Następne życie (okładka twarda)

Nie da się tego czytać! Nie da. Co za przedziwny styl pisania, kompletnie nie mogłam się połapać czy mówi to pierwsza osoba, czy już kolejna... a może to wewnętrzny monolog...? Czy opis... To, ze doszłam do połowy, oceniam jako swój osobisty sukces. Nie wiem, jak książka się zakończyła, dlatego nie skomentuje jej jako całości, ale fakty są takie, że ciężki sposób pisania totalnie nie dał mi się skoncentrować na fabule.

„Nowy Jork. Zou Lei żyje na marginesie społecznym jako nielegalna imigrantka. Próbuje przetrwać, pracując ponad siły w podrzędnych chińskich restauracjach w niebezpiecznej okolicy. Każdego dnia zasypia na brudnym materacu w przeludnionym pensjonacie. Brad Skinner zmaga się z niestabilnością, traumą i zniszczoną psychiką po trzykrotnym pobycie w Iraku. Podróżując autostopem do miasta, ma nadzieję na wypędzenie z siebie demonów przeszłości. Gdy pewnego razu spotykają się na skraju Queens, oboje znajdują w tej drugiej osobie coś, czego od dawna szukali i pragnęli.” Muszę Wam się przyznać, że biorąc tę powieść do recenzji, nie wiedziałam, czego mogę się po niej spodziewać. Wzięłam ją tylko dlatego, że opis niesamowicie mnie zaintrygował, ale gdy tak się dzieje, to koniecznie muszę taką książkę przeczytać. Cieszę się, że dostałam ją w propozycjach do recenzji, bo w innym wypadku na pewno bym jej nie przeczytała, a byłaby to dla mnie niepowetowana strata, bo choć jest to powieść trudna, przejmująca, melancholijna, to daje też nikłą nadzieję. Autor z brutalną szczerością odmalował prawdziwą twarz Nowego Jorku i rozprawił się z mitem o amerykańskim śnie, o którym marzy tak wiele osób. To książka o miłości dwojga odludków, bardzo pokrzywdzonych przez los, niezwykle prawdziwa, przepełniona bólem oraz goryczą. To powieść bardzo naturalistyczna, napisana reporterskim stylem i przyznam szczerze, że właśnie tego stylu najbardziej się obawiałam, jednak po przeczytaniu kilku stron, wiedziałam, że nie będzie to dla mnie żadnym problemem, bo autor niesamowicie mnie zaciekawił swoją historią. Nie czyta się jej szybko, sama spędziłam przy niej ponad pięć dni, ale to taka książk, z którą nie można inaczej, po prostu trzeba czytać ją uważnie, a z drugiej strony powieść momentami przygnębia, więc to normalne, że trzeba robić sobie przerwy podczas czytania. Nie martwcie się jednak, że książka Was wynudzi, zdecydowanie tak się nie stanie, bo to porywająca historia, która dostarczy Wam dobrej literackiej rozrywki. Poza tym książka naszpikowana jest emocjami, a to każdy czytelnik potrafi docenić. Polecam Wam tę powieść z czystym sumieniem, bo to piękna powieść, którą naprawdę warto ją przeczytać. Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Poznańskiemu.

Z łatwością mogę powiedzieć, że jest to najbardziej absorbująca książka, którą przeczytałem od dłuższego czasu. Autor rysuje gęsty, wspaniale narysowany pejzaż miejski jako tło dla swoich dwóch postaci - obcych z przeciwnych krańców ziemi, które złamały mi serce. Książka według mnie zasługuje na wszystkie wyrazy uznania. Bardzo ciekawa, przemyślana okładka, która powoduje zawieszenie oka (tak, tak, na to też zwracam uwagę). Sam język jakim posługuje się autor jest bardzo przyjemny i z przyjemnością się to czyta. Jest to zdecydowanie wspaniała, trzyczęściowa seria Lishy Atticus. Polecam z czystym sumieniem