakacyjny, ostatnim o czym myśli są problemy, komplikacje i… płeć przeciwna. Wszystko się zmienia za sprawą przystojnego chłopaka, który ma więcej tajemnic niż Jess jest w stanie zliczyć. A po za tym… No cóż. Nie ukrywajmy, że daleko mu do człowieka. Domyślacie się już w którym kierunku zmierzamy. Tak, typowa młodzieżówka z wątkiem paranormalnym. Dość naiwnym jeśli mam być szczera, lecz jednocześnie szalenie uroczym. Zdecydowanie nie będzie to powieść dla osób, które oczekują “więcej” i “lepiej”. Sam pomysł na fabułę bardzo mi się spodobał i pomimo wielu niedociągnięć, do których zaraz przejdę, świetnie się przy niej bawiłam. Po prostu. To typowa książka przy której można zrelaksować się, odpocząć, pośmiać, spędzić kilka przyjemnych chwil. Styl niezwykle prosty w odbiorze, doskonale nada się już dla młodszego czytelnika i sądzę, że to właśnie nieco młodsi odbiorcy będą się przy niej najlepiej bawić. Fabułę śledziłam z dużym zainteresowaniem, ciekawiły mnie ich losy i wyczekiwałam kolejnych “smaczków” nawiązujących do mitologii greckiej. A takich jest całkiem sporo. Odnalazłam również swoich faworytów w postaci Apolla - który był najlepiej wykreowaną postacią! -jak również Ateny i jednej z przyjaciółek głównej bohaterki, Leah. Żałuję tylko, że nasza Jess nie słuchała częściej jej rad, bo dziewczyna mówiła z sensem. Jednak pomimo licznych plusów, powieści daleko od ideału i wobec pewnych wad nie mogłam przejść obojętnie. Bardziej śmieszyło mnie niż denerwowało zachowanie nieśmiertelnych bogów, jak np. Hermesa, któremu daleko było od powagi potężnej istoty, a raczej porozumiewał się młodzieńczym slangiem. Było to o tyle interesujące, że sam przyznał, że bogowie mogą zejść na ziemie raz na sto lat, skąd więc nauczył się takiego języka? Nie mamy pojęcia. Natomiast już tym co mnie naprawdę drażniło było zachowanie przyjaciółki głównej bohaterki, Robyn, która w kilka minut pogardziła wieloletnią przyjaźnią, a nawet związkiem ze swoim chłopakiem, byleby uganiać się za nową “zdobyczą”. Nie rozumiałam również czemu ludzie wokół akceptują jej zachowanie, zamiast porządnie nią potrząsnąć. Niestety błędów w rozumowaniu bohaterów, nielogiczności ich zachowań było na pęczki. Dodatkowo pojawił się nieco śmieszny, choć nawet ciekawy motyw, jakoby Prometeusz walczył z Zeusem o swoją śmiertelność “zakładem”, w którym… miałby przez 6 tygodni uwodzić dziewczynę, a gdyby ona jego zalety odrzuciła, stałby się człowiekiem. Niestety w trakcie czytania nieco się pogubiłabym w tym i mam wrażenie, że sama autorka zapomniała o co właściwie miało chodzić. Zabrakło mi jasnego wyjaśnienia na końcu, co się właściwie wydarzyło. A pomimo tych wszystkich wad, nieścisłości, logicznych braków w zachowaniu bohaterów i małych absurdów… chce przeczytać drugi tom! Ba, nie mogę się doczekać aż się za niego zabiorę! Ponieważ była to historia na tyle intrygująca i wciągająca, że jestem ciekawa dalszego ciągu. Będzie to moje malutkie “guilty pleasure”, do którego wrócę z przyjemnością.

Zwykłe wakacje zmieniły się w przygodę życia. Śmiertelność zderzyła się z bóstwami w walce o uczucia i zrozumienie. Często powtarzam Wam, że bardzo lubię sięgać po literaturę niemiecką. Jest w niej coś takiego, że zachwyca mnie wykonaniem, kreacją bohaterów oraz fabułą. Odnoszę wrażenie, że tamtejsi autorzy skupiają się na samych konkretach, zapominają o nużących dopisach i bardzo dobrze dopracowują przekazywanie przez bohaterów wszystkich emocji. Najlepszym przykładem jest pierwszy tom trylogii Marah Woolf "Iskra bogów", historii o bogach i miłości, czyli lekturze idealnej na każdą porę roku. Fantastyka, romans mitologiczny, powieść typowo młodzieżowa a dla mnie - dawno zapomniany już gatunek romansu paranormalnego. Pamiętam czasy, kiedy ten gatunek był najczęściej pojawiającym się wśród nowości a każda kolejna książka przekonywała, że miłość jest na tyle silna, by mogła przezwyciężyć wszelkie niedogodności, także te nadnaturalne. Uwielbiałam te książki i cieszę się, że motyw powraca także dziś, ponieważ płynie z tego sama czysta przyjemność czytania, piękna opowieść ku czci wielkiej miłości oraz emocje, których w przypadku książki Woolf nie brakuje. Fabuła jest prosta, język lekki a przygoda bohaterów zachwycająca. Akcja skupia się na wydarzeniach z domku letniskowego do którego przyjeżdża Jess. Dziewczyna marzy o wytchnieniu, chwytaniu dnia i cieszeniu się letnim czasem wraz z przyjaciółmi. Nie spodziewa się jednak, że spotka tam Caydena, tajemniczego chłopaka któremu człowieczeństwo jest bliższe niż jakiemukolwiek człowiekowi na ziemi. On bowiem musi walczyć na śmierć i życie, by udowodnić że zasługuje i wywalczyć dla siebie prawo do bycia człowiekiem. Jest jednak nieznośny i niekoniecznie przypada do gustu Jess. W dodatku błysk w oku maluje go w oczach innych jako prawdziwego łobuza. Pojawiają się zatem liczne słowne przepychanki, zabawne dialogi i mnóstwo, mnóstwo uroku dzięki sympatycznej kreacji bohaterów. Przypominają oni (nawet ci mitologiczni) każdego z nas, dlatego czas spędzony w ich towarzystwie jest czystą przyjemnością. Połączenie rzeczywistości z wątkiem mitologicznym okazało się trafionym pomysłem. Zeus zawiera umowę z Prometeuszem, na Olimpie wrze od plotek a na ziemi młodzi bohaterowie przeżywają swoje pierwsze miłosne uniesienia i stają w obliczu prawdziwych problemów. Otrzymujemy zatem książkę realną i ciekawą, każdy podjęty wątek budzi mnóstwo pytań a w tym wszystkim pojawia się boskie niebezpieczeństwo, dążenie do uchwycenia wielkich marzeń oraz ludzkie problemy z którymi musi sobie radzić każdy z nas. Ta historia zachwyca, wstrzymuje dech i pozostaje w głowie na długo po zamknięciu ostatniej strony. "Iskra bogów" ma w sobie wszystkie elementy dobrej literatury. Pomysłowe połączenie mitologii z romansem, wspaniała kreacja bohaterów i historia wciągająca na całego. A ile w tym wszystkim emocji! Jestem urzeczona pierwszym tomem serii od Marah Woolf i już zacieram ręce w oczekiwaniu na kontynuację losów Jess oraz Caydena. Co będzie dalej? Jakie tajemnice wyjdą na jaw? Jedno jest pewne - nie zabraknie wrażeń! Powiedzieć, że trudno się od niej oderwać jest wielkim niedopowiedzeniem a fabuła urzeka od pierwszej do ostatniej strony.

Już od czasów podstawówki, kiedy temat lekcji dotyczy mitologii i Bogów, to byłam wniebowzięta. Bardzo lubiłam poznawać nowe, mitologiczne osoby oraz ich historię. Tak zostało mi do dzisiaj. Bardzo często pośród różnych książek wyszukuje tych z motywem gdzie są anioły, istoty pozaziemskie albo właśnie mitologiczne. Iskra Bogów nie rzuciła mi się sama w oczy. Poprzez przyjaciółkę, która ją obczaiła w zapowiedziach na jednej ze stron księgarni internetowych wiedziałam, że jako wielka fanka takich klimatów muszę ją koniecznie mieć. Zacznę od dwóch plusów, które już na samym początku skradli moje serce. Okładka i twarda oprawa. Bardzo rzadko spotkać książki w twardych oprawach, szczególnie te dla młodzieży, czy z gatunku new adult. Teraz przejdźmy do samej historii. Pierwsza z trzech tomów historia Jess na pozór normalnej nastolatki, która razem z przyjaciółmi jedzie na wakacyjny obóz. Nigdy nie spodziewa się, że jej życie tak bardzo się zmieni. Nie spodziewała się, że spotka chłopaka nie z tego świata i do niego jej serce zabije mocniej. „Nie musisz martwić się o moje serce. Dla bezpieczeństwa zostawiłam je w domu.” Od pierwszych chwil między tą dwójką iskrzy, ale oboje mają inne cele a uczucia nie wchodzą w grę. Cayden jest tutaj z misją. Misją, która zmieni jego życie na zawsze. Od początku mamy bardzo fajnie wszystko wyjaśnione i autorka pomału wprowadza nas w akcje. Wszystkie postępowania bohaterów są dokładnie rozpisane, przez co nie ma problemu zrozumienia kto, z kim i dlaczego. Nie wszystko jest takie piękne, bo są również czarne charaktery i fałszywe przyjaciółki. To najbardziej mnie tutaj denerwowało. Podejście Robyn do przyjaźni z Jess. Od początku jej nie polubiłam i spodziewałam się, że z niej jest niezłe ziółko. Jess jest dla mnie bohaterką doskonałą, z którą chętnie bym sama poszła na kawę. Jak na swój wiek i to co w życiu przeszła była dojrzała i starała się mądrze podejmować decyzję i słuchać głosu serca a nie tego co inni mówią. Oczywiście można znaleźć sytuacje, gdzie robiła z siebie kretynkę, ale pomimo tego była naprawdę bardzo dobrze wykreowaną bohaterką. Co do Caydena, polubiłam go i poniekąd rozumiałam jego postępowanie i w mojej głowie zrodziły się pewne pomysły co do jego akcji. Ten chłopak ma wszystko zaplanowane kro po kroku i moim zdaniem wszystkie jego kroki nie były przypadkowe i jeżeli wszystko pójdzie po jego myśli spełni się jego największe marzenie i wtedy odbierze swoją nagrodę. Koniec oczywiście powoduje,że chce się rwać z głowy włosy, ale także uważam że to był celowy krok, który doprowadzi go do mety, a nagrodą na tej mecie będzie dla niego życie z Jess. Oczywiście wyczekuje i to z niecierpliwością na następne dwa tomy i mam nadzieję, a zarazem błagam wydawnictwo, aby nie zwlekało. Nie znam niemieckiego, więc ni cholerki nie zrozumiem co oni gutenmorgenują więc chce jak najszybciej kolejne tomy. Bardzo pozytywny początek serii, który zapowiada świetną podróż z mitologicznymi postaciami i ich perypetie, spiski, wzajemna pomoc i miłość, która daje siłę do tego, aby stanąć do najważniejszej walki. „Tam gdzie jest światło, jest też cień. Gdzie jest jasno, jest też ciemno. Nic nie jest tylko dobre albo tylko złe.

Romans z elementami mitologii greckiej brzmi bardzo zachęcająco. I właśnie to sprawiło, że zaciekawiła mnie historia Jess i Caydena, którą poznamy w serii „Iskra Bogów”. Siedemnastoletnia Jessica razem ze swoją przyjaciółką Robyn, jadą na obóz. Są to ich ostatnie wspólne wakacje. Za chwilę każda z dziewczyn pójdzie w swoją stronę wybierając odpowiednią dla siebie uczelnię. Na razie jednak o tym nie myślą, najważniejsze jest tu i teraz. Podczas podróży dochodzi do gwałtownego załamania pogody. Jess ma bardzo realny sen, który zwiastuje jej śmierć. Spotyka w nim przystojnego chłopaka, wilka i przerażającą postać o czerwonych oczach. Szybko jednak o nim zapomina i próbuje cieszyć się nowym miejscem i czasem, który może spędzić z przyjaciółmi. Gdy na obozie spotyka tego samego chłopaka ze snu, zaczyna się zastanawiać czy aby na pewno spała? Muszę powiedzieć, że pomysł na fabułę jest bardzo dobry. Połączenie romansu z postaciami z mitologii greckiej było doskonałym pomysłem. W powieści pojawiają się nam już znane z lekcji historii opowiadania, ale niektóre zostały trochę zmienione przez autorkę. Dodała ona również kilka własnych postaci i przedstawiła ich historie, ale doskonale wplatając je w mity na tyle, że trudno się zorientować, że są tylko wytworem jej wyobraźni. Przedstawieni bohaterowie są bardzo różni. Nie polubiłam ani Jess, która nie była konsekwentna w swoich postanowieniach. Ani Caydena, który mimo lat liczonych w setkach, zachowywał się niesamowicie infantylnie. Na plus zdecydowanie zasługuje rodzeństwo bogów: Atena i Apollo. Sposób bycia, żarty, przenikliwość oraz bijąca od nich mądrość sprawiła, że to oni uratowali tę powieść. Również Hermes, posłaniec bogów, zyskał moją sympatię. Opisywał on, dość subiektywnie, wydarzenia, które obserwował podczas zawodów. Był boskimi uszami i oczami. Jego spostrzeżenia, dość szybko nam wyjaśniły jakie zadanie stoi przed Prometeuszem. W ogóle bogowie w tej powieści zostali przedstawieni bardzo ludzko. Mają nadal boskie przymioty takie jak nieśmiertelność, piękny wygląd i bijący od nich blask, ale nie są wszechwiedzący i widać, że ludzie zostali stworzeni na ich podobieństwo. Narracja prowadzona jest z dwóch punktów widzenia. Jednym z narratorów jest Jess, opisująca wydarzenia i towarzyszące jej przy tym emocje. Drugim jest Hermes, którego zapiski są podsumowaniem wydarzeń by móc zdać Zeusowi relację z boskich zawodów, których Cayden jest graczem. Dzięki takiemu rozwiązaniu powieść czyta się bardzo szybko, a odpowiedzi na nurtujące nas pytania pojawiają się w odpowiednim czasie. „Iskra bogów” to całkiem przyjemna powieść dla młodzieży, jednak wątpię, aby zadowoliła starszego czytelnika. Przedstawiona historia zyskuje dzięki wykorzystaniu w niej mitologii greckiej. Postacie drugoplanowe o wiele bardziej przypadły mi do gustu i uważam, że to właśnie Apollo i Atena ratują całą powieść. Cayden i Jess zachowują się jak typowi nastolatkowie. Są infantylni i reagują przesadnie emocjonalnie. W sytuacji dziewczyny można to jeszcze zrozumieć, jednak sposób bycia Prometeusza pozostawia wiele do życzenia. Książka w mojej ocenie wypadła słabo. Miała potencjał, ale nie został on niestety wykorzystany.